In dubio over hoe nu verder
ik kan wat van jullie wijsheid gebruiken 
Ik werk momenteel een jaar bij mijn huidige werkgever. Ik dacht dat dit hét bedrijf voor mij zou zijn en dat ik hier de komende 10 jaar zou willen werken. Nu valt de praktijk wat tegen. Daar baal ik énorm van! Ik vind niet echt aansluiting bij collega’s, met het team waar ik in werk botert het niet echt, de reistijd valt enorm tegen en het MT heeft wat keuzes gemaakt waar ik op z’n zachtst gezegd verbaasd over was. Eind januari ben ik met zwangerschapsverlof gegaan, dus ik ben nu een tijdje thuis.
nu twijfel ik over wat te doen na mijn verlof. Teruggaan? Nieuw werk zoeken? De eerste maanden met een baby kunnen best roerig zijn, dus voor blijven valt ook wat te zeggen… En ik wil ook niet te snel opgeven.
nieuw werk is een optie. Ik ben links en rechts wat oriënterende gesprekken aan het voeren. Onder andere met bedrijf A en B.
Bedrijf A zit in een branche waar ik reeds in gewerkt heb. Werkzaamheden ken en kan ik. Is wel uitdaging in te vinden, maar niet per se de stap waarin ik me het meest kan ontwikkelen.
Bedrijf B zit in een totaal nieuwe branche, één van de moeilijkste wat betreft mijn functie. Zou een flinke uitdaging bieden en mijn ervaring enorm uitbreiden. De vraag zou wel zijn of ik op dit niveau mee kan draaien.
wat is wijsheid? Nog even doorzetten bij huidige werkgever, zodat we thuis kunnen wennen en wellicht slaat de vonk nog over? Of van baan wisselen en dan de veilige keus maken? Of juist voor de uitdaging gaan en kijken wat ervan komt? Ik hoop dat forummers met kinderen wat inzichten/ervaringen kunnen delen op dit gebied 
Ik zou zeker verder kijken! Niks zo energievretend als werk wat je niet heel leuk vindt.
Ik ben ook tijdens m’n verlof gaan solliciteren (en iets gevonden). Pittig? Zeker. Vooral omdat je dan soms ineens weg moet vanwege een ziek kind, je nog niet zo goed weet hoe dat geaccepteerd wordt en ik dat zelf ook nog moest accepteren. Maar verder nog iedere dag blij met die overstap.
Als ik had moeten wachten met solliciteren tot het thuis een beetje stabiel was, had dat minstens 3 jaar langer geduurd. Ik moet er niet aan denken zo lang nog bij mijn oude werkgever te moeten werken.
Welk bedrijf een verstandige keuze is, vind ik lastiger. Hoe is de achterwacht (man, opa’s en oma’s, etc) als je een keer wat meer/langer wilt werken? Daar zou het voor mij wel mee samenhangen als je voor B wilt gaan.
ik raad aan in ieder geval tot na je verlof te wachten. Mijn ervaring in dat het moederschap je verandert. En je prioriteiten verlegt, omdat je je anders voelt.
Wacht dus even af, wat de toekomstige jij belangrijk vindt.
Uiteindelijk wel weggaan dus, maar eerst de tijd nemen om uit te zoeken waar je heen wilt.
@Tijger: daar is niet per se iets mis mee. Bij mijn vorige werkgevers ben ik na 2,5-3,5 jaar doorgegaan. Het leek me nu wel heel fijn om ergens langer te blijven (mits leuk).
@Aviendha: ja dat idee schrikt mij idd af. Maar ja, hoe lang wacht je dan? Ik heb met bedrijf A gesproken of starten in bijv juni mogelijk zou zijn, zodat we thuis ff kunnen wennen. Dan hebben we het over 2 maanden werken voordat ik wissel…
mooie toevoeging Absor!
en Phil ook. Het is fijn om wat “goedkeuring” te lezen over “niet de meest ambitieuze keuze maken”.
@Bloemenzee: de backup die we hebben is geweldig, maar beperkt beschikbaar. Mijn man is een hele aanwezige vader, maar heeft een niet-zo flexibele baan en werkt weinig thuis. als ik wil overwerken zal dat dus na bedtijd van de kinderen moeten en maar beperkt kunnen. Ik weer voor mezelf ook eigenlijk wel dat ik dat helemaal niet (veel) wil, dus dat is een hele goede om mee te nemen in de gesprekken. Dankjewel!
@Zeespiegel: van de eerste herken ik dat wel. Gaat dat voor een tweede weer op? Daar had ik nog geen rekening mee gehouden 
Lieveheersbeest schreef op 13-03-2024 om 04:02:
@Bloemenzee: de backup die we hebben is geweldig, maar beperkt beschikbaar. Mijn man is een hele aanwezige vader, maar heeft een niet-zo flexibele baan en werkt weinig thuis. als ik wil overwerken zal dat dus na bedtijd van de kinderen moeten en maar beperkt kunnen. Ik weer voor mezelf ook eigenlijk wel dat ik dat helemaal niet (veel) wil, dus dat is een hele goede om mee te nemen in de gesprekken. Dankjewel!
@Zeespiegel: van de eerste herken ik dat wel. Gaat dat voor een tweede weer op? Daar had ik nog geen rekening mee gehouden
O pardon, dat het om een tweede ging had ik even overheen gelezen. Met een tweede heb ik nog geen ervaring.
Ik zou eens met je partner om de tafel gaan. Ik ben gegaan voor baan B zo gezegd. Man had al langere periode ruimte gehad om aan zijn bedrijf te bouwen en ongeacht de kleine kinderen was het 'mijn beurt'. Man heeft zeker het eerste half jaar thuis een tandje harder gelopen. Na een half jaar normaliseerde het leven weer.
Ok de jongste slaapt nu nog steeds veel te vaak in ons bed omdat dit de weg naar de beste nachtrust was 
. Stiekem vinden we dat heel gezellig.
Wij hebben iedergeval samen gekeken naar wat nodig en mogelijk was...
Ik zou eerst al je verlof opnemen (dus die 10 weken zwangerschapsverlof na bevalling en dan nog 9 weken betaald verlof). Heb er ook weleens over gelezen en is vrij lastig om dat betaalde verlof mee te nemen naar nieuwe werkgever. Zij hoeven ook pas na een jaar ofzo akkoord te gaan met ouderschapsverlof na bevalling en dat betaalde verlof moet je binnen 1e jaar opmaken
Lieveheersbeest schreef op 13-03-2024 om 03:57:@Aviendha: ja dat idee schrikt mij idd af. Maar ja, hoe lang wacht je dan? Ik heb met bedrijf A gesproken of starten in bijv juni mogelijk zou zijn, zodat we thuis ff kunnen wennen. Dan hebben we het over 2 maanden werken voordat ik wissel…”.
Het verschilt zo erg per situatie. Als je je oude werk echt niet meer te doen vind, is bedrijf A wellicht de beste keuze.
Na mijn eerste baby "moest" ik na 12 weken weer 32 uur aan het werk en kind naar het kdv. Ik zat nog volop in de nachtvoeding en het was gewoon fysiek niet te doen voor mij. Was na twee weken een week ziek. En onbetaald ouderschapsverlof mocht toen niet van baas want hij was bang dat ik dan voor altijd 3 dagen wilde. Ik bleef doorploeteren maar werd gewoon om de haverklap ziek. En het was echt fysiek, combi van slaaptekort en alle kdv-bacillen. Mijn werk was niet begripvol, mijn baas had een soort burn-out trauma van al die millenials (niet mijn woorden). Anyway, uiteindelijk ben ik daar weggegaan terwijl ik zwanger van de tweede was. Wel naar een werkgever waar ik precies wist wat ik kon verwachten. En ben nu heel rustig aan het opstarten en heb ouderschapsverlof genomen. Ben met 3 dagen gestart toen baby al 18 weken was en ga straks naar 4 dagen.
Maar waarom adviseerde ik dan toch om bij je oude werk te blijven? Ik zou het gewoon vreselijk vinden om constant ziek te zijn bij een nieuwe werkgever. Daarvoor had ik me 5 jaar niet ziekgemeld. Daarom zou ik B dus echt niet doen. Bij een uitdaging wil ik ook alles kunnen geven en niet steeds gevloerd zijn. Als je rustig kan starten is A misschien toch beter dan je huidige werkgever. Mijn tip is om veel vroeg naar bed te gaan, ook al bestaat je leven dan gevoelsmatig uit werken en slapen 
Aviendha, het gaat hier om een tweede kindje, dus hopelijk zijn de kdv-bacillen inmiddels uitgewerkt.
TO, ik denk dat een overstap ook afhangt van hoeveel dagen je gaat werken. Ik zou zeker overstappen, omdat je je nu niet happy voelt bij je huidige werkgever en de reistijd ook een tegenvaller is. Zeker met kinderen. Een pittige uitdaging (bedrijf 
in vier dagen is misschien wel te doen. En als je daar nu aan twijfelt, zou ik gaan voor Bedrijf A. Kijk je later weer verder.
Er staat ineens een emoticon, waar ik een B had bedoelt.
bedoeld moet met een d, pfff.. gaat lekker zo.