Loslaten van irritaties/oude koeien uit de sloot
Ik ga opzich snel verder als er een irritatie is en leg het naast me neer of praat het uit, maar ik merk dat het soms toch ergens onderhuids toch blijft zitten. Na het uitspreken heb ik daar nooit last van, maar helaas is uitspreken niet bij iedereen een optie. Met mijn partner kan dat wel en gaat dat prima en veel anderen ook als het grotere of terugkomende dingen zijn, maar niet iedereen die wat verder weg staat reageert er goed op. Nu heb ik bij veel mensen er helemaal geen last van maar zijn er ondertussen ook een paar mensen bij wie het bij mij steeds weer boven komt.
Bijvoorbeeld mijn schoonouders. Het zijn prima mensen en hebben goede bedoelingen, maar het loopt toch niet lekker. Hun dochter woont een stuk dichter bij met haar gezin dan wij, daar passen ze 2 a 3 keer per week voor op. Ook weekendjes een kind daar heen kan voor hun. Andersom vragen wij hun 1 keer per jaar 4 uurtjes op 2 kinderen te passen en dat kan dan ook maar niet van harte. Met de andere kinderen gaan ze dagjes weg, die van ons beloven ze het ook maar doen het nooit. Laatst waren we daar en was het na 1,5 uur op en moesten we weg want ze waren te moe voor de kinderen omdat ze het weekend er voor een ander kleinkind te logeren hadden gehad en die week 3 keer opgepast. Als wij geen initiatief nemen zien we hun enkel met verjaardagen, kerst en Pasen en horen we wel van hun dat het zo jammer is dat we elkaar zo weinig zien. Als ze iets geven aan hun dochter willen ze vaak het zelfde aan ons geven dus hadden zij een keer luiers in maat x nodig kregen wij die ook terwijl ik nog zwanger was en we die luiers 10 maanden hebben moeten bewaren voor ons kind ze paste.. Zij gaven zus een .... van een paar honderd euro dus boden ze aan dat wij een .... zouden krijgen, maar ik had een .... op het oog via marktplaats en dat vonden ze niet leuk (want 2e hands vonden ze niet nodig). Het .... koste maar 10 euro en hebben ze niet betaald en ook niks anders gegeven. We hebben zelf bij schoonouders speelgoed neer gezet want zij kopen dingen voor bij hun die de andere klein kinderen leuk vinden die onze niet leuk vinden of ze niet aan mogen komen (spel van ander neefje nog niet af dus ze kunnen geen spelletje doen aan tafel, het speelgoed waar de andere niks mee hebben wordt niet gekocht en een deel van de spullen die wij daar neer gezet hebben zijn deels weggegeven omdat de andere kinderen er uitgegroeid waren). Het uit praten is eerder geprobeerd toen een van onze kinderen die toen nog een baby was neer gezet werd door hun en ging huilen terwijl zij vervolgens een meter verder op gingen spelen met een neefje. Dat alles van ons kind uit zijn handen getrokken werd door neefje en dat dat oké was ed. Dat verliep niet soepel en er is weinig veranderd. De kinderen zijn ouder geworden en gaan onderling wel beter nu de enkele keer dat we elkaar tegen komen, maar mijn schoonouders stoppen duidelijk meer tijd en energie in de andere klein kinderen. Het punt is dus dat dit me irriteert en ik daardoor niet kan genieten van wat er wel is. De kinderen hebben het namelijk gewoon wel leuk als ze opa en oma zien en ik zou daar graag aan mee willen doen. Ipv dat dan steeds die irritaties weer opborrelen over dat bv een kind geld krijgt ipv een cadeautje omdat ze geen idee hebben wat hij leuk vind genieten van kind dat blij is met het geld want dan kan hij x kopen. Als dochter danst voor opa niet me irriteren aan dat hij niet een keer met haar een ballet pakje of schoentjes of haarband koopt of überhaupt vraagt naar haar ballet lessen terwijl ik weet dat hij voor/met de neefjes wel hun voetbal spullen koopt elk jaar/als ze ergens uitgegroeid zijn en regelmatig naar een training gaat kijken of ze brengt/haalt maar genieten van dat dochter leuk aan het dansen is. Dat ik me niet irriteer dat schoonvader allemaal foto's laat zien van uitje zoveel met een neefje aan zoon en de loze belofte dat zij ook x kunnen doen maar dat ze samen op de bank zitten met een ijsje.
En dit is een (uitgebreid)voorbeeld, maar het gaat me niet alleen/specifiek om mijn schoonouders. Het gaat om mezelf, ik wil graag beter kunnen loslaten wat ik niet kan veranderen zodat ik meer kan genieten van wat er wel is en geen energie kwijt ben aan nutteloze irritaties. Hoe doe je dat? Bij veel mensen maken de verschillen me niet uit, ik heb heel uiteenlopende vrienden. Maar soms zit er iets of iemand tussen waarbij kleine irritaties vaker terug komen en dan kan ik het niet meer goed los laten en blij zijn met wat er wel leuk en gezellig/goed is.
Mogelijk haal ik later het middelste stuk weg ivm herkenning.
Ik snap je frustratie TO
Wat ik mij wel afvraag
Waar is je man . Hun zoon in dit verhaal
Dit is ook één van mijn zwakke plekken. Inmiddels heb ik gemerkt dat het bij mij vooral blijft sudderen als ik niet begrens (door iets uit te spreken als dat kan, of anders door mijn eigen gedrag aan te passen) en/of als ik mijn gevoel wegdruk.
Als ik gekwetst ben, dan ben ik geneigd om meteen tegen mezelf te zeggen dat ik het waarschijnlijk verkeerd zie, dat ik me aanstel en dat ik me moet richten op het positieve. Maar dan duurt het juist langer. Beter is het om eerst mijn frustratie/verdriet even echt toe te laten. Dan ontstaat er daarna daadwerkelijk ruimte om het ook weer los te laten en te zien wat er wel is.
Kan me goed voorstellen dat je je heel rot hieronder voelt. Ik zou in dit geval via je man laten spelen als eerste, het zijn zijn ouders. Zou verder m’n verwachtingen bijstellen. Wonen jullie ook een stuk verder weg? Verder als ze dan zeggen dat ze jullie zo weinig zien dat je kan zeggen dat jullie ook niet zijn uitgenodigd
Het gaat je om het gevoel wat ze jou geven, dat jullie gezin minder belangrijk is voor hun. En dat ze er geen energie in lijken te willen stoppen om jou kind te 'zien'. Dat raakt weer jou moederhart en jou intuïtieve reactie om jou kind te willen beschermen tegen deze ongelijke behandeling.
Hoe is dit toen uitgesproken naar jou schoonouders? Staat jou man achter jou en neemt hij het woord?
Dus er zijn irritaties, die ik niet zal noemen voor het geval je ze weghaalt), en normaal gesproken bespreek je die maar bij je schoonouders doe je dat niet. Dan kan ik me ook nog voorstellen dat die zich van geen kwaad bewust zijn. ik vraag me
nu af hoe het dan kan dat het bij de andere kleinkinderen zo anders gaat. Misschien heeft moeder daar wel een actieve rol in? Dingen regelt, een rechtstreeks verzoek doet, informatie geeft? Je komt zo afwachtend over op mij. Hoe dan ook, het is niet handig om de irritaties op tafel te gooien als ze zo zijn opgelopen. Maar misschien kun je er wat mee door naar moeder (hun dochter is de moeder toch?) te kijken en de kunst af te kijken hoe zij dat allemaal voor elkaar krijgt.
Roos55 schreef op 20-04-2023 om 13:06:
Ik snap je frustratie TO
Wat ik mij wel afvraag
Waar is je man . Hun zoon in dit verhaal
Hij voelt zich niet anders dan mij, hij is eerder nog geïrriteerder dan ik. Hij neemt het hun kwalijk maar heeft het net als mij niet de intentie het nog een keer bespreekbaar te maken. Hij kan het op het moment zelf beter naast zich neerleggen en van het moment te genieten en verteld dan achteraf wel weer aan mij wat hij allemaal vervelend ervaart. Waar ik het dan weer mee eens ben, maar ik kan op het moment zelf dus ook niet genieten omdat de irritatie dan al naar boven komt.
Rozi schreef op 20-04-2023 om 14:00:
Kan me goed voorstellen dat je je heel rot hieronder voelt. Ik zou in dit geval via je man laten spelen als eerste, het zijn zijn ouders. Zou verder m’n verwachtingen bijstellen. Wonen jullie ook een stuk verder weg? Verder als ze dan zeggen dat ze jullie zo weinig zien dat je kan zeggen dat jullie ook niet zijn uitgenodigd
Hun wonen op ik denk 5 a 10 min van elkaar en wij wonen op een uur afstand, maar ook toen we op 15 a 20 minuten afstand woonde was dit al.
En dat ze dan eens ons uit moeten nodigen of vragen om langs te kunnen komen is idd een van onze reacties als ze zeggen ons weinig te zien. Daar komt hooguit de reactie op dat ze zich niet willen opdringen of weer een loze uitnodiging die puntje bij paaltje nooit navolging krijgt.
BritgetJones007 schreef op 20-04-2023 om 14:03:
Het gaat je om het gevoel wat ze jou geven, dat jullie gezin minder belangrijk is voor hun. En dat ze er geen energie in lijken te willen stoppen om jou kind te 'zien'. Dat raakt weer jou moederhart en jou intuïtieve reactie om jou kind te willen beschermen tegen deze ongelijke behandeling.
Hoe is dit toen uitgesproken naar jou schoonouders? Staat jou man achter jou en neemt hij het woord?
Het raakt me inderdaad meer als het onze kinderen raakt dan als het onze zelf raakt, die luiers heb ik in de kast gelegd en kunnen zien als goede bedoelingen. Wiegje ed maalt me ook niet zo veel uit want we kunnen het prima voor onze kinderen regelen. Dat ballet pakje heeft dochter gewoon, maar dat neefjes 1 keer per jaar en schoenen en een tenue en een traingspak gaan kopen en schoonvader om de week bij een training gaat kijken en niet vraagt naar hoe dochter het vind op ballet als ze zegt op ballet te zijn begonnen vind ik naar. Voor onze wel voetballende zoon heeft hij geld over gemaakt voor een tenue terwijl ik denk ga dan samen met hem schoenen passen en geef het hem dan, alsof hij door heeft wie de rekening betaald...
Het is meerdere keren besproken, het hardste toen ze zoon als baby neer gezet hadden en hij ging huilen en er zonder naar hem om te kijken een meter verder op met neefje gespeeld werd. Maar ook later dat ze ons ook zelf kunnen benaderen, initiatief nemen. Dat van ons het niet hoeft dat wij iets krijgen omdat de andere kant iets krijgt en dat we het veel leuker vinden als er gewoon aan ons gedacht wordt en dan samen iets te gaan doen. We nodigen hun uit voor dingen, ik app foto's van de kinderen, man vraagt 1 op 1 wel eens of het uit komt om iets bepaalds te doen en we zijn naar hun zo flexibel mogelijk in de agenda. Ergens in de vakantie, ergens in die 2 weken, een kerstdag, een keer rond Pasen, een keer een les/training komen kijken. En we hebben ook een keer afkeurend gereageerd toen wij weer eens afgezegd werden omdat ze toch naar een kind aan de andere kant zouden gaan. Dat ze hier afzeggen terwijl kind er naar uit keek omdat ze dan daar zouden kijken (ging op precies het zelfde soort ding) dat we dat echt niet leuk vonden en dat ze daarmee echt de andere kinderen boven die van ons zetten. Op alles komt terug 'niet door dat het voor jullie belangrijk was', 'zo hebben wij het niet ervaren', 'dat was niet de bedoeling', 'we willen ons niet opdringen' en dergelijke reacties. En ik geloof het ook echt. Ze zien het niet of willen het niet zien. Het is niet dat ze onze kinderen echt niet leuk vinden of meer energie kosten. Dat wij dat pak luiers krijgen komt voort uit dat ze het graag gelijk en eerlijk willen doen. Dat uit zich allen niet goed.
Ik denk dat ze nooit zullen toegeven dat ze zich anders opstellen tegenover jullie gezin als de andere familieleden. Ze zitten fout maar willen dat niet zien. Erkenning ga je daarom niet krijgen, hoe pijnlijk ook.
ToetieToover schreef op 20-04-2023 om 14:15:
Dus er zijn irritaties, die ik niet zal noemen voor het geval je ze weghaalt), en normaal gesproken bespreek je die maar bij je schoonouders doe je dat niet. Dan kan ik me ook nog voorstellen dat die zich van geen kwaad bewust zijn. ik vraag me
nu af hoe het dan kan dat het bij de andere kleinkinderen zo anders gaat. Misschien heeft moeder daar wel een actieve rol in? Dingen regelt, een rechtstreeks verzoek doet, informatie geeft? Je komt zo afwachtend over op mij. Hoe dan ook, het is niet handig om de irritaties op tafel te gooien als ze zo zijn opgelopen. Maar misschien kun je er wat mee door naar moeder (hun dochter is de moeder toch?) te kijken en de kunst af te kijken hoe zij dat allemaal voor elkaar krijgt.
Het is al meerdere keren besproken en die gesprekken liepen niet fijn en er verandert niks, we gaan het niet nog een keer bespreken.
Het is ook niet alsof wij niks laten weten al hebben we dat een keer na een van de laatste gesprekken wel gedaan en dat resulteerde in maanden niks horen en toen wij weer een voorstel deden dat het zo jammer was dat we elkaar zo weinig zien. Maar ook als ik een foto van de kinderen stuur na een voor hun belangrijk of leuk ding komt daar vaak gewoon geen reactie op.
De grote verschillen zijn dar wij wat verder wonen en er daarom niet vast opgepast wordt en wij geen eisen stellen. We zullen dus nooit zeggen kunnen ze op dag x logeren want dan zijn wij weg en dat kan niet als ze niet kunnen logeren. Wij vragen eerder de kinderen zouden graag een keer logeren vinden jullie dat leuk? En bij ja wanneer komt het jullie uit? Het wordt afgezegd en voor hun uitgeschoven tot we er niet meer naar vragen terwijl het begon met dat ze zelf tegen de kinderen zeiden dat ze wel een keer konden komen logeren. Dat eisen ligt mij niet en eerlijk gezegd zijn beide schoonouders niet in goede gezondheid, wat ze aan de andere kant doen geven ze bij ons steeds aan niet te kunnen/willen om vervolgens toch er in mee te gaan en ons dan weer af te zeggen.
alhambra schreef op 20-04-2023 om 17:32:
Ik denk dat ze nooit zullen toegeven dat ze zich anders opstellen tegenover jullie gezin als de andere familieleden. Ze zitten fout maar willen dat niet zien. Erkenning ga je daarom niet krijgen, hoe pijnlijk ook.
En dat weet ik ondertussen, dit is al jaren zo en groeit alleen maar schever. Het is wat het is. Alleen ik zou zo graag wel willen genieten van de momenten die er wel zijn. Als er dan een keer een schoonouders met mij en een kind iets gaat doen wil ik graag dat die irritaties op dat moment even weg blijven en ik kan genieten van dat kind het leuk heeft. Hoe je het ook went of keert blijven het hun opa en oma en zijn de kinderen nu nog steeds gek op hun (ook al gaat de oudste de verschillen zelf ook meer zien).
AppleTree schreef op 20-04-2023 om 17:52:
[..]
En dat weet ik ondertussen, dit is al jaren zo en groeit alleen maar schever. Het is wat het is. Alleen ik zou zo graag wel willen genieten van de momenten die er wel zijn. Als er dan een keer een schoonouders met mij en een kind iets gaat doen wil ik graag dat die irritaties op dat moment even weg blijven en ik kan genieten van dat kind het leuk heeft. Hoe je het ook went of keert blijven het hun opa en oma en zijn de kinderen nu nog steeds gek op hun (ook al gaat de oudste de verschillen zelf ook meer zien).
Ik snap je wens en ik denk dat dat pas kan als je de situatie volledig geaccepteerd hebt. Dat lijkt me berelastig want de situatie is onrechtvaardig.
Je telt alle keren dat jij of je gezin oneerlijk behandeld wordt, bij elkaar op. Zo worden kleine dingen uiteindelijk iets groots. Logisch dat je daar geïrriteerd door raakt.
Misschien helpt het als je op het moment dat je zoiets oneerlijks signaleert, alleen focust op dat ene voorval. Heeft het wel zin om je er druk over te maken of kan je je schouders er die keer beter over ophalen? Als het iets is waar je wel iets aan wil doen, zoals het niet nakomen van een belofte aan je kind, bedenk dat hoe je dat het beste aanpakt. Met zwijgen bereik je sowieso niks. Je zou kunnen bespreken wat je oneerlijk vindt (of je man het laten doen) maar dat kan overkomen als geklaag terwijl je schoonouders wel hun best lijken te doen. Volgens mij bereik je je doel het snelst met een positieve, constructieve houding: 'Opa, Jantje heeft volgende week vakantie! Je wilde nog weg met hem. Op welke dag zullen we afspreken?' 
Beter nog: reageer direct. Doen ze een belofte, prik dan meteen een datum.
Verder kan je je irritatie misschien verminderen door je eigen verwachtingen bij te stellen. Als je eens per maand bij iemand op visite gaat, heb je nou eenmaal een hele andere band dan wanneer je ergens kind aan huis bent omdat je er om de dag over de vloer komt. Als opa drie dagen per week op een paar kleinkinderen past en dan af en toe met ze naar het zwembad of een speeltuin gaat, hoeft hij daar echt niet elke keer ook nog met de kleinkinderen die hij eens per maand ziet naartoe. Heeft niks met voortrekken te maken. Ik snap dat wel. Maar dat hij jouw zoon eenzelfde uitstapje belooft en het vervolgens niet nakomt, zou ik echt even bespreken.
Dus focus op wat er op dat moment speelt en doe er wat aan als het echt niet klopt.
Daarnaast, maar ik weet niet of dat bij jullie zo is, heeft niet iedereen evenveel behoefte aan praktische en financiële hulp van grootouders. Misschien is die sportkleding voor je neefje geen cadeautje om jaloers op te zijn maar hulp waardoor hij op voetbal kan?
je schreef dat je schoonouders beide niet in goede gezondheid zijn. Is het ze allemaal niet gewoon teveel. Het oppassen aan de andere kant en dat ze daardoor de boot een beetje afhouden? Gewoon, omdat ze er de energie niet voor hebben?
misschien hebben jullie hun hulp ook gewoon minder nodig. En hun dochter heeft het meer nodig. Is het daarom zo gegroeid. Of ze hebben veel meer klik met hun eigen dochter dan met jou. En daarom gaat de omgang met die kleinkinderen natuurlijker
En weet je , het is niet verboden dat mensen een favoriet kind of kleinkind hebben. Is het een taboe? Ja dat wel maar feit is dat het wel gewoon vaak zo is
ik begrijp dat ze met geld dat wel proberen te compenseren. Nou. Prima dan toch?