AD(H)D, welke tips en trucs gebruik jij?
Hoi, ik stel deze vraag eigenlijk voor mijn (jong volwassen) dochter die nu gelukkig na een aantal moeilijke jaren weer contact wil met ons ouders en dit contact ook zelf opzoekt. Daar zijn we heel blij mee. Ze woont begeleid en helaas is er weinig input of begrip vanuit de hulpverlening daar op haar gedrag. Waardoor de ondersteuning ook niet toereikend is op haar adhd problematiek. Maakt allemaal niet zoveel uit, maar daarom zoek ik zelf en ik vroeg me daardoor eigenlijk af welke tips en trucs jullie gebruiken om jullie leven wat makkelijker/overzichtelijker te maken?
Ik zoek dan eigenlijk tussen jullie informatie iets wat mijn dochter zou kunnen gebruiken. Ik begrijp goed dat dit het liefst uit haarzelf zou moeten komen, maar mijn dochter heeft niet zo'n sterk ontwikkeld reflectievermogen en ook nogal zorgmijdend, dus op zoek gaan naar helpende dingen niet haar eerste prioriteit in het leven. Zij dealt meer met de gevolgen en neemt de consequenties dan voor lief. Zo'n gevolg is dan voor de 500e keer haar portemonnee kwijt zijn, waardoor ze ervoor kiest om zwart te rijden met als consequentie boetes. Geen handige oplossing. Aan de voorkant lukt het haar niet om het kwijtraken te voorkomen. Medicijnen gebruikt ze niet (krijgt ze ook niet) omdat ze blowt
Hoe gaan jullie om met spullen kwijtraken en bestaan er apps/ sites/ methodes of trainingen waar je zelf wat aan hebt gehad?
wat mij helpt is vaste plekken voor alles, weinig spullen want dan kunnen belangrijke dingen daar ook niet tussen raken. En controleren, er hangt ern briefje op de voordeur: portomonee: pinpas, ov, sleutels.
Maar je geeft het al aan, dit is mijn routine, die hoeft niet te werken voor je dochter.
Ik heb mijn routines ontwikkeld mbv een in ADHD gespecialiseerde coach. Kost wat maar heeft voor mij wel resultaat.
Haar kamer grondig opruimen. En alle rommel weggooien.
Kasten overzichtelijk inrichten met mandjes. Desgewenst pictogram en tekst wat erin zit.
Schema maken wat ze af kan strepen: ochtend schema, middagschema en avondschema. Zo'n ochtends schema, bestaat in korte woorden haar taken. Liefst met een picto ervoor.
En laat haar per onderdeel afvinken.
Wakker worden
Wc
Kleding pakken(avond ervoor klaarleggen)
Douchen (zeep, haren wassen)
Afdrogen
deo
make-up
Ontbijten
Spullen in vaatwasser
Tandenpoetsen
Brood maken
Tas inpakken(sleutels, portemonnee, brood)
Huis afsluiten
Sleutel in tas
en op naar het werk
Dit kan je ondersteunen met een eierwekker voor meer tijdsbesef.
stoppen met blowen en medicatie
En heeft ze een voogd? Daarmee om de tafel gaan zitten en aangeven dat begeleider niet ondersteunend is wat betreft haar adhd problematiek. En als dat weggewuifd wordt, dat je dan graag voorbeelden wilt horen en werkboeken waaraan gewerkt wordt. Mocht dit ontoereikend zijn, dan een klacht indienen. Want het is wel raar natuurlijk dat ze niet ondersteund wordt met haar adhd problematiek .
Toch kan bij begeleider en instelling ook een eis zijn dat ze eerst stop met blowen en de juiste medicatie krijgt, zodat ze van daaruit de juiste behandeling kan opstarten. Dat heeft anders vaak weinig zin, omdat geleerde niet beklijft
Zelf heb ik geen ADHD, maar wel geneigd om spullen kwijt te raken. Belangrijke spullen hangen aan mijn broekriem met een kettinkje, de ene kant mijn mobiel met pasjes, aan de andere kant mijn sleutels. Dan weet ik meestal waar het uithangt en kan ik het niet laten slingeren en mijn mobiel valt ook niet in de wc.
Ik kan me voorstellen dat een puber dat gek vindt om te doen, maar voor mij was het dè oplossing.
@bridgetjones, ik denk dat mijn dochter gaat stuiteren van zo'n uitgebreid lijstje. Ze is niet zwakbegaafd (zo komt het lijstje op mij over) en krijgt zich altijd aangekleed. Probleem is juist dat ze van de 2 uur die ze heeft vóór ze de deur uit moet ongeveer 1 uur en 50 minuten besteed aan aangekleed raken (waarvan ongeveer 1 uur voor douchen, 55 minuten voor make up en dan binnen 5 minuten alle rest zoals kleding aantrekken, haren kammen, spullen bij elkaar zoeken en de deur uit om de trein te halen en dan ALTIJD in die laatste 5 minuten stress en alles onvindbaar is en ze het ook bijna nooit red in die tijd, omdat haar planning van geen meter klopt.
Hoe vaak we haar ook hebben proberen te helpen, waarschuwen, tijd doorgeven, dingen van te voren klaar laten zetten, lijstjes maken, niks hielp permanent. Ik denk dat hetmeer oefening en training vraagt.
Bridgetjones, zelf was ik tot haar 18e haar voogd. Nu heeft ze geen voogd meer, want volwassen. Ze woont al sinds haar 16e daar, maar daar doen ze niks en begeleiden haar nergens bij. De enige begeleiding die ze willen bieden, is op vraag van de jongere en mijn kind vraagt niks. Dus begeleiden ze ook niks. Helaas wil ze niet stoppen met blowen (doet dat nu ongeveer een jaar) en verder slikt ze geen medicijnen.
Ik overweeg idd een klachtenprocedure te starten, maar weet daar de weg niet in. St. Mee heeft ook al aangegeven dat ik kan overwegen om een klachtenprocedure te starten op basis van mijn verhaal. Probleem is alleen dat ik afhankelijk ben van deze club en het onderdak van mijn dochter niet op losse schroeven wil zetten.
Ze willen haar bij de GGZ en de huisarts idd ook niet helpen vanwege haar blowen en ze staat nu aangemeld bij Iriszorg. Wachtlijst meer dan een half jaar, wat al heel netjes is als je bedenkt dat we al 3 jaar proberen haar in behandeling te krijgen. Maar goed, dat is allemaal vrij specifiek en wat minder relevant voor mijn zoektocht naar praktische begeleiding/trainingen/apps of wat dan maar ook zou kunnen helpen om hier ietsjes meer grip op te krijgen totdat hulpverlening eens een keer op gang komt.
Voor de portemonnee is die nodig? Bijna alles kan tegenwoordig met de telefoon, of is ze die ook voortdurend kwijt? Verder leef zo simpel mogelijk, bijvoorbeeld met vaste tassen waar alles standaard in zit (voor school, werk, sport etc.)
ja, helaas is ze alles voortdurend kwijt. telefoon, ID kaart, OV kaart. Ze moet nu voor de 5e keer in het afgelopen jaar een nieuwe ID kaart en OV aanvragen. Telefoon koopt ze nu niet eens meer. Ze leeft de afgelopen maand zonder telefoon. In een half jaar al 3 x kwijt incl. alle passen. Het is verschrikkelijk. Tot vorig jaar regelde ik het de hele tijd, omdat zij het niet mocht (onder de 18), maar zelfs ik werd er gek van om iedere keer opnieuw alles aan te vragen. Medicijnen heeft ze trouwens geprobeerd toen ze nog op de middelbare school zat en toen zaten wij er de hele tijd achteraan om haar eraan te herinneren. Zonder ons slikt ze het niet (vergeet het steeds, maakt het niet belangrijk, ik heb werkelijk waar geen idee wat haar hierin zo tegenhoudt als de gevolgen zo vervelend zijn).
In mijn studententijd had ik mijn portemonnee met een elastiek vast aan mijn broek
Het blowen klinkt als zelfmedicatie.
Zou ze nu toch niet open staan voor een nieuwe poging tot het nemen van medicatie en daarbij dan een trillend horloge dat aangeeft wanneer je het moet nemen?
Achilleshiel is dan wel dat je hem wel om moet doen, dat horloge.
De gemeente heeft waarschijnlijk een beschikking afgegeven voor de zorg die ze nu krijgt. Als die niet toereikend is zou ik haar contactpersoon bij de gemeente benaderen om te bespreken hoe die zorg wel toereikend kan worden. De contactpersoon zou bijvoorbeeld meer kunnen sturen op het behalen van doelen door de instelling, of mee kunnen kijken naar passend zorgaanbod. Zou je dochter daar voor open staan?
ik heb een heleboel dingen aan elkaar gekoppeld. Alle medicatie neem ik na mijn eerste kop koffie. Sleutels zitten altijd in de rechter zak van mn jas of vest. Telefoon links. Bij alleen een tas heeft alles zn eigen plekje.
Afspraken zet ik, soms tot ergernis van de andere partij, direct in mijn agenda. Qua financiën gebruik in een Excel waar in ik tot de cent nauwkeurig uitgewerkt heb wat waarnaar toe moet. Mocht dat niet kloppen zie ik dat altijd de 24ste van de maand want dan check ik alles nog een keer.
Boodschappen gaan op een lijstje als dingen op zijn of als ik er aan denk dat we x of y nog moeten hebben.
Als ik mn telefoon misplaatst heb kan ik deze via mijn horloge weer opsporen.
Overigens snap ik het niet willen slikken van medicatie wel. Het heeft voor mij ruim een jaar geduurd voordat we een medicijn in de juiste dosis hadden wat alles net wat milder maakt. Want ritalin en dexamfetamine zijn echt heftige medicijnen en de bijwerkingen zijn echt zwaar klote. Van dexamfetamine werd ik weer depressief en van de ritalin stopte ik gewoon met eten. Ook elke keer bij het ophogen van de ritalin voelde ik me echt een week lang labiel. Dus soms zijn de gevolgen van het niet slikken beter te behappen dan medicatie wel slikken.
Bij mij wat Wellbutrin overigens het medicijn wat wel goed helpt. En, ik heb cognitieve gedragstherapie gehad en sta nog voor een andere training op de wachtlijst.
Ellori schreef op 29-05-2023 om 23:58:
Overigens snap ik het niet willen slikken van medicatie wel. Het heeft voor mij ruim een jaar geduurd voordat we een medicijn in de juiste dosis hadden wat alles net wat milder maakt. Want ritalin en dexamfetamine zijn echt heftige medicijnen en de bijwerkingen zijn echt zwaar klote.
De bijwerkingen kunnen zwaar zijn maar dat hoeft niet. Ik heb bijvoorbeeld geen bijwerkingen van ritalin maar ga wel out van paracetamol.
Gelukkig zijn er meer wegen die naar Rome leiden en is wat je verder zegt helemaal waar, samen met je behandelend arts zoeken naar wat bij jou past is heel belangrijk. Want er is vast een combinatie en dosering die wel werkt voor jou.
Stickers met haar adres en jullie telefoonnummer op alles wat echt waarde heeft. Zodat een eerlijke vinder haar kan vinden. Overigens zou ik ook rekening houden met eventuele diefstal op haar woongroep. Ik vermoed trouwens dat ze inmiddels wel lastige vragen krijgt bij het alweer aanvragen van een nieuwe ID kaart, dat kan ook problemen opleveren.
https://www.rvig.nl/reisdocumenten/vermissing-reisdocument
Blijkbaar vooral problemen met het aanvragen van een paspoort.
Wat vindt ze er zelf van? Ziet ze het probleem en dat hulp en aanpassingen daarbij kunnen helpen?
Want als ze denkt dat het haar allemaal overkomt en ze er zelf niets aan kan veranderen, vraag ik me af of het wel zin heeft om praktische dingen te gaan bedenken die ze zou kunnen doen. Het is wel belangrijk dat iemand zelf ook begrijpt wat het probleem is en bereid is aan een oplossing te werken. Aangezien ze ondanks het standpunt van de hulpverlening (eerst stoppen met blowen, dan de volgende stap) toch blijft blowen, krijg ik die indruk niet. Kan dat kloppen?
dat ze blijft blowen, dat is het grootste probleem, want daardoor kan ze niet met haar medicatie starten. Maar dat wilt ze ook niet.
Zonder medicatie heeft behandeling bijna geen zin. Dus wat zijn op dit moment haar behandeldoelen?
Is haar duidelijk uitgelegd wat de consequenties zijn, omdat ze medicatie weigert? Overziet ze die consequenties wel? Snapt ze het ook? Want wat is haar logica om medicatie te weigeren?
Het klinkt eigenlijk dat het beter is voor haar om in een stabiele thuissituatie begeleidt te worden, waar meer overzicht is of gecreëerd wordt.
Het lijstje dat ik gaf is niet zozeer voor een zwakbegaafd iemand, maar wel een lijst met behulp van een Timer, om haar bewust te maken wat ze moet doen en welke tijd daarvoor nodig is en wenselijk is om op tijd op haar werk te zijn of school.
Het lijkt misschien kinderachtig, maar wellicht juist wat zij nodig heeft.
Bijv medicatie innemen, douchen, afdrogen,deo, aankleden: 20 min. Dus timer zetten.
Eten maken, ontbijten, drinken tandenpoetsen 20 min. Timer zetten.
'S avond tas klaarzetten wat mee moet naar werk. Standaard brief op de tas, waarop staat: telefoon en eten in de tas en sleutels.
Sleutels enz altijd op een vaste plek in tas. Tas op vaste plek in kamer.
En nog even waar iemand anders je ook op wees; steeds je telefoon en pasjes kwijt zijn.....is dat haar eigen verdienste door adhd, of raakt ze die kwijt op de groep? En wordt er daar gestolen?
Ik zou toch de begeleiding eens navragen...
Maar alles start met de juiste inzet, om te beginnen met je dochter...
Waarom zit ze op begeleid wonen en niet vanuit thuis dat aanleren? Is het de juiste plek voor haar?