BDSM - Deel 1 (gesloten)

@Citroentje Daar zou ik niet aan beginnen.
Juist bij spel wil ik mij over kunnen geven en loslaten, dat kan niet als ik op mijn hoede moet zijn voor een paniekaanval. Ik zou mij niey veilig voelen als dat risico zo groot is.

En wat als je in ropespace zit en hij schiet er in? Ben je dan wel in staat om jezelf los te maken? Nog los van dat in één keer zo uit space schieten gewoon niet relaxt is. Zeker niet als je vanuit die positie dan opeens met zijn paniekaanval bezig moet gaan zijn.

Ik ben het verstandelijk helemaal met jullie eens hoor, maar ik word gewoon ongeduldig omdat dit nu al zo lang speelt! Heb vooral jullie bevestiging nodig. Het in de hulpverlenersrol springen herken ik heel erg, en dat is zo niet sexy met deze rolverdeling. Daar heeft wel of niet helemaal vast zitten inderdaad niet zoveel mee te maken. Soms denk ik erover om helemaal te stoppen met hem, maar ik ben juist de zeldzame vrienden zo dankbaar die mij niet in de steek lieten toen het slecht met me ging. En dan zou ik het dus bij een ander wel doen, en ik weet zo goed hoe dat voelt

Is het een optie om of een ander erbij te zoeken zolang hij niet met je kan spelen? Of als je dat niet fijn vindt, tijdelijk met hem stoppen en gewoon vrienden blijven. Je hoeft hem dan ook niet te laten vallen he. Maar dat je dan wel de mogelijkheid hebt om seks met een ander te hebben.

Mijn speelpartner is al niet mijn primaire partner, ik ben bang dat mijn leven als ik nog een partner zoek wel heel onoverzichtelijk wordt. Maar bedankt voor het meedenken, ik hoop vooral dat hij snel opknapt!

Het is te regelen hoor citroentje. Ik heb geen primaire partner, wel twee of drie, soms vier vaste speelpartners. Één van mijn speelpartners heeft wel een primaire relatie - zij heeft zelf een stuk of tien speelpartners. Moet je wel héél goed je agenda bijhouden!

citroentje schreef op 15-12-2021 om 15:08:

Mijn speelpartner is al niet mijn primaire partner, ik ben bang dat mijn leven als ik nog een partner zoek wel heel onoverzichtelijk wordt. Maar bedankt voor het meedenken, ik hoop vooral dat hij snel opknapt!

Meerdere speelpartners is niet anders dan meerdere vrienden

Tenzij het voor jou betekent dat je elkaar elke 1a2 weken moet zien, want ik snap dat het dan organisatorisch lastiger kan zijn.

@Emily Ik moet hem zelf nog kijken, maar ben benieuwd.

Ik weet op fl wel een paar dames die weleens van een proDomina gebruik hebben gemaakt. 

Helemaal vergeten te reageren. 

@Lollypopje: Ik zal after care nog wel een keer bespreken met hem. We praten iig veel over onze wensen en wat we willen. Onze communicatie is gelukkig open en duidelijk. 

Maar je hebt wel gelijk, er kan altijd wat misgaan. Vooral in begin denk ik, als je elkaar nog moet leren kennen. Al hoop ik, dat als het gebeurt ik er net zo tegenaan kan kijken als jij het kan. Tenslotte gebeurt het ook niet met opzet zulke dingen als het goed is. 

We hebben elkaar nu ontmoet en het klikt zowel binnen als buiten de slaapkamer. Erg fijn en het spelen voelde ook alsof we het al vaker hadden gedaan. Totaal niet als de eerste keer eigenlijk. We hebben daardoor ook meer gedaan dan we oorspronkelijk van plan waren, gewoon omdat het goed voelde. Al gaf hij mij wel de keuze daarin of ik dat wilde. Het was totaal anders dan ik gewend was, maar dit gaat wel uitgroeien naar iets waarnaar ik op zoek was. Er komt sowieso een tweede date waarbij we het spelen verder willen uitbreiden. In de tussentijd leren we elkaar gewoon beter kennen. Ik merk dat ik toch neig dat ik bepaalde grenzen wil op zoeken bij mezelf. Gewoon omdat ik benieuwd ben waar ze liggen, maar ook daarvan hebben we afgesproken hoe we dat kunnen doen, op een nog steeds veilige manier.

Hebben jullie dat? Dat je wil kijken tot hoever je wil gaan met iets? 

@citroentje er is volgens mij ook nog een weg tussen alles en niks. Als iemand plotselinge onvoorspelbare aanvallen heeft is spelen niet handig. Maar als iemand zijn triggers kent, weet of die wel of geen goede dag heeft, etc zou je spel ook weer kunnen opbouwen. Het is niet binair, wel of geen aanvallen en spel van 0 of 100 zonder opties daar tussenin. Daarbij zou het ook nog kunnen liggen aan je eigen mentale gezondheid op het moment. Als jij ook niet lekker in je vel zit is dat geen fijne combi. Als jij stabieler bent is er misschien wel wat mogelijk. Zoals rustig met minder intens spel de boel opbouwen en kijken wat dat met jullie doet. Ik zou eens een goed gesprek hebben over hoe het echt met je speelpartner gaat en hoe goed hij op weg is naar het onder controle krijgen van zijn aanvallen. 

@Stars Dat klinkt heel positief

Ik kan me niet herinneren dat ik ooit echt wilde kijken hoever ik kon gaan. Maar ik sprong dan ook meteen nogal ver in het diepe. Geen aanrader
Wel was ik erg nieuwsgierig naar ervaringen en nieuwe dingen. En dat ben ik nog steeds eigenlijk en mijn grens heb ik nog niet gevonden

@Kelly
Ik kan me voorstellen dat het lastig is om te bespreken, maar de ander kan geen gedachten lezen. Dus als je het echt nodig hebt, zou ik dat zeker aangeven. Als je het hardop uitspreken lastig vind, doe het dan per app of per mail en geef daarin aan wat je nodig hebt en waarom. 
Niet iedereen heeft namelijk dezelfde behoeftes. Voor mij is aftercare na het spel en een fijn afscheid aan het einde vaak voldoende. Al doet zijn checkup telefoontje een paar dagen later me ook altijd goed. En als er nog naweeën zijn bespreken we het dan of ik app hem.
Maar een ander heeft weer hele andere behoeftes en weer anderen hebben niks nodig. Dus kijk naar jouw behoeftes. Een goede D zal daarin altijd tegemoet willen komen.

@Kelly: Wel fijn dat je het even kon bespreken. Lijkt me niet zo fijn dat hij zijn frustratie op jou uit. Gaat hij er nu wel op letten de volgende keer dat het niet weer gebeurt?  

Ja meer bespreken in de zin wat hij daar onder vindt vallen. Hoe hij dat voor zich ziet. Ik denk dat je pas na afloop kan zien of/wat je nodig hebt. Ik merk bij mezelf wel bij mn ex fwb dat ik het soms nodig had om achteraf even te praten als ik alles had laten bezinken. 

Nu had ik dat ook, ik ging piekeren over dingen, terwijl het echt niet heftig was. Meer het feit dat ik er achter kwam dat ik bdsm echt leuk vind. Ik er meer van wil en dat nog steeds niet oké is in mijn hoofd. Maar dan is het wel fijn om er even over te kunnen praten. Ik denk dat after care voor mij meer daar in zit. Dingen kunnen laten bezinken en er dan op terug kunnen komen. Want op het moment zelf heb ik tot nu toe nergens last van. Al moet ik zeggen, nu was het tot nu toe ook nooit heftig. Dus het kan goed zijn dat het verandert. 

@Lolly: Haha ja dat scheelt wel als je gelijk het diepe inspringt ipv kleine stapjes neemt. Ik denk dat het nieuwsgierigheid naar nieuwe dingen is en bij sommige dingen gewoon je grens willen weten. Terwijl dat totaal niet nodig is eigenlijk haha. Maar dat is vast een rare afwijking van mij. 

@Citroentje: Trouwens, heeft hij uit het niets paniekaanvallen of zijn er triggers? Ik heb er zelf ook gehad en soms heb ik nog wel eens paniek. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet kan spelen. Vaak voel ik het wel opkomen of er moet een trigger zijn. Stel hij voelt het opkomen dan zou je het spel ook direct kunnen stoppen? Of als je triggers weet die echt proberen te vermijden? 

@Stars neehoor niks geks. Je bent zeker niet de enige
En die nieuwsgierigheid naar nieuwe dingen is bij mij na ruim 10 jaar nog niet over

Er is in Durftevragen een topic met de vraag "wat zou jij nog weleens willen doen of ondergaan". Komen hele leuke gevarieerde antwoorden op. Ook van mensen met jaren ervaring.

Grenzen verleggen, interesses verbreden en/of veranderen. Er blijft altijd genoeg over om van te dromen en nieuwsgierig naar te zijn.
Ik heb nu wensen, waar ik toen niet eens over nadacht. Maar ook dingen waar het de afgelopen 10 jaar gewoon nog niet van is gekomen.