Wie heeft weleens een arbeidsconflict meegemaakt
Waar ik dat dacht dat ik met lg eerlijke gesprekken voerde, krijg ik zojuist te horen dat ik doorsla in mijn(zijn beeldvorming) negatief gedrag. Terwijl ik dacht dat hij mijn eerlijkheid waardeerde en samen te kijken naar oplossingen, krijg ik alles op mijn dak. Ik ben degene die moet veranderen en anders moest ik serieus nadenken of ik nog wil blijven.
Voelt voor mij oneerlijk omdat de dingen die ik aankaart, al vaker besproken zijn in het team en iedereen hetzelfde erover denkt. Alleen ben ik degene die haar mond opentrekt en de rest het maar laat gaan. Dat laatst is volgens lg het juiste uitgangspunt en ik moet niet zo moelijk doen.
Hebben jullie ook iets dergelijks meegemaakt?
Monteurs kunnen écht overal aan de slag idd Dolf. Voor veel mensen is geen nieuwe baan willen zoeken echt een vorm van koudwatervrees, is ook heel menselijk natuurlijk. Alleen als hij het verder volledig naar z’n zin heeft en de extra taken ook echt ziet zitten zou ik blijven, anders niet. Kan ook nog een mooie onderhandelingspositie zijn trouwens, al weet ik niet hoe lekker je nog zit als ze je laten blijven na een ‘we houden het zoals het is en anders neem ik ontslag’
Dolfje schreef op 23-09-2022 om 10:13:
Ik zelf niet maar man heeft nu een conflict. Ze vinden dat hij teveel salaris krijgt voor de dingen die hij doet. Komen ze na dik 10 jaar mee.
Nu is het of de extra taken doen of een stuk minder bruto loon. Dit speelt nu dus hij is nog even zoekende wat hij moet doen. Hij zegt dat hij dan de extra taken wel wil gaan doen , zegt Hr tegen hem dat ze dat een slechte motivatie vinden. Mijn eerste gedachte was “ zoek een andere baan” hij is monteur en kan volgens mij overal wel aan de slag.
Weet niet hoe de arbeidsmarkt in Nederland zit, maar kan me niet indenken dat deze op dit moment grondig verschilt. Mijn vrouw werkt voor een bedrijf met monteurs, techniekers en elektriciens; en deze mannen worden echt wel in de watten gelegd omdat ze overal direct kunnen starten.
Met drie arbeidsconflicten in krap 15 jaar ben ik geloof ik inmiddels expert arbeidsconflicten.
De eerste keer werd een gemaakte afspraak eenzijdig terug gedraaid. Daar was ik zo boos over dat ik dezelfde dag mijn ontslag heb ingediend. Het was precies de laatste dag van de maand waarin mijn arbeidscontract verliep. Uiteindelijk een soort schikking getroffen want zonder overdracht (lees vier uur voor einde contract) wilde ze mij niet laten gaan. Dus ik ben nog twee maanden gebleven, waarbij de afspraak alsnog werd nagekomen.
De tweede keer werd er een contract onder mijn neus geschoven voor een bepaald extra werk wat ik ging doen. Adder onder het gras was dat we als we tekenden ons vaste contract kwijt raakte plus nog wat fiscale nadelen waardoor ons nettoloon zou dalen. Dit gold voor zo'n tien collega's, maar ik was degene die er het hardste in stond en dus de kastanjes uit het vuur haalde. Daar was ik echt enorm emotioneel over en ben ik ruim een jaar mee bezig geweest. Daarna zo gedesillusioneerd dat ik nog een paar maanden bij een arbeidspsycholoog heb gelopen om het vertrouwen terug te krijgen. Maar mijn baan heb ik gehouden. Toch zou ik het niemand aanraden op deze manier.
Laatste keer wil ik hier vanwege herkenbaarheid niet te veel op in gaan. Daar ben ik ook de strijd over aan gegaan, maar heb ik het puur zakelijk gehouden. Dus geen verwijten, geen emoties. Wel positief en constructief blijven praten en consequent zijn op de afspraken en die ook juridisch vast laten leggen met behulp van een advocaat. Die laatste heeft me weinig energie gekost, ook al heeft ook dat bijna een jaar geduurd. Uitkomst ik ben in dienst gebleven.
Mijn tips en adviezen:
- Waarom wil je blijven? Als het antwoord niet overtuigend is dat dit het beste bedrijf voor jou is ga dan vooral weg.
- Maak jezelf geen illusies een bedrijf gaat niet voor jou veranderen.
- Bekijk hoe belangrijk jij echt bent voor het bedrijf. Kunnen ze voor jou tien anderen vinden begin er dan vooral niet aan. Je gaat het niet winnen.
- Zeg geen dingen die je niet waarmaakt. Als je zegt dat je anders gaat solliciteren doe dat dan ook, anders ben je je geloofwaardigheid kwijt.
- Houd het altijd bij jezelf, praat nooit voor de ander. De ander moet zichzelf, maar redden.
- Houd emoties er buiten, als je dat niet kan doe het dan of niet of zorg voor een goede psycholoog.
- Maak het nooit persoonlijk. Zodra je je leidinggevende van van alles gaat beschuldigen of kwalijk nemen is het gesprek voorbij en ga je niet verder komen.
- Leg afspraken vast. Maak notulen van gesprekken en spreek verwachtingen uit. Als een leidinggevende zegt ik kom er op terug probeer dan een datum te krijgen wanneer. Ga dan pas op die datum opnieuw vragen.
- Leg uit waarom de gewenste verandering goed is voor het bedrijf. Kom met een passend plan.
- Houd je verwachting realistisch jouw leidinggevende heeft ook maar een beperkte invloed. Verwacht geen dingen die hij niet kan waarmaken.
Achteraf gezien ben ik het meest blij met de uitkomst van het eerste conflict. Na het weggaan kwam ik bij een veel leuker bedrijf terecht. De tweede is altijd lastig gebleven tot ik jaren later naar een andere afdeling ben gegaan en de hoofdpersonen bij het bedrijf zijn weggegaan. De derde is prima verlopen. Ik heb gekregen wat ik wilde en heb nog steeds een goede relatie met mijn leidinggevende. Maar dat laatste kon alleen omdat we samen hadden afgesproken dat het heel vuil en rot gespeeld zou worden, maar we dat beide niet persoonlijk zouden nemen. Dat is gelukkig gelukt.
De baas heeft al-tijd gelijk. Zelfs als hij ongelijk heeft. (Spijtig genoeg).
Knutselkei schreef op 23-09-2022 om 07:28:
[..]
Ooo wat misselijk! En als er iemand betrokken is bij de leerlingen dan ben jij dat wel.Zo lees ik uit je bijdrages hier!
Dank je 💙
KillerQueen schreef op 23-09-2022 om 08:41:
Wel een arbeidsconflict, maar niet soortgelijk.
Zwangerschapsdiscriminatie.
Ik heb het zelfs zwart op wit dat om mijn zwangerschap de overeenkomst wordt ontbonden. Ik heb het bij diverse instanties gemeld, en er wordt werk van gemaakt.
Helaas gaat het om stage, dus allemaal een stuk ingewikkelder.
Oh wat een naarlingen ook!
Je werkt niet met gevaarlijke stoffen of in de beveiliging oid?
SuzyQFive schreef op 23-09-2022 om 12:26:
[..]
Oh wat een naarlingen ook!
Je werkt niet met gevaarlijke stoffen of in de beveiliging oid?
Huisartsenpraktijk. Met alleen maar vrouwen Russen de 25-50.
Ik heb al een melding gemaakt bij het college voor de rechten van de mens.
Mijn vriend heeft trouwens ook meerdere arbeidsconflicten gehad. Deels lag dit aan hemzelf maar niet altijd. Bij een was van zijn zelf opgerichte organisatie waarbij het verplicht was een bestuur te hebben die in feite alleen procesbewaking deed. De voorloper van deze organisatie was al ter ziele door bepaalde haantjes daar en die mensen wilde hij dus niet weer binnenhalen. Bestuur vond van wel en gingen zich er steeds meer mee bemoeien. Deze organisatie was echt zijn kindje en hij zat er met ziel en zaligheid in. Na gedoe van twee jaar is ie dus gewipt. Ondertussen draait die organisatie steeds slechter en slechter en is er dus nu een andere partij die goede kans maakt om nu die omgeving te mogen bedienen.
Heel verdrietig want hij heeft het nooit opgericht met het idee dat het na bijna tien jaar niet meer zou bestaan.
Bij een ander conflict is ie zelf gewoon niet handig bezig geweest door niet in contact te blijven. Maar dat kwam ook grotendeels omdat hij niet serieus werd genomen toen hij ziek werd (volgens LG was ie niet ziek 🤷🏼♀️).
Ik heb lang geleden zelf een arbeidsconflict meegemaakt, en ben ook wel eens bij een baan vertrokken omdat ik weliswaar zelf geen arbeidsconflict had, maar ziek werd van de manier waarop men met andere collegas omging.
En ik ben bij een aantal conflicten betrokken geweest als vertrouwenspersoon van betrokkenen.
Ik vind het niet zo interessant om alle ins en outs neer te pennen, maar in het algemeen is mijn ervaring als volgt:
- het gaat meestal niet (alleen) om het inhoudelijke conflict. Het gaat niet alleen om uren/taken/bevoegdheden/whatever, maar men vindt je lastig of moeilijk. Het heeft niet zoveel zin je daartegen te verweren, want dat 'bewijst' alleen maar dat je moeilijk bent. Je kan beter bedenken wat men kennelijk van je wil, en in hoeverre je bereid bent om daarin mee te gaan.
- het uitvechten van een conflict om je gelijk te halen kan je slopen. Ik heb diverse mensen zien vertrekken met weliswaar een zak geld, maar ook met depressie, ziekte en een diepe, diepe gekwetstheid. Achteraf was het dat geld niet waard denk ik.
- als het daadwerkelijk uitgevochten moet worden, neem dan een advocaat in de arm. Dat is niet escaleren, dat is juist beschermen. Die kan veel koeler namens jou de strijd voeren, en vangt de modder op die jouw kant op wordt gegooid.
- verwacht niet te veel solidariteit van collega's. Het komt wel eens voor dat ze voor je opkomen, maar als mensen zelf met een dementerende moeder, ziek kind of financiële problemen zitten gaan ze niet jouw probleem erbij nemen.
Soms is het allemaal een kwestie van niet-matchende communicatie en dan kan een derde erbij wel eens helpen (HR-persoon, mediator, vertrouwde derde, etc). Ik heb zelf die rol een paar keer gehad. Soms helpt dat om het op te lossen en bleek er eigenlijk niet zoveel aan de hand.
Maar eerlijk is eerlijk: ik heb in die rol ook wel eens gedacht "het is niet toevallig dat jij nu met je derde arbeidsconflict zit, dit doe je toch echt zelf".
Ginevra schreef op 23-09-2022 om 13:32:
Je kan beter bedenken wat men kennelijk van je wil, en in hoeverre je bereid bent om daarin mee te gaan.
Dat is precies waar ik nu sta. Ik ben bereid mijn eigen gedrag positief te veranderen maar ik ga niet mezelf anders voordoen dan ik ben en voel.
De redend dat ik nu niet weg wil is omdat ik het werkveld, de mogelijkheden en mijm team gewoon heel leuk vindt. Ik heb nog nooit zoveel fijne collega's bij elkaar gehad(wat nooit reden moet zijn voor je eigen pad kiezen).
Ik ga mijn collega's wel over het gesprek vertellen. Ervaring leert dat zij er voor mij zullen zijn(voor zover ze kunnen) en voor nu voelt dat fijn.
Mijn ervaring is dat een arbeidsconflict zelden netjes blijft. Ik heb er zelf een gehad en dat was echt afschuwelijk. De werkgever heeft mij op papier compleet afgebrand, als je dat leest zou je denken dat ze een compleet incapabele persoon hebben aangetrokken. Ik kon al die punten (aantoonbaar) weerleggen, maar het komt gewoon rauw op je dak. Ik hoorde later dat de leidinggevende in kwestie al meerdere keren mensen op die manier had weg gepest, maar de directie bleef haar de hand boven het hoofd houden. Van de collega’s heeft niemand het voor me opgenomen. Er hebben wel een paar persoonlijk laten weten dat ze het rot voor me vonden, maar niemand die dat hardop zei.
Wat ik anders had kunnen doen weet ik niet. Niet zwanger raken was waarschijnlijk handig geweest, want de ommekeer kwam na mijn verlof. Daarvoor niets aan de hand en daarna deugde er niets meer.
ik helaas, en dat heeft echt lang sporen bij me nagelaten.
Ze wilde ineens een vriend van de directeur op mijn plek hebben. Dus ik moest weg, ze hadden geen poot om op te staan. Samen met rechtsbijstandverzekering geregeld dat ik iets anders ging doen buiten het kantoor voor hetzelfde geld. (Ik wilde blijven want was inmiddels zwanger)
Rechtsbijstandverzekering adviseerde mij dit ook en zei letterlijk "geloof me, deze mensen willen je echt kapot maken, als je naar kantoor komt laten ze je alleen nogmaar koffie zetten en kopieerwerk doen"
Ik geloofde hun meteen want ze waren mij echt al aan het wegpesten en controleren tot op de komma. Vreselijk, ik werd echt letterlijk genegeerd, niemand zei me meer gedag of praatte tegen me.
Tot op de dag van vandaag snap ik niet, waarom dit van de een op de andere dag gebeurde. Maar voor mij nooit meer een klein familie bedrijf.
Mijn vader heeft ooit 37 jaar geleden een arbeidsconflict gehad. En gewonnen. Het liep al even niet lekker op zijn werk, mijn vader is niet op zijn mondje gevallen. Ze wilden hem weg hebben. En toen werd er verzonnen dat hij geld achterover had gedrukt uit de kassa. Hij zou de enige zijn geweest die die dag aanwezig was op dat tijdstip. Datum xx-xx-1984.
Maar wat dom van die baas, mijn vader was op dat moment nl in het ziekenhuis, getuigen genoeg, hij was nl bij mijn geboorte 😅😂. Dus dat bewijs was snel en makkelijk geleverd. Uiteindelijk is hij weg gegaan daar met een mooie oprotpremie.
@Pinkflower, dit conflict kan jouw vader tenminste met (misschien) een lach kunnen vertellen. En wat moet die baas zich dom gevoeld hebben zeg.
Ik heb nu een “conflict”. Ontslag genomen, maar werkgever wil me langer laten blijven dan de wettelijke opzegtermijn. Nieuwe werkgever wil me na wettelijke opzegtermijn hebben. Huidige werkgever praat in op m’n gevoelens - zou je alsjeblieft, dacht dat we toch wel zo’n band hebben…. - dat ik nu niet weet wat ik moet doen. Iemand tips? Ik neig zelf naar wettelijke opzegtermijn aanhouden