Onzekerheid (en daar ben ik veel te oud voor)
Afgelopen week had ik een voorlichting over een studie die ik wil gaan doen. De sprekers (docenten) die het geheel leidden spraken heel goed Engels, veel beter dan ik, en kwamen ook zo makkelijk uit hun woorden. Mijn eerste gevoel was ‘oh jee, als dat het niveau is, heb ik er niets te zoeken’. Ik moet me dan echt realiseren dat het hun vak is en dat ze al 30 jaar studenten toespreken in het Engels, dus dat het dan ook wel vlot mag gaan.
Rationeel gezien weet ik wel wat mijn sterke en zwakke kanten zijn en ‘hoe ik het doe’ ten opzichte van het gemiddelde, maar mijn primaire reactie is altijd een gevoel van tekort schieten. Een vroegere leidinggevende zei tien jaar geleden al tegen me dat ik toch echt wel te oud was voor die onzekerheid. Dat vind ik zelf ook, maar ik moet ‘het stemmetje in mijn hoofd’ echt bewust de nek omdraaien.
Is dat een echt ‘vrouwending’, herkennen jullie het? En groei je er overheen als je nóg ouder bent?
Nee joh, ik volg zelfs seminars/lessen online over interessante onderwerpen in het Spaans en echt niet dat ik vloeiend spreek. Het gaat om kennis opdoen en niet om het evenaren van hetzelfde niveau als de spreker.