Negatieve uitkijk op het leven
De titel zegt het al; ik heb een hele negatieve uitkijk op het leven. Alle ellende en teleurstellingen die ik zelf heb meegemaakt, maar ook de kommer en kwel in de wereld maakt dat ik vaak met een zwaarmoedig gevoel rondloop. Ik ben van nature heel empatisch, op zich een mooie eigenschap als je zo kunt meeleven met anderen, maar doordat ik er zo in op ga is het alsof ik het lijden zelf doormaak en kan ik het moeilijk van mij afschudden.
Door de vele tegenslagen die ik heb gehad gedurende mijn hele leven, lijkt het alsof mijn brein ervan uitgaat dat mij het ergste zal overkomen. Angst en doemdenken regeert daardoor vaak in mijn leven. Ik probeer dit wel te doorbreken door juist ook dingen te doen waar ik angst voor heb. Ik heb hierin wel stappen gemaakt, maar het lijkt soms allemaal zo zinloos. De donkere wolk boven mijn hoofd lijkt toch steeds weer terug te komen.
Hoe krijg ik een positievere uitkijk op de wereld en zijn er misschien mensen die zich herkennen in mijn verhaal..
Alvast bedankt voor de reacties.
Swirl
Regendrup. schreef op 05-09-2023 om 12:26:
Ik herken dit, helaas wel van de andere kant. Namelijk als partner van. En dat is niet altijd even gemakkelijk. Hoe zou je het liefst hebben dat er gereageerd wordt op jouw negatieve instelling/kijk?
Ik merk namelijk dat ik er soms wel echt boos van kan worden, het leven wordt er namelijk niet leuker/gemakkelijker op, maar ik besef ook heel goed dat je hier niet om vraagt.
Herkenbaar, mijn partner kan ook erg negatief zijn en ik kan daar heel slecht mee omgaan, wat over het algemeen niet echt helpend is.
MRI schreef op 05-09-2023 om 14:55:
Maar vooral: beseffen dat je focus een keuze is en jezelf langzaam trainen weg naar de negatieve te gaan. Eerst door gewoon dingen te gaan doen wat iets beter voelt. En zo op te klimmen naar je steeds beter voelen. Mij hielp voelen van welke gedachten ik me rot ging voelen en van welke niet. Dat betekent niet dat je nare zaken die je zijn overkomen niet rot zijn of niet meer bestaan, maar dat je gaat voelen dat je een keuze hebt. Succes!
Dit werkt bij mij heel goed.
Regendrup. schreef op 05-09-2023 om 12:26:
Ik herken dit, helaas wel van de andere kant. Namelijk als partner van. En dat is niet altijd even gemakkelijk. Hoe zou je het liefst hebben dat er gereageerd wordt op jouw negatieve instelling/kijk?
Ik merk namelijk dat ik er soms wel echt boos van kan worden, het leven wordt er namelijk niet leuker/gemakkelijker op, maar ik besef ook heel goed dat je hier niet om vraagt.
Hangt er echt vanaf. Soms een schop onder mijn kont kan helpend zijn, ook weer niet altijd, want dan vol voel ik me als snel onbegrepen. Ik heb een vriendin die totaalhet tegenovergestelde is van mij en vaak een positieve invloed heeft op mijn negatieve buien. Reageert altijd heel nuchter op mijn angsten/onzekerheden/doemdenken waardoor ik 9 van de 10 keer wel uit mijn negatieve spiraal kom.
Maar het lukt dus niet om uit mezelf halen, wat heel frustrerend is.
Jillz schreef op 05-09-2023 om 13:30:
Waarschijnlijk focus je te veel op de dingen die niet goed gaan. Alles wat je aandacht geeft groeit. Let je op rode autos dan zit je ze overal rijden. Focus je op dingen die vervelend zijn dan lijkt alles wel vervelend.
Probeer in plaats daarvan te letten op dingen die goed gaan. En in elke dag zitten dingen die wel goed gaan hoe klein ook. Als je iedere ochtend denkt "yes op tijd op mijn werk aangekomen" dan valt je op hoe vaak dat wel niet goed gaat. Lukt het dan een keer niet voelt dat veel minder groot.
Als andere iets ergs meemaken dan leef je natuurlijk mee. Maar probeer het ook los te zien van jezelf, door bijvoorbeeld te denken "wat erg, dit gun ik niemand, wat heb ik een geluk dat het mij niet treft" of "wat fijn dat ik er voor een ander kan zijn als ze het even zwaar hebben".
Klinkt makkelijker dan het is. Het is echt eerst bewust elke dag zoeken naar de lichtpuntjes, maar na verloop van tijd wordt het een automatisme.
Ja, makes sense. Richten op dankbaarheid, dan wordt je niet helemaal overspoeld door negatieve emoties en vanuit dankbaarheid anderen helpen. Ik ga het proberen!
Hanke321 schreef op 05-09-2023 om 14:52:
Wat mij heeft geholpen zijn een aantal dingen.
Ten eerste, om te stoppen met termen als positief-negatief, het op die manier te bewoorden en te beoordelen, uit die dynamiek en die strijd te stappen. Want het versterkt mijn gevoel van falen, van beter mijn best moeten doen, van opjagerij.
Angst die ontstaan is door reële dingen, kan ik niet wegdenken. Want ik weet dat ze kunnen gebeuren. Dus mezelf zeggen dat ik daar niet mag denken, is mijn eigen ervaringen niet geloven. Die aanpak maakt me gek, mijn denken wordt aangevallen en mijn waarnemen gecorrumpeerd.
Wat wél kan, is mezelf geloven, mijn waarnemen serieus nemen én me toeleggen op leren reguleren wat ik dan ervaar. Dus als ik gespannen word in mijn lijf, aai ik mijn onderarm, wiebel ik met mijn voeten en voel ik de vloer onder me. Ik focus op mijn ademhaling, mijn lichaamshouding, incasseer de pijn van verstarde en verkrampte spieren.
Het enige wat ik kan die bij angst, is oefenen met vertrouwen. Dat ik dit aan ga kunnen, dat het weer voorbijgaat. Dat de stellige overtuiging dat wat ik voel niet te verdragen zou zijn, een hakken in het zand wilsbesluit is, een niet-accepteren de houding die me niet dient.
Nieuwsgierig met aandacht en liefde kijken naar wat mij kan helpen, is een heel ander uitgangspunt dan vinden dat ik positiever moet zijn, en is mezelf fixen en de buitenwereld beterschap beloven.
Het eerste maakt me sterk, authentiek, liefdevol, flexibel en eerlijk.
Het tweede niet.
Mooi verwoord.
Je lijf gebruiken om emoties te reguleren heb ik inderdaad ook meegekregen van mijn therapeut. Voelt in het begin altijd wat gek, maar inderdaad wel helpend. Zou het vaker moeten doen.
ToetieToover schreef op 05-09-2023 om 16:31:
Het begint bij je gedachten. ”De gedachte manifesteert zich als het woord, Het woord manifesteert zich als de daad, De daad ontwikkelt zich tot gewoonte, En de gewoonte verhardt tot karakter.”
Wat kan helpen bij het sturen van je gedachten, is bijvoorbeeld: fysiek iets doen waarmee je in een flow komt, ademhalingsoefeningen (gebruikt oa in yoga/the iceman Wim Hof), (geleide)meditatie, cognitieve gedragstherapie, acceptance and commitment therapie, NLP.
“Er is een zekere inspanning nodig om ’s morgens op te staan, om een droom waar te maken. Het kost inspanning om naar de meditatie te komen of om steeds weer tijd te maken om thuis te mediteren. Tijdens de meditatie kunnen er stemmetjes opkomen die ons aanraden om er maar mee te stoppen; om iets anders, iets plezierigs te gaan doen. Hieraan niet toegeven vergt inspanning. Alles wat je doet, of juist bewust niet doet, vraagt inspanning.”
Mocht je een traumatisch verleden hebben, dan zijn je hersenen nóg meer dan ‘normaal’ al het geval is, geneigd tot het focussen op gevaar/negativiteit. Het gaat je dan dus veel meer moeite kosten om te oefenen. Hersenen zijn plastisch en ze kunnen zich aanpassen, maar dat is topsport voor je brein, om nieuwe paden te maken en deze in te slijten.
Ja valt echt niet mee een getraumatiseerd brein te herprogrammeren. Grootste uitdaging voor mij is consequent zijn, soms lukt het om een poos positiever te denken, grip te krijgen op mijn gedachten en bij te sturen waar nodig, maar vroeg of laat verval ik dan toch weer in negatieve (denk)patronen zonder dat ik het zelf doorheb. En ben ik weer terug bij af.
Swirl schreef op 05-09-2023 om 20:04:
[..]
Ja valt echt niet mee een getraumatiseerd brein te herprogrammeren. Grootste uitdaging voor mij is consequent zijn, soms lukt het om een poos positiever te denken, grip te krijgen op mijn gedachten en bij te sturen waar nodig, maar vroeg of laat verval ik dan toch weer in negatieve (denk)patronen zonder dat ik het zelf doorheb. En ben ik weer terug bij af.
Hieronder wat je in plaats hiervan ook zou kunnen zeggen:
"Ik kan mijn getraumatiseerde brein herprogrammeren. Dat is me al eerder gelukt dus ik weet dat ik dat kan. Dat is eigenlijk heel knap van mijzelf. Ik hoef het ook niet altijd allemaal perfect te kunnen in één keer. Ik heb veel meegemaakt dus het is logisch dat door neurale paden ik af toe weer af dwaal naar oude denkgewoontes. Het goede is, dat ik ook opmerk als ik dat doe. Ik ga mijzelf niet meer kwalijk nemen dat dat gebeurt, maar prijzen dat het me gelukt is daarvoor mijn gedachten anders te kiezen. Dus als ik opmerk dat ik dat doe neem ik me voor mijzelf toe te spreken dat ik niet perfect hoef te zijn, dat het geen totale terugval is maar drie stapjes voor uit en éen achter uit. En dan ga ik lief en zacht voor mij zelf zijn en mezelf niet dwingen maar iets fijns doen tot ik me wat beter voel want dat heb ik echt verdiend. En als ik me wat beter voel, kijk ik of ik me nog iets beter kan voelen door weer iets fijns te doen en te denken. Zo groei ik langzaam naar een fijner leven en wordt de energie uit de nare dingen weggehaald. Ik ben nooit terug naar af, want alles is anders nu dan ten tijde van de trauma'ś. Nu kan ik kiezen om mijzelf te waarderen en dat ga ik doen ook"
MRI schreef op 05-09-2023 om 20:17:
[..]
Hieronder wat je in plaats hiervan ook zou kunnen zeggen:
"Ik kan mijn getraumatiseerde brein herprogrammeren. Dat is me al eerder gelukt dus ik weet dat ik dat kan. Dat is eigenlijk heel knap van mijzelf. Ik hoef het ook niet altijd allemaal perfect te kunnen in één keer. Ik heb veel meegemaakt dus het is logisch dat door neurale paden ik af toe weer af dwaal naar oude denkgewoontes. Het goede is, dat ik ook opmerk als ik dat doe. Ik ga mijzelf niet meer kwalijk nemen dat dat gebeurt, maar prijzen dat het me gelukt is daarvoor mijn gedachten anders te kiezen. Dus als ik opmerk dat ik dat doe neem ik me voor mijzelf toe te spreken dat ik niet perfect hoef te zijn, dat het geen totale terugval is maar drie stapjes voor uit en éen achter uit. En dan ga ik lief en zacht voor mij zelf zijn en mezelf niet dwingen maar iets fijns doen tot ik me wat beter voel want dat heb ik echt verdiend. En als ik me wat beter voel, kijk ik of ik me nog iets beter kan voelen door weer iets fijns te doen en te denken. Zo groei ik langzaam naar een fijner leven en wordt de energie uit de nare dingen weggehaald. Ik ben nooit terug naar af, want alles is anders nu dan ten tijde van de trauma'ś. Nu kan ik kiezen om mijzelf te waarderen en dat ga ik doen ook"
🥰
Swirl schreef op 05-09-2023 om 20:04:
[..]
Ja valt echt niet mee een getraumatiseerd brein te herprogrammeren. Grootste uitdaging voor mij is consequent zijn, soms lukt het om een poos positiever te denken, grip te krijgen op mijn gedachten en bij te sturen waar nodig, maar vroeg of laat verval ik dan toch weer in negatieve (denk)patronen zonder dat ik het zelf doorheb. En ben ik weer terug bij af.
Heb je therapie gehad voor datgene wat je hebt meegemaakt?
Zelf ben ik juist door datgene wat ik heb meegemaakt altijd positief. Mijn kop in het zand stekend, voorbijgaand aan mijn echte gevoel en te bagataliserend soms. EMDR heeft me echt geholpen mijn verleden te accepteren. Heb je dat nog niet geprobeerd dan zou ik het zeker aanraden.
Anne1234! schreef op 05-09-2023 om 21:40:
[..]
Heb je therapie gehad voor datgene wat je hebt meegemaakt?
Zelf ben ik juist door datgene wat ik heb meegemaakt altijd positief. Mijn kop in het zand stekend, voorbijgaand aan mijn echte gevoel en te bagataliserend soms. EMDR heeft me echt geholpen mijn verleden te accepteren. Heb je dat nog niet geprobeerd dan zou ik het zeker aanraden.
Ja EDMR is top.
Ik was een emotioneel wrak door traumatische herinneringen die constant de kop opstaken. Woede uitbarstingen en huilbuien waren aan de orde van de dag. Nu voelt het meer als een hele verre herinnering de emotionele lading is eraf.
Interessant dat jij aangeeft juist altijd positief te zijn als gevolg van nare gebeurtenissen. Beiden is denk ik een copingsstijl, bedoelt om ons te beschermen/helpen.
Alleen helpt het niet echt🥲
Ik herken me er ook in. Ik heb net toevallig een topic geplaatst waarin ik schrijf dat ik er niks meer aan vind. Bij mij is het niet zozeer dat ik bang ben voor dingen die gaan gebeuren maar ik heb wel door al mijn tegenslagen en leven een heel negatief gevoel over alles. Ik wil graag mindfullness gaan doen om te kijken of ik hier iets mee kan.
Jillz schreef op 05-09-2023 om 13:30:
Waarschijnlijk focus je te veel op de dingen die niet goed gaan. Alles wat je aandacht geeft groeit. Let je op rode autos dan zit je ze overal rijden. Focus je op dingen die vervelend zijn dan lijkt alles wel vervelend.
Probeer in plaats daarvan te letten op dingen die goed gaan. En in elke dag zitten dingen die wel goed gaan hoe klein ook. Als je iedere ochtend denkt "yes op tijd op mijn werk aangekomen" dan valt je op hoe vaak dat wel niet goed gaat. Lukt het dan een keer niet voelt dat veel minder groot.
Als andere iets ergs meemaken dan leef je natuurlijk mee. Maar probeer het ook los te zien van jezelf, door bijvoorbeeld te denken "wat erg, dit gun ik niemand, wat heb ik een geluk dat het mij niet treft" of "wat fijn dat ik er voor een ander kan zijn als ze het even zwaar hebben".
Klinkt makkelijker dan het is. Het is echt eerst bewust elke dag zoeken naar de lichtpuntjes, maar na verloop van tijd wordt het een automatisme.
Kom even terug om te zeggen dat dit advies mij enorm heeft geholpen. Primaire emoties heb ik niet in de hand, maar hoe ik daarmee omga heb ik wel controle over. Ik kan bijsturen / bewust ervoor kiezen mij niet verder erin mee te laten sleuren en simpelweg een andere emotie kiezen en dat gaat mij verassend goed af. In plaats van boos/hopeloos/gefrustreerd te raken door het verdriet van een ander kies ik ervoor dankbaar te zijn. Negatieve emoties verdampen dan automatisch, heel gek. De ander helpen voelt dan ook gelijk anders, ik heb er meer plezier in.
Voel mij echt een stuk beter in mijn vel zitten sinds ik dit ben gaan toepassen👍
Swirl schreef op 03-10-2023 om 01:31:
[..]
Kom even terug om te zeggen dat dit advies mij enorm heeft geholpen. Primaire emoties heb ik niet in de hand, maar hoe ik daarmee omga heb ik wel controle over. Ik kan bijsturen / bewust ervoor kiezen mij niet verder erin mee te laten sleuren en simpelweg een andere emotie kiezen en dat gaat mij verassend goed af. In plaats van boos/hopeloos/gefrustreerd te raken door het verdriet van een ander kies ik ervoor dankbaar te zijn. Negatieve emoties verdampen dan automatisch, heel gek. De ander helpen voelt dan ook gelijk anders, ik heb er meer plezier in.
Voel mij echt een stuk beter in mijn vel zitten sinds ik dit ben gaan toepassen👍
Leuk om te lezen dat mijn advies je geholpen heeft!