Een leven opbouwen na kindermishandeling
Hoi! Ik ben Suzanne en dit is mijn eerste topic hier. Gelijk al vrij gevoelig, ik weet het. Long story short, ik ben als kind op alle mogelijke manieren mishandeld. Ik ben toen ik 10 was uit de situatie gehaald, maar de schade is enorm. Ik ben ook sinds die tijd af en aan in therapie. Nu wel m’n langste periode denk ik, zo’n 4 jaar bij dezelfde psycholoog. Ik krijg nu EMDR en langzaam komt het inzicht dat het niet mijn schuld was. Er ontstaat nu heel veel woede en frustratie.
Tegelijk leer ik ook heel veel. Jarenlang stond ik op standje overleven en nu wordt dat langzaam aan leven. Ik leer wat ik fijn vind, dat ik er mag zijn. En met de kleinste dingen heb ik nog best wel moeite. Maar ik ben wat dat betreft geen opgever en geef 110%. Ik vroeg me af of er hier mensen zijn die iets soortgelijks hebben meegemaakt en daarover willen praten. Wat ik heb geleerd, is dat ik me niet hoef te schamen. En als je dit leest als lotgenoot, hoop ik dat ook jij je niet schaamt.
Liefs, Suus
Dat je moeder 24 uur per dag in je hoofd zit klinkt herkenbaar Suzanne.
In mijn geval zorgt dat er voor dat ik me altijd bekeken (en bekritiseerd) voel, zelfs als ik alleen ben. Dat kun je inderdaad beter kwijt zijn.
Toevallig had ik vandaag ook therapie. Dat vind ik behoorlijk confronterend. Er werd me gevraagd contact te maken met mijn jonge ik. En ik merk gewoon dat ik dat allemaal het liefst ontloop. Proberen stil te staan bij het kind dat ik ooit was is te pijnlijk denk ik.
Ik kan prima praten over mijn jeugd, maar dat is altijd net of het over iemand anders gaat. Daadwerkelijk stilstaan bij hoe ik was als klein meisje, hoe ik me voelde, daar wilde ik dus heel hard voor wegvluchten merkte ik vandaag.
Ik vind mijn huidige therapie dus best zwaar en confronterend.
Maar merk ook dat ik er wel echt nieuwe inzichten door op doe. Vooral over waar precies bepaald gedrag van me (ik heb heel veel angst) vandaan komt. Dat lost het vooralsnog niet op, maar maakt het wel begrijpelijker voor me. Waardoor het beter lukt om mijn interne ouderstem stil te houden.
Heb je een beetje een goed gevoel over de vervanging voor je eigen therapeut? Mijn ervaring is dat dat toch suboptimaal is meestal. Ik hoop voor jou dat jij daar minder hinder van hebt.
Wat confronterend lijkt me dat Origina. Ik kan zelf niet echt praten over mijn jeugd. Ik weet er namelijk nog maar heel weinig van. De herinneringen komen zo rond de 15 een beetje naar boven. De rest zit heel diep weggestopt. Nou moet ik ook zeggen dat we al veel hebben aangepakt. Volgend jaar gaan we langzaam afbouwen met therapie. Een idee waar ik het nu nog Spaans benauwd van krijg.
Ik heb net als jij vele nieuwe inzichten, en mijn psycholoog zegt ook regelmatig dat ik goede stappen zet.
Qua vervanging ben ik erg tevreden. Ik ken haar vervangers al jaren. Het is niet actief verwerken, maar gewoon even praten en vooruit kijken kan ook al erg helpend zijn. Daarbij zijn het gewoon onwijs gezellige meiden met wie ik erg kan lachen. En humor is denk ik wel mijn belangrijkste coping. Zonder dat zou ik er niet bij zitten zoals vandaag. Het was echt een fijne dag. Nu lig ik in bed en hoor ik mijn moeder weer. Mag dit niet posten, ben nutteloos en iedereen is me meer dan zat. Filmpjes kijken helpt dan goed, dus dat ga ik maar even doen.
Hoe gaat het nog met je, Suzanne?
Wat lief dat je het vraagt Red_Velvet. M’n psycholoog is op vakantie dus er ligt het een en ander stil. In december hopen we klaar te zijn met de EMDR zodat we volgend jaar langzaam kunnen gaan afronden. Iets waar ik het nu nog spaans benauwd van krijg. Tegelijk weet ik ook dat niet alle herinneringen verwerkt hoeven te worden. Sommigen worden minder qua invloed door een soortgelijke herinnering aan te pakken.
Ik zag ook een ander topic over het geen contact meer hebben met je ouder(s). Ik heb mijn moeder vanaf m’n 17e niet meer gezien en haar voor het laatst gesproken toen ik 22 werd. Ze heeft zoveel kapot gemaakt, en dat doet echt flink pijn. Ik wil er in therapie aan werken dat ze nu ook echt uit m’n hoofd gaat. Het is tijd om me volledig op mezelf te richten.
Klinkt alsof je echt goed bezig bent. Dit vergt ongetwijfeld veel energie van je, af en toe pauze van EDMR kan soms wel aan te raden zijn om die reden. Keep it up 