Tinder voor dummies
Ik heb altijd gezegd dat Tinder niets voor mij is, maar hoor toch hier en daar een succesverhaal. Dus vandaag toch maar iets geprobeerd.
Ik heb wat normale 'kiekjes' geupload, geen sexy gedoe zeg maar. Het is niet de bedoeling te gaan betalen.
Maar ik snap het niet helemaal. Ik heb eerder (lang geleden) van iemand begrepen dat de mannen eerst swipen en dat je als vrouw alleen mannen ziet die jou naar rechts geswiped hebben. (Maar nooit geprobeerd dus wellicht verkeerd begrepen).
Ik heb een paar matches gehad, geen leuke mannen, haha. Type vreemdganger en een Amerikaan die hier zou komen voor vakantie en kennelijk vermaak zoekt. Dat terzijde.
Wat ik niet helemaal begrijp: Er staat 'berichten': Pietje Puck vindt jou leuk, onlangs actief, match nu. En dan is Pietje Puck geblurred. Groen dingetje erbij dat hij online is, maar ik kan er niet op klikken.
Ik kan er wel op klikken maar krijg dan te zien: koop Tinder Gold.
Verder staat bovenaan 'nieuwe matches'. 99+ likes. En als ik daar op klik krijg ik weer 'koop Tinder Gold'.
Wanneer ben je nou precies een match? Want allemaal dingen waar ik op klik krijg ik geblurrede dingen met 'koop Tinder Gold'. Terwijl volgens mij de mensen die ik ken die Tinderen, er niet voor betalen. Het is ook niet een paar euro per maand ofzo, je bent meteen 33 euro kwijt.
Wie o wie is ervaren hiermee en legt het me uit? 
Dat klinkt leuk Damoontje! Hebben jullie nog leuk contact? Het klinkt wel als de ideale setting voor een romantische date 
Ik heb ook romantische avonden (en nachten) gehad met mijn date. De kinderen zijn bij hun vader en na een paar weken lastig afspreken hadden we nu ruim de tijd voor elkaar.
Wel even wennen in het begin, een man er bij in huis, maar ook wel heel gezellig.
Hij is ontzettend lief, we kunnen heerlijk kletsen, stil zijn, het voelt heel vertrouwd. Zo anders dan mijn vorige relaties. Merk dat ik zelf ontzettend gegroeid ben van onzeker en vooral afwachtend naar dat ik kan aangeven wat ik wil en fijn vindt.
Voelt heel goed.
Eerst worstelde ik nog ermee dat hij kanker heeft, dat is inmiddels op de achtergrond. Hij is te leuk om niet mee te willen proberen een relatie aan te gaan.
Dat hij daardoor (krijgt geen hypotheek) nog bij zijn ex woont vind ik wel een soort van lastig. Het voelt een beetje als een omgekeerde volgorde. Ik zou het leuk vinden als hij over een paar weken mijn kinderen ontmoet. Andersom, zijn kinderen ontmoeten weet ik niet of dat dat in het zelfde tempo gaat.
Ik wil niet pushen, het is zijn keuze, maar nouja, een mens moet toch ergens over piekeren 
Verder is het heel fijn en zie ik hem snel weer
Oh wat fijn Evaluna! Tja in de huidige woningmarkt is het ook wel erg lastig als je geen hypotheek kan krijgen. Maar het was idd prettig als hij gewoon een eigen plek heeft.
Met de date nog wel contact. Maar was zelf een weekend weg en we hadden vorige week ook even een miscommunicatie.
Maar ik had stress en toen liep een gesprek even verkeerd. Ik vertel later wel even verder, ik zit nu ergens waar het opeens erg heet is. Tot later!
Dat is niet fijn als een gesprek verkeer loopt! Is het wel weer oké nu?
Geen eigen woonplek inderdaad voor hem, nu vind ik het niet erg dat hij vaak naar mij komt hoor. Maak me meer een beetje zorgen in hoeverre zijn wereld nu weet dat ze niet meer samen zijn, ik wil niet in de coulissen wachten zeg maar...
Ik zou het heel leuk vinden als hij in mijn wereld komt, maar andersom net zo. Maargoed mijn valkuil is wel dat ik te ver doordenk vaak, kans dat er gewoon niets aan de hand is 
Stap voor stap is tegenwoordig mijn motto 
Evaluna dat kan ik me heel goed voorstellen hoor!
Dat je niet weet of de omgeving 'het' weet vind ik niet zo goed klinken. Aan de andere kant neem je het soms als omgeving vaak serieus als mensen ook echt apart gaan wonen. Ik bedoel, soms hoor je dat het rommelt maar dan blijven mensen toch bij elkaar. Ik vind vaak als de ander echt een huis koopt, daar gaat slapen, de eigen spullen meeneemt, dan is het een ander verhaal.
Lastig dat hij kanker heeft. Wordt hij nu actief behandeld of is het redelijk stabiel? Ik snap wel dat je gewoon bij elkaar wilt zijn, ondanks dat.
Mja het lijkt een beetje alsof ik die date gedroomd heb. Ik was een beetje uit mijn doen die dag, door iets anders. We hebben nu wel weer contact, wel wat oppervlakkig.
Hij kan maar een paar avonden in de week, ook ivm zijn kinderen. En ik kan die avonden vaak juist niet. Verder had ik bij de IRL-date niet het idee dat hij iemand zocht voor het lichamelijke gedeelte, maar op app geeft hij me dat idee wel. Dat heb ik gezegd en toen liep het ff niet zo lekker. Ik heb niet zo heel veel tijd om te daten deze twee weken, ook niet met anderen. Verder zorgen rond gezondheid van een familielid en ik merk dat ik daar ook iets vaker langs wil. Voordat diegene verder achteruit gaat.
Uiteindelijk zoek ik op deze leeftijd toch iemand die me DAAR bij kan steunen. IK zoek niet meer dat wasbord en die volle bos haar zegmaar. Daar was ik mee bezig toen ik 20 was 
Lastig daten als je weinig tijd hebt, het neemt vaak toch best wel tijd in beslag en dan is het fijn als het wat oplevert.
Ik ben ook de 20 voorbij en dan ga je toch meer voor de diepte / de klik en weet je vaak wel wat je belangrijk vindt. Zou het stukje van elkaar steunen er wel inzitten bij hem? Dat lijkt me wel vrij cruciaal.
Het is wat onduidelijk inderdaad bij mij, al kan ik me voorstellen dat onze relatie het een en ander wel in een versnelling zet. Of, dat hoop ik dan tenminste.
Het is goed te behandelen op het moment, maar het is er wel natuurlijk. Aan de andere kant heb ik ook mijn rugzak (dramatische relatie hiervoor) en als je het over steunen hebt is hij zeker aanwezig.
Van het weekend had ik echt een pittige dag en staat hij er om half 11 s avonds. Dat vind ik dan zo lief
Dat is inderdaad heel fijn!
En soms blijft kanker heel lang rustig, soms echt jaren. Het is bij iedereen weer anders.
Vorige week heeft hij wel aangeboden mijn kant op te komen toen er iets was in de familie. Alleen toen had ik eigenlijk geen behoefte aan gezelschap van iemand die ik net 1 x gezien had. Want je wilt er voor diegene ook leuk uit zien etc. Niet meteen huilend in je kloffie iemand ontvangen.
Mijn een-na-laatste date-man was er echt als er iets was. Alleen ging het steeds meer DAAR over. Dat er altijd van alles aan de hand was met allebei en dat we elkaar dan steunden. Het kon nooit meer luchtig zijn. Hij vroeg bijv nauwelijks naar mijn hobby, waar ik toen intensief mee bezig was. Altijd of ik nog bij de psycholoog geweest was etc etc en dan ging hij ook nog psycholoog uithangen.
Mijn laatste date-man (voor de huidige) toonde veel interesse maar liet me vervolgens uitvoerig weten hoe heftig ik wel niet was en hoe instabiel en dat hij maar moeilijk mijn eenzaamheid kon handelen etc etc etc etc. Dat was helemaal verschrikkelijk want ik voelde me een verschrikkelijke idioot bij hem.
Het is zoeken. Want wat is dan steun... als je iemand net 1 x gezien hebt. Hij is niet op de psycholoog-stoel gaan zitten en dat is juist wel goed. Ik heb verder aan hem ook niet het hemd van het lijf gevraagd over zijn scheiding. Moet je juist op elkaars pijnpunten gaan zitten vragen... Ik was er ook niet helemaal bij met mijn hoofd. Afgelopen weekend een reünie gehad en het is heel leuk geweest maar vooraf maakte ik me er wel heel druk over. Date en ik houden gewoon even contact om te kijken wanneer we WEL kunnen.
Een keertje afspreken is ook nog niet zoveel om echt emoties te laten zien, daar ben ik zelf ook altijd wat aftastend in. Heftige emoties, grote rugzakken, het is maar net de toon die het maakt of breekt... Wel eerlijk, maar niet te zwaar eigenlijk. Hij ziet de kanker meer als iets chronisch en met de steeds betere behandelingen is hij heel positief, hij leeft er al lang mee en gaat er van uit ook nog lang mee te leven.
Ik heb ook weleens een date gehad die dacht mij weleens even te kunnen helpen naar hoe ik wel zou moeten zijn, nee bedankt.
Mijn ex die vond ook vanalles, maar als het teveel over issues ging dan vond hij opeens dat ik niet moest zeuren. Maar wel graag dun zijn, en actief, en voor mezelf opkomen en ga zo maar door. Die fase ben ik voorbij.
Steun, dingen samen doen is fijn, maar ik vertel nu na een aantal weken ook nog niet alles, hij ook niet en dat hoeft ook niet, dat komt wel. Als je het gevoel maar krijgt dat het er wel in zit.
Al is dat ook weer lastig aftasten zo'n eerste date. Jij hebt wel vele variaties gehad en een partner die zich als psycholoog opstelt klinkt niet heel gelijkwaardig. Die ander die leek het meer op zichzelf te betrekken. Klinkt als gasligting. Omdat jij het zo moeilijk hebt is het voor hem niet leuk. Ik ken dat soort portretten, uiteindelijk zat ik dan te troosten terwijl ik natuurlijk degene was die een arm om me heen nodig had. Heel bizar. Ik zag het gelukkig wel op dat moment en bedacht dat er iets heel raars gaande was. Weggaan heeft uiteindelijk nog lang geduurd.
Dat zoeken we dus NIET
Succes met je date en met thuis. Een ziek familielid kan veel energie kosten en misschien ook wel een mind set wat niet naar daten staat.
Damoontje schreef op 12-07-2022 om 20:38:
Dat is inderdaad heel fijn!
En soms blijft kanker heel lang rustig, soms echt jaren. Het is bij iedereen weer anders.
Vorige week heeft hij wel aangeboden mijn kant op te komen toen er iets was in de familie. Alleen toen had ik eigenlijk geen behoefte aan gezelschap van iemand die ik net 1 x gezien had. Want je wilt er voor diegene ook leuk uit zien etc. Niet meteen huilend in je kloffie iemand ontvangen.
Mijn een-na-laatste date-man was er echt als er iets was. Alleen ging het steeds meer DAAR over. Dat er altijd van alles aan de hand was met allebei en dat we elkaar dan steunden. Het kon nooit meer luchtig zijn. Hij vroeg bijv nauwelijks naar mijn hobby, waar ik toen intensief mee bezig was. Altijd of ik nog bij de psycholoog geweest was etc etc en dan ging hij ook nog psycholoog uithangen.
Mijn laatste date-man (voor de huidige) toonde veel interesse maar liet me vervolgens uitvoerig weten hoe heftig ik wel niet was en hoe instabiel en dat hij maar moeilijk mijn eenzaamheid kon handelen etc etc etc etc. Dat was helemaal verschrikkelijk want ik voelde me een verschrikkelijke idioot bij hem.
Het is zoeken. Want wat is dan steun... als je iemand net 1 x gezien hebt. Hij is niet op de psycholoog-stoel gaan zitten en dat is juist wel goed. Ik heb verder aan hem ook niet het hemd van het lijf gevraagd over zijn scheiding. Moet je juist op elkaars pijnpunten gaan zitten vragen... Ik was er ook niet helemaal bij met mijn hoofd. Afgelopen weekend een reünie gehad en het is heel leuk geweest maar vooraf maakte ik me er wel heel druk over. Date en ik houden gewoon even contact om te kijken wanneer we WEL kunnen.
Ik denk als je zelf wat issues hebt die nog geen plek hebben en waar je hulp bij hebt, dat je dan niet aan een nieuwe relatie moet beginnen.
Als die ander het emotioneel wel op de rit heeft dan begin je toch gelijk al scheef?
Je kan , wat je zelf ook al aangeeft, niet verwachten dat degene je gelijk overal in steunt.
Dat komt pas later als je de eerste fase gehad hebt in mijn beleving.
Aan de ene kant begrijp ik je, aan de andere kant stapt er toch vaak iemand in een relatie die wel een rugzak heeft of issues.
Dan zou je tegen de meneer met kanker ook zeggen: begin maar niet aan een relatie.
Het kan toch ook juist fijn zijn als er iemand klaar zit met een kop thee als je terugkomt van ziekenbezoek.
Ik lees dit advies al jaren maar zie vaak genoeg dat stellen elkaar ontmoeten juist in lastige tijden.
En ziekte van familielid maakt bijna iedereen wel mee. Sommige tijden zijn wat spannender en dan is het weer stabiel.
Er is een deel die het boven de 40 na een scheiding helemaal op de rit heeft, maar een groot deel van de mensen heeft toch met een rugzak(je) te dealen.
Ik behoor tot die laatste categorie, mijn date ook. Ook al heb je het leven niet helemaal op de rit, dat hoeft niet te betekenen dat je je leven op relatie vlak stopzet.
Natuurlijk, een beetje stabiel is wel handig, maar verder...
Een rugzakje heeft iedereen op deze leeftijd wel ja, en tuurlijk kunnen er altijd dingen gebeuren maar wat je zegt, stabiel is wel handig. Een nieuwe relatie heeft ook weer een grote impact op je leven en als je dan nog met dingen te dealen hebt die nog een plek moeten krijgen is dat niet makkelijk voor een buitenstaander die daar in terecht komt en zelf het wel op de rit heeft..
Evaluna schreef op 13-07-2022 om 15:37:
Er is een deel die het boven de 40 na een scheiding helemaal op de rit heeft, maar een groot deel van de mensen heeft toch met een rugzak(je) te dealen.
Ik behoor tot die laatste categorie, mijn date ook. Ook al heb je het leven niet helemaal op de rit, dat hoeft niet te betekenen dat je je leven op relatie vlak stopzet.
Natuurlijk, een beetje stabiel is wel handig, maar verder...
Dank je. Ik vind het juist ook lastig om overal alleen voor te staan. Mijn date hoeft niet de psycholoog uit te hangen maar het is wel prettig als ie even thee zet en een knuffel geeft als ik thuis kom van zo’n gesprek. Hypothetisch dan want het traject bij de psycholoog is vorig jaar afgrond.
Ik zie best wat mensen die zelf niet zo stabiel zijn en die een stabiele partner hebben waardoor het samen goed gaat.
Alleen zijn werkt ook niet mee aan je gevoel van welbevinden. Altijd overal alleen voor staan, van een lekkende afvoer tot begrafenissen, is ook kut.
Damoontje schreef op 13-07-2022 om 16:08:
[..]
Dank je. Ik vind het juist ook lastig om overal alleen voor te staan. Mijn date hoeft niet de psycholoog uit te hangen maar het is wel prettig als ie even thee zet en een knuffel geeft als ik thuis kom van zo’n gesprek. Hypothetisch dan want het traject bij de psycholoog is vorig jaar afgrond.
Ik zie best wat mensen die zelf niet zo stabiel zijn en die een stabiele partner hebben waardoor het samen goed gaat.
Alleen zijn werkt ook niet mee aan je gevoel van welbevinden. Altijd overal alleen voor staan, van een lekkende afvoer tot begrafenissen, is ook kut.
Ik vind het ook lastig soms om overal alleen voor te staan, en het lijkt me zeker heel fijn om een steunende partner te hebben, maar ik heb geen man nodig daarvoor want ik kan het ook alleen. Maar het lijkt me zeker leuker met zijn tweeën dat is een feit.
Ik denk dat het belangrijk is, dat je niet alles ophangt aan het hebben van een relatie maar dat je je alleen ook prima red.
Wat fijn dat je traject bij de psycholoog is afgerond!
Ik ben al mijn hele leven alleen. Daarom ben ik het ook zo beu. Ik heb altijd gevonden dat ik eerst zelf alles helemaal alleen zou moeten kunnen in het leven. Alsof ik eerst ‘af’ moest zijn voordat ik klaar was voor een partner.
Maar in mijn omgeving zie ik genoeg mensen die veel minder ‘af’ zijn dan ik. En die vullen elkaar aan als partners.
Ik merk vooral dat als iemand zelf veel issues heeft, diegene bij mij ook op dat punt gaat zitten wroeten. Als iemand nu zes keer per dag gaat vragen naar mijn familielid is dat ook weer niet prettig. En bij die date van afgelopen winter was gashlighting een mooie term idd.
En toch heb ik in mijn omgeving wel wat stabiele stellen waarbij een van de twee zelf niet zo stabiel is.
Ja maar het is wel een verschil of degene die elkaar aanvullen als partners al bij elkaar waren voordat er issues waren, of dat je in een relatie stapt waar 1 van de 2 issues heeft..
En het ligt er natuurlijk ook aan wat de issues zijn.
Maar zo sta ik er in hé, ook dat is voor iedereen anders, en dat mag gewoon..
Er zijn ook mensen die het prima vinden om single te blijven daar moet ik dan weer niet aan denken..