Vader gezond verstand bijbrengen mbt zorg

Niet ben ik bang. Of misschien als het echt een keer goed fout gaat met hem met vallen of zo.

Zit je deze vraag op en Spaans forum kunnen stellen? 
Wij weten niet hoe Spaanse organisaties hiermee omgaan. 
In Nederland zijn instanties niet geneigd hulp te bieden als een mens geen hulp wil. 
Ik vrees dat in Spanje hetzelfde geldt.

Hele lastige situatie. Wellicht ook een cultuur dingetje. Volgens mij is het in Spanje veel gebruikelijker om je ouders in huis te nemen. Is er geen familie daar in de buurt die naar hem om wil kijken? Of misschien zelfs buurtgenoten? Neem aan dat de instanties ook weten dat jij in Nederland woont en de zorg dus niet op je kan nemen.

RaSa schreef op 14-09-2025 om 21:26:

Hele lastige situatie. Wellicht ook een cultuur dingetje. Volgens mij is het in Spanje veel gebruikelijker om je ouders in huis te nemen. Is er geen familie daar in de buurt die naar hem om wil kijken? Of misschien zelfs buurtgenoten? Neem aan dat de instanties ook weten dat jij in Nederland woont en de zorg dus niet op je kan nemen.

Hoe zouden die instanties dat moeten weten als ze nog niet betrokken zijn? Welke instanties zouden dat dan kunnen weten? 

Is je vader goed voor jou geweest?

"Ouderenzorg
De publieke AWBZ zorg in Spanje is in alle gevallen minder qua kwaliteit dan in Nederland: er bestaat slechts mondjesmaat thuiszorg (alleen huishoudelijke hulp en persoonlijke verzorging), er bestaan geen verzorgingshuizen in Spanje en de verpleeghuizen lijken op ziekenhuizen. De reden waarom de AWBZ zorg in Spanje niet echt ontwikkeld is, heeft wellicht te maken met het feit dat het merendeel van de ouderen verzorgd wordt door familie (mantelzorg)."

bron:
https://www.vertreknaarspanje.nl/gezondheidszorg.html#:~:text=ziekenhuizen%20van%20Europa!-,Ouderenzorg,de%20verpleeghuizen%20lijken%20op%20ziekenhuizen.

Je zegt dat vader weigert om thuiszorg en/of huishoudelijke hulp te krijgen. Als hij die hulp gewoon kan krijgen zodra hij daar zelf aan toe is, zou ik de beslissing bij hem laten. Meer dan dat kan je toch niet doen? Je hebt het ook al aangegeven bij instanties.

Er zijn hier in Nederland en er zullen ook in Spanje genoeg oudere mensen zijn die geen kinderen hebben. Hoe doen die mensen dat dan? 

Je voelt je dus overvraagd. Dat is je hoofdprobleem. Je vindt het eigenlijk niet netjes om je vaders verzoek af te wijzen. Uiteraard kan je dat gewoon doen. En je kan dit eventueel toelichten. 

Als dit van de baan is kan je de rest wat rustiger bekijken. Hij vervuilt. Wat is het erge daarvan. Dat de aftakeling lelijk is en dat je dat niet wil aanzien? Dat je de oplossing graag simplificeren wil zodat jij rust hebt? Want het is maar de vraag, of hij leven wil zoals jij voor hem in petto hebt. Keurig verzorgd ongeacht hoe hij zich daarbij voelt. Misschien dat hij niet wil leven zoals jij dat het beste vindt, en dat zou ik liefdevol accepteren.

Ik zou dus adviseren hem eenmalig, vriendelijk, als een voldongen feit, en niet-defensief, je situatie uit te leggen, hem te vragen hoe hij er zelf tegenaan kijkt en hem daarna te bieden wat je op lange termijn hem kan bieden, en dat is vermoedelijk een luisterend oor, praktisch advies in deze moderne tijd (hij weet misschien niet wat er mogelijk is en misschien kan je wat googelen op vraagstukken die hij tegenkomt zoals iets wat kapot is, of wat hij niet meer kan, of hoe hij mensen kan bereiken), eventueel af en toe een bezoek en wat medeleven.

Ik zou je liefde die je beslist voor hem voelt niet laten lijden onder je gevoel dat je misschien méér had moeten doen. Dus dat je zelf daarmee in het reine komt is erg belangrijk.