Liefdesverdriet
Daar zit ik dan weer, alleen met een zak chips op de bank te netflixen. Eén jaar geleden kwam ik in contact met een Tindermatch uit het verleden. Alles voelde fijn, alles voelde goed. We hebben elkaar door de lockdowns heen gesleept, gejuicht toen we onze vaccinaties konden halen en alles weer "normaler" werd. Beide hebben we niet het beste jaar gehad, ook geen beste jeugd. Hij heeft veel mishandeling gekend en ik heb later in mijn leven PTSS opgelopen. We konden samen praten over deze dingen, hoefde niet bang te zijn voor veroordeling.
Hij geeft aan veel om me te geven, dit geloof ik ook echt gezien hij veel persoonlijke informatie heeft gedeeld uit zijn leven inclusief zijn jeugd. Maar nu wordt het hem te veel, ik kom te dichtbij en hij weet niet meer wat te doen. Hij zegt een error te voelen, niet te weten of hij me moet omhelzen of juist weg moeten duwen. Hij heeft om hulp gevraagd bij de huisarts om zijn gedachtes op een rij te krijgen maar staat voorlopig op een wachtlijst want de psycholoog is druk.
Samen hebben we afgelopen weekend besloten om voorlopig geen contact te hebben, elkaar niet het gevoel te geven dat we elkaar aan het lijntje houden. Maar god wat doet dit pijn.
Geen idee wat ik met dit topic wil. Misschien een schop onder mijn kont of juist een virtuele arm om me heen. Ik was even vergeten hoe het is om iemand waar je om geeft "kwijt" te raken, niet meer elke dag te spreken en het valt me zwaar...
Protego schreef op 07-11-2021 om 19:31:
[..]
Dankjewel voor de lieve woorden en het meedenken. Ik lees jouw berichten en tips wel vaker, ook op viva, en vind het altijd zo lief hoe je met andere meedenkt en ze een hart onder de riem steekt. Soms heb je zulke woorden even nodig om uit je "gedachtesleur" te komen.
Jouw mood: dat zal met vallen en opstaan zijn en hoe dieper de liefde zat, hoe moeilijker het 'in het reine komen met de breuk' is. Zie jij nog hoop op een hernieuwd herstel? Want als je spreekt over een 'vroegere Tindermatch', is het dan al een keer eerder 'uit' gegaan? Als dit echt al de tweede keer is, dan wordt het misschien toch moeilijk.
Heb je een fysieke entourage waarmee je face-to-face kan praten of is je vriendenkring beperkt? Collega's die je in vertrouwen kan nemen?
Maak er een rustige avond van!
letterkoekje schreef op 07-11-2021 om 19:58:
[..]
Jouw mood: dat zal met vallen en opstaan zijn en hoe dieper de liefde zat, hoe moeilijker het 'in het reine komen met de breuk' is. Zie jij nog hoop op een hernieuwd herstel? Want als je spreekt over een 'vroegere Tindermatch', is het dan al een keer eerder 'uit' gegaan? Als dit echt al de tweede keer is, dan wordt het misschien toch moeilijk.
Heb je een fysieke entourage waarmee je face-to-face kan praten of is je vriendenkring beperkt? Collega's die je in vertrouwen kan nemen?
Maak er een rustige avond van!
Ons eerste contact is van 5 jaar geleden. Toen hadden we al een klik maar na 2 weken berichten maakte ik een traumatische gebeurtenis mee en stond mijn wereld op zijn kop. Ik heb er toen voor gekozen om het contact te stoppen en op mijn mentale herstel te richten. Uiteindelijk durfde ik hem vorig jaar pas te contacteren omdat ik toen pas het idee had dat ik daadwerkelijk stabiel genoeg was. Vanaf dat moment voelde het zo vertrouwd en durfde we elkaar (bijna) alles te vertellen van wat er in de afgelopen jaren was gebeurd. Zo kwam hij ook los over zijn traject en wat de reden is van zijn complexe gevoelens.
Mijn vriendenkring is erg beperkt, een hoop zijn vertrokken tijdens mijn moeilijke periode. Ik heb één collega waarvan ik weet dat ze de situatie zal begrijpen, vorige week heb ik haar niet lastig gevallen hiermee maar misschien lucht het wel op om het met haar te bespreken..