Duiven na overlijden
Mijn moeder is overleden in een ziekenhuiskamer op de zevende verdieping. Kort na haar overlijden kwamen er ineens drie duiven op het balkon voor het raam zitten, die naar binnen keken. Wij vonden dat echt opmerkelijk. We hadden er de hele tijd nog geen vogels gezien. Toen mijn zus het later opzocht, bleek dat duiven symbool staan voor de heilige geest. Mijn vriend is ervan overtuigd dat na het overlijden van iemand energie vrijkomt en de duiven dat hebben opgemerkt.
De symboliek vind ik heel mooi maar ik ben normaal gesproken totaal niet gelovig. Het laat me hoe dan ook niet los.
Komen dit soort dingen vaker voor of is het gewoon toeval en let je eerder op verschijnselen die je normaal gesproken niet waarneemt? (Nou ja, waarschijnlijk weet niemand de waarheid).
Dat laatste wat mij betreft.
Na het overlijden van mijn zus in januari heb ik iets soortgelijks (niet met duiven) meegemaakt. In mijn hoofd gevraagd om een teken van haar en exact dat teken kwam er. Een andere zus in november afgelopen jaar overleden, haar dochter had ook iets soortgelijks. 't Geeft stukje troost, wss je eigen gevoel maar ik vergelijk het altijd maar met geloof: god bestaat ook niet en tóch vinden veel mensen er troost of wat dan ook.
Sterkte!
Wat een mooi verhaal! Ik heb in mijn leven meerdere keren van dit soort symbolisch toeval ervaren. Ook ik ben van huis uit totaal niet gelovig maar op gegeven moment ben ik er door dit soort dingen van overtuigd geraakt dat er in ieder geval een soort verbondenheid in de wereld bestaat die we (nog) niet kunnen verklaren. Het fascineert mij ook. Ken je het verschijnsel synchroniciteit zoals Jung dat definieert?
De term synchroniciteit (letterlijk: gelijktijdigheid) betekent zinvolle coïncidentie van uiterlijke en innerlijke gebeurtenissen die zelf niet causaal verbonden.
Voor mij was het zinvol om wat meer te lezen over deze definitie, omdat mijn 'nuchtere kijk' en mijn neiging om betekenis toe te kennen aan dit soort dingen enigszins in worden verenigd.
Chiquita schreef op 31-05-2024 om 10:10:
Na het overlijden van mijn zus in januari heb ik iets soortgelijks (niet met duiven) meegemaakt. In mijn hoofd gevraagd om een teken van haar en exact dat teken kwam er. Een andere zus in november afgelopen jaar overleden, haar dochter had ook iets soortgelijks. 't Geeft stukje troost, wss je eigen gevoel maar ik vergelijk het altijd maar met geloof: god bestaat ook niet en tóch vinden veel mensen er troost of wat dan ook.
Sterkte!
Joh wat heftig om zo kort achter elkaar twee naaste familieleden te verliezen. Sterkte!
Ik denk zelf het laatste, net als dat je ineens allemaal zwangere vrouwen ziet lopen als je zelf zwanger bent, of ineens allemaal Opels ziet rijden als je zelf een Opel hebt gekocht. Je let mee op signalen en staat er meer voor open.
Maar als je er troost uithaalt dan zie ik ook niet in waarom je er niet in zou geloven.
Ik denk ook toeval en omdat je in zo’n situatie misschien dingen wilt zien. Zo hoor je ook vaak over vlinders na overlijden of op bepaalde data. Tenminste ik heb meerdere kennissen die dat zeggen.
Zelf zat ik na het overlijden van mijn zus , zij was 19 en ik 22, te wachten /hopen op een teken uit het hiernamaals maar ja 27 jaar later en ik “ wacht” nog steeds.
Nu zeggen mensen die wel in dat soort dingen geloven tegen mij “ jij hebt zo’n teken niet nodig” oid .
De vriendin van mijn neef vertelde dat haar lamp altijd raar gaat doen als er een naaste is overleden. En prompt begon de lamp te flikkeren toen we in haar huis waren na de uitvaart van mijn tante.
Zou wel iets voor mijn tante zijn om te doen, dus dat maak ik er maar van. 
Normaalgesproken zou ik hier heel sceptisch op reageren, maar na het overlijden van een dierbaar persoon heb ik ook iets meegemaakt wat elk ander persoon weg zou wuiven als zijnde toeval, of projectie. Ik zou zeggen, hou het bij jezelf en koester het moment.
Ik had nachtdienst in het ziekenhuis. Op een 1 persoonskamer lag een zwaar zieke patiënt waarbij de verwachting was dat hij binnen een paar dagen zou overlijden.
Ik kwam, midden in de nacht dus, zijn kamer binnen. Hij was wakker en vroeg me of ik in engelen geloofde. Hij had net daarvoor een engel aan zijn bed gehad. De engel wilde hem ophalen. De man zei dat hij zo ziek was dat hij meewilde om zichzelf maar dat hij omwille van zijn vrouw en kinderen nog graag op aarde wilde blijven. De engel besloot dat hij mocht blijven.
Tot verbazing van de specialisten, van iedereen, knapte de man op wonderbaarlijke wijze op en verliet hij lopend het ziekenhuis. Hij heeft nog jaren geleefd.
Ja zeker. Ik werk als verpleegkundige en bijzondere en troostende ervaringen komen inderdaad vaker voor rond een sterfbed. Maar ook zeker niet altijd.
Ontzettend waardevol als je wel zoiets meemaakt, om te koesteren.
Soms lijken toevalligheden te toevallig, maar ook dan geloof ik er niet in. Maar soms brengt het mij toch ook troost.
Toen ik een eekhoorn zag terwijl ik met de as van mijn schoonmoeder naar de auto liep bij het crematorium gaf dat toch wel een soort "het is goed zo" gevoel. Alsof het toch een teken was van haar. Dat crematorium staat in een bos, dus helemaal niet gek om een eekhoorn te zien natuurlijk. Dat kon ik ook op dat moment relativeren, maar toch gaf het mij wel dat gevoel. Op dat moment zag ik het maar gewoon als iets moois.
absor schreef op 31-05-2024 om 11:23:
Ja zeker. Ik werk als verpleegkundige en bijzondere en troostende ervaringen komen inderdaad vaker voor rond een sterfbed. Maar ook zeker niet altijd.
Ontzettend waardevol als je wel zoiets meemaakt, om te koesteren.
Kun je wat voorbeelden geven, ik ben echt benieuwd. Zoals gezegd, ik was altijd sceptisch, maar ben nu een stuk milder geworden 
Of verliest het dan z'n waarde? Dat kan ik me dan ook weer voorstellen.
Gecondoleerd met het verlies van. Je moeder.
Mijn oma had een liedje waar ze erg van hield. “Nikita”
Nadat ze overleden was in haar bed en wij naar beneden liepen om de begrafenisondernemer te bellen, zette mijn broer de radio aan. Dat was wel even kippenvel toen we met zijn vieren het liedje “ Nikita” hoorde.
Tara82 schreef op 31-05-2024 om 11:34:
Toen ik een eekhoorn zag terwijl ik met de as van mijn schoonmoeder naar de auto liep bij het crematorium gaf dat toch wel een soort "het is goed zo" gevoel.
Ik las "eenhoorn". Dat zou wat zijn joh