Tradwives

eerst ben je ouderwets als je nu nog huisvrouw bent en nou is het zogenaamd ineens een opkomende trend.. laat mensen hun gezin en bijbehorende taken lekker verdelen naar wat ze beide fijn vinden. En ja over een plan b moet altijd gedacht worden. Geldt net zo hard voor alle vrouwen die wel werken. 

Campanula schreef op 29-02-2024 om 22:18:

[..]

Hoe voelt dat dan? Of wat denk je dan? Dat je verantwoordelijkheid voelt snap ik wel maar toch niet dat het verplichtend of eenzijdig moet zijn?

Je kan je toch verantwoordelijk voelen? En dat het voelt dat jij de enige bent die ergens verantwoordelijk voor gehouden wordt? 

Even klein voorbeeldje waar ikzelf niet grote last van heb (voor we daar gezeur over hebben): mijn man en kind zijn mega-verzamelaars en houden van rotzooi, rommel en viezigheid kan ze niet deren, ik ben het tegenovergestelde en ik ‘voel’, weet het zeker dat alle moeders van de buurt mij verantwoordelijk houden de puinzooi hier in huis. Want, als een huis niet is opgeruimd heeft zij niet opgeruimd/gestofzuigd etc). Zelfde voor alle andere traditioneel vrouwendingen. 

Mannen voelen weer andere verantwoordelijkheden trouwens, maar minder op elk vlak dat ze noemde én werken, én (mantel)zorgen en en en. 

Moeten ze allemaal niet doen, maar het gebeurt toch, door allemaal sociale hints die gegeven worden. 

Ik denk an sich niet dat tradwifes in de basis denken dat er sprake is van ongelijkheid. Ik denk dat ze uitgaan van wat zij zien als 'de sterkste punten van je sekse'. En vanuit die basis opereren is juist je kracht inzetten. De meeste tradwifes die dit als bewuste keuze inzetten, zijn geen domme vrouwen. Vaak juist gestudeerd. En het zou beledigend zijn om ze zo te benaderen. 

Ik denk alleen wel dat dit heel vaak vooral JONGE vrouwen zijn die heel erg denken en geloven (en misschien ook wel hopen) dat het leven zo romantisch kan zijn. Want wie wil het plaatje van een stabiel gezin, een knusse haard, een lekker opgeruimd huis met een geurend bosje bloemen en versgebakken brood met een vrolijke paar kindertjes nu niet? Ik denk dat je best veel mannen en vrouwen kunt vinden die voor zo'n plaatje hun handtekening zetten, nog los van hoe dat plaatje tot stand is gekomen. Ik ook hoor. Dat lekkere gezellige huiselijke gevoel teken ik zo voor.

Ik denk alleen dat die jonge mannen en vrouwen vanuit een bepaald idealisme (rust reinheid en regelmaat, het eeuwige gelukkige gezin) de ervaring missen om te doorzien dat dit een valkuil is voor een verwijdering die bijna niet meer recht te breien is. De kinderen zijn niet eeuwig schattig, doen niet eeuwig wat de ouders willen, je blijft niet eeuwig jong of gezond of mooi en je man zal alleen wel ouder worden, meer verdienen, meer aanzien krijgen en jij als vrouw zult steeds verder verwijderd raken van aanzien wat je had met je net afgestudeerde slimme koppie die nog mee kon komen in de uitdagende gesprekken over het leven. Al snel heb je met 3 kinderen onder de 5 en weinig slaap een leven dat zich vult met slabbetjes. En wat je geleerd had tijdens je studie wordt oud nieuws. Jouw praatje van de dag gaat over dat vervelende ettertje op school, terwijl je man probeert interesse te houden, maar zijn gesprekken gaan met andere mensen over grote mensen dingen die buiten de 4 muren van jullie huis plaatsvinden. Binnen 10 jaar is de kans groot dat je op elkaar afgehaakt bent en dan is de kans op verliefdheden buiten de deur zeer reëel te noemen. En als je allebei niet zo in elkaar steekt, zul je je focus misschien houden op je belofte aan elkaar. Maar ben je al snel huisgenoten.

Ik denk overigens niet dat het percentage scheidingen door deze keuzes hoger zijn. Misschien zelfs wel (ietsje?) lager? Maar ik denk wel dat je kans op een gelukkig leven als VROUW, een stuk kleiner wordt. Want als je niet meer blij bent, ben je vooral zooooooo afhankelijk, daar word je misselijk van. Dat mooie huis dat werd betaald door een man die vroeger dacht dat je zijn prinses was en graag zijn kasteel met je deelde, ziet je nu als doorwaakte moeder met wat kilootjes extra, die alleen maar kan klagen dat hij zo weinig thuis is en oh boy, dat kasteel delen met die vrouw, hmmmmm, hij heeft er toch hard voor gewerkt? En dat zelfgebakken brood heeft hij al maanden niet meer gezien. Want ergens onderweg is ze die passie verloren. Het werd toch maar al te normaal gevonden, why bother, de appie heeft ook vers brood.

Het is jammer dat de behoefte aan een verstild plaatje, terug naar alles wat zo fijn en kalmerend en liefdevol voelt, iets waar misschien steeds meer vrouwen behoefte aan hebben, niet getoetst wordt aan zeg 20 ervaren volwassen vrouwen die minimaal 20 jaar verder zijn in de tijd. Vraag eens door naar hen. Vrouwen die zo'n leven hebben geleefd en vrouwen die dat niet hebben gedaan. Geen van die vrouwen zal een grotere kans op eeuwig relatiegeluk kunnen garanderen. Maar de vrouwen die zich dat bewust waren en niet hun hele hebben en houden hebben laten afhangen van 1 man, zijn de vrouwen die hun eigen leven hebben kunnen vormgeven op een manier die recht doet aan ze.

Dus tradwife to be, vraag vooral eens 20 rijpere vrouwen goed uit en maak dan je keuzes. En maak ze slim. Laat je man die jou als prinses ziet minstens een handtekening zetten onder een 'alles is van ons samen contract' zonder tussenkomst van vage bedrijfjes waar geld in moet blijven vanwege allerlei vage constructies. Samen uit, samen thuis.

Campanula schreef op 29-02-2024 om 22:31:

[..]

Zou dat gevoel (on)bewust geëxploiteerd kunnen worden door mannen? 🤔

Alles kan je exploiteren natuurlijk

En ik wordt als vader altijd gebeld als er een kind opgehaald moet worden of iets dergelijks. Nooit mijn vrouw. En het is dan juist mijn vrouw die zich gepasseerd voelt!

volgens mij neemt de vraag naar “tradwives” veel sneller toe dan het aanbod. 
Incelkwekerij. 

Campanula schreef op 29-02-2024 om 22:46:

[..]

Dat zijn idd verwachtingen. Dat hoef je toch niet te op te volgen? Wat maakt het dan dat je daar gehoor aan geeft? Automatismen? Onzekerheid dat de boel in soep loopt?

Die laatste zin ben ik niet met je eens. Vrouwen die fulltime werken vind ik bijvoorbeeld goede moeders. Mijn moeder was/is een topper daarin.

Jij bent blijkbaar anders. En (bijna)iedereen geeft gehoor aan sociale verwachtingen, daar zit echt niet iets dufs als automatisme of onzekerheid over de boel in de soep laten lopen onder, maar omdat we sociale wezens zijn. En soms loopt de boel gewoon in de soep en zijn de consequenties niet licht. 

JohnnyC. schreef op 29-02-2024 om 22:50:

En ik wordt als vader altijd gebeld als er een kind opgehaald moet worden of iets dergelijks. Nooit mijn vrouw. En het is dan juist mijn vrouw die zich gepasseerd voelt!

Dat komt dus door die sociale patronen dat jij dan de geweldige vader bent en zij de loedermoeder.