Dom voordoen
Soms doe ik alsof ik dingen niet weet of kan. Ik heb dit al van kinds af aan. Dan vroeg de juf bijvoorbeeld iets, en ik vond het beschamend om toe te geven dat ik veel over een onderwerp wist, dus dan zei ik gewoon “weet ik niet”. Ik maakte ook expres toetsen verkeerd. Als mensen me iets gaan uitleggen over een onderwerp, waar ik eigenlijk al heel veel van weet, doe ik alsof ik alles voor het eerst hoor. Het voelt alsof ik buiten m’n schoenen loop als ik meer weet dan degene die me iets probeert uit te leggen. En ik vind het ongemakkelijk om diegene te onderbreken of de betweter uit te hangen.
Ik probeer nu wel vaker te laten merken dat ik ergens verstand van heb, maar ik merk dat mensen me schaapachtig aankijken of stug doorgaan met hun uitleg, terwijl ik dus net gezegd heb dat ik het gewoon snap. Ik was bijvoorbeeld aan m’n auto aan het sleutelen, en toen kwam de buurman die het me uit handen wilde nemen. Ik zei dat ik wel wist hoe het moest. Maar vervolgens gaat hij alsnog door met uitleggen, terwijl ik gewoon zelf aan de slag wilde. Bij mij gaat het het ene oor in en andere oor weer uit, ik heb geen zin in uitleg waar ik niet om vraag. Ik kan me daar ook niks bij voorstellen, waarom sommige mensen constant willen adviseren en dingen uitleggen. Ik ben dus echt het tegenovergestelde. Ik vind het beschamend als ik veel weet over dingen. Zijn er meer mensen die dit hebben? Ik vraag me af waarom ik me vaak van de domme houd en waarom kennis blijkbaar schaamte bij me oproept. En waarom andere mensen zoals mijn buurman juist helemaal opleven als ze wat te vertellen hebben.
OxfordComma schreef op 24-08-2021 om 12:10:
[..]
Wat betreft de mansplainende buurman.. Ik heb ooit een mooie uitdrukking in een boek gelezen voor dit soort types, namelijk 'DD. Dom-dominant'. Mensen die hoogstens gemiddeld intelligent zijn, maar dit zelf niet doorhebben, en het gesprek volledig domineren met hun 'kennis'/'unieke visie'. Sindsdien popt deze uitdrukking iedere keer dat ik in zo'n situatie kom in mijn hoofd.
oftewel een wandelend Dunning Kruger effect. Voor wie de term nog niet kent: de moeite waard om ff te googlen.
Ginevra schreef op 24-08-2021 om 12:27:
[..]
oftewel een wandelend Dunning Kruger effect. Voor wie de term nog niet kent: de moeite waard om ff te googlen.
Hé die kende ik nog niet (en nee, ik doe me nu niet dommer voor dan ik ben 
), maar precies dat ja 
.
HexOpBezemsteel schreef op 24-08-2021 om 08:57:
Aangeleerde onnozelheid, noemden mijn ouders dat. En ze hadden er een gruwelijke hekel aan. Het werd dan ook niet geaccepteerd. Mijn moeder vindt het vallen onder "fratsen". Mijn vader heeft een hekel aan vrouwen die doen alsof ze dom zijn.
[...]
Ja, het is helaas aangeleerd gedrag. Maar er zijn twee soorten hè. Van het soort: ik doe of ik het niet snap, zodat andere mensen mijn klusjes op gaan knappen. En het soort: ik doe of ik iets minder weet/kan, zodat ik geen commentaar krijg als betweter of arrogant.
De eerste vorm schaar ik onder fratsen/manipulatie. De tweede is gewoon een manier om om te gaan met kritiek en het voorkomen ervan.
En helaas is het echt wel vaak dat iets (beter) weten niet gewaardeerd wordt en dan wordt je vaak weggezet als een zeur of als arrogant. Betweter heeft niet voor niets een negatieve klank. Veel mensen houden er vaak niet van om te horen dat zij of geen gelijk hebben of het genuanceerder ligt of dat jij er ook veel van weet.
Ik vind dit heel herkenbaar. Mensen waarderen het ook vaak niet als je je slimheid meer uit. Ik hou me ook vaak onbewust heel erg in, heel zonde eigenlijk.
mandrona schreef op 24-08-2021 om 12:49:
Ik vind dit heel herkenbaar. Mensen waarderen het ook vaak niet als je je slimheid meer uit. Ik hou me ook vaak onbewust heel erg in, heel zonde eigenlijk.
Ik ben zelf wel zo dat ik mij er niet zo heel veel van aantrek en de dingen gewoon zeg. Vandaar dat ik weet dat veel mensen het brutaal/arrogant ed vinden. En ja, ik doe dit wel op een nette manier.
Maar de enige reden om het niet te doen, is dat sommige mensen er dan een wedstrijd van maken en/of perse de eigen mening/gelijk door willen drukken. (Dat laatste vooral met zaken die betrekking hebben op smaak.)
Daar heb ik niet altijd zin in en maak ik mijzelf er vanaf met iets als; ik denk daar anders over.
Ginevra schreef op 24-08-2021 om 12:27:
[..]
oftewel een wandelend Dunning Kruger effect. Voor wie de term nog niet kent: de moeite waard om ff te googlen.
Dat is zoiets als dat je je meer bewust bent van wat je niet weet, naarmate je meer weet?
MMcGonagall schreef op 24-08-2021 om 14:01:
[..]
Dat is zoiets als dat je je meer bewust bent van wat je niet weet, naarmate je meer weet?
Ja/Nee, over dat gemiddelde/incompetente mensen de neiging hebben om zichzelf te overschatten, terwijl competente mensen nogal de neiging hebben om zichzelf onderschatten of gelijk aan de rest schatten.
MMcGonagall schreef op 24-08-2021 om 14:01:
[..]
Dat is zoiets als dat je je meer bewust bent van wat je niet weet, naarmate je meer weet?
Ongeveer ja. Weet je niks, dan denk je dat je er best behoorlijk kennis van hebt, en dat de rest niet erg moeilijk kan zijn.
Hoe meer je leert hoe meer je je realiseert dat je nog niks weet. En ben je expert, dan denk je dat het niet veel voorstelt en dat je misschien wel iets meer weet dan anderen, maar ook weer niet vreselijk veel.
Zusterclivia schreef op 24-08-2021 om 14:03:
[..]
Nee, over dat gemiddelde/incompetente mensen de neiging hebben om zichzelf te overschatten, terwijl competente mensen nogal de neiging hebben om zichzelf onderschatten of gelijk aan de rest schatten.
Nou ja, er zit wel een component in dat je as je lerende bent, je gaat realiseren dat er nog veel is dat je niet weet.
Een discussie over wat wel en niet onder het dunning kruger effect valt is trouwens wel op een hilarische manier meta 
Ginevra schreef op 24-08-2021 om 14:04:
[..]
Ongeveer ja. Weet je niks, dan denk je dat je er best behoorlijk kennis van hebt, en dat de rest niet erg moeilijk kan zijn.
Hoe meer je leert hoe meer je je realiseert dat je nog niks weet. En ben je expert, dan denk je dat het niet veel voorstelt en dat je misschien wel iets meer weet dan anderen, maar ook weer niet vreselijk veel.
Ik ben daardoor wel banen misgelopen omdat men me dan onzeker vond. Ik ben best goed in mijn werk, maar kan wel tien mensen opnoemen die beter zijn. Aan de andere kant zijn er misschien wel 300 mensen minder goed, maar dan zag ik die 10 toch als de norm, en dat sijpelde door in alles wat ik zei.
Ik herken het zeker. Ik heb vaak niet meer de zin om anderen te verbeteren, of te zeggen dat ik iets al weet, omdat dat meestal niet op prijs wordt gesteld. Vooral mannen reageren daar erg geprikkeld op, alsof je hen beledigt.
Ik moet zeggen dat ik me daardoor regelmatig verveel, maar dat ben ik gewend. Ik heb mezelf geleerd om aan andere dingen te denken op die momenten en toch geïnteresseerd over te komen.
Inmiddels ben ik op mijn werk in de positie dat het wordt geaccepteerd dat ik mijn kennis etaleer, dat is onderdeel van mijn baan. Toch krijg ik nog regelmatig opmerkingen waaruit blijkt dat mensen mij op het eerste gezicht onderschatten. Het idee dat een vrouw ook iets kan, of kennis kan hebben is nog altijd niet doorgedrongen.
In veel situaties (vooral wanneer mensen mij niet goed kennen) wordt vaak automatisch de aanname gedaan dat ik iets niet weet. Vooral als het gaat om technische zaken, of over sport en de mechanische kant daarvan.
Laatst bij de fietsenmaker merkte ik dat hij ervan uitging dat ik niks zelf kon en geen idee had van hoe een fiets in elkaar zat, terwijl de keer erop toen mijn man iets vroeg hij een heel technisch verhaal oplepelde (waar mijn man niks van begreep ).
ik vind dit topic op een bepaalde manier bevrijdend. Fijn om te lezen dat er meer mensen worstelen met de dingen waar ik ook tegenaan loop. Ik vind het ook moeilijk om mezelf met anderen te vergelijken, zie dan altijd de punten waar ik het “minder” doe/weet/kan dan de ander en ik “mag” niet beter zijn in iets - want dat is arrogant/niet bescheiden en kan de ander kwetsen of zo. Ik heb op school serieus wel eens een toets verkeerd gemaakt omdat het meisje dat naast me zat telkens ongelukkig werd als ze haar cijfer vergeleek met het mijne (en ze had helaas ook door dat ik het expres had gedaan en dat vond ze volgens mij nog erger).
Ik zou het fijn vinden als ik “echt” mezelf kon zijn, niet het gevoel zou hebben dat dit niet “mag” en ook niet constant naar mijn eigen zwakke plekken zou zoeken maar zou geloven in mezelf. Ik weet nog niet zo goed wat ik ermee aanmoet, maar ik vind het wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die hier tegenaan loopt.
Zusterclivia schreef op 24-08-2021 om 12:39:
En helaas is het echt wel vaak dat iets (beter) weten niet gewaardeerd wordt en dan wordt je vaak weggezet als een zeur of als arrogant. Betweter heeft niet voor niets een negatieve klank. Veel mensen houden er vaak niet van om te horen dat zij of geen gelijk hebben of het genuanceerder ligt of dat jij er ook veel van weet.
En dat is natuurlijk meteen een goede reden om je dommer voor te doen dan je bent. Dan kun je alles het ene oor in laten gaan en het andere oor uit en daarna weer gaan doen wat je deed. Dus de vraag is voor mij: waarom maakt TO hier een posting van op het forum? Kennelijk ziet ze het niet als een handige oplossing voor een probleem.
Maar wat zou TO willen? Dat buurman nooit zoiets vraagt/zegt is een illusie. Dus daar kun je assertiviteit op loslaten. Dat TO het gevoel heeft dat anderen haar een betweter vinden als ze wel eens iets zou laten blijken? Dan is misschien de vraag, hoe komt TO over op anderen? Misschien vindt TO het wel moeilijk om op meer 'casual' toon te kunnen vertellen wat ze weet als dat relevant is - en omdat ze het niet vaak doet, voelt het voor haar onwennig en denken mensen dat ze betweterig is? Volgens mij is dat ook iets wat te oefenen/leren is, om makkelijker te worden en jezelf niet in de weg te zitten.
Geen idee, maar ik zie niet zo goed wat precies het probleem is wat eventueel opgelost moet worden. Of is er geen probleem, is het meer observatie van gedrag en hoe TO zich daar zelf toe verhoudt? Dat is dan ook prima onderwerp (maar dan hoeft er niets opgelost te worden).
gr Angela
Weet je, eigenlijk is de beste manier om er mee op te gaan, juist te laten merken dat je het wel weet en kunt. Dus dat je eventueel veel weet van een onderwerp.
Ik merk bijvoorbeeld dat collega's mij vaak weten te vinden met vragen over Office/boekhoudprogramma's. Zelfs van andere vestigingen. Er zijn er dan genoeg die het fijn vinden, dat weegt dan genoeg op tegen de zeikerds.
De ellende is dat als je het niet beter weet maar veel beter weet, en dan kom je in "lange tenen gebied".
Dan ben je een wijsneus, arrogant en een betweter, en om dan nog een beetje leuk met iedereen door een deur te kunnen gaan is het beter om je op de vlakte te houden.
Van vrouwen wordt nog steeds met name warmte, moedergevoelens en gezelligheid verwacht en een parttime baan en daar wordt je ook op aangesproken, meer wordt er eigenlijk van vrouwen niet verwacht, ook niet door andere vrouwen. Kortom, er is weinig te winnen als je wel al je kennis deelt.