Volwassen kinderen met psychiatrische diagnoses
Ik zit er momenteel helemaal doorheen. Ben alleenstaand, heb twee kids met een psychiatrische diagnose, jongvolwassen.
Een van de kinderen heb ik helemaal geen contact meer mee sinds een tijd. De ander erg moeizaam, daar hoor ik alleen van als hij geld nodig heeft. Ik heb het zelf niet breed, dus buiten dat het niet verstandig hem geld te geven kan ik het ook niet. Dan krijg ik een scheldtirade en hoor ik weer weken niks.
Wellicht kunnen de meesten zich hier niks bij voorstellen, maar ik mis 'lotgenoten'.... Om elkaar aan te horen, wat te ondersteunen, herkenning en erkennig....
Ken je Ypsilon? Tsjor
tsjor schreef op 16-07-2023 om 12:49:
Ken je Ypsilon? Tsjor
Deze wilde ik ook tippen!
Je zou ook kunnen kijken of er bij jou in de buurt een steunpunt voor ggz naasten is, met eventueel lotgenotencontact (vaak "naaste avonden") of gespecialiseerde maatschappelijk werkers. Hier in de buurt wordt dit door de ggz instellingen zelf aangeboden, en ook door maatschappelijk werk.
O wat fijn! Dank voor de tip!
Geen tips, maar wil je heel veel sterkte wensen 
sterkte Sarada, lijkt me niet makkelijk
Sarada; ik weet niet of het te vergelijken is, maar ik heb een zoon van 25 met een lichte beperking en ADHD en licht autistische trekjes.
Toevallig is het bij ons ook zo dat het contact minimaal is maar hij wel steeds geld wil lenen. Momenteel heb ik daar een draadje over lopen; meebetalen aan de kat/ emotionele chantage?
Wat hebben jouw kinderen precies, jongens/meisje?