Thuis bevallen wel veilig?
Hallo,
Mijn vrouw is in verwachting van haar tweede kind, nu heeft zij bedacht dat ze wel thuis kan bevallen. Ik zie dat om meerdere redenen niet echt zitten en wil liever dat ze gewoon in een ziekenhuis bevalt. Maar zij ziet allerlei gedoe daarmee zoals de rit naar het ziekenhuis, wij wonen in een dorp en het dichtstbijzijnde ziekenhuis is ongeveer 20 minuten met de auto en dat vind ze te ver. En dan nog het andere kind waar we dan eerst de oppas voor moeten bellen en die moet dan nog hier heen komen.
Ik begrijp haar wel maar toch wil ik liever dat ze gewoon in een ziekenhuis bevalt omdat daar eventueel nodige medische hulp meteen voorhanden is en daarbij heb ik ook geen idee hoe een bevalling precies in z’n werk gaat dus als er iets mis gaat weet ik niet wat ik moet doen.
Iemand ervaring met een thuisbevalling? Is het wel veilig om zoiets groots thuis te doen of is het beter om gewoon in een ziekenhuis te bevallen?
BlairW schreef op 12-05-2023 om 10:15:
[..]
Bij mij was gewoon mijn eigen verloskundige met een stagiaire er en 1 iemand van het ziekenhuis. Die is ook continu bij me gebleven daar. Niet iemand die nog 3 bevallingen te doen had op hetzelfde moment en dus steeds heen en weer liep. Nu moet ik wel zeggen dat mijn bevalling echt heel snel ging. Ik was goed en wel een half uur in het ziekenhuis toen ze er was. Hele bevalling heeft 4 uur geduurd van de eerste kramp tot ze er was. Had prima thuis gekund, maar ik wilde gewoon die rommel niet in huis.
Welke rommel?
Ik heb daar niets van gezien hoor.
Ik ben 3 x thuis bevallen en ik had niet anders gewild. De oudste kinderen lagen te slapen toen de jongste geboren werd. Dus dat was 's ochtends echt een leuke verrassing.
Nick90 schreef op 12-05-2023 om 12:36:
Ik maak me wel druk om alles wat mis kan gaan. Haar eerste werd wel in een ziekenhuis geboren maar ze was heel jong toen (19) en met gedoe bedoelt ze de rit erheen, wachten op de oppas, de dieren die dan misschien wel heel lang alleen zijn enzovoort. Ze heeft in ieder geval genoeg tegenargumenten en ik snap dat zij het werk gaat doen dus ik moet haar plan volgen maar ik ben het er niet mee eens. Er kan van alles gebeuren of fout gaan en het is niet de bedoeling dat ik een paniekaanval krijg.
Als je echt last van paniekaanvallen hebt, moet je hulp zoeken. Voor jouzelf. Ik zou dat ook aan de verloskundige vertellen. Een bevalling is grotendeels wachten, dus verloskundigen hebben tussendoor best tijd voor de gemoedstoestand van de partner (en een boterham). Tot op zekere hoogte natuurlijk. Als je drama's voorziet waarbij alle aandacht naar jou zal gaan, dan zou ik me afvragen of jullie er niet iemand anders uit de familie of vriendenkring bij moeten vragen. Maar dat geldt dan ook voor een bevalling in het ziekenhuis of de kraamkliniek. Wat de setting ook is, de kans is groot dat jij er de eerste uren grotendeels in je eentje bij bent. Je vrouw loopt dan wat te ijsberen en puft eens in de zoveel minuten een wee weg. Daar heeft ze verder helemaal geen verloskundige of wat dan ook bij nodig. Die zijn daar ook niet voor. Die eerste uren is het wel fijn als er een vertrouwd iemand in de buurt is die rustig afwacht en helpt zodra ze dat vraagt. Als je weet dat jij dat waarschijnlijk niet trekt, bedenk dan of je er iemand bij kan vragen zodat jij jezelf even terug kan trekken als je gaat hyperventileren.
Maar als je het over paniekaanvallen hebt, terwijl je eigenlijk nooit een echte paniekaanval hebt gehad, dan valt je angst onder koudwatervrees. Het enige dat daarbij helpt, is een zo goed mogelijke voorbereiding. En dan geduld hebben en je best doen.
Ik ben in het ziekenhuis bevallen, wilde ik ook graag en het moest ook want zwangerschapsvergiftiging dus ik werd medisch. Ik vond het helemaal geen hel. Man was er de hele tijd bij, ik mocht gewoon lopen, draadloos ctg, en zolang ik me goed voelde ook gewoon mijn kamer af. Ik wilde niet thuis bevallen omdat mijn vriendin 1 maand eerder een hel bevalling heeft gehad inclusief tangen enz. Als die niet in het ziekenhuis was geweest hadden zowel zij als het kind het niet gered. Nu is dat echt wel een uitzondering de meeste bevallingen gaan prima en als er wat is ben je vaak snel in het ziekenhuis maar toch, het zorgde bij mij voor paniek dus ik wilde het ziekenhuis in.
Het belangrijkste is dat degene die moet bevallen zich op haar gemak voelt. Zij moet niet stress hebben van de plek van bevallen. Als zij graag thuis wil bevallen heeft zij wel een grotere stem hierin dan jij to. Maar ook jouw voors en tegens mogen gehoord worden. Ik zou dit samen met je vriendin bespreken met de verloskundige die kan jouw misschien meer gerust stellen.
yette schreef op 12-05-2023 om 13:44:
[..]
Als je echt last van paniekaanvallen hebt, moet je hulp zoeken. Voor jouzelf. Ik zou dat ook aan de verloskundige vertellen. Een bevalling is grotendeels wachten, dus verloskundigen hebben tussendoor best tijd voor de gemoedstoestand van de partner (en een boterham). Tot op zekere hoogte natuurlijk. Als je drama's voorziet waarbij alle aandacht naar jou zal gaan, dan zou ik me afvragen of jullie er niet iemand anders uit de familie of vriendenkring bij moeten vragen. Maar dat geldt dan ook voor een bevalling in het ziekenhuis of de kraamkliniek. Wat de setting ook is, de kans is groot dat jij er de eerste uren grotendeels in je eentje bij bent. Je vrouw loopt dan wat te ijsberen en puft eens in de zoveel minuten een wee weg. Daar heeft ze verder helemaal geen verloskundige of wat dan ook bij nodig. Die zijn daar ook niet voor. Die eerste uren is het wel fijn als er een vertrouwd iemand in de buurt is die rustig afwacht en helpt zodra ze dat vraagt. Als je weet dat jij dat waarschijnlijk niet trekt, bedenk dan of je er iemand bij kan vragen zodat jij jezelf even terug kan trekken als je gaat hyperventileren.
Maar als je het over paniekaanvallen hebt, terwijl je eigenlijk nooit een echte paniekaanval hebt gehad, dan valt je angst onder koudwatervrees. Het enige dat daarbij helpt, is een zo goed mogelijke voorbereiding. En dan geduld hebben en je best doen.
Ik heb ASS en ben helaas wel bekend met paniek, ik wil dus het liefst dat ze gewoon in het ziekenhuis of in de kraamkliniek bevalt. Ze wil zo min mogelijk mensen bij de bevalling dus iemand erbij vragen wil ze waarschijnlijk niet. Ik denk dat ik het eerste gedeelte wel aankan maar heb zelf ook geen idee van m’n eigen reactie. Plus dat ik als de dood ben dat er iets fout gaat.
yette schreef op 12-05-2023 om 13:44:
[..]
. Als je drama's voorziet waarbij alle aandacht naar jou zal gaan, dan zou ik me afvragen of jullie er niet iemand anders uit de familie of vriendenkring bij moeten vragen. Maar dat geldt dan ook voor een bevalling in het ziekenhuis of de kraamkliniek. Wat de setting ook is, de kans is groot dat jij er de eerste uren grotendeels in je eentje bij bent. Je vrouw loopt dan wat te ijsberen en puft eens in de zoveel minuten een wee weg. Daar heeft ze verder helemaal geen verloskundige of wat dan ook bij nodig. Die zijn daar ook niet voor. Die eerste uren is het wel fijn als er een vertrouwd iemand in de buurt is die rustig afwacht en helpt zodra ze dat vraagt. Als je weet dat jij dat waarschijnlijk niet trekt, bedenk dan of je er iemand bij kan vragen zodat jij jezelf even terug kan trekken als je gaat hyperventileren.
Bij een paniekaanval word je mag ik hopen zowel thuis als in het ziekenhuis in je eentje op de gang gezet?
Wanneer mocht je ook alweer bellen, als de weeën om de 3 minuten kwamen of zo? Op dat moment kun je zelf tussen de weeën door nog wel bellen als vrouw. Echt heel nodig is een man niet.
Misschien is iemand anders erbij vragen inderdaad wel handig. Dan kan hij lekker beneden panikeren, of misschien als het op een handig moment begint met het oudste kind in een hotel gaan zitten. Zo hoeft hij niks te doen en vooral geen vieze rommel te zien of op te ruimen.
Ik vind dat je vrouw moet beslissen waar ze het liefst wil bevallen. Want feitelijk gaat zij bevallen, niet iemand anders. Het is aan jou om je voor te bereiden hoe om te gaan met evt paniek of onzekerheid. Jij bent niet degene die moet bevallen, dus jij bent degene die zich aanpast.
Nick90 schreef op 12-05-2023 om 14:01:
[..]
Ik heb ASS en ben helaas wel bekend met paniek, ik wil dus het liefst dat ze gewoon in het ziekenhuis of in de kraamkliniek bevalt. Ze wil zo min mogelijk mensen bij de bevalling dus iemand erbij vragen wil ze waarschijnlijk niet. Ik denk dat ik het eerste gedeelte wel aankan maar heb zelf ook geen idee van m’n eigen reactie. Plus dat ik als de dood ben dat er iets fout gaat.
Ik zou dit ook zeker samen met je vrouw met de verloskundige bespreken. Die kan jou dan helpen je voor te bereiden op wat er kan gebeuren en hoe je kan reageren. Ik denk dat het voor je vrouw ook goed is om te beseffen dat je eigenlijk gewoon bang bent voor de bevalling. Wat ik overigens helemaal niet zo raar vind.
Als bevallende vrouw is een steunende partner belangrijk. Als jij iets nodig hebt om dat voor haar te kunnen zijn, kun je daar gerust het gesprek over voeren.
Nick90 schreef op 12-05-2023 om 14:01:
[..]
Ik heb ASS en ben helaas wel bekend met paniek, ik wil dus het liefst dat ze gewoon in het ziekenhuis of in de kraamkliniek bevalt. Ze wil zo min mogelijk mensen bij de bevalling dus iemand erbij vragen wil ze waarschijnlijk niet. Ik denk dat ik het eerste gedeelte wel aankan maar heb zelf ook geen idee van m’n eigen reactie. Plus dat ik als de dood ben dat er iets fout gaat.
Zij kent jou ook en gelooft blijkbaar dat je het aankan 
Ik zou toch samen overleggen of het mogelijk is om voor de zekerheid een vertrouwd iemand stand-by te hebben. Een zusje of moeder misschien? Je zou dan kunnen afspreken dat diegene ondertussen iets anders gaat doen (al dan niet met het oudste kind) en in principe alleen komt assisteren als dat nodig is. Wellicht is alleen al het idee van zo'n stand-by voor jou genoeg om het zelf aan te kunnen?
Al meer mensen hebben het gezegd: stuur de oudste uit logeren. Bij mijn tweede heb ik bij de eerste wee mijn ouders gebeld die de oudste kwamen ophalen. Of het nu thuis is of niet, je weet niet hoe een bevalling loopt en je wil niet midden in de nacht hulptroepen moeten regelen.
Overigens ben ik van de tweede thuis bevallen. Dat was niet mijn keus, maar dochter had haast. De verloskundige kwam, zag, en zei dat we het ziekenhuis niet meer gingen halen. Terwijl dat ziekenhuis op een paar honderd meter van onze woning was.
Het voordeel van een thuisbevalling vond ik dat ik niet meer naar huis hoefde. Bij nummer 1 heb ik uren moeten wachten na de bevalling voordat ik weg mocht, het personeel was bij andere bevallingen nodig en kon dus niet kijken of ik klaar was om te gaan. Verder geen ramp, maar het was een voordeeltje dat het bij de tweede niet hoefde, ik was al thuis.
Nick90 schreef op 12-05-2023 om 12:36:
Ik maak me wel druk om alles wat mis kan gaan. Haar eerste werd wel in een ziekenhuis geboren maar ze was heel jong toen (19) en met gedoe bedoelt ze de rit erheen, wachten op de oppas, de dieren die dan misschien wel heel lang alleen zijn enzovoort. Ze heeft in ieder geval genoeg tegenargumenten en ik snap dat zij het werk gaat doen dus ik moet haar plan volgen maar ik ben het er niet mee eens. Er kan van alles gebeuren of fout gaan en het is niet de bedoeling dat ik een paniekaanval krijg.
Het fijne is, jij hebt er niks over te vinden. En het maakt dus helemaal niet uit of je het er mee eens bent of niet. Zij is de gene die moet bevallen en doet dat op een plek die zij prettig vind. En als partner heb je daar gewoon mee te dealen. Dus stoppen met piepen.
Drie keer bevallen. Twee keer in het ziekenhuis. De derde, een thuisbevalling, was zoveel fijner! Je hebt er gewoon een vk bij hè, het zijn geen amateurs.
Elpisto schreef op 12-05-2023 om 11:10:
Ik snap je gevoel erbij: had ik ook. Door omstandigheden twee keer een bevalling in het ziekenhuis gehad, die ook 2 keer snels sideways ging. Maar uiteindelijk moet je vooral doen waar je vrouw zich goed bij voelt.
Wat moet ik mij voorstellen bij "sideways" ?
wij wonen in een grote stad, maar rit naar ziekenhuis is ook gauw 20 minuten, ook al is het dichtbij.
Ons ziekenhuis had voorlichtingsavonden voor aanstaande ouders. Praktische informatie over parkeren, welke ingang, maar ook een keer de verloskamers zien en weten wat aan pijnbestrijding beschikbaar is. Het is denk ik ook handig om zo'n avond te bezoeken als thuisbevalling de voorkeur heeft, voor geval je toch naar het ziekenhuis moet.
Ellori schreef op 12-05-2023 om 16:21:
[..]
Het fijne is, jij hebt er niks over te vinden. En het maakt dus helemaal niet uit of je het er mee eens bent of niet. Zij is de gene die moet bevallen en doet dat op een plek die zij prettig vind. En als partner heb je daar gewoon mee te dealen. Dus stoppen met piepen.
M’n vrouw dacht daar toch anders over want ze wilde wel overwegen om in de kraamkliniek te bevallen maar daarna wel naar huis, ze begrijpt me gelukkig heel goed maar ziet op tegen het gedoe en geregel en wachten op. Ze gaat er dit weekend nog eens over nadenken.