Vermoeden van ADHD of ADD (bij mezelf)
Ik zit al mijn hele leven met mezelf in de knoop, en heb ook al 20 jaar verschillende therapieën gehad (met pauzes van jaren ertussen). Hoewel het fijn kan zijn en ik er ook veel aan gehad heb kom ik er toch niet helemaal uit.
Momenteel zit ik een een wat intensiever traject met een groepsbehandeling en individuele therapie. Veel problemen zijn in mijn jeugd ontstaan (ik ben emotioneel verwaarloosd). Ik heb ook altijd het gevoel gehad dat ik een verschrikkelijk mens ben voor anderen. Hoewel ik wel heel erg mijn best doe, het lijkt wel of niemand me mag.
Ook nu met groepstherapie loop ik daar weer tegenaan. Voel me genegeerd en mijn problemen worden door de rest slecht begrepen.
Nu heeft mijn therapeut geopperd om me te laten testen op ADHD / ADD.
Daar schrok ik best van, maar ook wel een gevoel van; dat zou het best kunnen zijn!
Maar na wat inlezen twijfel ik juist weer enorm.
Ik heb wel een heel vol hoofd en kan erg impulsief reageren. Ook werk ik heel chaotisch; ben vaak met 3 dingen tegelijk bezig niet vanwege tijdsdruk, maar omdat 1 ding tegelijk mijn aandacht niet kan vasthouden lijkt het.
Alleen had ik als kind geen leerproblemen, ik deed het juist erg goed op school. Ik kan heel goed plannen en ik werk ook snel en efficient, waarbij ik vaak gek wordt van anderen die juist ongelooflijk inefficient werken.
Door de emotionele verwaarlozing heb ik (zo is de diagnose) een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ontwikkeld. Ik heb daar erg veel last van.
Lizzyliz schreef op 12-04-2023 om 21:12:
Het lijkt me toch wel dat je de uitslag van de test gaat bespreken?
Ja natuurlijk, maar ik bedoel of dat dan de eerstvolgende keer is. Kans is groot dat de therapeut er nog niet aan toe is gekomen de eerstvolgende keer. Dat bedoel ik.
Als je in een breedspectrum onderzoek zit zal niet elke keer na een test een uitslag besproken worden omdat de combinatie van uitslagen wat zegt niet 1 enkele test.
Maar heeft de therapeut het verloop van het onderzoek dan niet vooraf uitgelegd en besproken?
bij mijn zoon duurde het hele traject van intake tot resultaat bijna 5 maanden en zijn er met hem 4 afspraken geweest, is er gesproken met mij en zijn vader en ook met de mentor en heb ik 2 hele lange vragenlijsten over zoon mogen invullen. Bij het onderzoek van mijn moeder is er bv ook met mij gesproken en heb ik een vragenlijst moeten invullen maar ook met 2 tantes van mij. (mijn moeder was toen 76, dus haar ouders waren overleden.
)
Ik heb vandaag ook bij de huisarts om een verwijzing gevraagd voor adhd onderzoek. Hier is dat 1 gesprek met psycholoog en 1 met psychiater begreep ik.
Ik begreep ook dat het een eerste test was. Helaas had de therapeut meerdere willen sturen maar dat lukte op een of andere manier niet (best slordig...).
Veel uitleg heb ik nog niet gekregen. Ik krijg daar voornamelijk groepstherapie en dat geeft veel ruis voor mij bij dit soort dingen. Ik zal het het eerste individuele gesprek bespreken, maar dat wordt pas in mei door alle vakanties en extra evaluaties en dergelijke. zucht...
Ik heb AD(H)D (en autisme) en ik had nooit problemen op school of om dingen op tijd af te krijgen (op rekenen na), al deed ik wel een lager niveau dan ik eigenlijk kon. Ik heb weleens gedacht dat ik ADHD zou kunnen hebben, ook door de overlap met autisme, maar pas vorig jaar heb ik het laten onderzoeken en bleek ik inderdaad behoorlijk hoog te scoren op in elk geval ADD - over de H werd getwijfeld. Overigens kan ik op zich ook heel goed plannen, maar tegelijkertijd ook totaal niet.
Mijn autisme-diagnose heb ik overigens al veel langer, maar ben daar pas een paar jaar geleden hulp voor gaan zoeken en toen had ik het idee best wat dingen niet te herkennen - en die herkende ik dus wel bij bijvoorbeeld ADHD.
Mijn onderzoeken duurden trouwens 2 keer 2 uur. Er is veel met mij gesproken, maar bijvoorbeeld ook met een goede vriend van mij en er zijn schoolrapporten meegenomen in het onderzoek. Dit laatste omdat mijn ouders allebei overleden zijn en die dus niets meer in konden vullen.
LastYoungRenegade schreef op 18-04-2023 om 20:54:
Ik heb AD(H)D (en autisme) en ik had nooit problemen op school of om dingen op tijd af te krijgen (op rekenen na), al deed ik wel een lager niveau dan ik eigenlijk kon. Ik heb weleens gedacht dat ik ADHD zou kunnen hebben, ook door de overlap met autisme, maar pas vorig jaar heb ik het laten onderzoeken en bleek ik inderdaad behoorlijk hoog te scoren op in elk geval ADD - over de H werd getwijfeld. Overigens kan ik op zich ook heel goed plannen, maar tegelijkertijd ook totaal niet.
Mijn autisme-diagnose heb ik overigens al veel langer, maar ben daar pas een paar jaar geleden hulp voor gaan zoeken en toen had ik het idee best wat dingen niet te herkennen - en die herkende ik dus wel bij bijvoorbeeld ADHD.Mijn onderzoeken duurden trouwens 2 keer 2 uur. Er is veel met mij gesproken, maar bijvoorbeeld ook met een goede vriend van mij en er zijn schoolrapporten meegenomen in het onderzoek. Dit laatste omdat mijn ouders allebei overleden zijn en die dus niets meer in konden vullen.
Oh dat klinkt wel als een uitgebreid onderzoek. Ik begin nu ook wel te twijfelen over de aanpak zoals ik die nu ervaar. Een korte digitale test.... Het is wel een begin maar toch. Ik ga dit ook met mijn therapeut overleggen. Hopelijk kunnen ze me wel helpen, anders sta ik weer op een wachtlijst.
Grrr ik ga al jaren van wachtlijst naar wachtlijst omdat ik steeds weer uitkom op iemand die me niet kan helpen en me weer doorstuurt naar de volgende wachtlijst. Ik ben zo bang dat het nu weer gaat gebeuren.
Vandaag had ik weer therapie een heb gevraagd hoe het nou zit. De test bleek een screening te zijn, oftewel een kort eerste onderzoek om te kijken of ik überhaupt in aanmerking kom voor verder onderzoek. Dat bleek dus het geval. Ik hoor volgende week meer over het vervolg.
Update. We zijn bijna een jaar verder en inmiddels heb ik officiële tests gehad en mijn partner is ook geïnterviewd.
De uitslag laat zien dat ik inderdaad ADHD heb. Wat dat voor mij gaat betekenen weet ik nog niet.
Het gaat wel heel slecht met me, ik volg nog wel die groepstherapie, maar ik weet helemaal niet of het zin heeft voor me. Ik heb dit al langer en wil eigenlijk doorpakken maar men vond dat we op de uitslag moesten wachten. Tja en dat duurde dus erg lang allemaal.
Deze week (hopelijk) gaan we doorspreken hoe en wat, als de officiële uitslag bij mijn therapeut binnen is.
Tussen hoop en vrees in. Ik vrees dat ik weer heel lang op een volgend traject moet wachten en weet dat ik dat niet kan volhouden (heb ik al meerdere keren aangegeven).
Ik heb me nog nooit zo slecht gevoeld. En helaas begrijpt mijn man er niks van. Ik heb verder ook geen vrienden bij wie ik terecht kan dus lucht ik mijn hart maar hier.
Wat rot dat je er zo doorheen zit!
Hoe kan het dat je je zo slecht voelt?
Een diagnose kan juist handvatten geven om beter om te gaan met dingen waar je tegenaan loopt. Waarom voel je je zo slecht? Gaat dat om de diagnose of is er meer aan de hand?
Heb je een fijne therapeut? En krijg je ook individuele therapie? Want groepstherapie is zo anders en het kan helemaal niet bij je passen.
Het gaat zo slecht vanwege de therapie, want ik heb al die jaren alles weggestopt en voelde daardoor niks meer. Nu begin ik wat te voelen en weet ik niet wat ik ermee aan moet (conclusie van de therapeuten).
ik heb een fijne individuele behandelaar die ik nu een keer per week zie. Ik krijg een afspraak met een psychiater die me waarschijnlijk medicatie gaat voorschrijven. Dat wil ik nu ook wel, omdat ik erg heftige emoties doormaak die ik (bijna) niet kan handelen.
Kan me voorstellen dat medicatie je kan helpen om je emoties en gedachten wat te temperen. Hopelijk kun je snel terecht. Helpen de therapeuten om met je gevoelens om te kunnen gaan?