Als ik het niet doe, wie doet het dan?
Na de zoveelste (vast herkenbare) discussie met m’n echtgenoot ben ik op zoek naar raad. We zijn al jaren getrouwd (samengesteld gezin) en echt hartstikke dol op elkaar. Één punt blijft regelmatig voor problemen zorgen en dat is de verdeling van taken in ons huishouden.
We werken allebei fulltime in een leidinggevende functie en hebben 3 kinderen thuis wonen. Ondanks vele pogingen om de taken goed te verdelen lukt dat eigenlijk nooit. Mijn man kan niet plannen, overziet dingen niet, toont zelden initiatief, is chaotisch en heeft een wonderlijk tijdsbesef etc. Als het gaat om boodschappen, kadootjes, feestjes, sociale contacten, vakanties, regelzaken, financiën etc komt alles op mijn bord. Zijn excuus is dat ik er veel beter in ben. Is ook zeker zo. Neemt niet weg dat ie het op z’n werk klaarblijkelijk wel kan.
Ik ben zo vreselijk zorgmoe en kan en wil al die ballen niet meer in de lucht houden. Ik werk minstens zoveel als hij, daarnaast bestaat het huishouden uit 3 kinderen waarvan er 2 van hem zijn waar ik het grootste deel van zorg op m’n bord heb.
Ik heb een aantal dingen geprobeerd. Bijvoorbeeld door het allemaal niet te doen. Gevolg is dat het gewoon niet gebeurt of niet goed gaat. Geen vakanties, geen rekeningen betaald, geen leuke activiteiten buiten de deur en niks in huis. Terwijl ik het toch heb volgehouden tot er letterlijk geen rol wc papier meer te vinden was, alle kasten waren leeggegeten en iedereen zonder ontbijt en lunch de de dag moesten beginnen.
Opdrachten geven heb ik ook geprobeerd. Met wisselend succes: hij, en twee van de kinderen, doen het slecht op een opdracht. Levert vrijwel altijd eerst een discussie op. Ook ben ik zo nog een groot deel van de tijd bezig om een soort manager te zijn en mn huisgenoten op instructieniveau te vertellen wat ze doen moeten. Vinden ze niet leuk, en ik ook niet.
Hij heeft geprobeerd vaste afspraken in zijn eigen agenda te zetten: de was op maandag, vrijdag boodschappen. Dat idee. Heeft ie 2x een week volgehouden en heeft daarna alleen nog maar vurig beargumenteerd waarom het hem niet was gelukt (Ik noem hem ook wel de smoesjeskoning)
Ter aanvulling: hij hoeft het niet op mijn manier te doen en reageer niet geagiteerd als hij wel iets regelt maar ik dat zelf anders zou hebben gedaan. Zo ben ik oprecht niet (kan wel geïrriteerd zijn dat als ik hem gevraagd heb te koken dat we dan pas om 22.00 eten, geef ik toe 
en wat er uit te besteden is heb ik uitbesteed (schoonmaak etc) en de kinderen koken allemaal 1x per week (waarvan 2 dat op dezelfde manier aanpakken als hij, haha)
Gesprekken helpen niet, ruzie maken helpt niet, maar dit zo door laten gaan Is voor mij geen optie.
iemand herkenning die de ultieme oplossing heeft?
Mija schreef op 25-05-2022 om 13:13:
[..]
Het is niet zo zwart/wit. De kans dat hij het 'best kan' is vrij groot. Maar op welk niveau kan hij het en is dat een niveau waar Poms zich bij kan neerleggen? [...]
Je kunt dus niet zonder meer zeggen: als hij het met de kinderen kon, kan hij het nu ook. Want waarschijnlijk was dat huishouden met de kinderen dat op een niveau waar Poms niet zo gemakkelijk genoegen mee kan en wil nemen.
Ja dat zijn weer wijze woorden Mija. Maar is de vraag niet: hoeveel deed hij aan huishoudelijke en organisatorische acties toen hij alleen met de kinderen was? (gesteld dat het meer was dan een weekend in de veertien dagen).Doet hij nu dezelfde hoeveelheid werk of heeft hij het uit zijn handen laten vallen omdat ts er nu eenmaal toch beter in is? Ik heb idee van het laatste. Het zou fijner zijn als hij evenveel deed en dat ts er alles wat daar boven op kom aan sneller hygienischer gezelliger etc dan voor haar rekening nam. Dus dat ieder zijn/haar eigen norm hanteert maar beiden toch bijdragen aan wat er moet gebeuren. Ja, daarvoor moet gepraat worden.
Ik vind helemaal niet dat de vraag van ts om een relatietherapeut te snel gaat. Ts wacht al zo lang, heeft al zo veel gedaan. Ik denk juist dat de combi van kijken naar ADHD én een relatietherapeut (die gespecialiseerd is in adhd) ideaal is om uit dit probleem te komen.
Lexus schreef op 25-05-2022 om 13:25:
[..]
Ja dat zijn weer wijze woorden Mija. Maar is de vraag niet: hoeveel deed hij aan huishoudelijke en organisatorische acties toen hij alleen met de kinderen was? (gesteld dat het meer was dan een weekend in de veertien dagen).Doet hij nu dezelfde hoeveelheid werk of heeft hij het uit zijn handen laten vallen omdat ts er nu eenmaal toch beter in is? Ik heb idee van het laatste. Het zou fijner zijn als hij evenveel deed en dat ts er alles wat daar boven op kom aan sneller hygienischer gezelliger etc dan voor haar rekening nam. Dus dat ieder zijn/haar eigen norm hanteert maar beiden toch bijdragen aan wat er moet gebeuren. Ja, daarvoor moet gepraat worden.
Ik vind helemaal niet dat de vraag van ts om een relatietherapeut te snel gaat. Ts wacht al zo lang, heeft al zo veel gedaan. Ik denk juist dat de combi van kijken naar ADHD én een relatietherapeut (die gespecialiseerd is in adhd) ideaal is om uit dit probleem te komen.
Poms heeft er absoluut recht op dat hij zijn aandeel doet en dat haar behoeften op de agenda komen. En snel ook! Maar relatietherapie inbrengen na een teleurstellend bezoek aan de huisarts is vooral niet zo kansrijk. En het moet toch stap voor stap; man moet eerst zover zijn dat hij met een ADHD-therapeut in zee wil en kan. Als hij nog heel veel weerstand heeft, lukt dat niet. En natuurlijk hoeft Poms daar niet op te wachten. Het is niet alsof hij recht heeft op haar geduld of zoiets. Maar als ze dat geduld niet heeft, zijn er consequenties die Poms misschien ook niet wil. Het is voor ons buitenstaanders heel moeilijk te bepalen naar welke kant de weegschaal moet uitvallen. Die vraag kan alleen Poms uiteindelijk voor zichzelf beantwoorden.
Bolmieke schreef op 25-05-2022 om 11:18:
Heeft je man wel alleen gewoond met zijn kinderen? Liep toen alles in de soep? Kwam veilig thuis er aan te pas omdat de kinderen in vieze kleding liepen en vieze billen wegens gebrek aan wc papier? Stonden de incassoburo's voor de deur wegens niet betaalde rekeningen?
Als dat niet het geval is dan kan hij het wel he.
Ergens las ik dat je werkzaam bent in een leidinggevende functie in de zorg? Dus je bent van huis uit zorgverlener en thuis ben je als het ware dus ook een zorgverlener.
Hij heeft jaren alleen gewoond met z’n kinderen, die zelfs meer bij hem waren dan bij z’n ex. En toen kon hij het, naar mijn smaak, ook niet. Chaotisch en tikkie vies huis, niets te eten, kinderen altijd te laat op school, was dagen nat in de machine, jaar bezig met een verbouwing aan de badkamer. Dat werk. Zoals Mija al aangeeft: niets voor veilig thuis. Z’n kinderen waren altijd blij als ik een weekend was geweest omdat dan de koelkast weer lekker gevuld was. Ik wilde immers ook wel wat te ontbijten als ik daar was.
Het is voor mij zoeken wat hij niet kan en wat hij wel kan maar toch niet doet. En wat voor mij aanvaardbaar is. We zijn nu een tweede huis aan het verbouwen en het is echt lastig om in dit soort afwijkende situaties met hem samen te leven. Z’n hoofd is een flipperkast vermoed ik. Op de momenten dat het leven kabbelt gaat het over het algemeen beter en lukt het hem soms om voorbij zichzelf te denken. Maar kabbelen, daar houdt ie natuurlijk niet van 
En dat is aan de andere kant ook precies wat hem zo leuk maakt.
Ik merk dat het gesprek erover wél redelijk verloopt. Vooral omdat ik me minder boos maak (door jullie goeie tips natuurlijk!) en met meer afstand kan kijken en vragen. Zo hebben we afgesproken dat ik geen sociale activiteiten meer alleen plan. Dat doen we voortaan altijd samen. Dat vindt hij fijner doordat hij dan een bijdrage levert, hij vindt het bovendien leuk om dat zo te doen en is voor mij ook een hele goeie oplossing.
De uitnodiging voor het add onderzoek is ook binnen. Geloof dat hij wel behoorlijk schrok dat het een hele dag in beslag neemt. Ik ben daarentegen blij dat ze breed diagnostische kijken.
Mija schreef op 25-05-2022 om 14:04:
[..]
Poms heeft er absoluut recht op dat hij zijn aandeel doet en dat haar behoeften op de agenda komen. En snel ook! Maar relatietherapie inbrengen na een teleurstellend bezoek aan de huisarts is vooral niet zo kansrijk. En het moet toch stap voor stap; man moet eerst zover zijn dat hij met een ADHD-therapeut in zee wil en kan. Als hij nog heel veel weerstand heeft, lukt dat niet. En natuurlijk hoeft Poms daar niet op te wachten. Het is niet alsof hij recht heeft op haar geduld of zoiets. Maar als ze dat geduld niet heeft, zijn er consequenties die Poms misschien ook niet wil. Het is voor ons buitenstaanders heel moeilijk te bepalen naar welke kant de weegschaal moet uitvallen. Die vraag kan alleen Poms uiteindelijk voor zichzelf beantwoorden.
Nogmaals: dank voor je heldere reacties mija! Heel helpend.
’Zo hebben we afgesproken dat ik geen sociale activiteiten meer alleen plan. Dat doen we voortaan altijd samen.’
Wat bedoel je daarmee? Gaan jullie samen op de bank de bioscoop uitzoeken? Of ga jij niet meer met een vriendin alleen afspreken?
Montblanc schreef op 26-05-2022 om 08:54:
’Zo hebben we afgesproken dat ik geen sociale activiteiten meer alleen plan. Dat doen we voortaan altijd samen.’
Wat bedoel je daarmee? Gaan jullie samen op de bank de bioscoop uitzoeken? Of ga jij niet meer met een vriendin alleen afspreken?
Dat eerste. Man heeft wel de intentie bv een restaurant te reserveren maar het ook daadwerkelijk doen lukt vaak niet. Dus ik regel vakanties, bios, uit eten, weekendjes weg. Alles eigenlijk. We hebben afgesproken dat voortaan samen te doen.
Man heeft inmiddels gebeld om een afspraak te maken voor een onderzoek. Er is pas in december plek 😳
ken je deze?
https://adhdcentraal.nl/wachttijden/
ik ben één dag er geweest en daarna een paar vervolgafspraken, maar niet veel en niet heel snel achter elkaar. Dus als je ergens naar toe kunt waar minder wachttijd is, kan diagnose mogelijk eerder worden gesteld, behandeling zoek je dan in de buurt bij een goede coach?
gr Angela
Angela1967 schreef op 27-05-2022 om 16:44:
ken je deze?
https://adhdcentraal.nl/wachttijden/
ik ben één dag er geweest en daarna een paar vervolgafspraken, maar niet veel en niet heel snel achter elkaar. Dus als je ergens naar toe kunt waar minder wachttijd is, kan diagnose mogelijk eerder worden gesteld, behandeling zoek je dan in de buurt bij een goede coach?
gr Angela
Hier is hij naar verwezen zelfs. Misschien is uitwijken naar een andere stad nog een mogelijkheid.
Poms schreef op 27-05-2022 om 16:50:
[..]
Hier is hij naar verwezen zelfs. Misschien is uitwijken naar een andere stad nog een mogelijkheid.
enneh . . . lezen . . ik lees niet graag 'zelfhelp'boeken, maar ik heb wel met belangstelling aantal casusbeschrijvingen gelezen van add bij volwassenen (die ook pas op volwassen leeftijd gediagnosticeerd werden, omdat er eerder weinig reden was om daaraan te denken). Ik zal even kijken wat ik toen gelezen heb, wie weet vindt hij dat enigszins interessant?
gr Angela
Angela1967 schreef op 27-05-2022 om 16:59:
[..]
enneh . . . lezen . . ik lees niet graag 'zelfhelp'boeken, maar ik heb wel met belangstelling aantal casusbeschrijvingen gelezen van add bij volwassenen (die ook pas op volwassen leeftijd gediagnosticeerd werden, omdat er eerder weinig reden was om daaraan te denken). Ik zal even kijken wat ik toen gelezen heb, wie weet vindt hij dat enigszins interessant?
gr Angela
Graag Angela! Als je wat titels hebt? Denk dat hij dat misschien wel wil.
Slim maar vastgelopen; Emoties bij tieners en volwassenen met ADHD
Thomas E. Brown
https://www.bol.com/nl/nl/p/slim-maar-vastgelopen/9200000046575235/?bltgh=kHd2Prq41yFwSPSMuCFKew.2_6.8.ProductTitle
Je Bent Er Een Of Je Kent Er Een; Reis Door Het Landschap Van Adhd Bij Volwassenen
Auteur: R.A. Iedema
(Ondanks dat het iets meer over adhd ging, herkende ik heel veel interne gedachtenkronkels en manier van denken. Ik vond het prima lezen, je kunt makkelijk dingen overslaan als ze je niet aanspreken).
https://www.bol.com/nl/nl/p/je-bent-er-een-of-je-kent-er-een/1001004002632834/?suggestionType=featured_product
Het ADD-syndroom; een nieuwe kijk op ADHD/ADD
T.E. Brown (zelf niet gelezen, maar misschien wel interessant?)
https://www.bol.com/nl/nl/p/het-add-syndroom/1001004006590276/?bltgh=vad13K1G2Ygt-WhZjzBCWg.2_6.7.ProductTitle
Verder heb ik vorig jaar podcasts beluisterd, maar dat had ik in het begin niet echt interessant gevonden want toen wist ik zelf nog niet zoveel over mezelf. Er is veel te vinden op Spotify in ieder geval.
gr Angela
Angela1967 schreef op 27-05-2022 om 17:21:
Slim maar vastgelopen; Emoties bij tieners en volwassenen met ADHD
Thomas E. Brown
https://www.bol.com/nl/nl/p/slim-maar-vastgelopen/9200000046575235/?bltgh=kHd2Prq41yFwSPSMuCFKew.2_6.8.ProductTitle
Je Bent Er Een Of Je Kent Er Een; Reis Door Het Landschap Van Adhd Bij Volwassenen
Auteur: R.A. Iedema
(Ondanks dat het iets meer over adhd ging, herkende ik heel veel interne gedachtenkronkels en manier van denken. Ik vond het prima lezen, je kunt makkelijk dingen overslaan als ze je niet aanspreken).
https://www.bol.com/nl/nl/p/je-bent-er-een-of-je-kent-er-een/1001004002632834/?suggestionType=featured_product
Het ADD-syndroom; een nieuwe kijk op ADHD/ADD
T.E. Brown (zelf niet gelezen, maar misschien wel interessant?)
https://www.bol.com/nl/nl/p/het-add-syndroom/1001004006590276/?bltgh=vad13K1G2Ygt-WhZjzBCWg.2_6.7.ProductTitle
Verder heb ik vorig jaar podcasts beluisterd, maar dat had ik in het begin niet echt interessant gevonden want toen wist ik zelf nog niet zoveel over mezelf. Er is veel te vinden op Spotify in ieder geval.
gr Angela
Wat goed. Veel dank!
'slim maar vastgelopen' was voor mij een 'feest' van herkenning.
Update mbt mijn man: In december is hij gediagnosticeerd met een lichte vorm van ADD. Daarna is hij gestart met het slikken van methylfenidaat. Het was in het begin een beetje zoeken naar de juiste dosis maar die lijkt nu gevonden te zijn. En wát een verschil. Het is echt ongelooflijk.
Hij lijkt helderder, meer ‘bij’ zeg maar. Ondanks de enorme drukte op z’n werk begraaft hij zich er niet in en heeft hij ook nog ruimte in z’n hoofd voor andere zaken. Hij is meer met z’n hobbies bezig, heeft meer geduld, luistert beter naar een gesprekspartner en onthoudt zaken en komt er op terug, hij is minder snel aangebrand, heeft meer overzicht waardoor hij minder ongedurig is.
Hij ervaart zelf ook de voordelen, maar ook wat last van bijwerkingen. Hij gaat zelfs geheel vrijwillig starten met cgt om ook iets te doen aan zijn onzekerheid en moeite met sociale situaties.
Het is thuis gezellig, er is veel geduld en meer begrip voor elkaar. Enorm fijn.
Nogmaals dank voor de steun en tips. Ik heb er veel aan gehad!