Is mijn vriend onvolwassen of ben ik onrealistisch?

dit is waarom we daten. Als je er dan na een half jaar achterkomt dat iemand toch niet zo goed bij je past, dan kun je ermee stoppen, zonder dat het al te ingewikkeld is. 
Jullie passen gewoon niet bij elkaar. Jammer. Maar verwacht niet dat hij gaat veranderen (of nog erger: dat jij hem kúnt veranderen) en zo te lezen ga jij dit niet accepteren. 
Dus of eeuwige strijd en irritatie (die mettertijd steeds heftiger zal zijn) of iemand anders zoeken. 
Succes!

Hij heeft zich een paar maanden beter voorgedaan dan hij was.
Maar eigenlijk is hij een rotverwend kind dat niet volwassen is. This is it.

Aan jou of je daar de komende 40 jaar zin in hebt.

Je prille relatie beëindigen en na een tijdje opzoek naar een exemplaar wat bij je past. Vooral niet doormodderen zonde van je tijd en energie en maak jezelf niet wijs dat hij onwijs lief is. Je kunt niet eens fatsoenlijk met hem praten als jij ergens mee zit.

Je hebt sinds 'n half jaar 'n vriend en jullie wonen al samen? Is hij bij jou ingetrokken of andersom? 
Hebben jullie het daten overgeslagen? Dit kan toch niet serieus een vraag zijn, als je elkaar zo kort kent en het geeft al zoveel problemen dat kap je er toch mee.

Ga in therapie waarom je toch steeds op foute mannen valt .

Kan zijn dat jullie karakters elkaar aantrokken: hij bewonderde je serieuze, verantwoordelijke, misschien perfectionistische inslag, maar nu jullie samen zijn realiseert hij zich steeds vaker dat het dan ook met zijn losse, luie leventje over zal zijn en dat jij steeds meer de controle zal willen pakken, en hij nooit meer onbezorgd onder zijn vrienden zal zijn, dus hij rammelt aan zijn kettingen en worstelt zich los.

Misschien autopsie plegen op de relatie als hij over is en daarvan leren en daarna doorgaan.

Als je verliefd bent zet je je beste beentje voor. Je wil opvallen bij de ander want je wil haar belangrijkste vriend zijn. Maar heb je dat dan bereikt, is dat dan echt het leven wat je wil? Iedereen heeft weer een andere soort levensgezel in gedachten. Wil je dat hij op je lijkt, wil je dat hij heel anders is, wil je omhoog kijken, omlaag kijken, wil je verbijsterd zijn door het licht wat hij uitstraalt of opgelucht zijn dat hij niet heilig is? Wil je verrast worden of misschien een beetje verveeld door betrouwbaar maar saai gedrag?

Ik ben een aantal jaren hopeloos verliefd geweest op mijn vermeende soulmate. Toen we eenmaal wat kregen werd het één pan ellende: de moeite van het wachten en hunkeren niet waard. Wat heb je eraan als je elkaar 100% begrijpt. Dat is even leuk maar niet een hele relatie lang. Je wil een combinatie van eigenschappen; zowel begrip als verwondering. Er mag af en toe irritatie zijn, maar dat moet ruimschoots goed gemaakt worden door genegenheid.

Ik ga ervan uit dat er weinig boze opzet in de mensen zit. Een enkele getroebleerde weet dat hij je eerst moet vangen om vervolgens zijn gestoorde verlangens op je los te laten, maar de meesten zijn normaal.

Je krijgt de wind van voren als je hem vraagt mee te helpen met de afwas? Serieus? Je zou toch zeggen dat je jezelf meer waard vindt en dat je alerter bent na een lange relatie met een vermeende narcist.

Ik zeg, weg met die luibak, je weet heus dat dit niet de man van je leven is. Als je bij hem blijft, stort je jezelf weer in een bak ellende.

"Ook gaat hij vaak zonder te melden of als we al afspraken hadden staan
(ineens vergeten?!) de deur uit om te zuipen als een losbandige puber.
Toch kwam hij in het begin met dat hij een gezin wilde stichten en
serieuze dingen wilde ondernemen." 

Nou dan weet je nu vast wat je aan hem hebt als je een gezin wil stichten. Hij heeft een vaag droombeeld van zichzelf als vader op momenten dat hij daar zin in heeft. Iets met voetballen met een leuke kleine versie van zichzelf. 

Maar je zult de doorwaakte nachten, het eindeloos voeren en de rommel opruimen, de ouderavonden, de zwemlessen en de doktersafspraken in je eentje mogen doen en als je een gesprek wil voeren over taakverdeling zul je altijd ruzie krijgen dus dan is het makkelijker om je daar alvast bij neer te leggen. 

Dus je moet je bedenken of al die liefheid daar tegenop weegt. 

Wonen jullie al samen?
Eens met iedereen hierboven. Je weet nu hoe hij echt is, dus kies voor jezelf. 

'Is mijn vriend onvolwassen of ben ik onrealistisch?'

Stel je deze vraag omdat er misschien iets te redden valt als hij volwassener wordt of als jij je verwachtingen bijstelt? 

Een partner moet passen bij jouw wensen. Niet andersom!

Dit is een volwassen man. Wat je nu ziet, is wie hij is. Jullie blijken helaas compleet anders te denken over verantwoordelijkheden binnen een relatie. Hij voldoet dus niet aan jouw wensen.

Blijf alsjeblieft trouw aan je eigen wensen! Jouw wensen en verwachtingen als onrealistisch bestempelen om een relatie te redden, zal je niet gelukkig maken.

Het lijkt er op dat hij zich in het begin gewoon heel goed heeft gedragen en dat nu begint los te laten in een richting die niet bij jou past. Na 6 maanden relatie zou ik de keuze maken om los te laten en verder te gaan zonder hem .