Wat te doen? Ongelukkig in huwelijk.
Graag hoor ik jullie visie op mijn verhaal. Ik ben getrouwd en we hebben drie kinderen.
Mijn relatie is al lange tijd niet goed. Hij wordt regelmatig snel en plotseling boos (verbaal) en is vaak negatief naar mij. Hij heeft een erg kort lontje. En zo spelen er meer zaken. Hij heeft me veel pijn gedaan en ik voel me zo ontzettend alleen. Ik heb vaak benoemd dat het niet goed ging maar dit werd nooit echt opgepakt. We zijn wel in verschillende therapieën geweest en het veranderde dan even, maar op termijn niks.
Natuurlijk zijn er ook leuke momenten maar ik voel geen liefde meer voor hem. Ik heb het gevoel op mijn tenen te lopen en voel me eenzaam en onveilig in de relatie.
Dit speelt al heel lang, ik denk al meer dan 8 jaar, we hebben er al veel aan gedaan (waaronder de verschillende soorten therapie) maar lopen steeds weer in dezelfde valkuilen.
Nu ben ik onlangs ook hopeloos verliefd geworden op een ander. Niet normaal, wat ik ineens voor deze man voelde. En het is ook nog eens wederzijds. Er is niks gebeurd. Ik heb dat contact nu stopgezet tot ik weet wat ik met mijn man wil. Dat was heel moeilijk, zo veel voel ik voor deze man. Dit maakt alles nog eens extra moeilijk en gecompliceerd.
Ik heb mijn man gezegd dat ik serieus twijfel en dat er dingen moeten veranderen. We gaan nu weer in therapie om nader tot elkaar te komen. Hij doet nu heel erg zijn best.
Ik vind het nu zo moeilijk. Scheiden zou ik voor de kinderen zo ontzettend erg vinden. Ik wil de therapie afwachten en kijken waar het heengaat. Maar ik ben zo in de war. Ik zou graag van jullie willen horen hoe een buitenstaander hiernaar kijkt.
Graag deze post niet quoten.
Samsung schreef op 05-08-2024 om 18:20:
[..]
Om nog even terug te komen op je vraag, we weten nog niet hoe we het gaan aanpakken. Kan best zijn dat we voor de kinderen voorlopig in 1 huis blijven wonen.
We praten nog zeer open over van alles momenteel en gaan nog goed met elkaar om. Maar wat hij nu heeft verteld… Hij vertelde dat hij 4 jaar geleden een massage met happy end heeft geboekt en ondergaan. Ik schrok daarvan. Maar waar ik het meeste van schrok was de manier waarop hij het vertelde. Een beetje lachend, alsof het een komisch verhaal is. En niet bedenken wat het voor mij betekent om dat te horen, ook al zijn er uit elkaar.Ik ben ook niet foutloos, ik ben verliefd geworden. Maar ik ben er toch wel behoorlijk ondersteboven van. Ik ben er verdrietig van en kan verder alleen maar denken, wat goed dat we uit elkaar zijn. Blijkbaar miste hij zoveel dat hij dat heeft geregeld. En kan hij zich echt niet in mij inleven. En kunnen we elkaar niet geven waar we behoefte aan hebben.
We zijn nu met elkaar op vakantie. Ook nog. Op zich gaat dat goed en hebben we het oké. Maar hier schrok ik echt van. Nog even volhouden.
Ik moest het even kwijt. Ik heb ook nog beloofd dat ik het aan niemand vertel (ik beloofde aan hem het aan niemand te vertellen voordat hij zei wat er was gebeurd). Dus ik kan er met niemand over praten.
Wat vinden jullie hier nou van?
Dat is echt rode vlag gedrag hoor!
Waarom hij dit nu vertelt? Omdat je er niets meer van mag/kan zeggen. Want jullie zijn uit elkaar. Want jij bent verliefd geworden op een ander. Maar is het wel een manier om jou verdrietig te maken, want niemand wil dat soort dingen horen.
Waarom zou je dat moeten beloven. Of omdat hij geen gezichtsverlies wil lijden of dat hij wil dat men zijn verhaal als eerste hoort (en gelooft).
Verliefd worden is niet fout, er iets mee doen is wel fout. Daardoor kritisch naar je eigen leven kijken, is ook niet fout.
Waak ervoor dat je niet enorm in de martelaarsstand gaat zitten. De beslissing is genomen, misschien heeft hij de stekker definitief uit getrokken, maar enkel omdat jij dat niet durfde te doen. Nu moet je jezelf bij elkaar rapen en hier volwassen mee om gaan.
X verwijderd
Jullie hebben gelijk… Ik moet me op mezelf en de kinderen gaan richten. En hoe we dit gaan regelen.
Wat hij nu nog meer vertelde… hij wilde dit al jaren en fantaseerde erover. (Had het dan besproken met mij, denk ik dan. Dan halen we het erover kunnen hebben en zelf iets bedenken.)
En hij heeft zich er nooit schuldig om gevoeld, daarom vertelde hij het zo lachend.
Hoe naar dit nu ook is, uiteindelijk krijg je een veel helderder beeld van alles wat er gebeurd is en dan is het ook makkelijker om afstand te nemen van deze man.
Dat zou je toch al meer dan genoeg moeten zeggen dat hij zich niet schuldig voelde en het heel planbaar heeft ingezet? Dit is een man voor wie een relatie heel transactioneel ten gunste van hem moet uitpakken. Hij moet eruit krijgen waar hij behoefte aan heeft en wat de andere partij in de relatie daarbij voelt of vindt, is niet zijn probleem. Hij heeft zijn mond gehouden, omdat hem dat gedoe zou geven. Niet omdat hij jouw gevoelens wilde sparen. Nu hij je niet meer hoeft te sparen, vertelt hij het lachend, want het boeit hem amper hoe jij je daarbij voelt. Vindt het van zichzelf waarschijnlijk nog een goede bak ook, dat hij je zolang heeft kunnen voorliegen en reken maar niet op sympathie. Want als je zou aangeven dat je dit niet leuk vindt, ben jij het zeikwijf dat nu niet ineens problemen moet gaan maken.
Dat zijn mensen die niet leven met jouw belangen of gevoelens in het achterhoofd. Dat zijn mensen die leven met hun eigen belangen in het achterhoofd en alleen dat doen wat hen het beste en meest gunstig uitkomen. En soms lijkt dat alsof ze rekening met jou houden. Maar dat doen ze niet. Alleen maar als hen dat méér voordeel oplevert voor zichzelf. Op dat moment, of als ze wat slimmer zijn en lange termijnplanning aankunnen, op langere termijn. Maar altijd ten gunste van zichzelf met bijzonder weinig empathie voor de ander.
Diyer schreef op 12-08-2024 om 12:06:
Dat zou je toch al meer dan genoeg moeten zeggen dat hij zich niet schuldig voelde en het heel planbaar heeft ingezet? Dit is een man voor wie een relatie heel transactioneel ten gunste van hem moet uitpakken. Hij moet eruit krijgen waar hij behoefte aan heeft en wat de andere partij in de relatie daarbij voelt of vindt, is niet zijn probleem. Hij heeft zijn mond gehouden, omdat hem dat gedoe zou geven. Niet omdat hij jouw gevoelens wilde sparen. Nu hij je niet meer hoeft te sparen, vertelt hij het lachend, want het boeit hem amper hoe jij je daarbij voelt. Vindt het van zichzelf waarschijnlijk nog een goede bak ook, dat hij je zolang heeft kunnen voorliegen en reken maar niet op sympathie. Want als je zou aangeven dat je dit niet leuk vindt, ben jij het zeikwijf dat nu niet ineens problemen moet gaan maken.
Dat zijn mensen die niet leven met jouw belangen of gevoelens in het achterhoofd. Dat zijn mensen die leven met hun eigen belangen in het achterhoofd en alleen dat doen wat hen het beste en meest gunstig uitkomen. En soms lijkt dat alsof ze rekening met jou houden. Maar dat doen ze niet. Alleen maar als hen dat méér voordeel oplevert voor zichzelf. Op dat moment, of als ze wat slimmer zijn en lange termijnplanning aankunnen, op langere termijn. Maar altijd ten gunste van zichzelf met bijzonder weinig empathie voor de ander.
Precies wat je zegt. Zo voelt het helemaal.
hoe gaat het met je?
Wattenbolleke schreef op 08-09-2024 om 20:27:
hoe gaat het met je?
Wat lief dat je dit vraagt. Ik lees het nu pas. Er is natuurlijk heel veel gebeurd.
Ik heb net het hele topic weer doorgelezen. Ik heb echt veel gehad aan dit topic en jullie ervaringen en adviezen.
Nu een aantal maanden later zie ik in dat dit zo’n goede beslissing is geweest.
De kinderen vonden het natuurlijk wel heftig om te horen dat we uit elkaar gaan, en waren verdrietig, maar ze lijken inmiddels aardig gewend aan het idee. Ik ben benieuwd hoe dat straks gaat als we ook echt apart wonen.
Ik zie na het weer lezen van het topic in dat ik sommige dingen niet goed heb uitgelegd. Bijvoorbeeld de familie en vriendinnen die adviseerden nog te proberen, heb ik nooit veel verteld over de problemen tijdens het huwelijk, dus daarin snapten ze het niet helemaal. Ik was ook altijd bij hen gewoon vrolijk, ze merkten niet echt iets aan me. En, zoals een aantal van jullie al aangaven, één van de vriendinnen die het hardst zei nog even te blijven proberen, zit zelf ook in een behoorlijk slechte relatie. En blijft bij hem.
In 1 huis blijven wonen was een heel slecht idee geweest. Het ging in het begin wel oké, maar het wordt steeds lastiger. We wonen nu nog wel even bij elkaar tot ik in mijn nieuwe woning kan. Ik heb gelukkig een geweldig leuke nieuwe plek gevonden waar ik al redelijk snel in kan.
Ik las ook iets terug in het topic over eigenwaarde. Ik denk dat ik inderdaad wat minder eigenwaarde heb (loop ik vaker tegenaan) en mede daardoor zo lang gebleven ben ik het huwelijk. Ik ga binnenkort in therapie om daaraan te werken (plus aan andere issues).
Mijn ex is snel na de beslissing gaan daten en had redelijk snel een nieuwe vriendin, dat voelde even gek maar heeft er denk ik wel voor gezorgd dat het thuis leefbaar blijft.
Vlak na de beslissing merkte ik dat hij me probeerde te kwetsen door bepaalde dingen tegen me te zeggen. Ging over van alles. Onder andere dan die massage, maar ook over bijvoorbeeld mijn familie etc. Maar het deed me weinig (die massage wel, maar dat liet ik hem niet merken). Hij had hierdoor geen grip op me, kreeg niet echt geen reactie van mij, waardoor hij het steeds weer probeerde. Dit gebeurde vaak in de avond als er nog even gingen praten over hoe en wat. Dus de kinderen kregen dit niet mee. Gelukkig is dat nu al een tijdje voorbij.
Ik heb contact met de man waar ik zo gek op was. Dat contact is heel leuk maar op een laag pitje. We appen wel regelmatig, we hebben elkaar een aantal keer gezien en er staat ook weer een afspraak op de planning. Ik heb ook wel behoefte om even alleen te zijn, dus rustig aankijken maar.
Tot zover. Heel erg bedankt voor al jullie inzichten, adviezen en ervaringsverhalen. Heb er echt veel aan gehad. Was ook echt een steun voor mij in die enorm verwarrende periode.
Het blijft lastig maar het gaat goed komen. Dit is zo beter voor alle partijen.