Heftige gebeurtenis verwerken
2022 was een lastig jaar voor mij. Eerder dit jaar werd een sibling van mij zeer ernstig ziek. Kanker, en afgelopen zomer zag het er echt even niet goed uit. Nu een half jaar later gaat het beter en is er zgn. remissie. Hopelijk blijft die rotziekte voor altijd weg. Maar het is en blijft onzeker de komende tijd. Er is rust nu, maar ook weer niet. De afgelopen maanden voelde ik me best prima
Maar nu het eind van het jaar nadert merk ik dat ik steeds emotioneler ben. Vaker moet huilen en regelmatig droom over het hele gebeuren. Alsof het nog niet verwerkt is allemaal. Kan dat?
Voel me tegelijkertijd ook wat eenzaam hierin. Ik praat er wel met mijn partner over. En die zegt lieve en goedbedoelde dingen. Maar ondertussen denk ik ook: jij zal het nooit snappen. Het is niet jouw familielid etc. Heel naar vind ik die gedachten.
Hoe nu verder? Enerzijds kijk ik uit naar een nieuw jaar. Maar aan de andere kant leef ik ook met het besef dat alles ineens weer helemaal mis kan zijn en de wereld als het ware wéér helemaal op zijn kop kan komen te staan.
het schijnt dat mannen het liefst praktische adviezen geven, en die helpen niet tegen huilen.
Dus misschien moet u uw man uitleggen dat hij niet hoeft te helpen als u huilt.
Ik herken het deels, ook ik ga door een heftig jaar met veel nare gebeurtenissen en op het moment zelf voel ik me wel sterk en kan ik het goed handelen, maar een tijdje later als alles weer in rustiger vaarwater is, dan stort ik zelf in. Op dat moment komt er pas ruimte voor mijn eigen emoties en verwerking. Ik weet dat inmiddels van mezelf en dat is prima.
Ik herken ook het gevoel dat iemand anders het niet snapt, dat heb ik ook wel eens als iemand iets zegt wat niet helpt. Maar tegelijkertijd ben ik ook dankbaar dat ze naar me luisteren en vooral mezelf uiten helpt al enorm.
Dat je nog zorgen hebt is niet raar, en die mogen er ook zijn, maar probeer dat Damocles zwaard wel los te laten en het je leven niet teveel te laten beheersen.
Mijn sibling overleed al lang geleden plotseling en wat ik daar vooral van geleerd heb is om alles uit het leven te halen en niemand heeft garanties.
Maar ondertussen denk ik ook: jij zal het nooit snappen. Het is niet jouw familielid etc. Heel naar vind ik die gedachten.
Hier wil ik graag even op reageren. Mijn schoonfamilie heeft ook een zwaar jaar, en ik vind het lastiger om dat "weg te stoppen" dan m'n man. Terwijl het zijn zus is die overleed. De man van zijn zus die al overleed. Zijn tienerneefjes en -nichtjes die Alleen achterbleven. Zijn moeder die heel hard achteruit gaat en niet meer thuis kan wonen.
Maar het is niet alsof het niet mijn familie is. Ik snap het, ik voel het verdriet in elke vezel van m'n lichaam. Zeker deze maand (waarin nog veel meer speelt dan alleen kerst en oud en nieuw)
Ik voel het anders dan hij, heftiger denk ik. Maar dat maakt het niet beter of slechter, en we kunnen er goed voor elkaar zijn.
Wees niet te streng naar je vriend. Huil bij hem uit als het nodig is.
Accepteer dat je niet weet hoe de toekomst eruit ziet. Je leven gaat zeker nog een aantal keer op z'n kop staan, maar je weet nu nog niet wanneer en waarom. Maak je daar niet te druk om, dan maak je jezelf gek.
En vooral, geniet van het leven! Doe leuke dingen samen.
Rouw ligt gewoon heel moeilijk. Het beïnvloedt alle relaties die je hebt op verschillende manieren.
Ik denk ook dat empathie en inlevingsvermogen toch niet hetzelfde is als liefde. Je kan heel veel van iemand houden en toch niet helemaal begrijpen waarom hij is zoals hij is. Het omgekeerde kan ook: je voelt intens medeleven omdat je heel goed weet wat er in iemand omgaat maar voelt toch geen grote liefde voor hem/haar.