Welke spullen mee naar nieuw huis
Sinds twee jaar ben ik samen met mijn vriend. Hij heeft een dochter uit zijn eerste huwelijk. Helaas is zijn eerste vrouw overleden. Ik woon nu tijdelijk bij hem en zijn dochter in en wij zijn van plan om in de zomer te gaan verhuizen. Hij wil graag een nieuwe start maken, met daarbij het verleden zeker in herinnering mee!
Nu heb ik ook een eigen koophuis. Nou is dit geen issue, wij gaan allebei ons huis verkopen. Maar ik zit een beetje met de spullen, meubels etc. Hij heeft destijds samen met zijn vrouw alle meubels voor in zijn huis gekocht, dit hebben zij samen uitgezocht, etc. Praktisch gezien is het zonde om dit weg te doen, maar ik merk dat ik toch ook enigszins moeite heb met het feit dat deze spullen straks in ons huis staan. Ik heb ze niet uitgezocht en het feit dat zij dit samen hebben gedaan, voelt niet altijd heel fijn.
Ik heb thuis ook spullen staan, maar die zijn van mindere kwaliteit, dus wat dat betreft vind ik het niet erg deze weg te doen.
We zijn nu al wat spullen bij iemand aan het opslaan en mijn vriend zet hier ook zonder overleg spullen van hem en zijn eerste vrouw bij. Ik vind het moeilijk om dit met hem te bespreken en wil ook niet moeilijk doen. Maar toch... het knaagt wel een beetje.
Wie heeft een soortgelijke ervaring of tips?
Als jij die meubels spuuglelijk vind dan zou ik er wel wat van zeggen. Dat hij ze samen met zijn overleden vrouw heeft uitgezocht zou niet uit moeten maken
Rekening houdend met je andere topic, vraag ik me heel erg af of jullie niet veeeeeel te snel gaan!?
Dat meisje is haar moeder verloren en moet nu al dealen met de vriendin van papa, straks haar oude en vertrouwde omgeving opgeven en nu ook nogeens de spullen en meubels die voor haar zo vertrouwd zijn.
Serieus, waarom denken jullie beiden eens niet wat meer aan dat meisje van 7 ipv jullie zelf?
En daarbij, ga voor jezelf eens na of je überhaupt wel klaar bent voor deze relatie met een weduwnaar én kind, ik zie maar weinig begrip.
Kersje schreef op 10-04-2024 om 14:45:
Rekening houdend met je andere topic, vraag ik me heel erg af of jullie niet veeeeeel te snel gaan!?
Dat meisje is haar moeder verloren en moet nu al dealen met de vriendin van papa, straks haar oude en vertrouwde omgeving opgeven en nu ook nogeens de spullen en meubels die voor haar zo vertrouwd zijn.
Geen idee hoe snel TO gaat, maar bij deze reactie wil ik me wel aansluiten.
Ik was al 10 jaar uit huis (moeder 5 jaar geleden overleden), toen mijn vader met zijn nieuwe vriendin in een nieuw huis ging samenwonen. Desondanks vond ik het een hele grote stap om geen ouderlijk huis meer te hebben/het huis waar mijn moeder heeft gewoond (en ingericht) achter te laten.
Voor mij al volwassenen, waren er veel gesprekken en gedwaal/gerommel door het huis nodig om goed afscheid te kunnen nemen. Het was weer een nieuwe rouw/alsof de oude wond werd geopend.
De dochter van vriend is nog een kind dus neem voldoende tijd om haar mee te nemen in jullie stappen. Neem de tijd voor haar om afscheid te nemen vanhet huis en eventueel spullen.
Verder zou ik gewoon open met vriend in gesprek gaan: "jouw tafel, mijn tafel of een nieuwe?". Kijk wat past in jullie nieuwe huis en wat past bij je vriend.
(Waarbij ik de "je overleden vrouw heeft het mee uitgezocht" een kul reden vindt om iets weg te doen. )
Ik snap je wel hoor. Mijn man had als eens samen gewoond en had ook nog een hoop meubels die hij gekocht had met zijn ex. Het was mijn smaak niet en ik wilde die spullen ook echt niet. Wij hebben toen alles nieuw gekocht toen ons huis opgeleverd werd. Dat is ook wel nodig om je thuis te voelen. Zelf had ik geen meubels want ik vertrok vanuit mijn ouderlijk huis. Kan we wel voorstellen dat als iemand overleden is dat het dan wat gevoeliger ligt.
Een dode vrouw is geen concurrentie. Het zijn gewoon zijn spullen nu, natuurlijk had hij ze samen uitgezocht. Ik zou dat stukje iig loslaten.
Ik zou proberen voor ogen te houden dat ook het verleden met zijn vrouw hem heeft gemaakt tot de man waar jij nu verder mee wil. Dat verleden neemt hij oa mee in de vorm van levenservaring, een dochter en dierbare spullen. Ik begrijp wel waarom hij vindt dat die spullen bij hem en zijn dochter horen en ik vind het mooi dat hij er blijkbaar vanuit gaat dat jij dat wel snapt. Dit zegt veel over hem en over jullie relatie. Dat het voor jou desalniettemin lastig kan zijn, begrijp ik ook. Maar deze bagage hoort bij hem en vertelt over wie hij en zijn dochter zijn - net als jouw spullen dat voor jou doen. Ik hoop dat je zijn 'bagage' zo zou kunnen zien en je deze spullen op een gegeven moment zelf ook gaat koesteren. Eigenlijk ga ik daar wel vanuit. Al jullie bagage gaat namelijk onderdeel uitmaken van een gezamenlijke toekomst en daardoor zullen jouw spullen ook voor hem en zijn dochter waarde krijgen - en andersom.
Maak er wat moois van!
Moederkareltje schreef op 10-04-2024 om 15:28:
Een dode vrouw is geen concurrentie. Het zijn gewoon zijn spullen nu, natuurlijk had hij ze samen uitgezocht. Ik zou dat stukje iig loslaten.
Ja dit was ook het eerste wat ik dacht. En het is de moeder van je toekomstige stiefdochter dus het verleden uitwissen lijkt me sowieso niet wenselijk. Wel lijkt het me logisch dat je het er samen over hebt hoe je een gezamenlijk huis ook gezamenlijk laat voelen, dat is niet moelijk doen maar gewoon je behoeften aangeven. Kun je het daar over hebben met je vriend? Straks wonen jullie samen met een kind erbij dus het lijkt me wel belangrijk om nu de communicatie open te breken.
Jaloers op een dode echtgenoot?
Of onzeker over je relatie?
Wat maakt het zo lastig voor jou ?
Ik zou voornamelijk voor de dochter lekker de voor haar vertrouwde meubels meenemen. Er verandert al genoeg voor dat kind.
Afhankelijk van de leeftijd van het kind zou ik het hier met zijn drieën over hebben.
Voorop staat dat het een nieuwe fijne start moet worden dus van het grootste belang is dat jullie het eens gaan worden. Ik zou hier helemaal eerlijk over zijn maar ook aan de gevoelens van de anderen recht doen. Het kind mag haar eigen kamer inrichten met de spullen die ze zelf wil.
Misschien dat je voor het kind ook een opslagplek kan huren om spullen die jij echt niet waardevol of mooi vindt voorlopig op te bergen totdat ze zeker weet of ze die later nog wil. Ik zou hiervoor een miniopslag huren en die ook voor mijn rekening nemen.
yette schreef op 10-04-2024 om 15:30:
Ik zou proberen voor ogen te houden dat ook het verleden met zijn vrouw hem heeft gemaakt tot de man waar jij nu verder mee wil. Dat verleden neemt hij oa mee in de vorm van levenservaring, een dochter en dierbare spullen. Ik begrijp wel waarom hij vindt dat die spullen bij hem en zijn dochter horen en ik vind het mooi dat hij er blijkbaar vanuit gaat dat jij dat wel snapt. Dit zegt veel over hem en over jullie relatie. Dat het voor jou desalniettemin lastig kan zijn, begrijp ik ook. Maar deze bagage hoort bij hem en vertelt over wie hij en zijn dochter zijn - net als jouw spullen dat voor jou doen. Ik hoop dat je zijn 'bagage' zo zou kunnen zien en je deze spullen op een gegeven moment zelf ook gaat koesteren. Eigenlijk ga ik daar wel vanuit. Al jullie bagage gaat namelijk onderdeel uitmaken van een gezamenlijke toekomst en daardoor zullen jouw spullen ook voor hem en zijn dochter waarde krijgen - en andersom.
Maak er wat moois van!
Mooi hoe jij het bekijkt! 
Die dierbare spullen van zijn eerste vrouw zijn opgeslagen in een aantal dozen en gaan natuurlijk mee! Ook om te bewaren voor zijn dochter als ze later ouder is en nieuwsgierig naar wie haar moeder was. Omdat ze zich haar moeder zelf niet meer echt zal herinneren.
Beneden in de woonkamer staat een foto van zijn eerste vrouw met daarbij een aantal herinneringen aan haar. Hier hebben we het ook over gehad, hoe geven we dit straks een plekje in ons nieuwe huis. Nu staat het in het zicht en kun je er eigenlijk niet omheen. Mijn vriend geeft zelf ook wel aan dit straks een subtielere plek te willen geven. Een foto in een kast en de andere herinneringen zoals een lamp met een letters etc. bijv. op de kamer van zijn dochter te hangen. Deze hangt hier nu aan de muur.
Ik moet het misschien ook niet te groot maken, dat is soms lastig...
En de andere spullen, zoals meubels hebben we het ook over. De tafel, stoelen, bank die van hem zijn, vind ik ook mooi en zou ik zelf bij wijze van spreken ook uitgezocht kunnen hebben. Dat hij ze destijds met haar heeft uitgezocht is natuurlijk ook gewoon een feit en misschien moet ik me daar niet al te druk om maken. Op een gegeven moment ga ik deze spullen misschien ook als van ons zien en moet ik dit niet zo los van mijzelf zien. Mooi dat je dit zo beschrijft! Dat helpt het ook weer een beetje te relativeren! 
Ik denk dat je het inderdaad veel te groot en persoonlijk maakt en dat je het los moet laten.
En ik zou vooral het belang voor de kleine meid voorop stellen. Het is nogal wat dat er zoveel in haar leven verandert. Na twee jaar al gaan samenwonen is behoorlijk snel in zo’n situatie.
ik vind het niet duurzaam om spullen af te danken omdat de vrouw ze mee uit heeft gezocht.
In mijn geval ben ik weduwe en heb een nieuwe vriend. Natuurlijk vertel ik wel eens wat over de dingen die ik met mijn vroegere man heb meegemaakt. Ook komen veel van mijn spullen uit mijn tijd met hem. Mijn nieuwe vriend heeft mijn overleden man eigenlijk ook een beetje in zijn hart gesloten (ook al heeft hij hem nooit persoonlijk gekend). Hij is totaal niet bang voor mijn vorige leven. Soms begint hij er zelf over.
Hierdoor houd ik nog meer van hem! (Huidige vriend, voor de duidelijkheid hahaha) want hij geeft me de totale ruimte om te zijn wie ik ben. En dat is nou eenmaal ook een weduwe. Plus, ik heb genoeg liefde voor beide mannen 
Ik hoop dat jij er ook een beetje zo in kunt gaan staan. Dat zal jullie tijd samen des te mooier maken.