Babyshower kledingvoorschrift
In andere topics heb ik al eens laten weten wat ik van babyshowers vind en dat ik er nog nooit bij een geweest ben. Inmiddels heb ik dus mijn eerste uitnodiging ooit binnen. De dochter van mijn vriend krijgt een tweede kind en ik vind de uitnodiging echt heel leuk. Bij de vorige kon ik niet komen omdat zij toen nog rekening hield met haar moeder, maar de dochter heeft dit gedoe beëindigd door te stoppen met gescheiden feestjes. Heel fijn dus!
Ik was van plan om gewoon mijn beste beentje voor te zetten en het gezellig te hebben met alle dames. Wel spannend, want de moeder van dochter is een aanwezig sociaal type dat al die vriendinnen kent. Ik houd me dus wat meer op de vlakte als ‘stief’.
Alles leuk en aardig, maar nu kwam er net een kledingwens. Of we met zijn allen in het roze kunnen komen. En ik weet niet of ik door zo’n hoepeltje wil springen. Ik ben niet zo’n creabea vrouwenmens en van grote groepen word ik ook niet dolenthousiast, maar niet gaan is geen optie.
In hoeverre conformeren jullie je aan dat soort wensen?
mana_sutiyuq schreef op 07-12-2025 om 09:15:
[..]
Wordt erg lastig bij aangeboren zaken. Niet alle beperkingen zijn zichtbaar. Daar mag best rekening meegehouden worden. Dat je als vrager niet van iedereen de beperking weet. En dat wat voor jou iets kleins is voor iemand anders iets groots. En dat als iemand beleefd iets weigert het gewoon zo is.
En die niet gemiddelde mens is wel ruim 20% van de bevolking. Als samenleving hebben we meer aan een mildere blik dan aan dwang over futiliteiten.
20 % van de bevolking wordt ziek van het dragen van een roze sjaaltje bij een babyshower? Worden ze ook ziek als ze geen wit mogen dragen op een bruiloft? Dwang over futiliteiten ' denk je leuk je stiefoma uit te nodigen op je feestje ..
mana_sutiyuq schreef op 07-12-2025 om 09:24:
[..]
Ook als het je je gezondheid kost, je werk, etc?
Want dat is het gevolg van steeds over je grenzen stappen?
Alsof je iemand met reuma de pijnmedicatie onthoudt en dan zegt dat die gewoon maar mee moet doen met sport en bewegen.
De rolstoel weg neemt en zeggen dat iemand maar gewoon moet lopen.
Sorry maar het omslaan van een roze sjaal is toch wel echt iets anders. Als dat ten koste gaat van je welzijn gaat er toch echt iets anders mis.
Overigens prima om te weigeren en weg te blijven maar dan moet je wel accepteren dat dat invloed kan hebben op de relatie
Anoniemvoornu schreef op 07-12-2025 om 09:27:
[..]
20 % van de bevolking wordt ziek van het dragen van een roze sjaaltje bij een babyshower? Worden ze ook ziek als ze geen wit mogen dragen op een bruiloft? Dwang over futiliteiten ' denk je leuk je stiefoma uit te nodigen op je feestje ..
Je leest verkeerd, het gaat niet om het roze sjaaltje, maar om het voorschrijven van wat een ander moet doen.
Het feestje is ook leuk als er geen verplichting is. Dan vraag je het en als het voor je lukt is dat prima, maar als het iemand anders niet lukt is dat ook prima.
De andere keuze is idd maar niet gaan. Dat gebeurd vaker dan je denkt.
mana_sutiyuq schreef op 07-12-2025 om 09:15:
[..]
Wordt erg lastig bij aangeboren zaken. Niet alle beperkingen zijn zichtbaar. Daar mag best rekening meegehouden worden. Dat je als vrager niet van iedereen de beperking weet. En dat wat voor jou iets kleins is voor iemand anders iets groots. En dat als iemand beleefd iets weigert het gewoon zo is.
En die niet gemiddelde mens is wel ruim 20% van de bevolking. Als samenleving hebben we meer aan een mildere blik dan aan dwang over futiliteiten.
Je hebt het over iets specifieks begrijp ik? Welke ziekte zorgt ervoor dat het dragen van een bepaalde kleur gezondheidsproblemen oplevert? En geldt voor die hele 20%? Met hoeveel mensen moeten we precies rekening houden?
mana_sutiyuq schreef op 07-12-2025 om 09:35:
[..]
Je leest verkeerd, het gaat niet om het roze sjaaltje, maar om het voorschrijven van wat een ander moet doen.
Het feestje is ook leuk als er geen verplichting is. Dan vraag je het en als het voor je lukt is dat prima, maar als het iemand anders niet lukt is dat ook prima.
De andere keuze is idd maar niet gaan. Dat gebeurd vaker dan je denkt.
Een feestje komt altijd met bepaalde verplichtingen. Je kleedt je leuk aan, je doet gezellig, je neemt een cadeautje mee, etc. En als er wordt gevraagd om een eenvoudig kledingvoorschrift, is er opeens een groot probleem. Dat gaat er bij mij niet in.
MiniJCW schreef op 07-12-2025 om 09:40:
[..]
Een feestje komt altijd met bepaalde verplichtingen. Je kleedt je leuk aan, je doet gezellig, je neemt een cadeautje mee, etc. En als er wordt gevraagd om een eenvoudig kledingvoorschrift, is er opeens een groot probleem. Dat gaat er bij mij niet in.
Dit. Je komt een restaurant ook niet in in je zwembroek' dus waarom zo'n drama over een kleur? In dit geval roze. Je draagt geen wit bijv op een bruiloft. Als een roze sjaal/shirt aantrekken zoveel weerstand oproept ga dan gewoon niet.
Anoniemvoornu schreef op 07-12-2025 om 09:27:
[..]
20 % van de bevolking wordt ziek van het dragen van een roze sjaaltje bij een babyshower? Worden ze ook ziek als ze geen wit mogen dragen op een bruiloft? Dwang over futiliteiten ' denk je leuk je stiefoma uit te nodigen op je feestje ..
Je leest verkeerd, het gaat niet om het roze sjaaltje, maar om het voorschrijven van wat een ander moet doen.
Het feestje is ook leuk als er geen verplichting is. Dan vraag je het en als het voor je lukt is dat prima, maar als het iemand anders niet lukt is dat ook prima.
De andere keuze is idd maar niet gaan. Dat gebeurd vaker dan je denkt.
Joszy schreef op 07-12-2025 om 09:29:
[..]
Sorry maar het omslaan van een roze sjaal is toch wel echt iets anders. Als dat ten koste gaat van je welzijn gaat er toch echt iets anders mis.
Overigens prima om te weigeren en weg te blijven maar dan moet je wel accepteren dat dat invloed kan hebben op de relatie
Als je geen roze in de kast hebt moet je dat gaan organiseren, dat is gedoe, voor jullie wellicht iets kleins voor anderen niet.
Iets meer compassie zou daarin fijn zijn.
Ik krijg zo'n uitnodiging, dan moet ik gaan bepalen of ik kan gaan want wat staat er die maand nog meer in de agenda en wat kan ik nog verwachtten, hoe laat op de dag is het, past dat, hoevel mensen zullen er komen, kan ik dat aan. Wie zijn er, kan ik dat aan, kan ik al die geuren, stemmen, onduidelijkheden aan. Welke 'spelletjes' kan ik verwachtten, wat wordt er van mij verwacht, wat zeg je in welke situatie. Geef je iedereen een hand of niet, wat die je als iemand je wil aanraken, kun je het zeggen als dat parfum heel naar is. De structuur van het aangeboden eten niet past. Je je over je ongemakkelijkheid met de vorm van het bestek moet zetten. En dan moet je de uitnodiging alleen nog maar aannemen.
Vervolgens dan dat kleding voorschrift: welke kleur roze, hoeveel, waar kun je dat krijgen, is het een draagbaar stofje, veel stoffen zijn heel naar op je huid, te glad, te stroef, het prikt. Een broche, waar plaats je die, blijft je kleding dan fijn zitten of komt dat naadje dan toch vervelend te zitten, label zal geen last geven, dat is er al uitgeknipt natuurlijk.
Een sjaaltje waar doe je dat, hoe knoop je dat en sowieso iets om je nek is naar.
Waar vind je zo iets, o in winkels met herrie, mensen die je dingen vragen waar je het antwoord niet op weet omdat de vragen niet duidelijk en precies zijn.
Zo'n uitnodiging is geen eenvoudig ding. En dat als zo'n uitnodiging aangenomen wordt dat al een bevestiging is van hoe belangrijk zo'n relatie is zou genoeg moeten zijn, daar hoeven geen extra hoepels om door te springen bij.
Want na die middag, is het niet klaar, dat moet ook allemaal verwerkt worden. En dat kost tijd en keuzes waar je als je ja zegt tegen die uitnodiging al rekening mee moet houden.
Welkom in het leven met autisme, wat had ik dat graag eerder geweten. En wat zou ik graag willen dat mijn familie dat ook zou beseffen. Dat had het leven van mijn moeder die haar diagnose pas met 76 kreeg, mijzelf diagnose met 55 en vele nog niet gediagnosticeerde vrouwen zo veel makkelijker gemaakt, want zo moeilijk is het niet. Accepteer de ander gewoon zoals zij/hij is.
Een roos is geen verminkte tulp, samen maken ze wel een mooi boeket.
in de OP staat dat het een kledingwens is. Dat is in mijn ogen iets anders dan een kledingeis. Ik lees dat meer als: het zou leuk zijn als iedereen iets roze draagt.
mana_sutiyuq schreef op 07-12-2025 om 10:02:
Welkom in het leven met autisme, wat had ik dat graag eerder geweten. En wat zou ik graag willen dat mijn familie dat ook zou beseffen. Dat had het leven van mijn moeder die haar diagnose pas met 76 kreeg, mijzelf diagnose met 55 en vele nog niet gediagnosticeerde vrouwen zo veel makkelijker gemaakt, want zo moeilijk is het niet. Accepteer de ander gewoon zoals zij/hij is.
Een roos is geen verminkte tulp, samen maken ze wel een mooi boeket.
Autisme, ik had al zo'n vermoeden. Volgens het CBS zegt 2,8% van de ouders dat hun kind ASS heeft. Het echte cijfer is waarschijnlijk lager: zo'n 1,5 tot 2% (https://www.autisme.nl/over-autisme/onderzoek-naar-autisme/prevalentiecijfers-over-autisme/). Dat komt neer op ongeveer 300.000 mensen. En dat zijn alle mensen op het spectrum, ook mensen die weinig last hebben van een kledingvoorschrift tot mensen voor wie 'normaal' functioneren al heel moeilijk is en die waarschijnlijk sowieso niet naar feestjes gaan. Dus over hoeveel mensen hebben we het voor wie zo'n kledingvoorschrift problematisch is? En in hoeverre moeten we rekening houden met een zeer kleine groep? En moeten we dat allemaal bij elk feestje? Je weet niet eens of één van de gasten ASS heeft.
mana_sutiyuq schreef op 07-12-2025 om 10:02:
[..]
Je leest verkeerd, het gaat niet om het roze sjaaltje, maar om het voorschrijven van wat een ander moet doen.
Het feestje is ook leuk als er geen verplichting is. Dan vraag je het en als het voor je lukt is dat prima, maar als het iemand anders niet lukt is dat ook prima.
De andere keuze is idd maar niet gaan. Dat gebeurd vaker dan je denkt.
[..]
Als je geen roze in de kast hebt moet je dat gaan organiseren, dat is gedoe, voor jullie wellicht iets kleins voor anderen niet.
Iets meer compassie zou daarin fijn zijn.
Ik krijg zo'n uitnodiging, dan moet ik gaan bepalen of ik kan gaan want wat staat er die maand nog meer in de agenda en wat kan ik nog verwachtten, hoe laat op de dag is het, past dat, hoevel mensen zullen er komen, kan ik dat aan. Wie zijn er, kan ik dat aan, kan ik al die geuren, stemmen, onduidelijkheden aan. Welke 'spelletjes' kan ik verwachtten, wat wordt er van mij verwacht, wat zeg je in welke situatie. Geef je iedereen een hand of niet, wat die je als iemand je wil aanraken, kun je het zeggen als dat parfum heel naar is. De structuur van het aangeboden eten niet past. Je je over je ongemakkelijkheid met de vorm van het bestek moet zetten. En dan moet je de uitnodiging alleen nog maar aannemen.
Vervolgens dan dat kleding voorschrift: welke kleur roze, hoeveel, waar kun je dat krijgen, is het een draagbaar stofje, veel stoffen zijn heel naar op je huid, te glad, te stroef, het prikt. Een broche, waar plaats je die, blijft je kleding dan fijn zitten of komt dat naadje dan toch vervelend te zitten, label zal geen last geven, dat is er al uitgeknipt natuurlijk.
Een sjaaltje waar doe je dat, hoe knoop je dat en sowieso iets om je nek is naar.
Waar vind je zo iets, o in winkels met herrie, mensen die je dingen vragen waar je het antwoord niet op weet omdat de vragen niet duidelijk en precies zijn.
Zo'n uitnodiging is geen eenvoudig ding. En dat als zo'n uitnodiging aangenomen wordt dat al een bevestiging is van hoe belangrijk zo'n relatie is zou genoeg moeten zijn, daar hoeven geen extra hoepels om door te springen bij.
Want na die middag, is het niet klaar, dat moet ook allemaal verwerkt worden. En dat kost tijd en keuzes waar je als je ja zegt tegen die uitnodiging al rekening mee moet houden.
Welkom in het leven met autisme, wat had ik dat graag eerder geweten. En wat zou ik graag willen dat mijn familie dat ook zou beseffen. Dat had het leven van mijn moeder die haar diagnose pas met 76 kreeg, mijzelf diagnose met 55 en vele nog niet gediagnosticeerde vrouwen zo veel makkelijker gemaakt, want zo moeilijk is het niet. Accepteer de ander gewoon zoals zij/hij is.
Een roos is geen verminkte tulp, samen maken ze wel een mooi boeket.
Dat is autisme voor jou....er zijn ook mensen met autisme die heel blij worden van een kledingvoorschrift. Geeft meer duidelijkheid. Die creatief zijn en van een bolletje wol of stukje stof een prachtige stola maken. Autisten zijn net mensen ze hebben allemaal hun eigen karakter ..
mana_sutiyuq schreef op 07-12-2025 om 10:02:
[..]
Je leest verkeerd, het gaat niet om het roze sjaaltje, maar om het voorschrijven van wat een ander moet doen.
Het feestje is ook leuk als er geen verplichting is. Dan vraag je het en als het voor je lukt is dat prima, maar als het iemand anders niet lukt is dat ook prima.
De andere keuze is idd maar niet gaan. Dat gebeurd vaker dan je denkt.
[..]
Als je geen roze in de kast hebt moet je dat gaan organiseren, dat is gedoe, voor jullie wellicht iets kleins voor anderen niet.
Iets meer compassie zou daarin fijn zijn.
Ik krijg zo'n uitnodiging, dan moet ik gaan bepalen of ik kan gaan want wat staat er die maand nog meer in de agenda en wat kan ik nog verwachtten, hoe laat op de dag is het, past dat, hoevel mensen zullen er komen, kan ik dat aan. Wie zijn er, kan ik dat aan, kan ik al die geuren, stemmen, onduidelijkheden aan. Welke 'spelletjes' kan ik verwachtten, wat wordt er van mij verwacht, wat zeg je in welke situatie. Geef je iedereen een hand of niet, wat die je als iemand je wil aanraken, kun je het zeggen als dat parfum heel naar is. De structuur van het aangeboden eten niet past. Je je over je ongemakkelijkheid met de vorm van het bestek moet zetten. En dan moet je de uitnodiging alleen nog maar aannemen.
Vervolgens dan dat kleding voorschrift: welke kleur roze, hoeveel, waar kun je dat krijgen, is het een draagbaar stofje, veel stoffen zijn heel naar op je huid, te glad, te stroef, het prikt. Een broche, waar plaats je die, blijft je kleding dan fijn zitten of komt dat naadje dan toch vervelend te zitten, label zal geen last geven, dat is er al uitgeknipt natuurlijk.
Een sjaaltje waar doe je dat, hoe knoop je dat en sowieso iets om je nek is naar.
Waar vind je zo iets, o in winkels met herrie, mensen die je dingen vragen waar je het antwoord niet op weet omdat de vragen niet duidelijk en precies zijn.
Zo'n uitnodiging is geen eenvoudig ding. En dat als zo'n uitnodiging aangenomen wordt dat al een bevestiging is van hoe belangrijk zo'n relatie is zou genoeg moeten zijn, daar hoeven geen extra hoepels om door te springen bij.
Want na die middag, is het niet klaar, dat moet ook allemaal verwerkt worden. En dat kost tijd en keuzes waar je als je ja zegt tegen die uitnodiging al rekening mee moet houden.
Welkom in het leven met autisme, wat had ik dat graag eerder geweten. En wat zou ik graag willen dat mijn familie dat ook zou beseffen. Dat had het leven van mijn moeder die haar diagnose pas met 76 kreeg, mijzelf diagnose met 55 en vele nog niet gediagnosticeerde vrouwen zo veel makkelijker gemaakt, want zo moeilijk is het niet. Accepteer de ander gewoon zoals zij/hij is.
Een roos is geen verminkte tulp, samen maken ze wel een mooi boeket.
Je hebt nooit geleerd om de kunst bij anderen af te kijken zodat je niet al te raar overkomt? Je weet niet hoe je online iets moet bestellen?
Ik heb een kind met autisme. Voor zover ik weet heb ik het niet, maar ik heb het nooit laten onderzoeken. De gedachtengang hierboven kan ik echter wel helemaal volgen. Het is niet voor niets dat ik nu al bezig ben met een feestje dat over een maand gaat plaatsvinden. Na de kleding, waar ik wel uit kom, wil ik ook het leukste cadeautje kiezen. In de uitnodiging stond dat het feestje, uit eten en je aanwezigheid het cadeau zijn, maar dat is dus echt nooit het geval. Met zulk soort constructies heb ik de plank wel eens misgeslagen 
Eigenlijk zijn de neurotypischen de vreemde eenden in de bijt, want die zeggen nooit wat ze eigenlijk bedoelen.
Iemand zei dat mijn manier van vragen niet duidde op het willen van een gezellige discussie over kleding. Dat was dan ook niet de bedoeling. Ik was vooral benieuwd of 90% van de mensen zich zonder verdere bijgedachten zou conformeren aan de wens. Stel dat de dresscode je meest onflatterende kleur is, doe je het dan ook? Of een spijkerbroek, terwijl je die nooit vrijwillig aan zou trekken.
Ik overweeg als cadeautje trouwens een thuisbezorgd-bon. Leek me het ultieme cadeau voor in de kraamweek, maar misschien sla ik wel helemaal de plank mis en geldt een cadeaubon als iets wat je koopt als je helemaal niets anders weet. Kan ik beter een mutsje haken, heel persoonlijk. Of matching moeder en baby mutsen…
mana_sutiyuq schreef op 07-12-2025 om 10:02:
[..]
Je leest verkeerd, het gaat niet om het roze sjaaltje, maar om het voorschrijven van wat een ander moet doen.
Het feestje is ook leuk als er geen verplichting is. Dan vraag je het en als het voor je lukt is dat prima, maar als het iemand anders niet lukt is dat ook prima.
De andere keuze is idd maar niet gaan. Dat gebeurd vaker dan je denkt.
[..]
Als je geen roze in de kast hebt moet je dat gaan organiseren, dat is gedoe, voor jullie wellicht iets kleins voor anderen niet.
Iets meer compassie zou daarin fijn zijn.
Ik krijg zo'n uitnodiging, dan moet ik gaan bepalen of ik kan gaan want wat staat er die maand nog meer in de agenda en wat kan ik nog verwachtten, hoe laat op de dag is het, past dat, hoevel mensen zullen er komen, kan ik dat aan. Wie zijn er, kan ik dat aan, kan ik al die geuren, stemmen, onduidelijkheden aan. Welke 'spelletjes' kan ik verwachtten, wat wordt er van mij verwacht, wat zeg je in welke situatie. Geef je iedereen een hand of niet, wat die je als iemand je wil aanraken, kun je het zeggen als dat parfum heel naar is. De structuur van het aangeboden eten niet past. Je je over je ongemakkelijkheid met de vorm van het bestek moet zetten. En dan moet je de uitnodiging alleen nog maar aannemen.
Vervolgens dan dat kleding voorschrift: welke kleur roze, hoeveel, waar kun je dat krijgen, is het een draagbaar stofje, veel stoffen zijn heel naar op je huid, te glad, te stroef, het prikt. Een broche, waar plaats je die, blijft je kleding dan fijn zitten of komt dat naadje dan toch vervelend te zitten, label zal geen last geven, dat is er al uitgeknipt natuurlijk.
Een sjaaltje waar doe je dat, hoe knoop je dat en sowieso iets om je nek is naar.
Waar vind je zo iets, o in winkels met herrie, mensen die je dingen vragen waar je het antwoord niet op weet omdat de vragen niet duidelijk en precies zijn.
Zo'n uitnodiging is geen eenvoudig ding. En dat als zo'n uitnodiging aangenomen wordt dat al een bevestiging is van hoe belangrijk zo'n relatie is zou genoeg moeten zijn, daar hoeven geen extra hoepels om door te springen bij.
Want na die middag, is het niet klaar, dat moet ook allemaal verwerkt worden. En dat kost tijd en keuzes waar je als je ja zegt tegen die uitnodiging al rekening mee moet houden.
Welkom in het leven met autisme, wat had ik dat graag eerder geweten. En wat zou ik graag willen dat mijn familie dat ook zou beseffen. Dat had het leven van mijn moeder die haar diagnose pas met 76 kreeg, mijzelf diagnose met 55 en vele nog niet gediagnosticeerde vrouwen zo veel makkelijker gemaakt, want zo moeilijk is het niet. Accepteer de ander gewoon zoals zij/hij is.
Een roos is geen verminkte tulp, samen maken ze wel een mooi boeket.
Je trekt je iets persoonlijk aan wat niet zo bedoeld is en maakt van een mug een olifant.
Groeten van een vrouw met autisme.
MiniJCW schreef op 07-12-2025 om 10:22:
[..]
Autisme, ik had al zo'n vermoeden. Volgens het CBS zegt 2,8% van de ouders dat hun kind ASS heeft. Het echte cijfer is waarschijnlijk lager: zo'n 1,5 tot 2% (https://www.autisme.nl/over-autisme/onderzoek-naar-autisme/prevalentiecijfers-over-autisme/). Dat komt neer op ongeveer 300.000 mensen. En dat zijn alle mensen op het spectrum, ook mensen die weinig last hebben van een kledingvoorschrift tot mensen voor wie 'normaal' functioneren al heel moeilijk is en die waarschijnlijk sowieso niet naar feestjes gaan. Dus over hoeveel mensen hebben we het voor wie zo'n kledingvoorschrift problematisch is? En in hoeverre moeten we rekening houden met een zeer kleine groep? En moeten we dat allemaal bij elk feestje? Je weet niet eens of één van de gasten ASS heeft.
Die 20% is niet alleen autisme, dat is een groep binnen het neurodivergente spectrum. Neurodivergentie is de 20%.
En juist omdat je niet weet wat idereen heeft is het goed om daar in algemene zin rekening mee te houden.
Kleine moeite groot plezier.
Schoondochter schreef op 07-12-2025 om 10:48:
[..]
Je trekt je iets persoonlijk aan wat niet zo bedoeld is en maakt van een mug een olifant.
Groeten van een vrouw met autisme.
Fijn dat jij blijkbaar wel de keuze kunt maken om steeds over je eigen grenzen te kunnen stappen maar dat kan niet iedereen.
Ik neem het niet persoonlijk, ik probeer compassie te creeeren voor een grotere groep.
Iets meer inclusiviteit maakt een groot verschil.