Ik weet het niet meer
Sinds kort gescheiden. Nadat ik van de week mishandeld ben doordat mijn ex door het lint ging omdat hij een woning niet toegewezen heeft gekregen heb ik en de kinderen de koffers gepakt.
Toen hij dit merkten zei hij dat hij wel ging. na veel gedoe is hij uiteindelijk gegaan. En hoefden wij niet te gaan. Toen een van de kinderen de deur dicht deed omdat hij dacht dat zijn vader weg was heeft hij op de deur staan rammen. We hebben uit angst de deur op slot gedaan. Hij kwam met een grote betonblok aanzetten en wilde het glas inslaan. Ik wilde de politie gaan bellen en heb hem dit laten weten. Ik heb geprobeerd om de boel nog te sussen en gevraagd of hij nog iets nodig had zodat ik dit kon pakken. Dit had hij niet. De gehele nacht niet geslapen en ieder geluidje wat ik hoor lig ik wakker van.
Hij is bij familie en zegt dat hij het huis uit is gestuurd en dat ik hem mishandel. Wat niet zo is. Wij wilden gaan maar dat mocht niet. Hij heeft mijn auto mee die ik nodig heb voor mijn werk. Deze weigert hij terug te geven. En wil ook niet meer meebetalen aan de vaste lasten of zich uitschrijven. Het enige wat hij eist is dat hij terug kan komen. Iets wat ik niet wil. Het is echter ook zijn woning. Als ik aangeef dat ik dan wegga helaas dan wel zonder de kinderen, dan wordt hij weer boos.
Het liefst neem ik de kids mee. Maar op korte termijn met de kids kan ik nergens heen.
Heeft iemand tips?
Dank Viva-amber. Dat is ook niet mijn intentie. Ik probeer er nog altijd in het minnelijke uit te komen. Maar het is praten tegen en er is geen communicatie. Hij hoort en wil niet horen wat ik zeg. Heb altijd alles van twee kanten belicht. En helaas doe ik dat nu dus nog. Als ik aangifte doe heeft dit gevolgen voor zijn werk. En voor de kinderalimentatie. En ik ben een vrouwn hij heeft aangegeven dat hij dan een aangifte gaat doen omdat ik geweld zou hebben gebruikt.
Foto's van de blauwe plekken heb ik wel gemaakt. Het zijn maar blauwe plekken. Het feit dat de kinderen dit meemaken vind ik erger. Heb al gezegd tegen hem. Pak alles maar. Wil je in het huis? Prima, dan ga ik gewoon. Maar ook dat wil hij niet.
Als iemand die de kinderen achterlaat bij zo’n agressief persoon -gezien je posts- en de veilige haven (jij) ook nog eens vertrekt, dan is diegene (weer jij) ook de moeite waard om door veilig thuis gemonitord te worden. Nét zoals de dader. Jij hebt ook een plicht naar de kinderen toe. Zorg voor ze! Ze hebben je nodig en hebben waarschijnlijk al behoorlijke angst voor papa gezien de toestanden.
En als je man z’n VOG niet meer krijgt door zulke acties, wil dat zeggen dat man een bepaalde functie of rol heeft waarbij hij een grote verantwoordelijkheid draagt op dát gebied. Maar als men (wederom jij) hem bedekt met de mantel der ‘liefde’ kan hij gewoon verder werken en doen alsof hij die verantwoordelijkheid wél kan dragen met wie weet wát tot mogelijke gevolgen.
Ik begrijp dat je graag alimentatie krijgt. Dat dan weer wél. Maar ten koste waarvan ?
Hij dreigt zelfs met dat hij de kinderen uit huis laat plaatsen. Op basis waarvan vraag ik mij dan af. En dat hij ook aangifte gaat doen tegen mij van mishandeling. Ik heb hem niks gedaan, nog nooit. Volgens hem raak ik dan ook mijn vog kwijt, sterker nog hij heeft gezegd dat hij daarvoor gaat zorgen. Hij draait alles om naar mij toe. Echt begrijp niet waar dit mis is gegaan (kat in het nauw? ) Heb je jarenlang lief en leed meegedeeld.
Tuurlijk daar dreigt hij mee. Zo houdt hij zijn greep op je en het werkt tot nu toe erg goed.
Meld bij de politie, licht veilig thuis in.
tuurlijk het is erg stressvol dat ze ook jou onderzoeken/bevragen gezien zijn beschuldiging op zijn beurt aan jouw adres. Maar vertrouw op een goede afloop (als hier allemaal geen sprake van is)
Bloemenvaas, wat een ontzettend lastige situatie. Denk dat het inmiddels tijd is, hoe vervelend ook, dat je aan je eigen veiligheid en die van je kinderen gaat denken en handelen. Zo lang jij geen stappen onderneemt maak je jezelf ook chanteerbaar door hem, kijk maar naar zijn bedreigingen. Hij doet het toch echt allemaal zelf, tijd dat hij dit gaat inzien en als dat niet goedschiks kan, dan blijkbaar kwaadschiks. Uiteraard begrijp ik heel goed dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is, maar je zal toch je grenzen moeten gaan stellen.
Heel veel sterkte gewenst, het is verdomd moeilijk deze situatie 
niks doen is geen optie. Je hebt naast jezelf ook kinderen om voor te zorgen. Bel anoniem met veilig thuis voor advies. Wellicht zou het ook kunnen helpen om met je huisarts te spreken zodat die je de goede kant op kan wijzen maarja, het is nu weekend en na jouw verhaal weet ik niet of je een heel weekend af kan wachten (dit gezegd hebbende, ik weet ook niet of veilig thuis bereikbaar is in het weekend). En serieus nadenken over aangifte, laat je niet door zijn dreigementen weerhouden.
Mocht hij weer langskomen en dreigen of bonken of iets dergelijks, neem dit dan op met je telefoon. Ik weet niet of hij ook belt? Er zijn appstore waarmee je telefoongesprekken op kunt nemen. Bewijs hebben kan nooit kwaad.
Is er niet iemand die dit weekend of zelfs wat langer bij jullie kan blijven als steun?
Bloemenvaas schreef op 31-07-2021 om 15:48:
Hij dreigt zelfs met dat hij de kinderen uit huis laat plaatsen. Op basis waarvan vraag ik mij dan af. En dat hij ook aangifte gaat doen tegen mij van mishandeling. Ik heb hem niks gedaan, nog nooit. Volgens hem raak ik dan ook mijn vog kwijt, sterker nog hij heeft gezegd dat hij daarvoor gaat zorgen. Hij draait alles om naar mij toe. Echt begrijp niet waar dit mis is gegaan (kat in het nauw? ) Heb je jarenlang lief en leed meegedeeld.
Ik zou als ik jou was ook maar snel aangifte doen. En denk niet aan zijn werk dat doet hij zelf ook niet, en aan jou en de kinderen denkt hij ook niet. Echt denk aan je kinderen en aan jezelf. Wat een idioot zeg.
Wees hem voor en doe overal melding van de situatie. Zorg dat er een aantekening bij de politie staat, overleg met veilig thuis, die hebben vaker met dit bijltje gehakt, en vraag aan je advocaat (als je die hebt, regel er anders één voor jezelf) wat je kunt doen.
Hij dreigt, blaast en doet maar zodat jij geen kant op kunt. Zorg dat je weet wat je opties zijn zodat hij nergens meer komt met zijn dreigementen.
Zoek. Hulp. Als je het dan niet voor jezelf doet, doe het dan voor je kinderen.
"Het zijn maar blauwe plekken." Besef jij wel hoe abnormaal zo'n uitspraak is? In het belang van je kinderen hoor jij nu aangifte te doen. En wat dat voor hem betekent, maakt werkelijk niks uit. Stop met excuses zoeken.
Je denkt echt dat dit zichzelf gaat oplossen? Het is zwaar aan het escaleren terwijl jullie al gescheiden zijn. Als hij zijn VOG niet krijgt, dan is dat als gevolg van ZIJN acties.
Hebben jullie app contact? Mocht hij dreigen in zijn appjes bewaar dan alles.
Daarnaast hoe ver wil je het laten komen? Je wilt geen aantekening bij veilig thuis, maar een man die dreigt een raam in te gooien lijkt mij een veel grotere dreiging. En wat gebeurt er als het straks een keer escaleert en de buurvrouw belt de politie. Dan komt veilinghuis alsnog.
En volgens mij kunnen je kinderen sowieso wel psychische begeleiding gebruiken op dit moment. Leg je prio bij je kinderen. Niet bij je exman, niet bij jouw eigen angst, maar bij jouw kinderen.
Hij zit nu bij familie? Misschien in gesprek gaan met één van hen?
Verder dacht ik wat heb je voor bewijs? Wat staat zwart op wit? Zorg dat je dat krijgt lijkt mij verstandig. Stuur bijvoorbeeld een Whatsapp bericht met je zorg of wat hij heeft gedaan. Vraag reactie en bewaar alles. En neem gesprek op als hij weer komt of belt. Etcetera.
Sterkte!
Zijn familie heeft hij helemaal ingepalmd heb ik het idee. Er is ook geen telefoontje vanuit hun naar mij geweest. Terwijl we altijd heel close waren.
Op dit moment is het godzijdank rustig. Waarschijnlijk praat er toch iemand op hem in vanaf een zijlijn. Geen idee wie. Hij komt in iedergeval niet meer hier wonen. Dat is duidelijk en hiermee is er gelukkig rust gecreëerd en is er weer een veilige haven voor de kids en mij. Hij heeft deze week een afspraak bij zijn huisarts voor hulp. Wat voor hulp hij gaat vragen is mij echter niet bekend. Ik hoop dat hij goede hulp gaat krijgen zodat het niet straks op de kinderen gaat overslaan als ze de afgesproken dagen bij hem zijn zodra hij andere woonruimte heeft gevonden. Als hij een van hun iets aandoet dan ben ik echt fel en ligt er echt wel een aangifte. Wat ik bedoelde met "het zijn maar blauwe plekken" is van dat geneest wel weer. Maar de angst, het psychische deel is veel pittiger. Ben allang blij dat de kinderen het niet gezien en meegekregen hebben!
Bloemenvaas je stelt je echt heel afhankelijk op, legt alle verantwoordelijkheid en controle bij hem. Daarmee bedoel ik dat je aangeeft dat hij nu hulp gaat zoeken bij de huisarts en dat om welke reden dan ook hij nu is weggebleven (maar je weet niet voor hoe lang). En pas als hij de kinderen wat doet word je fel. Hij doet jullie kinderen nu al wat aan.
Waarschijnlijk bedoel je wanneer hij de kinderen fysiek wat aan doet maar dan ben je te laat.
Ik begrijp dat de situatie moeilijk is maar alsjeblieft, sta op en vecht voor jezelf én de kinderen. Zoals eerder ook werd gezegd, verzamel bewijs wanneer zich wel wat voordoet en zorg dat er professionals weten van deze situatie. Praat met de wijkagent zodat, mocht je ex wel voor de deur staan, de wijkagent al op de hoogte is en sneller in kan grijpen. Overleg met je huisarts en met Veilig Thuis hoe nu verder te handelen. Op die manier weten professionals dat jij deze situatie en het welzijn van je kinderen serieus oppakt en mocht je ex wel weer iets doen, dan zijn zij niet mosterd na de maaltijd. Dan kennen ze de situatie en ligt er bewijs dat jij al op een goede manier de situatie probeert aan te pakken. En zij kunnen je helpen hoe dingen aan te pakken.
Je kunt je niet blijven verschuilen. Je auto zal je weer nodig hebben en moet je dus terug krijgen, je moet de deur uit voor boodschappen, werk etc. en ook de kinderen moeten zonder angst naar buiten kunnen om te spelen of mee te gaan naar de winkel.
Bloemenvaas schreef op 31-07-2021 om 15:22:
Dank Viva-amber. Dat is ook niet mijn intentie. Ik probeer er nog altijd in het minnelijke uit te komen. Maar het is praten tegen en er is geen communicatie. Hij hoort en wil niet horen wat ik zeg. Heb altijd alles van twee kanten belicht. En helaas doe ik dat nu dus nog. Als ik aangifte doe heeft dit gevolgen voor zijn werk. En voor de kinderalimentatie. En ik ben een vrouwn hij heeft aangegeven dat hij dan een aangifte gaat doen omdat ik geweld zou hebben gebruikt.
Foto's van de blauwe plekken heb ik wel gemaakt. Het zijn maar blauwe plekken. Het feit dat de kinderen dit meemaken vind ik erger. Heb al gezegd tegen hem. Pak alles maar. Wil je in het huis? Prima, dan ga ik gewoon. Maar ook dat wil hij niet.
Waarom ben je zo passief? Als jij wil gaan dan ga je. Je blijft toch niet in zo’n situatie alleen omdat hij dat wil?
Omdat ik niet kan gaan Gatekeeper. En ik wil alleen weg met de kinderen. Daarnaast voelt het als vluchten en ik wil niet vluchten. Als hij komt, dan komt hij maar dan is 112 ook zo gebeld. En ja dan zal ik aangifte alles gaan doen. Het is gewoond verschrikkelijk zonde dat dit zo moet terwijl we als vrienden uit elkaar zouden gaan. En nu? Ik ben boos en lust hem rauw. Maar baal dat hij de relatie tussen hem en de kinderen ver^@^@^. Want ik gun de kinderen wel hun vader.