Verliefd, maar het mag niet.
Hallo lezers,
Ik moet nodig even van mij afschrijven.
Loop nu al een jaar rond met verliefde gevoelens voor een bezette man. Nooit gedacht dat mij dit zou overkomen, maar het is toch echt zo en ik kan het met niemand in mijn omgeving bespreken. Uit schaamte houd ik het allemaal diep verborgen in mijn hart. Ik heb sterke vermoedens dat hij hetzelfde voelt wat het absoluut niet makkelijker maakt. Er zijn dagen dat ik mezelf zo ontzettend moet inhouden om hem niet op te bellen en de liefde te verklaren. Maar ik wil absoluut nergens tussenkomen. Heb geprobeerd afstand te nemen, de gevoelens nemen niet af. Kan iemand mij even een schop geven… voel me zo slecht!
Tango1970 schreef op 08-08-2024 om 15:27:
Ik lees helemaal niet dat Billijean die man de liefde wil verklaren. Ze verbergt al haar gevoelens en voelt zich schuldig. Maar schuldig voelen bij verliefdheid is naar mijn idee niet echt zinvol. Dit overkomt je. En het kan gebeuren bij een man (of vrouw) die vrij is, een relatie heeft, maakt allemaal niet uit.
Vind het overigens heel herkenbaar. Ik heb hetzelfde ooit gehad met een getrouwde man, die zelfs nog op mannen viel ookWederzijds was het dus zeker niet, maar we hadden wel een hele erge klik met elkaar. Zelf ben ik ook getrouwd en nooit van plan geweest dat op te geven. Maar ingewikkeld vond ik het wel. Inmiddels is er een hechte vriendschap uit ontstaan en is die verliefdheid afgenomen. Ik hoop dat dat bij topicstartster ook gebeurt.
Wat fijn. Dat zou ik ook wel willen, maar weet eerlijk gezegd niet of het voor ons erin zit, aangezien we als twee magneten naar elkaar toe getrokken worden in elkaars aanwezigheid.
letterkoekje schreef op 08-08-2024 om 08:52:
[..]
Ofwel druk jij je op een krakkemikkige manier uit om iemand te laten zien wat de nadelen zijn, terwijl TO dat zelf ook best weet en hier zegt dat ze met die gevoelens niks wil doen.
Ofwel ben jij iemand die een TO (die enkel raad vraagt om van die gevoelens af te komen, niet wat ze met die gevoelens moet doen!) nog eens goed de les spelt.
Is het nu echt nodig om Billijean zo toe te spreken?
Dankjewel.😘
Billijean schreef op 09-08-2024 om 13:04:
[..]
Wat fijn. Dat zou ik ook wel willen, maar weet eerlijk gezegd niet of het voor ons erin zit, aangezien we als twee magneten naar elkaar toe getrokken worden in elkaars aanwezigheid.
Wat goed van je dat je dan afstand hebt genomen!
Yumi schreef op 09-08-2024 om 09:42:
[..]
Vandaar mijn eerdere reactie, ik herkende het verhaal, toen kwamen er ook geen reacties meer
"Nooit gedacht dat mij dit zou overkomen"
Deze zin valt mij het meest op in je post. Hoe komt het dat je denkt dat iets volkomen natuurlijks jou nooit zal overkomen?
Verliefdheid is een heel normaal gevoel: je vind iemand aantrekkelijk.
Iedereen voelt van alles bij mensen (afkeer, aantrekkingskracht, irritatie, op het eerste gezicht 'heb je iets' met iemand of juist niet) dus ook bij getrouwde mensen. Is allemaal doodnormaal.
Het wordt wat anders als je daar naar handelt. Je hoeft je afkeer of irritatie natuurlijk niet gelijk uit te spreken en je verliefdheid ook niet.
Je blaast het nu nogal op, maak het wat minder groot: het is een normaal gevoel wat iedereen wel eens heeft. Soms zijn de omstandigheden zo dat je ernaar kunt handelen en soms zijn de omstandigheden zo dat je er niet naar kunt handelen.
Relativeren kan zoveel rust geven en dan kan je schaamte ook gelijk verdwijnen want dat is echt niet nodig joh.
Billijean schreef op 09-08-2024 om 13:04:
[..]
Wat fijn. Dat zou ik ook wel willen, maar weet eerlijk gezegd niet of het voor ons erin zit, aangezien we als twee magneten naar elkaar toe getrokken worden in elkaars aanwezigheid.
Ach ik zei het ook wel heel makkelijk hoor. Het gaat met ups en downs. We spreken elkaar nu ook minder vaak dan voorheen, dus dat maakt het iets makkelijker. En het is, naar verwachting, niet wederzijds. Maar als ik hem zie of hoor vind ik hem weer helemaal geweldig, moet mezelf dan echt afremmen.
Zakdoek, ik vind dat je het wel erg fel relativeert.
Hangt ook van je persoonlijkheid af. Ik ben bijvb iemand met hoge toppen en diepe dalen. Ik probeer beiden af te vlakken: de toppen iets minder hoog, de dalen iets minder diep. Maar, dat zeg ik eerlijk, er zijn weinig mensen (denk ik) die aan mijn opperste geluk kunnen tippen, maar (gelukkig voor de anderen), er zijn er waarschijnlijk ook weinig bij wie het dal zo diep kan zijn dan bij mij. Da's hoe je in mekaar zit.
TO blaast het op schrijf je. Ik denk (denk!) dat niet. Waarom zou ze
1. als ze het zelf niet wil (want bezette man) en
2. als ze die gevoelens beter onder controle kon houden vanwege een andere persoonlijkheid
ongewilde gevoelens opblazen? Daar heeft ze toch niks aan!
Al die mensen die spreken over opblazen, relativeren, wat-je-geen-aandacht-geeft-groeit-niet-theorieën bedoelen het echt goed, daar ben ik van overtuigd. Maar zeg maar eens tegen iemand die een panische angst van spinnen heeft dat die beestjes banger zijn van jou dan jij van hen: die mensen slagen er niet in hun angst te onderdrukken. En ik denk dat het hier een vergelijkbare situatie is: mensen die hun gevoelen goed kunnen beheersen, die zichzelf 'perfect', in de hand hebben, daarbij gaat jouw theorie bij op. Maar jammer genoeg zijn er ook ontelbaar veel anderen voor wie dat relativeren, dat maak-het-minder-groot niet zo een evidente zaak is, voor wie de goede raad van niet meer aan hem te denken een onmogelijke opdracht is.
Maar ik begrijp wel dat jouw post met de beste bedoelingen is geschreven hoor.
Je bent toch geen willoos slachtoffer van je gevoel of gedachten.?
letterkoekje schreef op 09-08-2024 om 17:27:
Zakdoek, ik vind dat je het wel erg fel relativeert.
Hangt ook van je persoonlijkheid af. Ik ben bijvb iemand met hoge toppen en diepe dalen. Ik probeer beiden af te vlakken: de toppen iets minder hoog, de dalen iets minder diep. Maar, dat zeg ik eerlijk, er zijn weinig mensen (denk ik) die aan mijn opperste geluk kunnen tippen, maar (gelukkig voor de anderen), er zijn er waarschijnlijk ook weinig bij wie het dal zo diep kan zijn dan bij mij. Da's hoe je in mekaar zit.
TO blaast het op schrijf je. Ik denk (denk!) dat niet. Waarom zou ze
1. als ze het zelf niet wil (want bezette man) en
2. als ze die gevoelens beter onder controle kon houden vanwege een andere persoonlijkheid
ongewilde gevoelens opblazen? Daar heeft ze toch niks aan!
Al die mensen die spreken over opblazen, relativeren, wat-je-geen-aandacht-geeft-groeit-niet-theorieën bedoelen het echt goed, daar ben ik van overtuigd. Maar zeg maar eens tegen iemand die een panische angst van spinnen heeft dat die beestjes banger zijn van jou dan jij van hen: die mensen slagen er niet in hun angst te onderdrukken. En ik denk dat het hier een vergelijkbare situatie is: mensen die hun gevoelen goed kunnen beheersen, die zichzelf 'perfect', in de hand hebben, daarbij gaat jouw theorie bij op. Maar jammer genoeg zijn er ook ontelbaar veel anderen voor wie dat relativeren, dat maak-het-minder-groot niet zo een evidente zaak is, voor wie de goede raad van niet meer aan hem te denken een onmogelijke opdracht is.
Maar ik begrijp wel dat jouw post met de beste bedoelingen is geschreven hoor.
Dat dat voor veel mensen moeilijk is begrijp ik heel goed maar dat is geen reden om dan maar niet te relativeren, lijkt me.
Juist waar je niet goed in bent, moet/mag je oefenen. Dat wil niet zeggen dat het gelijk lukt en *poef* weg zijn de gevoelens waar je last van hebt. Dat snap ik ook.
Mijn eigen ervaring is dat 'oplossingen' voor dingen die ik moeilijk vind voor mij niet voor de hand liggen. Ik kom er niet op, bedenk het niet.
Zo kan ik me voorstellen dat (een beetje) relativeren bij TO niet direct oppopt. Dan kan het fijn zijn dat het even genoemd wordt en nog fijner dat meerdere mensen het noemen: blijkbaar is het iets wat voor meer mensen helpend is dus laat ik het ook eens proberen.
Of niet proberen maar dan heeft TO wel iets om af te wegen.
In het algemeen denk ik dat het al helpend kan zijn om minder grote woorden te gebruiken. Heel eenvoudig: mensen met een panische angst voor spinnen. Die zijn er zeker, dat zijn de mensen met een fobie en nee, daar helpen huis-, tuin- en keukentips niet bij.
Er zijn ook veel mensen met een angst voor spinnen en daar kunnen tips wel bij helpen.
Ik heb zelf geleerd dat als ik, in paniek, steeds zeg: ik ben zo bang, ik ben zooo bang, ik ben zooooo bang!!! Daar wordt mijn angst niet kleiner van maar groeit juist.
Daardoor heb ik geleerd dat woordkeuze belangrijk is. Ik kan heel boos zijn, maar meestal ben ik boos. Door het te benoemen als heel boos maak ik het groter dan het is. Gewoon boos is echt ook al boos.
Snap je wat ik bedoel?
Zakdoek schreef op 09-08-2024 om 18:20:
[..]
Snap je wat ik bedoel?
Ja, dat begrijp ik, echt. Kan het zijn dat dit richting mindfulness gaat, dergelijke gedachten? (En denk niet dat ik daar neerbuigend over doe, want ik heb ook al een dergelijke cursus gevolgd)
letterkoekje schreef op 09-08-2024 om 19:19:
[..]
Ja, dat begrijp ik, echt. Kan het zijn dat dit richting mindfulness gaat, dergelijke gedachten? (En denk niet dat ik daar neerbuigend over doe, want ik heb ook al een dergelijke cursus gevolgd)
geen idee, ik heb nooit mindfulness gedaan.
Ik heb het ook eens meegemaakt. Wat mij hielp was om te denken in 'ik wil het niet' in plaats van 'het mag niet'. Een verboden vrucht blijft interessant. Toen ik bij mezelf te rade ging: hoe wil ik zijn kreeg ik houvast. Ik wil niet met de man van een ander aan de haal. Ik wil niet iemand die al iemand heeft. Iets met leven naar je waarden. Het bleef heus niet altijd makkelijk, maar werd echt wel minder op een gegeven moment.
bedankt voor de reacties.
Probeer veel afleiding te zoeken momenteel zodat ik niet steeds aan hem blijf denken. 
Maar het voelt als wegdrukkken en weet niet of dat echt helpt want nu droom ik over hem 🤦♀️
Roos55 schreef op 09-08-2024 om 13:42:
[..]
Wat goed van je dat je dan afstand hebt genomen!
Nee. Wat zonde juist.
Billijean schreef op 11-08-2024 om 00:10:
bedankt voor de reacties.
Probeer veel afleiding te zoeken momenteel zodat ik niet steeds aan hem blijf denken.
Maar het voelt als wegdrukkken en weet niet of dat echt helpt want nu droom ik over hem 🤦♀️
Het is zo sterk en het gaat blijkbaar ook niet zomaar weg, wie weet mis je op deze manier wel een groot geluk voor jezelf.
Je gevoelens kenbaar maken is heel wat anders dan een relatie breken of zorgen dat iemand vreemd gaat.
Wat heb je te verliezen door het kenbaar te maken?