Podcast hoe een jongetje uit huis werd geplaatst
Geluisterd en zeer ontdaan. Waarom
gebeurt dit nou en hoe komt het nou dat er niet na een maand iemand zich achter de oren krabt?
Dat een ouder uiteindelijk op afstand wordt gezet. De staat zegt wij doen het beter dan jij maar ondertussen hebben ouder en kind een dik trauma. En verder is het dan zo dan kind gehecht is. Dus terugzien is niet meer aan de orde. Gezag kwijt dan is gewoon alles afgepakt en geen weg terug naar huis.
Bah! Is het nou niet eens tijd dat dit niet moet mogen gebeuren?
Heb je een link naar de podcast?
Ik heb erover gehoord, vreselijk verhaal als het gegaan is zoals ze het uitleggen. En inderdaad, tegen de tijd dat je je gelijk bewezen hebt, is het kind al zo lang uit huis dat het niet meer terug kan..
Ik heb de podcast ondertussen geluisterd. Ik vind het een oprecht, evenwichtig verhaal. Het is wel ontzettend triest voor de moeder dat het jongetje nu al zo lang weg is van huis, gewend in het pleeggezin, dat terugkeer naar huis niet waarschijnlijk is.
Tsja, vreemd genoeg is dat nooit een argument bij de ouders 'Hij/zij is er al zo lang en gehecht aan de ouders dat het niet goed is om dat contact te verbreken.' Ervaring leert dat een pleeggezin ook na heel lange tijd nog niet echt het eigen gezin is; hooguit kan de confrontatie met een disfunctioneel oorspronkelijk gezin op latere leeftijd de kennis opleveren, dat het beter is/was om in het pleeggezin te blijven. Maar veel vaker gaan kinderen op latere leeftijd toch op zoek naar de eigen ouders.
Tsjor
Niet elke casus is gelijk maar wat in dit geval en vaker zo loopt. Er wordt niet eerst intensief hulp op de thuisstituatie gezet. Geen voorstel tot zullen wij meekijken, of wij gaan meekijken. De ouder is gelijk kansloos.
Dan die twee weken geen contact. Dus de ouder kijkt maar even hoe ze het doorkomt. Er is geen hulp en begrip waarschijnlijk dat iemand verscheurd achterblijft.
En vervolgens komt er weer geen moment om kind terug te plaatsen. Het is alleen de staat doet het beter.
En soms heeft het pleeggezin een beter perspectief maar dan nog ontbreekt contact met bio ouders. Waarom? Je hebt toch recht om te weten van wie je afstamt?
Als in een vechtscheiding het kind van een van de ouders scheidt wordt de ouder die dat doet doodgegooid met dat kind met de ouder contact houdt want het is zo slecht dat kind niet ziet van voor wie hij van de helft komt. Dat strijkt dus recht tegen het hechtingsverhaal in bij uhp. Een kind heeft altijd recht op de eigen ouders als er geen zwaarwegende bezwaren zijn.
Naar mij idee kunnen ouders zich slecht verweren tegen uhp die ongegrond zijn. En dus ook nooit zorgen dat ze het niet overkomt. Zelfs achteraf gelijk gekregen, is er niemand die dit proces zorgt om te keren
tsjor schreef op 25-09-2022 om 16:36:
Tsja, vreemd genoeg is dat nooit een argument bij de ouders 'Hij/zij is er al zo lang en gehecht aan de ouders dat het niet goed is om dat contact te verbreken.' Ervaring leert dat een pleeggezin ook na heel lange tijd nog niet echt het eigen gezin is; hooguit kan de confrontatie met een disfunctioneel oorspronkelijk gezin op latere leeftijd de kennis opleveren, dat het beter is/was om in het pleeggezin te blijven. Maar veel vaker gaan kinderen op latere leeftijd toch op zoek naar de eigen ouders.
Tsjor
Dit.... Ik vind die redenatie ook zo onbegrijpelijk. Ik vraag me af welke experts op het gebied van hechting dit bedacht hebben....
Als een kind ooit ontvoerd is en na jaren wordt teruggevonden zeg je toch ook niet dat het kind zich nu gehecht heeft aan de ontvoerder?
ik vind die gehecht zijn aan logica ook zo raar. Er was geen probleem met de hechting om een kind gewoon huppetee uit huis te plaatsen. Weg van zijn ouders, school, vrienden en familie maar na verloop van tijd weer terug waar hij vandaan kwam kan dan ineens niet meer in verband met hechting aan pleeggezin of soms instelling. Dat is raar.
Mij staat die "ja maar hij is nu gehecht" onzin ook niks aan. Kinderen worden net zo makkelijk bij de pleegouders weggehaald en ergens anders geplaatst als de pleegouders dat willen, en ook wel eens als de pleegouders dat niet willen. Dan telt dat verhaal van gehecht zijn totaal niet. En inderdaad bij uithuisplaatsing wordt het ook niet als een bezwaar gezien. Het is meer een duizenddingendoekje om niet te hoeven zeggen "wij willen dit perse zo". Onbegrijpelijk dat kinderrechters nooit eens door dit argument heen prikken.
Ik vind ook dat rechters fout bezig zijn door het gewicht van wat de jeugdzorg zegt zwaarder te laten tellen. Bovendien dit al te doen voor een machtiging te hebben. De rechter zou de belangen van ouders zwaar moeten laten wegen. Tenzij in alles laten zien dat ze falen maar een ouder die vecht voor zijn kind is meestal een ouder die alles doet voor het kind. En een kind die dat weet maar wordt gescheiden is bij voorbaat geschaad.
Heb nog iets vreselijks gezien. Voor de mensen die er tegen kunnen. TAKEN kinderen van de staat.
Helaas heb ik dezelfde ervaringen op een paar vlakken en weet hoe vies zaakjes in elkaar steken.
Dat een medewerker liegt dat moeder haar bedreigde wanneer ze het omgangsmoment voortijdig om geen reden beëindigd…, het kind zijn reactie gaat door merg en been. Puur omdat het is opgenomen en er bewijs is wordt jeugdzorg aangepakt. In alle andere gevallen zou kind en moeder met dit soort smerig volk het moeten doen.
Zo ook al het andere dat in deze docu is vastgelegd. Onbegrijpelijk
Plantenbak schreef op 25-09-2022 om 18:25:
ik vind die gehecht zijn aan logica ook zo raar. Er was geen probleem met de hechting om een kind gewoon huppetee uit huis te plaatsen. Weg van zijn ouders, school, vrienden en familie maar na verloop van tijd weer terug waar hij vandaan kwam kan dan ineens niet meer in verband met hechting aan pleeggezin of soms instelling. Dat is raar.
Maar dan komt veiligheid ter sprake als jeugdzorg overtuigd is dat de veiligheid van een kind in gevaar is dan is hechting van ondergeschikt belang en dan kun je je sowieso afvragen of een kind echt gezond gehecht is.
Decembermamma schreef op 26-09-2022 om 15:07:
[..]
Maar dan komt veiligheid ter sprake als jeugdzorg overtuigd is dat de veiligheid van een kind in gevaar is dan is hechting van ondergeschikt belang en dan kun je je sowieso afvragen of een kind echt gezond gehecht is.
Tja, die veiligheid. Soms is het heel erg duidelijk, bijvoorbeeld bij misbruik. En dan is het nog steeds enorm schrijnend dat ons land niet in staat is de dader weg te halen, en dus dan maar de kinderen weghaalt die ineens hun moeder en hun broers/zussen kwijt zijn en nooit meer terug in het gezin kunnen omdat dat volledig is opgebroken. Terwijl zij slachtoffer zijn en geen dader.
Vaak is dat helemaal niet zo duidelijk. En komen kinderen in andere onveilige situaties terecht, bij pleeggezinnen, in opvangtehuizen, in instellingen. Je moet als staat wel heel erg zeker weten dat een kind er echt op vooruit gaat als je ingrijpt.
Als jij weg moet omdat er een onveilig persoon in je huis woont, zal je dat nogal gauw zien als dat jij iets stouts hebt gedaan. Zo gaan kinderen dat voelen. Of ze nou weten dat de ander gemeen is of niet, het zal aan ze gaan vreten.
Kinderen hebben eerder een maatje nodig die ze helpt om problemen te kunnen ventileren. Vanuit daar kan jeugdzorg gesprekken met ouders aangaan.
Je kunt mij niet wijsmaken als een ouder steeds het kind komt bezoeken en wil leren, leerbaar is dat een uhp de beste oplossing is op voorhand.
Bij verwachting dat het kind niet thuis het juiste krijgt en zal verslechteren, is bij verwachting dat de staat het doet altijd beter. Terwijl uit vele onderzoeken blijkt dat de staat het slechter doet en kind met meer problemen eindigt.