Tinder voor dummies

Moet toch even iets van m'n hart...

Enkele weken geleden is er een dame bij mij op bezoek geweest, die tevens in dezelfde straat woont. We lopen elkaar wekelijks tegen het lijf op straat, en maken een babbeltje, gewoon over alledaagse dingen. Zij heeft 2 kids en is gescheiden 2 jaar geleden. Inmiddels heeft ze sinds een jaar weer een nieuwe vriend. Haar vriend heeft een eigen woning 2 dorpen verder, dus ze hebben momenteel een soort van LAT relatie (ook omwille van de 2 kids, waar de scheiding natuurlijk ook behoorlijk impact op heeft gehad). Toen ik haar weer eens trof met wandelen, spraken we af om een wijntje te drinken bij mij thuis om even bij te kletsen. Zo gezegd, zo gedaan... Toen ze aanbelde en mij een fles wijn overhandigde, begon m'n hart niet normaal snel te kloppen van zenuwen, spanning, etc.

Het begin van ons gesprek was vrij oppervlakkig, maar al snel gingen we de diepte in. Het voelde van beide kanten erg fijn en vertrouwd (sprak ze zelfs uit naar mij), en op een bepaald moment gingen we over op flirten. We stelde elkaar best wel sensuele vragen, en hier werd door ons beide open en eerlijk antwoord op gegeven. Hebben meermaals naar elkaar uitgesproken dat het zo ontzettend fijn voelt om alles te kunnen vertellen zonder dat de ander een oordeel heeft. En zo was het ook, zij heeft mij bepaalde dingen verteld, wat zelfs richting de erotische kant op ging. Hoe langer we aan het praten waren, hoe uitdagender ons gesprek werd. Er was duidelijk een spanning aanwezig, een seksuele spanning, icm oprechte interesse in elkaars verhalen. Er viel af en toe een stilte, en keken we elkaar een paar seconde aan. Zij vond dat ongemakkelijk, maar wel fijn (gaf ze aan). Ikzelf vond het heerlijk om met haar te praten over alles wat we maar wilden, en haar fysieke aanwezigheid deed mij ontzettend goed.

Uiteindelijk hebben we een 2e fles wijn opgemaakt, en is ze rond 03.00u in de nacht weer naar haar eigen huis gewandeld. Er is niets gebeurd tussen ons, behalve een knuffel en een kus op de wang bij het afscheid. Zelf ben ik niet het type dat snel een stap zet, en zeker niet als ik weet dat ze een vriend heeft (welke 21 jaar ouder is dan haar, kwam ik tijdens het gesprek achter). We hebben het bijna niet over haar vriend gehad, maar ze heeft wel aangegeven geen misstap te willen maken. Zoals ik haar ken, is ze hier ook helemaal niet het type voor (gelukkig).

De dagen erna hebben we geappt met elkaar (globaal), en dat is op ten duur verwaterd. Nu krijg ik haar niet uit m'n hoofd, en dat heb ik haar laten weten. Ze gaf aan veel respect voor mij te hebben, dat ik mij zo kwetsbaar open durfde te stellen. Vanuit haar kant verder geen afwijzing of concreet antwoord, dus hebben het even op z'n beloop gelaten. Begin februari kreeg ik uit het niets een appje van haar (globaal). We raakte weer in contact met elkaar en m'n gevoel voor haar werd alleen maar groter. Op Valentijnsdag heb ik een kado bij haar laten bezorgen met een kaart erbij. Stukje tekst geschreven, maar niet mijn naam vermeld. In de avond stuurde ze me een bericht met de vraag of het kado van mij kwam. Heb eerlijk opgebiecht dat ik inderdaad de sender was. Ook hierop reageerde ze open. Niet afwijzend, maar wel een bedankje en dat ze zich gevleid voelde. Haar nieuwe vriend weet dat ze de beruchte avond bij mij was geweest, maar over inhoud heeft ze niet gesproken met hem. Ook heeft ze haar vriend niet verteld dat het kado van mij uit is gekomen. Als we elkaar nu zien of spreken is er echt een bepaalde spanning. Een andere spanning dan de beruchte avond, kan het niet verklaren. Zij weet van mijn gevoelens af, maar beantwoord ze niet. Ze wijst het niet af, maar gaat er ook niet in mee. Wel heeft ze aangegeven dat dit alles tussen haar en mij blijft, en verder niemand wat te weten komt.

Elke keer als ik haar nu zie lopen, kan ik m'n ogen niet van haar af houden. Het liefst ren ik naar buiten, pak ik haar vast, geef ik haar een knuffel. Maar dat doe ik niet. Weet niet zo goed wat ik hiermee moet. M'n gevoel zegt laten gaan, daar ze al een vriend heeft en niet hapt als ik haar laat weten wat ik voor haar voel. M'n hart zegt echter wat anders. Kan en wil het gewoon niet geloven dat zij na zo'n intens en lang gesprek, hier verder niets mee doet. Ze wijst het tenslotte ook niet af als ik haar m'n gevoel vertel... Elke dag heb ik de behoefte om haar te bellen, appen etc, maar doe het niet. Toevallig stuurde ze me vandaag zelf een appje hoe het ging. En dan wordt het vuurtje in m'n buik weer aangestoken. Wat moet ik doen? Hebben jullie tips??

Damoontje schreef op 10-03-2023 om 08:07:

Ik vind het vreemd gedrag van haar. Alsof ze jullie allebei nog even aankijkt en gewoon geen keuze maakt.

Dat gevoel had ik dus ook. Inmiddels heb ik voor mezelf de keuze gemaakt om niet te blijven hangen, en door te gaan! Focus op positieve dingen in het leven! Hoewel er nog steeds spanning is tussen ons als we elkaar treffen, merk ik dat het steeds makkelijker is om haar uit m'n gedachten te zetten. En alsof ze het voelt... Ze zoekt steeds vaker contact via whatsapp, maar hier reageer ik enkele uren later pas op, op een manier dat het haar ook duidelijk moet zijn dat ik afstand van haar wil nemen.

Damoontje schreef op 14-03-2023 om 21:13:

[..]

Wat leuk! Ik had even over een paar berichtjes heen gelezen denk ik.

Ik heb contact met iemand 'van vroeger'. Toen het gras nog groen was en de lucht nog blauw en we elkaar dansende bananen stuurden op Hyves.

Dus ik ben nu niet met Tinder bezig en heb ook geen lopende conversaties en dat is wel heerlijk rustig. De laatste 'stapel' waren van die enorm nietszeggende profielen. De heren houden van koffie, Netflix en sneakers. En van vakantie. Wat zegt zoiets nou?