Intermediair, wie kent het nog?
Vroeger (oma vertelt) kregen hbo- of universitair afgestudeerden gratis het krantje Intermediair. Later werd dat een blad, nog later werd het een website.
In de eerste plaats stond het vol vacatures, het was vroeger hét medium om hoger (ofwel theoretisch) opgeleid personeel te vinden. En daarnaast stonden er ook artikelen in over het kantoorleven en allerlei tips over salarisonderhandeling en nee zeggen tegen je baas en zo.
Nu is het nog een vacaturesite en ik krijg nog steeds de nieuwsbrief. Maar eerlijk gezegd: ik heb mijn cv daar al jaren niet geüpdate en die artikelen lees ik ook nooit meer. Toen ik 30 was vond ik het allemaal wel interessant, maar nu is het allemaal niet zo relevant meer voor me. Er staat genoeg op Linkedin en om een nieuwe baan te zoeken ga je er ook niet meer kijken.
En ineens vroeg ik me af: wie leest dit nog, die artikelen? En wie kijkt er nog in die vacaturebank, staat daar wel eens wat wat je elders niet vindt? Is Intermediair een fossiel, op sterven na dood of juist springlevend?
Vroeger kreeg ik hem ook. Het eerste bewijs voor mijzelf dat ik volwassen was en echt die opleiding had afgerond; de intermediair gericht aan mevrouw ingenieur Biebel.
Toen ik met mijnheer Biebel ging samenwonen heb ik dan ook ervoor gezorgd dat hij nog steeds op mijn naam binnenkwam en niet op de zijne (want hij had ook een abonnement). Vond naast de vacatures ook de echte onderzoeksartikelen fijn om te lezen en Ronald Plasterk vond ik toen ook nog ok.
Ik ben gestopt toen het een nieuwsbrief werd. LinkedIn is voor vacatures een veel logischere plek, en de artikelen voegen voor mij niet zoveel toe. Die op LinkedIn overigens ook niet, maar dat is een apart zeurdraadje. Daarvoor is er follow the money en vergelijkbare platformen.
Ik herinner me nu dat mijn vader die kreeg. Als kind had ik geen idee maar het was heel bijzonder en hij ging er echt voor zitten. Beetje een status ding dus? Hij heeft altijd voor dezelfde baas gewerkt dus echt op zoek was hij niet.
Ja dat was wat. Eén keer in de maand ofzo?
Hetzelfde als jij Minerva. Krijg de nieuwsbrief nog wel in de mail. Héél soms staat er een titel van een artikel waarvan ik denk: wie weet. Maar dat valt dan inhoudelijk toch altijd weer tegen. Ben al jaren ZZP'er dus voor vacatures hoef ik het ook niet te doen. Maar toch... opzeggen van de nieuwsbrief, dat dan ook weer niet...
Ik weet nog dat mijn ouders hem niet meer kregen. Toen ze 45 waren of zo? Lichtelijk verontwaardigd waren ze.
Ik heb er ooit één dubbel gekregen, het plastic heb ik erom laten zitten want wie weet wordt het ooit als collectorsitem gezien 
Laatst zag ik nog artikelen over salaris-onderhandelingen en veranderen van werk bij onderbetaling, en aangezien mijn zoon laatst liep te klagen over het feit dat dat op zijn werk zo moeilijk gaat terwijl ze altijd roepen dat ze zo tevreden over hem zijn, terwijl collega's duidelijk meer worden betaald, heb ik die artikelen aan hem doorgestuurd.
Zelf lees ik heel af en toe iets dat me interesseert, maar veel doe ik er niet mee.
Oh ja die kreeg ik ook. Ik kijk niet op hun website. Wist niet eens van het bestaan. Ik zit op LinkedIn. En daar kijk ik wel eens naar vacatures, maar ben niet op zoek.
Peaches schreef op 07-01-2025 om 20:55:
Ik weet nog dat mijn ouders hem niet meer kregen. Toen ze 45 waren of zo? Lichtelijk verontwaardigd waren ze.
Ja, de papieren editie werd gestopt als je ongeveer die leeftijd had. Ik vond dat niet zo erg, de meeste artikelen waren toch vooral interessant voor twintigers en dertigers.
Ginevra schreef op 08-01-2025 om 11:14:
[..]
Ja, de papieren editie werd gestopt als je ongeveer die leeftijd had. Ik vond dat niet zo erg, de meeste artikelen waren toch vooral interessant voor twintigers en dertigers.
Vooral de gratis krant werd dan gestopt, boven die leeftijd kon je een betaald abonnement nemen.
O ja, die hele dikke krant. En ik las hem ook nog de eerste tijd haha.
In mijn branche gaat veel nu via LinkedIn.
Wat worden we oud hè?