Vriendschap verbreken met een appje

je weet niet waar een vriendin van je woont? 

Zou het kunnen dat het niet echt een vriendschap was en jij het anders hebt gezien en dat ze daardoor het heeft afgekapt?

Ik vind het ook geen leuke manier zo . Onvolwassen en kinderachtig.

Als je een vriendschap opzegt met een appje en dan iemand blokkeert, klinkt dat voor mij als issues. Als iemand een echte vriend(in) is, zie je diegene wel weer een keer en kun je het dan doen. Als je iemand niet ziet, hoef je ook de 'vriendschap' niet op te zeggen want die bloedt dan uit zichzelf ook wel dood.

Jij zag het niet als vriendschap?
Je titel zegt wat anders
En wat is dan het probleem 
Dat het contact verbroken is via app en dat je geblokkeerd word?

"De een wil de ander, maar die ander wil die ene niet, die ander wil een ander, en die ene heeft verdriet". Ramses Shaffi zong dat, maar het heeft altijd gegolden en het klopt nog steeds als een bus.

Als afscheid zeer doet dan had je gewild dat er zachter met je om was gegaan en dan komt er behalve die afwijzing nog iets extra pijnlijks bovenop.

Vaak is het zo dat als je goed op die ander had gelet, je het had kunnen zien aankomen. Het feit dat je de tekenen niet zag betekent eigenlijk al dat jullie elkaar niet zo goed aanvoelden.

Ik zou stoppen met je te focussen op 'de vorm waarop', misschien je realiseren dat het er niet meer zo toe doet, dat alle relaties eindig zijn, en doorgaan met leven. Later begrijp je niet meer waarom je je zo druk maakte.

PS: er zijn heel wat redenen te bedenken waarom je een break up wil en ook waarom je die snel en abrupt wil uitvoeren. Het is geen kwestie van "schuld". Soms is het een teveel aan andere vriendschappen waar je uit kiezen kan en soms zitten jullie toevallig elkaar teveel in de irritatiezone; dwz je triggert bepaalde eigenschappen in de ander die de ander juist vermijden wil.

TO, zoals ik het lees (en dat is niet kwetsend bedoeld) was er tussen jullie helemaal geen match. Ook het feit dat jij niet eens wistt wat haar adres was, is veelzeggend. Dan kun je toch niet van een echte vriendschap spreken, want dat zijn toch de eerste dingen die je van iemand weet als je die toelaat in je leven.

Ik lees hier soms op het forum (niet letterlijk, maar ik maak er mijn versie van): boeken toe en verder met je leven. Ik denk dat je dat ook moet doen. Het blokkeren bewijst dat ze geen nood meer heeft aan jou.

Dat is jammer en op een zekere manier erg. Maar dat geeft jou ook de bevestiging dat het van haar kant weinig betekenisvol was, die 'vriendschap'. Probeer daar op de droevige momenten aan te denken en haar er je kracht uit.

Misschien komt er hier een andere, mooie en oprechte vriendschap voor in de plaats. Elk einde is een nieuw begin.

Het ga je goed!

Als ik je laatste berichtje zo lees vraag ik me af waar de pijn nu echt zit. Is dat bij het verbroken contact met deze vrouw, die eigenlijk al niet echt aanvoelde als vriendin? Of is het vooral dat het je opnieuw bewust maakt van het gemis van een vriendin. En dat het  je eigen onzekerheid triggert.

Je bent helemaal geen rotwijf! Alleen al het feit welke gevoelens je hebt bij het opzeggen (per app) van de vriendschap, pleit voor jou! En ook het feit dat ze jou blokkeert en je geen kans laat met een gesprek een einde te breien aan wat er was, zegt veel over haar. 

En, natuurlijk doe je zoiets niet per app. Voor mij is dat zelfs een beetje laf. Heb karakter, luister naar wat de andere te zeggen heeft. Misschien zijn er dingen waarin de tegenpartij overdrijft of die niet waar zijn. Maar er zijn ongetwijfeld ook punten die absoluut waar zijn. Waar jij gelijk in zou hebben als je ze haar kon zeggen. En dat zal ze weten en daarom geeft ze je geen kans. Want ze kan niet tegen de waarheid! Het is toch duidelijk dat door je te blokkeren, ze je de mond snoert zodat ze de waarheid niet moet horen.

Maar het speelt allemaal geen rol wie hoeveel gelijk heeft, het doet pijn. En ik weet waarover ik spreek. Ik had een vriendin, niet vergelijkbaar met wat tussen jullie was. Bij mij was het een hartsvriendin. Twee eenvoudige vrouwen van bijna 40 die op dezelfde grote firma werkten. Jaren lief en leed gedeeld, zij gescheiden, ik getrouwd. En op een dag begon ze uit te gaan en had ze vriendjes, iets wat voordien nooit gebeurd was. En de vriendjes van eenvoudige komaf, daar was altijd iets te lang of te kort aan. Maar de rijke zakenlui, die het geld langs alle kanten lieten rollen, daar was altijd een ongelooflijke klik mee. Ik ga het ganse verhaal hier niet in detail vertellen, maar ze heeft me laten vallen als een baksteen. Nooit had ik dat gedacht. Tranen met tuiten heb ik (ook bij haar) geweend. Maar ik zag het verkeerd, het zou terug goedkomen, ik moest geduld hebben. Maar het is nooit meer goed gekomen. Ik was de eenvoudige vrouw gebleven die niet meer paste in haar leven: ook een eenvoudige vrouw maar vanaf toen wel eentje met een rijke back-up. Het is meer dan 20 jaar geleden, ze is intussen overleden, maar ik heb nog altijd spijt dat onze vriendschap is gestopt. En, alhoewel ik niks verkeerds had gedaan en zij het initiatief voor een breuk nam, ben ik degene geweest die altijd een soort van verdriet rond de verloren vriendschap is blijven houden. Zelfs nu denk ik nog dikwijls aan de tijd met haar. En zij, blijkbaar was ze veel oppervlakkiger dan ik ooit had gedacht of gemerkt. Ze heeft nadat we beiden op de firma weg waren, misschien zelfs niet meer aan me gedacht. En tot op de dag van vandaag ervaar ik de gevolgen van die vriendschap: ik laat niemand meer té dicht bij me komen, uit schrik weer ontgoocheld of pijn gedaan te worden.
Dus niet denken dat je een rotwijf bent omdat zij jou zo behandeld heeft.