Minnaar/Minnares deel 43
Al 42 delen lang schreven we over het wel en wee om en rond onze minnaars en/of minnaarrelaties in het algemeen. De voorgaande 42 delen sterven helaas een vroege dood met het verdwijnen van het Viva forum. Met de komst van Viafora mag een topic als dit natuurlijk niet ontbreken! 
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijg(st)er met pantser en harnas? Moeten de mannen/vrouwen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden.....
Kun jij een minnaar/minnares hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Of je status nu een open relatie, huwelijk of single bestaan betreft, het hebben van een minnaarrelatie is meestal een lastig onderwerp om te bespreken met je omgeving, terwijl het (vaak) een rollercoaster aan gevoelens en emoties met zich meebrengt. Met dit topic hopen we een ‘veilige’ plek te creëeren voor deze emoties. Elkaar een spiegel voorhouden, prima, maar behandel elkaar vooral met respect!
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Offtopic: Vind je het alleen maar leuk om je ongezouten ongenoegen over vreemdgaan hier te komen verkondigen, open dan vooral je eigen topic! Dit geldt tevens voor ongevraagde/ongewenste psychologische adviezen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Perzikboom schreef op 22-09-2021 om 15:13:
Echter zijn er in het afgelopen jaar binnen de afdeling die onder collega valt een paar dames vertrokken die fysiek ontzettend op mij lijken. Ik kan raden wat er gebeurd is.
Wat bedoel je precies? Denk je dat die dames allemaal in bed beland zijn met collega plus vrouw en daarna vertrokken zijn omdat het op het werk geen houdbare situatie meer was? Zoiets?
Het is inderdaad heel onverstandig, dat geklootviool met collega's. Alleen al het feit dat je hem niet kunt ontlopen als het knapt, echt... ik snap dat het spannend is maar poeh. Kun je het niet bij een klein waakvlammetje houden? Het kan het werk nét even leuker maken, dat snap ik wel.
Als ik het goed begrepen heb is dit je tweede lange relatie. Wat jammer dat je je seksueel zo verveelt, is daar echt niks aan te doen? Heb je je partner bv verteld dat je er wel eens over zit te denken om het elders te zoeken?
1. Koude douche klinkt als een goed idee om weer helder na te denken. Niets mis met fantaseren maar als je ook maar overweegt ernaar te handelen: hup onder de douche.
2. Als je seksleven met je huidige vent zo onbevredigend is en er geen verbetering haalbaar is en een open relatie niet mogelijk is, dan kun je die relatie het beste beëindigen.
3. Vind alsjeblieft iemand anders dan die collega.
Tot zover mijn wijsheid, waar ik zelf niet naar handel. En welkom in de groep!
Fuckerdefuckfuck zeg. Begin ik nou toch een slecht geweten te krijgen?
Ik ben moed aan het verzamelen om minnaar te zeggen dat het moet stoppen. Er gaan ongetwijfeld gelegenheden komen dat ik zijn vrouw ga ontmoeten (we hebben een paar gemeenschappelijke vrienden) en ik krijg echt een heel slecht gevoel over mijzelf als ik daaraan denk.
Ik geniet zó van onze tijd samen, en tegelijk is het alsof er een soort vieze vlek op zit die het mooie verpest. Hij is niet van mij, ik moet het geheim houden, en als ik de verhalen op deze site serieus moet nemen (en waarom zou ik dat niet) is wat wij hebben het ergste van het ergste: een affaire met verliefdheid, samen leuke dingen doen, emotionele connectie en alles. De seks is superfijn maar niet het belangrijkste.
Hm, dat kan ik me heel goed voorstellen, Blauwevrouw. Ik zou er ook echt niet aan moeten denken om gezellig te zitten te theekransen met de partner van mijn minnaar. Aan de andere kant ga je ook beslist zaken missen en dat is nou juist nét dat wat het leven een glanzend randje geeft.
Denk je dat verbreken zin heeft? Tot nu toe hebben jullie elkaar altijd weer opgezocht.
Dat 'theekransen' maakt het imo erger ja. Ik weet van minnaar nog dat hij voorheen werd verteerd door schuldgevoel (en door angst dat het bekend zou worden). Daar lijkt hij nu heel veel relaxter in te zijn. Terwijl het nu bij mij erger aanwezig is dan toen... hoe raar is dat, want ik ben nu single?!
Op dat 'heeft verbreken zin' weet ik niet goed wat te antwoorden.
Blauwevrouw, kan van je! Dat je door je roze bril ook dit kan zien en kan inzien dat dit op termijn niet houdbaar is. Dan is afgelopen weekend misschien een mooie herinnering en moet het dat ook blijven? Dat jullie affaire de ergste soort is, durf ik niet zo te stellen. Ik denk dat er vele mogelijkheden zijn.
Perzikboom, ik zou die koude douche overwegen. Met een collega is echt een slecht idee. Zeker als je vermoed wat er eerder is gebeurd op die afdeling. Ik zou ene echt willen aanraden nogmaals te gaan praten, je behoeften heel helder te maken en eventueel aan te geven dat je overweegt het buiten de deur te zoeken. Op basis daarvan kunnen jullie samen keuzes maken.
Zijn er kinderen in jullie relatie?
blauwevrouw schreef op 22-09-2021 om 16:18:
Daar lijkt hij nu heel veel relaxter in te zijn. Terwijl het nu bij mij erger aanwezig is dan toen... hoe raar is dat, want ik ben nu single?!
Op dat 'heeft verbreken zin' weet ik niet goed wat te antwoorden.
Ik denk dat je aan het idee van zelf ontrouw zijn went. Wat vindt hij ervan dat jullie elkaar in de nabije toekomst gaan tegenkomen? Knijpt hij m niet een beetje bij dat vooruitzicht?
Ik snap dat je daar nu geen antwoord op hebt, het is ook niet zozeer een vraag aan mij, meer aan jezelf. Jullie hebben in het verleden bewezen dat een breuk tot nu toe niet definitief blijkt te zijn.
Ik weet niet goed hoe hij daarover denkt, maar ik krijg buikpijn bij het idee dat we elkaar zouden tegenkomen.
Blauwevrouw, herkenbaar. Ik wist na een tijdje dat ik de vrouw van tegen zou gaan komen. Pas hebben we ook even gekletst. Ik was bang dat ik echt verscheurd zou worden door schuldgevoel. Dit is niet gebeurd, maar ik ben er niet enthousiast over om elke week gezellig met haar om tafel te zitten. De afstand vind ik beter.
@blauwevrouw hé wat lastig idd dat je dat zo voelt. En mss ook wel door het lezen in het ander topic dat dat die gevoelens aangewakkerd heeft? Desalniettemin zit je er nu wel mee... tja... wat is wijsheid? Het verstand zal altijd zeggen kap het af om een heleboel redenen maar je hart roept iets anders en die is vaak wel net iets sterker denk ik? Maar je hoeft niet nu gelijk een beslissing te nemen toch? En ook wat Roos zegt... dit geeft je leven even dat extra beetje glans. Aan de andere kant zit je wel op een dood spoor met deze man en ben je feitelijk afhankelijk van wanneer hij tijd heeft om te appen, bellen of af te spreken.
Hoe gaat het met het aandachtsmonster bij je? Kun je die goed beteugelen? Dat vind ik zelf namelijk ook wel een rol spelen. Als je de hele dag door onrustig bent omdat je niks hoort of wat dan ook dan geeft dat misschien wel afleiding maar ook niet de juiste afleiding. Misschien is dat ook iets om mee te nemen in je overwegingen?
@perzikboom ga lekker in die koude douche staan! Maar iets met een collega beginnen is echt echt niet handig om heel veel redenen. Hou het bij fantaseren... zoals Roos zei het maakt je werk ook net even iets leuker. Maar doe er verder niks mee.
@Miraval: deels heeft het wel met dat andere topic te maken. Niet dat het mij boeit wat een stel anoniempjes over facilitators in het algemeen en mij in het bijzonder te melden heeft, maar het maakt wel duidelijk dat niet iedereen in mijn omgeving het me zomaar zal vergeven, mocht het onverhoopt ooit uitkomen. Vooral bij onze gemeenschappelijke vrienden voorzie ik daarmee grote problemen. Ik ben bang dat ik daar als hoofdschuldige zal worden aangewezen.
Bovendien zie ik straks zijn vrouw voor me en kan dan alleen maar bedenken dat ze mij nooit iets heeft misdaan. Natuurlijk is het vooral aan hem om zich schuldig te voelen naar haar, maar het doet mij heus ook wel iets. Ik ben niet empathieloos, verre van.
Qua aandachtsbehoefte gaat het wel goed. Ik denk wel heel veel aan hem, maar hoef niet de hele dag in de app te hangen. Deze keer ben ik niet bang dat hij zomaar pats boem alle contact zal verbreken. Hij is veel uitgesprokener over zijn gevoelens voor mij dan voorheen. Ik ben niet onzeker en hoef niet de hele tijd bevestigd te krijgen dat hij me echt heel leuk vindt.
Het is zo'n contrast. Afgelopen weekend waren we gewoon een heel verliefd stelletje. In de hotelkamer natuurlijk, maar ook toen we even naar buiten gingen. Zijn arm om me heen, een kus, alsof het er mocht zijn. Het was echt heel, heel fijn me even zo gekoesterd te voelen. En de rest van de tijd zijn we, voor de buitenwereld, alleen maar vrienden en moeten we onze gevoelens vooral goed verborgen houden.
bedankt voor de wijze woorden. Het wordt een koude douche en dan op een goed moment maar eens het gesprek aangaan over hoe we dit de komende 10 jaar gaan doen. Ik wil niet nu al het seksleven van een bejaarde maar uit elkaar gaan terwijl je twee kinderen hebt om seksleven van een bejaarde is ook weer zo wat.
Blauwevrouw, pittig dat je zijn vrouw gaat ontmoeten. Waar denkt zij dat hij was toen jullie in een hotel zaten?
Ze was zelf het hele weekend weg, ik vermoed dat ze denkt dat hij gewoon thuis was.
blauwevrouw schreef op 22-09-2021 om 15:51: Fuckerdefuckfuck zeg. Begin ik nou toch een slecht geweten te krijgen? Ik ben moed aan het verzamelen om minnaar te zeggen dat het moet stoppen.
Oh Blauwe vrouw, even een traantje hier weggepinkt. Weet je waarom. Ik ben zo'n bedrogen vrouw. En wat was het erg te ontdekken dat het een lange affaire met een bekende betrof. Juist dat maakte het verraad nog heftiger. De duur én ik kende haar. Veel kennissen en vrienden kenden haar. Heel Awkward. Vernederend. Ik nam het vooral mijn man kwalijk natuurlijk. Maar elk moment van elke ontmoeting met haar is na het ontdekken als een film voorbij gekomen. Ik wou dat zij of hij kort na start had gezegd we stoppen. Wat zou dat veel verdriet en boosheid hebben gescheeld.
ik heb op viva niet meegelezen, maar de afgelopen dagen dit topic helemaal gelezen..
Een aantal pagina's terug las ik adviezen dat als jullie het over konden doen het niet zouden doen, maar ik lees nergens waarom jullie het afraden.
Ik zal even mijn eigen situatie schetsen:
Volgens het andere topic ga ik op dit moment emotioneel vreemd.. Heb hevig appcontact met een oud collega. Hij was toen, 15 jaar geleden, verliefd op mij. Ik vond hem leuk, maar meer niet. Had toen een goede relatie.
Inmiddels hebben we dus weer contact via de app. Nog niet live afgesproken, maar daar sturen we beide wel op aan.
We zitten momenteel beide in een lange relatie die niet perfect is. Het contact wat we samen hebben voelt voor beide als een aanvulling en beide hebben we niet de intentie om de relatie te verbreken..
Dus.. Waarom is het beter om dit nu af te kappen..