(Stief)zoon (16) blieft bij pa geen regels, loopt weg naar ma (die ontvangt met open armen)
Hai, ik (45V) ben nieuw hier en ik zit met de handen in het haar. Een luisterend oor, tips en kritiek, allemaal heel welkom.
Ik kan een boek schrijven, maar zal proberen to the point te blijven.
Gezinssituatie: samengesteld. Ik heb 3 kinderen (tussen 15 en 17) mijn man (45) heeft 1 zoon (16). We zijn 10 jaar samen. Beide Co-ouderschap. Mijn ex heeft inmiddels ook een relatie, verhoudingen zijn prima. Ex van man heeft meerdere relaties gehad, hielden geen stand.
Ex van man was dus merendeel van de tien jaar alleen met stiefzoon. In haar huis staat gezelligheid bovenaan. Regels zijn er niet, (stief)zoon maakt daar al jaren de dienst uit, hij hoeft NIKS te doen in huis. Er is daar nooit onenigheid, ze plooit zich volledig naar hem. Als hij iets flikt (spijbelen bijv.) krijgt hij geen straf van haar. Moet hij (naar zijn zin) teveel moeite te doen voor een schoolvak? Laat dat vak maar vallen. Was een docent streng voor hem omdat hij zijn huiswerk niet had gemaakt: boze brief naar de docent… Ik denk dat jullie wel een idee hebben nu.
Bij ons zijn er wel regels (hoe laat thuis, 1x pw kamer opruimen, ieder 1 vast klusje). En er zijn consequenties als iets niet gaat zoals het hoort (even niet online, niet uit mogen).
Stiefzoon blieft die regels niet. Het is nu al 1,5 jaar strijd. Zijn moeder wil er allemaal niet van horen. Als we hem willen straffen omdat hij bijv iets heeft vernield in huis, veel te laat thuiskomt, mij uitscheldt, wordt zijn moeder kwaad op ons.
Vorige week bleek hij wederom gespijbeld te hebben (en nog een boel meer dingen). Wij vinden dat dit niet kan en wilden hem een gepaste straf geven. Stiefzoon ontplofte, is naar zijn moeder gegaan en liet weten dat hij niet meer bij ons wil wonen. Zijn moeder heeft hem met open armen ontvangen. Beide (stiefzoon en zijn moeder) weigeren nu alle contact. We hebben al ruim een week niks meer gehoord.
Mijn man is zo verdrietig en ook boos. Mijn kinderen zeggen: eindelijk rust. Ik zit er tussenin.
Ik dacht dat ex van man wel zo zou zijn dat ze (stief)zoon terug zou sturen om het uit te praten, dat ze DIT toch ook wel te ver vond gaan van haar zoon. Maar nee.
Maar wat nu te doen? Hij is 16 en mag zelf kiezen bij wie hij wil wonen, dat weten we. Hij is een puber, kiest de weg van de minste weerstand, snappen we ook. Maar hoe trekken we dit weer recht en hoe gaan we nu verder met ex van man?
vragen? Ik beantwoord ze graag.
Mrs Smith, als jij vertrouwen hebt in de behandelaar van je stiefzoon en degene die ingeroepen is voor de second opinion, zou ik daar zeker naar luisteren. Die mensen hebben een staat van dienst en de behandelaar kent zoon al jaren. Een vermoeden van een diagnose is iets anders dan een diagnose, dat weten jullie en dat weten de behandelaars zelf ook. Zo te horen gaan jullie verstandig met de zaak om.
IMI-x2 schreef op 08-05-2024 om 12:12:
MrsSmith, je hoeft echt niet elke keer te reageren op elke post. Het is goed zo. Je hebt keurig en heel uitgebreid verteld hoe het zit. Heel veel sterkte.
Sorry (ja nou doe ik het weer)
Je hebt vast gelijk.
En dank (en jij ook sterkte met jouw situatie)
Even ter nuance, omdat ik denk dat meerdere dingen naast elkaar kunnen bestaan:
Ja, dat de behandelaar stiefzoon al lang begeleid en de mening van een gerenommeerd vakgenoot heeft gevraagd, geeft gewicht aan het vermoeden. Iemands expertise wil je niet zomaar naast je neerleggen.
Maar....
Ook hoge piefen met een jarenlange staat van dienst maken foute inschattingen, en maken soms beslissingen die ethisch op (of over) het randje zijn. We weten natuurlijk niet goed hoe dit precies gegaan is, maar het feit dat vader van de vermoedens weet en stiefzoon zelf niet, komt mij ook ethisch gezien erg dubieus over. Daarnaast, als je deze verstrekkende vermoedens deelt met ouders, moet je als behandelaar heeeel erg veel nuance leggen in je vermoedens en vooral ook zorgen dat je de ouders begeleid in hoe zij deze informatie context geven. Ik hoop dus dat de behandelaar dit ook nog gaat doen, al is het dus wel ethisch gezien de vraag of hij/zij dit mag doen als stiefzoon hier niet vanaf weet.
Ik vind het nogal wat dat behandelaar bij zijn vader heeft neergelegd. Dat vraagt nuance en opvolging. Want hoe ga je hiermee om als ouder.
Goed dat jullie vooral inzetten op het herstellen van de band tussen vader en zoon, TO!
Ik zou weg blijven van "trekken van" "labeltjes" ed.
Daar heeft zoon nu toch niks aan.
Ik zou volledig achter zoon zijn beslissing gaan staan om te stoppen met deze therapie.
Ik gun deze jongen iemand die hem hoort en ziet en waar hij zich durft te uiten en zich kwetsbaar op te stellen en waarbij zoon zich serieus genomen voelt. Verplichte praat cessies werken niet bij deze jongen.
Waar ik aan zit te denken zijn van die "doe coaches" die met jongeren werken. Geen verplicht praten maar doe activiteiten en band met jongere opbouwen.
Ik weet dat het bestaat maar in elke gemeente of regio heet dat weer anders en is het weer anders georganiseerd.
MrsSmith schreef op 08-05-2024 om 11:53:
[..]
Even vooropgesteld dat ik de kennis en deskundigheid van posters die aangeven in het vak te zitten niet in twijfel wil trekken, maar dit blijft anoniem internet. Net zoals zij mij moeten geloven, moet ik dat ook maar bij hen.
Dit forum zou niks zijn zonder leken die advies en steun zoeken. Daarom zijn we (ja ik dus) ook leken: dan wil je iets aangeven/verduidelijken en dan gebeurt dat dus: dat je iets aangeeft wat niet klopt.
Wat zou je het liefst hebben hier? Dat alleen professionals met professionals praten?
Nee hoor, ik reageerde ook niet op jou maar op iemand die met wollig taalgebruik andere forummers afkatte.
https://www.bokscoaching.nl/jongeren-coaching/
Zoiets bv. Zo zal er nog veel meer te vinden zijn.Beetje out of de box denken, even weg van de reguliere hulpverlening.
Alles wat helpt en steunt, goed gebruiken. Het lijkt mij dat de behandelaar helpend is. Die kent je stiefzoon al 2 jaar uit therapie. Het klinkt alsof hij (en jij! En vader net zo goed) hier zeer zorgvuldig en voorzichtig mee omgaan. Vooral mee doorgaan.
laat de rest langs je heen gaan. Super dat er weer voorzichtig contact is. Ook heel goed dat jullie al kunnen erkennen dat de boel thuis bij jullie ontspant. Er kan nog van alles gebeuren, maar nu hebben jullie echt al voor het contact en jullie eigen welbevinden enorme stappen gezet. Daar gaat het om.
Goed dat er voorzichtig herstel van contact is. Misschien blijft dit wel zo; zoon woont bij zijn moeder en heeft af en toe contact met jullie, maar het contact is dan wel fijn en waardevol voor beide partijen. Dat lijkt me beter dan eindeloze ruzies en discussies en iedereen is gespannen en loopt op eieren.
rutiel schreef op 08-05-2024 om 12:16:
Mrs Smith, als jij vertrouwen hebt in de behandelaar van je stiefzoon en degene die ingeroepen is voor de second opinion, zou ik daar zeker naar luisteren. Die mensen hebben een staat van dienst en de behandelaar kent zoon al jaren. Een vermoeden van een diagnose is iets anders dan een diagnose, dat weten jullie en dat weten de behandelaars zelf ook. Zo te horen gaan jullie verstandig met de zaak om.
Waarom werd er toendertijd gekozen voor een sec opinion
BritgetJones007 schreef op 08-05-2024 om 17:51:
[..]
Waarom werd er toendertijd gekozen voor een sec opinion
Dat heeft ze al uitgelegd, even teruglezen.
'Wat een rare aanval op forummers die vanuit hun professionele achtergrond reageren.' Vind je het dan niet vreemd dat professionals op basis van een forumbericht (!) met stelligheid een bepaalde diagnose geven (ass) en aangeven wat dus nodig is (psycho-educatie) terwijl ze geen woord gewisseld hebben met de patiënt/cliënt noch met de ouders of school of zo. Dat vind ik dus bijzonder vreemd. Ik kan me voorstellen dat zij zeggen: het doet mij denken aan.... Maar de stelligheid waarmee zij hun diagnose aangeven en het verhaal van TO in twijfel trekken vind ik bijzonder.
Tsjor
tsjor schreef op 08-05-2024 om 20:20:
'Wat een rare aanval op forummers die vanuit hun professionele achtergrond reageren.' Vind je het dan niet vreemd dat professionals op basis van een forumbericht (!) met stelligheid een bepaalde diagnose geven (ass) en aangeven wat dus nodig is (psycho-educatie) terwijl ze geen woord gewisseld hebben met de patiënt/cliënt noch met de ouders of school of zo. Dat vind ik dus bijzonder vreemd. Ik kan me voorstellen dat zij zeggen: het doet mij denken aan.... Maar de stelligheid waarmee zij hun diagnose aangeven en het verhaal van TO in twijfel trekken vind ik bijzonder.
Tsjor
Feit blijft wel dat de patiënt in kwestie geen toestemming hiervoor heeft gegeven en dat maakt het natuurlijk wel discutabel vanuit de behandelaar. Zelfs de huisarts mag niet zomaar aan derden (ook ouders dus) zomaar informatie over een dergelijke diagnose of verdenking van doorgeven. Beetje raar dat een psychiater dit dan wel mag en zou doen, het zou diens reputatie geen goed doen.
tsjor schreef op 08-05-2024 om 20:20:
'Wat een rare aanval op forummers die vanuit hun professionele achtergrond reageren.' Vind je het dan niet vreemd dat professionals op basis van een forumbericht (!) met stelligheid een bepaalde diagnose geven (ass) en aangeven wat dus nodig is (psycho-educatie) terwijl ze geen woord gewisseld hebben met de patiënt/cliënt noch met de ouders of school of zo. Dat vind ik dus bijzonder vreemd. Ik kan me voorstellen dat zij zeggen: het doet mij denken aan.... Maar de stelligheid waarmee zij hun diagnose aangeven en het verhaal van TO in twijfel trekken vind ik bijzonder.
Tsjor
Ik zou graag willen zien waar ik dan precies aangeef dat er sprake is van ASS? Of waar ik precies een diagnose geef? Want ik heb dat nooit beweerd en de opmerking waaraan hier gerefereerd wordt was naar mij gericht.
Ik wilde eigenlijk niet meer reageren, want dat wordt toch maar een herhaling van zetten. Maar Tsjor, ik begin er nu flauw van te worden. TS noemde zelf die ASS-kenmerken. Ik heb zelfs de moeite genomen die post voor je op te zoeken, omdat je zelf niet goed gelezen hebt. Ik kwam niet zelf met ASS op de proppen En heb zeker niet “gediagnosticeerd”. Alleen aangeven dat ik gedrag heel herkenbaar vindt voor mijn jongeren met autisme. Heel onaangenaam dit. Over toon en muziek gesproken…
Volgens mij is het de bedoeling dat jullie MIJ aanvallen… Niet elkaar 😅