Groepstherapie, helpt het eigenlijk wel?
Ik volg nu 6 maanden groepstherapie, vanwege een traumatische jeugd en daaruit voortkomende aanhoudende depressies. Ik heb omdat ik erg gepest ben heel veel moeite met groepen, en heb dit ook lang uitgesteld, maar de laatste individuele therapeut wist me te overtuigen.
Dus nu heb ik 2x per week therapie met de groep en een keer per twee weken alleen met de therapeut.
Maar het gaat helemaal niet beter met me. Ik voel me in de groep onveilig, en dat ligt aan mij want mijn groepsgenoten zijn lieve mensen, de therapeuten zijn lief en er is veel ervaringsdeskundigheid. Maar ik ben steeds bang, ik blijf bang en ben na zo'n sessie dagen moe. En dan is het alweer tijd voor de volgende sessie.
Tussendoor werk ik wel door. Ik ben zzp-er en heb geen buffer. Wel een vangnet in de vorm van een partner, maar dat voelt niet goed, bovendien is ons leven ook duurder geworden en teren nu in op ons spaargeld waar ik wakker van lig. Dat gaat harder dan ooit voorzien. Bovendien wil ik ook wat anders dan wat ik nu doe. Ik ben zzp-er geworden omdat ik op mijn werk (ook) werd gepest en eigenlijk geen collega's meer wil. Maar nu ben ik onwijs eenzaam.
Ik krijg steeds meer de neiging om te stoppen omdat ik simpelweg ook gewoon mijn leven weer wil oppakken. Tegelijkertijd snap ik dat dit tijd kost en ik mijn leven niet goed kan oppakken omdat het dan weer misgaat.
Ik sta ook op een wachtlijst voor AD(H)D onderzoek wat wel veel zou kunnen verklaren (maar dan duurt nog wel even zo'n 6 maanden is me verteld). Een eventuele diagnose zou me zeker kunnen helpen, maarja...
Natuurlijk heb ik dit ook besproken met mijn therapeuten en groepsgenoten, maar die vinden dat ik geduld moet hebben en dat het logisch is dat het tijd kost.
Er zijn al twee groepsgenoten die tegelijk met mij zijn gestart al klaar en gaan uitstromen wat mij onzeker maakt. Ik zie anderen sowieso meer progressie maken.
Er staat een tijd van zo'n 9 maanden voor, met een max van 18 maanden voor deze therapie.
Zijn er mensen die dit herkennen?
Ik heb even behoefte aan een nieuwe invalshoek.
Fijn dat X vertrokken is, en ook met zo duidelijk als reden dat hij/zij destructief is in de groep. Hou in de gaten dat je die persoon dus gewoon goed hebt ingeschat. Dat jij dan vanuit angst wil weglopen, dat is waar jij aan mag werken. Maar je hebt het gewoon goed gezien!
Ik denk dat je je voorzichtigheid naar mensen ook gewoon mag accepteren. Mensen zijn nou eenmaal niet altijd veilig. Maar jij kan meer aan dan je denkt. Ik hoop vooral dat je daar in de groep gaat achterkomen. Dat je je eigen gedachten niet zomaar voor waar aanneemt, is natuurlijk een verbetering! Als je ontspannen genoeg bent om nieuwsgieriger te zijn en jezelf een vraag te stellen ‘Is dit wel zo?’ dan dat is dat zelfs een hele mooie stap! Veel succes en hopelijk ook plezier in de groep. Ik heb het er gek genoeg ook heel erg naar mijn zin gehad.
Dankjewel Omnik voor je lieve reactie.
Wat ik nog vergeet te melden is dat ik op werkgebied toch en flinke stap heb teruggezet. Wel spannend want ons spaargeld is niet heel veel meer (studie kinderen en investeringen in ons huis) Ik weet eigenlijk ook niet of ik dit werk nog wel wil, en of ik nog als zzp-er alleen thuis wil werken.
Ik voel me daar wel heel schuldig over (wetende dat het niet hoeft)
Omdat ik alleen thuis werk ben ik dus ook heel eenzaam. Op zich zijn er overal schreeuwende personeelstekorten dus een werkplek zou geen probleem moeten zijn (hoewel ik ken 50+ ers die toch nergens worden aangenomen). Maar eerst herstel.
Dat ik mezelf dit gun zegt ook wel iets 🙂