Wil geen latrelatie meer
Hallo allemaal,
Ik wil geen latrelatie meer. Ik ben het zo zat om om het weekend, of in vakanties, mijn koffers in te pakken en mee te slepen en weer afscheid te moeten nemen.
Vorige week na 1 week bij mijn partner te zijn geweest moest ik weer weg want wij hadden 1 week afgesproken en daar wou partner zich aan houden. Ik wilde blijven en ben toen ben ik in een ontzettende huilbui en angst/paniek aanval terecht gekomen.
Nu na 5 werkdagen thuis te zijn geweest ben ik weer bij mijn partner voor een hele week in verband met vakantie, en veel plannen samen, naast de feestdagen en de verplichtingen die daar bij komen kijken. Ik ben nijdig want dan had ik die 5 werkdagen ook gewoon kunnen blijven, want de week samen was op zijn verzoek.
Anderhalf jaar geleden maakte mijn partner het uit toen ik bleef pushen om een antwoord over samen wonen, omdat ik na 3 jaar latten samen wilde wonen en wilde weten waar ik aan toe was.
En nu wederom wilt partner het er niet over hebben dus dan laat ik het maar.... maar hij nodigd mij dan wel uit om bij hem een weekje te oefenen met reizen naar mijn werk voor als ik bij hem kom te wonen et cetera waardoor ik het ook niet meer snap. Tegenstrijdigheid...
Wat ik wel weet is dat ik het latten niet meer wil... en daardoor weet ik niet wat te doen, omdat ik echt van hem hou en bij hem wil zijn. Ik trek het latten gewoon niet altijd meer...
Het klinkt niet of hij staat te springen om samen te wonen. Ik snap dat wel. Hier de omgekeerde situatie en ik heb al min of meer een jaar afgesproken dat het gaat gebeuren.
Wat vind jij zo erg aan latten?
je kan hem niet verplichten samen te wonen maar jou niet verplichten te blijven latten. Dus ga het gesprek aan en jij zegt dan; of samenwonen of einde relatie. En hij zegt dan of ja of einde relatie
Ik snap je, maar doe rustig aan. Jullie moeten er samen naartoe groeien.
Bij mij ging het ook zo. Ik wilde graag samenwonen, maar mijn vriend niet. Op een gegeven moment heb ik het opgegeven en geaccepteerd dat we zouden blijven latten. Tot het moment dat hij erover begon en weet je wat? Toen had ik er geen zin meer in, hahaha! Weer laten rusten en uiteindelijk hebben we na 8 jaar de stap pas genomen.
Het komt wel. Volgens mij hebben jullie het verder fijn samen. Koester dat!
Dus als je pusht, maakt hij het uit. En nu ben je dus nijdig. Tja. Hij laat zich kennelijk niet ompraten. Ik vraag me wel af hoe die gesprekken gaan. Zend jij vooral of luister je vooral? En wat geeft hij dan op als reden om te willen blijven latten?
Je kan hem niet dwingen om samen te wonen, maar hij kan jou ook niet dwingen om in de relatie te blijven.
Ik denk dat hij heen en weer geslingerd wordt tussen de voordelen en nadelen van het 24/7 uur iemand om je heen hebben.
want wij hadden 1 week afgesproken en daar wou partner zich aan houden.
Waarom was dat zo belangrijk voor hen?
Had hij nog veel werk?
Heeft hij rust nodig?
Misschien heeft hij dan weer wat tijd voor zichzelf nodig, dat hoeft niets met jou te maken te hebben.
Is de verdeling waar jullie samen verblijven wel een beetje eerlijk? Dat het niet zo is dat jij iedere keer moet verhuizen, maar dat hij niet bij jou komt? Dan kan ik me voorstellen dat je het zat wordt namelijk.
Loepen
Sommige mensen hebben meer tijd voor zichzelf nodig of in ieder geval voldoende tijd waarin ze niet "aan" hoeven te staan.
Hoe gaat het op de dagen dat jullie samen zijn? Ervaart hij voldoende tijd voor zichzelf om op te laden naast bezig zijn met jou, zijn baan en andere verplichtingen?
rebmaaviv schreef op 26-12-2022 om 07:35:
Loepen
Of gewoon het topic sluiten als je het niet bevalt.
Tegen het koffers inpak gedeelte: ik neem aan dat het wel 50-50 gaat? Hij naar jou en jij naar hem? Je zou sowieso al veel bij hem neer kunnen leggen. Gewoon een paar setjes kleding, ondergoed, tandenborstel, oplader, etc. Dat er eigenlijk weinig in te pakken valt als je zijn kant op gaat. Het is niet zomaar een los vriendje, maar je vaste partner. Ik neem aan dat er wel een laatje ergens te gebruiken is.
Verder is het de moeite waard om het onderwerp beter te bespreken. Niet met de intentie om hem over te halen, maar met de intentie om hem te begrijpen (en hij jou). Dat leidt niet perse tot een oplossing waar beide zich in kunnen vinden, maar wel in wederzijds begrip en elkaar kunnen helpen (troosten, indien nodig) rondom dat wat de ander mist of toegeeft. Elkaar steunen als je in een situatie zit die je eigenlijk anders zou willen zien, lijkt me essentieel.
Maar afgaande op je andere topic vraag ik me wel af of jullie communicatiestijl daar sterk genoeg voor is. Hoe gaan jullie normaal gesproken om met moeilijke onderwerpen?
Je komt ook wel een beetje dwingerig over. Je wordt nijdig als je 5 dagen naar huis moet want ik jouw ogen is dat niet nodig.
Maar wat voor jouw vriend nodig is, tijd voor zichzelf etc, dat telt toch ook?
Ga jij altijd naar hem? Is de reisafstand groot? Dat soort dingen zouden me wel storen.
Prachtwacht schreef op 26-12-2022 om 11:28:
Je komt ook wel een beetje dwingerig over. Je wordt nijdig als je 5 dagen naar huis moet want ik jouw ogen is dat niet nodig.
Maar wat voor jouw vriend nodig is, tijd voor zichzelf etc, dat telt toch ook?
Ga jij altijd naar hem? Is de reisafstand groot? Dat soort dingen zouden me wel storen.
Ik ga altijd naar hem in vakanties. Want in mijn woning wilt hij niet zijn, want in dat huis is geen toekomst. Om de week ga ik naar hem dus de weekenden zijn wel eerlijk verdeeld, maar als wij samen langer bij elkaar willen zijn moet ik altijd die kant op...