Psychische problemen partner
mijn echtgenote kampt met ernstige psychische problemen en is hiervoor wekelijks in therapie. Sinds de start hiervan is sex in onze relatie tot stilstand gekomen. Ze wilt.niet dat ik haar aanraak, zeker niet sexueel. Ook raakt ze mij niet meer aan. Heb al vaak aangegeven dat ik verlang naar haar maar dit heeft geen effect en ze wil er ook niet over praten, wat dit ogenschijnlijk met mij doet. Alleen masturbatie is niet voldoende voor mij. Ik ben radeloos want ze is wel mijn vrouw, waar ik uiteindelijk heel veel van hou
Uit ervaring weet ik dat het heel vervelend is, zie mijn topic. Heel herkenbaar, maar ook weer anders, mijn man stelde zelf een minnaar voor. Helaas kan ik je geen tips geven aangezien ik er zelf ook mee worstel. Kan je enkel succes wensen.
Wat een moeilijke situatie. Ik kan je persoonlijk geen adviezen geven maar wil je veel sterkte wensen en hoop dat je hier goeie tips krijgt.
Hier spelen dezelfde problemen. Vrouw vind seks alleen nodig om kinderen te maken, verder is seks maar vies. Nadat de kinderen er waren, is er geen seks meer.
Voor de beeldvorming, de kinderen zijn ondertussen volwassen.
Jarenlang geprobeerd hierover te praten, liep op niets uit.
Masturbatie is niet de oplossing.
Ik ben een aantal jaren geleden vreemd gegaan, helemaal fout, ik weet het, maar dat veroorzaakte alleen maar meer ellende .
Die seks was namelijk geweldig, zo fijn dat ik met ontzettend veel tegenzin het contact heb verbroken om voor mijn vrouw en kinderen te kiezen.
Ik heb niet de oplossing, maar voor je het weet ben je jaren verder, en wordt de frustratie alleen maar groter.
Ik hoop oprecht dat er voor jullie wel een oplossing komt
Kan je niet een keer mee naar de therapie?
als een partner die dusdanig psychische problemen had dat ik ook echt geen zin had in seks kan ik je eigenlijk alleen maar adviseren begrip voor haar te hebben hoe moeilijk dat ook is.
Je mag er vanuit gaan dat als zij beter in haar vel zit, de drive terug komt. Psychische problemen kunnen je dusdanig beïnvloeden dat alles teveel is, dus ook seks hoe vervelend ook voor de partner.
Ga haar alsjeblieft niet pushen of dwingen seks met je te hebben, dit werkt echt averechts. Mijn ex-man heeft me meerdere malen zo onder druk gezet en gaf ik maar toe uit angst dat hij vreemd zou gaan, en die angst kon ik er niet bij hebben.
Voor nu is het denk ik toch masturbatie/porno en uitzitten voor jou hoe moeilijk ook. Ik neem aan dat de gezondheid van je vrouw belangrijker voor je is dan een tijd geen seks.
Mocht ze zich beter voelen en de drive komt bij haar niet terug dan zou ik (relatie) therapie adviseren, vaak kan dit ook bij de ggz waar je partner hulp krijgt. Dan kun je en samen de heftige periode dat ze ziek was verwerken en de intimiteit terug vinden samen
Heel veel sterkte voor jullie beiden
Mijn vriend heeft daar ook last van, hij gebruikt paroxetine en dat is wel een libidokiller. Nu hij op een lagere dosering zit gaat het gelukkig wel beter.
Je klinkt niet heel begripvol naar haar toe. Natuurlijk heb jij behoeften maar zij kan daar niet aan voldoen. Dat zijn botsende omstandigheden. Er zijn een aantal opties:
- jij legt je er bij neer en geeft haar de ruimte en over een tijd komt het terug
- jij legt je er bij neer en geeft haar de ruimte maar het komt nooit terug
- jij legt je er niet bij neer en praat haar om zodat ze wel seks met je heeft
- jullie gaan uit elkaar
- jij zoekt met toestemming seks buiten de deur
- jij zoekt zonder toestemming seks buiten de deur
Dat zijn zo'n beetje de opties, eventueel gecombineerd met elkaar. Van twee van die opties zijn hierboven al de nadelen al benoemd.
TS en Stormkapje: jullie zeggen: masturbatie is niet de oplossing. Uit nieuwsgierigheid: waarom niet?
Vraag jij ook aan iemand die graag naar de Liberije in Zwolle wil waarom Kees Kroket geen optie is?
MRI schreef op 26-04-2023 om 10:58:
TS en Stormkapje: jullie zeggen: masturbatie is niet de oplossing. Uit nieuwsgierigheid: waarom niet?
Vraag ik me ook af. Seks is geen mensenrecht en er zijn zoveel mensen die er in een bepaalde fase van hun leven geen toegang toe hebben. Die redden dat ook. Zou je het in eerste instantie niet zo kunnen zien?
In gesprek gaan en/of andere opties overwegen zoals de relatie openen of verbreken kan altijd nog als blijkt dat dit een structureel probleem gaat worden, maar in een acute fase van crisis/ziekte vind ik het niet meer dan logisch om behoeftes als deze eerst gewoon even op te schorten. Je partner kan het er waarschijnlijk echt niet bij hebben nu.
febag schreef op 26-04-2023 om 11:17:
Vraag jij ook aan iemand die graag naar de Liberije in Zwolle wil waarom Kees Kroket geen optie is?
een intensieve behandeling in de ggz ondergaan is ongeloof heftig. Ik snap best goed dat sex dan geen prioriteit heeft. Hebben jullie wel andere intimiteit? Dat hoeft niet altijd gepaard te gaan met sex of aanraking natuurlijk. Dat kan ook door een goed gesprek met elkaar te hebben. Praten jullie over jullie uiteenlopende behoeftes?
begrip hebben voor psychische problemen/ziektes is vaak wat lastiger op te brengen. Maar de impact kan echt net zo groot zijn als een medische ziekte. Zou je dezelfde handelswijze hanteren als je partner bv behandeling voor een ernstige ziekte als kanker zou moeten ondergaan? Zou je dan makkelijker begrip en geduld kunnen opbrengen?
Heel lastig. Zelf zit ik aan de andere kant, door psychische problemen totaal geen zin meer in seks. Ik heb antidepressiva gehad, en dat was echt een libidokiller. En helaas komt dat na het stoppen ermee dus niet meer goed. Wat de artsen ook gezegd hebben, bij mij dus niet (en word daarin dus totaal niet begrepen, want het zou gewoon weer terug moeten komen). Dat maakt het ook weer lastig om over te praten.
Heb dus onwijs veel spijt dat ik überhaupt ooit antidepressiva heb geprobeerd (en werd daar ook behoorlijk onder druk gezet). Nu is mijn libido stuk en niemand geeft thuis.
Ik vind dat zelf heel erg, en ook voor mijn man. Dus soms geef ik maar toe en dat voelt ook verkeerd. Gelukkig heeft mijn man wel heel veel begrip en geduld.
Heb je het er ook met je partner over? Hoe voelt het voor haar? Slikt ze antidepressiva? Want dat kan dus heel erg meespelen.
Een keer meegaan naar therapie is best een goed idee.
En inderdaad seks is geen mensenrecht, maar het is vaak wel heel belangrijk in een relatie.
Heb ook een therapeut gehad die het merkbaar stom van mij vond dat ik helemaal geen zin meer had (gelukkig ex therapeut..). Dat was erg ongemakkelijk en had meteen spijt dat ik het onderwerp had aangesneden.
febag schreef op 26-04-2023 om 11:17:
Vraag jij ook aan iemand die graag naar de Liberije in Zwolle wil waarom Kees Kroket geen optie is?
Nee maar die vergelijking gaat natuurlijk mank. Als iemand uitlegt waarom (tijdelijk) masturbatie geen oplossing is, is het makkelijker mee te denken voor een oplossing. Als het bijvoorbeeld huidhonger is, kan dat door meer intimiteit en bijv massage worden opgelost
Of vind jij dat mensen recht hebben op seks?
Eleanor schreef op 26-04-2023 om 11:28:
[..]
Vraag ik me ook af. Seks is geen mensenrecht en er zijn zoveel mensen die er in een bepaalde fase van hun leven geen toegang toe hebben. Die redden dat ook. Zou je het in eerste instantie niet zo kunnen zien?
In gesprek gaan en/of andere opties overwegen zoals de relatie openen of verbreken kan altijd nog als blijkt dat dit een structureel probleem gaat worden, maar in een acute fase van crisis/ziekte vind ik het niet meer dan logisch om behoeftes als deze eerst gewoon even op te schorten. Je partner kan het er waarschijnlijk echt niet bij hebben nu.
Nou... toen ik jong was en in een seksloze relatie zat, miste ik het echt wel meer dan nu ik ouder ben en alleenstaand hoor. Maar doordat we wel een intimiteit deelden (bijv tegen elkaar aan slapen) was het dragelijker. Maar het deed me ook verdriet. Maar dat kwam omdat het uitzichtloos was. Hier is het tijdelijk blijkbaar. Dan denk ik eerder: joh man up het komt wel weer. Of is het niet tijdelijk? dan heb ik niks gezegd hoor