MMcGonagall schreef op 11-11-2025 om 22:05:
[..]
Het is alleen veel te lang. Bij de introductie was ik al afgehaakt. Kun je ook in tien woorden samenvatten wat de clou is?
Ik ben een echte uitsteller, geen neppe op zoek naar bevestiging. Uiteindelijk gebeuren dingen bij mij wel, maar pas als normale mensen zich al weken aan een bepaalde situatie geërgerd zouden hebben. De nood moet dus hoog zijn. Voor mijn werk doe ik dingen zodra ze gevolgen gaan hebben of ik er last van krijg als het niet gebeurt.
Voor een opleiding doe ik dus dingen ook alleen als het echt moet. Ik heb mijn scriptie (hbo) in drie weken in elkaar gejast. Daar heb ik mezelf dus echt voor moeten afzonderen. Stok achter de deur was dat ik niet mee kon met de diplomaronde als het op datum x niet af was.
Als dat alle moeite is die je erin wil steken, nee. Dan ga ik geen moeite steken in uitleggen.
Dat jij dingen alleen doet als ze moeten laat je hiermee wel merken. Dat is niet mijn probleem om voor je op te lossen 
.
Schoondochter schreef op 12-11-2025 om 06:36:
[..]
Als dat alle moeite is die je erin wil steken, nee. Dan ga ik geen moeite steken in uitleggen.
Dat jij dingen alleen doet als ze moeten laat je hiermee wel merken. Dat is niet mijn probleem om voor je op te lossen
OK.
MMcGonagall schreef op 12-11-2025 om 07:45:
[..]
OK.
ik snap je wel. Mensen die denken dat je uitstelgedrag gaat aanpakken door een roman te lezen snappen niet dat je dat lezen dus, jawel, uit gaat stellen.
Begin klein en maak er als-dan momentjes van.
Als ik naar de wc geweest ben dan leeg ik altijd even de brievenbus
Als ik klaar ben met eten dan ga ik altijd een kwartietje wandelen
Als ik terug kom van de lunch op mijn werk dan sorteer ik mijn binnengekomen mail
Maximaal 3 dingen tegelijk. als die goed gaan maak je weer nieuwe als-dan acties.
Broadway schreef op 12-11-2025 om 09:50:
[..]
ik snap je wel. Mensen die denken dat je uitstelgedrag gaat aanpakken door een roman te lezen snappen niet dat je dat lezen dus, jawel, uit gaat stellen.
Begin klein en maak er als-dan momentjes van.
Als ik naar de wc geweest ben dan leeg ik altijd even de brievenbus
Als ik klaar ben met eten dan ga ik altijd een kwartietje wandelen
Als ik terug kom van de lunch op mijn werk dan sorteer ik mijn binnengekomen mail
Maximaal 3 dingen tegelijk. als die goed gaan maak je weer nieuwe als-dan acties.
Ik snap het niet. TO vraagt om websites over uitstelgedrag. Ik geef die en krijg vervolgens van iemand anders de opmerking dat het te veel is en samengevat moet worden. Dat vind ik niet passend.
haarklover schreef op 11-11-2025 om 21:53:
Bedankt voor alle tips.
Ik denk dat vooral belangrijk is dat ik geen afleiding heb (dat is lastig, want veel opdrachten zijn op de computer, en de meeste informatie ook).
En ik denk ook wel dat ik soms op gang komen moet, als ik met iets kleins begin ga ik meestal wel zin krijgen.
(dus niet wachten op zin of inspiratie, gewoon om 8.45 beginnen. Nou ja, 9.00.... of 9.15)
Als ik een rapport oid moet schrijven waarvoor ik geen internet nodig heb, zet ik wel eens mijn internetverbinding uit. De 'drempel' om de verbinding weer (onzinnig) aan te zetten is vaak genoeg reminder om weer aan het werk te gaan. Smartphone wegleggen helpt ook al wat. Ook gebruik ik twee verschillende browsers: chrome 'voor de leuke / prive dingen', en edge voor alle werk-gerelateerde zaken. In edge ben ik dan ook niet ingelogd op het forum, facebook, mijn mail, etc. Ik had zelfs een tijdje gewoon wat van dat soort afleiding-sites geblokkeerd in edge. Het openen van chrome is dan een bewuste stap om te zetten, waarop je weer even kunt nadenken of je dat wel echt wilt of niet beter nog even 15 minuten kan doorwerken.
Verder helpt tijdsdruk (door bijv. deadline of een overleg waarop je iets af zou hebben) uiteindelijk wel het beste bij mij om motivatie te vinden.
Schoondochter schreef op 12-11-2025 om 09:51:
[..]
Ik snap het niet. TO vraagt om websites over uitstelgedrag. Ik geef die en krijg vervolgens van iemand anders de opmerking dat het te veel is en samengevat moet worden. Dat vind ik niet passend.
Het is jouw goed recht om te weigeren. Ik wilde een inkijkje geven in hoe het in mijn brein werkt. Ik ben gemotiveerd begonnen met lezen maar de inleiding was dermate lang en niet bijster onderhoudend dat ik afhaakte. Doorzettingsvermogen lijkt mij vreemd, tenzij de noodzaak hoog is (om welke reden dan ook).
Misschien vind TO jouw bijdrage wel heel nuttig.
Schoondochter schreef op 11-11-2025 om 11:19:
https://waitbutwhy.com/2013/10/why-procrastinators-procrastinate.html
Deze is fantastisch om te begrijpen wat er gebeurt bij uitstelgedrag.
Een samenvatting in 10 woorden gaat mij niet lukken, maar ik vond het leuk om te lezen (en dus een heel geschikte afleiding).
De auteur beschrijft uistelgedrag als een verslaving aan beloning op korte termijn.
De verleidingen worden (niet bij iedereen) overwonnen als de paniek toeslaat: dus als de deadline nadert.
En wat is de oplossing?
- taken in overzichtelijke stukken opdelen
- beginnen! niet langer plannen, maar beginnen
(dat is misschien vervelend, maar de afleidingen terwijl je iets anders moet doen zijn ook niet leuk)
- en hopelijk komt dan na een tijd: voldoening omdat een taak af is, of enthousiasme om met de taak door te gaan.
Mij hielp het toen ik tijdgericht ging plannen in plaats van taakgericht. Het idee dat ik gewoon 45 minuten met iets bezig moet zijn was voor mij makkelijker dan om iets per se af te moeten hebben. Waarschijnlijk omdat dat laatste juist onoverzichtelijker was voor mij.
ik vind nieuwe dingen starten vaak lastig.
Tegenwoordig begin ik vaak met de gedachte dat ik versie 0.01 ga maken en dat is de versie waarin ik op papier brainstorm.
Ik schrijf dan bijvoorbeeld,
Dit moet het implementatieplan worden voor functionaliteit x voor afdeling y. Als dit plan is uitgevoerd moet iedereen op afdeling x weten hoe ze hier mee moeten werken ook moet a, b en c zijn aangepast op afdeling q. Om dit te bereiken moet ik eerst beschrijven wat het proces is zoals het nu werkt, dan waarom we anders gaan werken en dan wat we amders gaan doen en dan hoe het gaat werken.....
En dan kies ik het onderdeel waar ik het minste weerstand tegen voel en begon ik bullets op te schrijven.
Dus we gaan anders werken omdat
- apllicatie g moet uit worden gefaseerd
- we kunnen nu sneller werken vanwege ...
Dan blijk ik toch van allesin mijn hoofd te hebben en dan ben ik niet meer zo bang voor het lege blad....
O ja, dat vind ik een goede, kaatje. Ik doe het ook ongeveer zo. Ik begin met bedenken wat nu mijn doel is. En dan ben ik dus al begonnen.
Yumi schreef op 11-11-2025 om 18:28:
Bij mij werkt een lijstje maken, met wat ik gedaan wil hebben in 'n week. Niet overdrijven want het moet haalbaar zijn.
Dat doe ik sinds kort ook. Vooral omdat ik overdag op mijn werk allerlei plannen aan het maken ben van wat ik wil gaan doen als ik thuis ben. En dan eenmaal thuis heb ik geen idee meer wat ik nu wilde doen. Resultaat........er gebeurt niets.
Thora schreef op 12-11-2025 om 14:47:
[..]
Dat doe ik sinds kort ook. Vooral omdat ik overdag op mijn werk allerlei plannen aan het maken ben van wat ik wil gaan doen als ik thuis ben. En dan eenmaal thuis heb ik geen idee meer wat ik nu wilde doen. Resultaat........er gebeurt niets.
Daar heb ik ook last van, dat ik van alles bedenk voor mijn vrije tijd. Maar daar heb ik alleen maar last van, zo’n stresslijstje. Tegenwoordig plan ik daarom een tijdvak in voor ‘extra’ klussen. Wat er niet in die tijd past, wordt niet gedaan. Ik vermijd een lijstje, ik kijk simpelweg rond. Ik heb wel een lijst hoor. Daarin staat wat ik allemaal al te doen heb ELK weekend of ELKE avond en hoeveel tijd dat kost. Dan weet ik in ieder geval hoe weinig tijd ik eigenlijk heb. Mijn doordeweekse avonden zijn allang volgeboekt met een beetje zelfzorg (koken, sporten), sociaal doen (bellen met name en tegen vriendlief aanhangen/praten) en uitrusten.
vaak ik als ik iets moet doen waar ik nou echt helemaal geen zin in heb, ga ik al die dingen doen die ik heb uitgesteld. Dus: plan iets in wat echt niet leuk is...
Ik denk dat sommige tips nu beter werken dan toen ik jong was.
Tegenwoordig heb ik meer vertrouwen dat een taak gaat lukken, ook als ik in het begin niet weet hoe ik het moet aanpakken.
Als mensen faalangst hebben (of juist niet gewend zijn dat ze iets niet kunnen) zit er natuurlijk een probleem onder het uitstelgedrag.
Ik ga dan een sudoku op mijn telefoon doen waarvan ik weet dat ik er 3 minuten over doe. Dan zeg ik tegen mezelf, dat ik begin als hij af is. En dan begin ik. Want sudoku's zijn nou ook weer niet zo leuk dat ik er nog een wil gaan doen.