Kun jij het tempo van de maatschappij aan?
Gisteravond in het programma de publieke tribune was het onderwerp "GGZ onder druk". Daar zat een vrouw die vertelde dat zij het tempo van de maatschappij niet aankon en daardoor heel snel moe werd.
Zelf herken ik dat wel, maar gelukkig niet in die mate. Ik kan vier dagen per week werken, maar daarnaast mijn huis goed op orde houden, 's avonds sporten of sociale activiteiten doen lukt mij ook (bijna) niet.
Net las ik in het topic waarin de vraag werd gesteld of mensen hun kinderen verplicht op een sport deden. 1 Van de reacties was dat bij hun thuis iedereen minimaal 2x per week verplicht moest sporten.
Als ik zoiets lees ben ik wel jaloers op het feit dat er mensen zijn die zoveel energie hebben dat ze dat allemaal kunnen.
Hoe zit dat bij jullie? ben je iemand die het tempo van de maatschappij niet/moeilijk aankan of gaat het je juist te langzaam?
Peiling
Kun jij het tempo van de maatschappij makkelijk aan?
Lollypopje schreef op 15-12-2022 om 19:26:
[..]
En dan hou ik ook nog eens van brie
Ik ook 
Broodjebrie schreef op 15-12-2022 om 19:35:
[..]
Ik had al zo'n vermoeden 
Lollypopje schreef op 15-12-2022 om 19:46:
[..]
Ik had al zo'n vermoeden
Na mijn lichaam flink naar de filistijnen geholpen te hebben en een enorme burn-out ben ik 20 jaar geleden gestopt met werken en met mijn man naar de andere kant van het land verhuisd. Na 15 jaar was mijn lichaam eindelijk op een acceptabel basis-niveau. Nu doe ik vrijwilligerswerk waar ik.heel blij van word, hebben we een netwerk van zieken/ouderen om ons heen die altijd op ons terug kunnen vallen en zijn we actief in de kerk. Maatschappelijk stel ik misschien niets voor, maar ik heb een rijk leven waarin ik.veel kan betekenen voor anderen en daar ook tijd en energie voor heb.
Dan stel je maatschappelijk toch hartstikke veel voor 
?
Volgens mij kan ik concluderen dat het mij wel gemakkelijk af gaat.
Ik werk 24 uur per week in een baan waar ik stevig mijn vrouwtje dien te staan (moet af en toe bereid zijn om een pispaaltje te zijn of slecht/vervelend nieuws te brengen, dat moet ik zelf mentaal zien te verdragen), doe een 3-jarige opleiding naast mijn baan (1 dag per 2 weken volle dag studie en daarnaast literatuurstudie + 1,5u per 2 weken supervisiecontact), heb 2 jonge kinderen waarvan 1 nog niet schoolgaand, dus op mijn 'vrije' dagen heb ik de zorg voor mijn kind. Daarnaast ben ik 2x per week betrokken bij de sport van oudste als trainer.
En dan zitten de weekenden vaak vrij vol met feestjes, etentjes, zomaar afspreken met vriendinnen.
Doordeweeks plan ik weinig in de avonden, dus ik ervaar wel dat ik voldoende vrije tijd heb. Het huis is hier meestal ook niet tiptop al probeer ik wel de was goed bij te houden.
Ik heb overigens veel bewondering voor mensen die veel vrijwilligerstaken doen en/of mantelzorgen. Maar sowieso voor iedereen die op z'n eigen manier probeert te doen voor zichzelf wat hij/zij kan of wil. We zijn allemaal gelijk en ik mag denk ik van geluk spreken dat het me lukt alle ballen hoog te houden.
Ik heb hersenschade opgelopen waardoor de maatschappij voor mij te snel gaat en vermoeiend is. Ik vind het soms echt lastig en niet leuk, maar er is niks aan te doen en moet accepteren dat het nu eenmaal zo is...
nee want elke dag gebeuren er weer nieuwe dingen