Wat is er tegen cijfers
Op de basisschool van mijn zoon krijgen de kinderen nooit een cijfer voor hun werk of toetsen (als ze die al krijgen, want daar is de school eigenlijk ook op tegen). Ook krijgen wij als ouders nooit duidelijk inzicht in de goede/minder goede kanten van het kind. Ik had het hier laatst met de juf van mijn zoon over. Het was mij totaal niet duidelijk hoe ver hij met rekenen is, en of hij voor of achterloopt (denk het laatste). Ik vroeg haar waarom er eigenlijk nooit cijfers werden gegeven.
Volgens haar is het geven van een cijfer niet goed, want dan gaan de kinderen onderling vergelijken, en dat maakt ze onzeker. Nou doen kinderen dat volgens mij toch wel, als het geen cijfers zijn is er wel iets anders waar ze bij elkaar op letten. En een cijfer maakt het voor een kind precies duidelijk hoe hij/zij ervoor staat, en waar harder aan gewerkt moet worden. Mijn zoon heeft door de vage commentaren van de juf(nou, je hebt weer goed je best gedaan, nu nog even een keertje de delingen doornemen..)het idee dat hij een kei is in rekenen. Maar als ik thuis wel eens met hem sommen doe snapt hij er niets van, en ik merk dat hij ten opzichte van het buurjongetje (zelfde groep, andere school) flink achterloopt. Ik word hier erg onrustig van. De school doet ook niet aan cito-toetsen. Hoe kom je er eigenlijk achter of je kind wel genoeg leert?
Vage boel
Is er geen andere school in de buurt, is mijn eerste ingeving. Ik zou hier ook erg onrustig van worden.
Groetjes
Massi
Geen cijfers
Bij ons op school krijgen ze ook geen cijfers. Wel beoordelingen: onvoldoende, voldoende, goed, zeer goed. Cito-lvs-toetsen doen ze wel, de eindcito niet. Als ouder krijg je hier in principe de uitslag niet van te horen (ook niet dat ze de toets doen, dat hoor ik altijd van mijn kinderen). Je kan er natuurlijk wel altijd naar vragen. De uitslag van de Entreetoets krijg je wel.
Als ze helemaal geen externe toetsen doen zou ik ook wel 'n beetje zenuwachtig worden! Ik denk dat ik bij voorbaat voor een andere school had gekozen.
Izar
Dat doen ze hier niet. Ze kennen het principe van 1-10 beoordeling wel, maar waarom zouden ze het omrekenen? Je hebt dan toch nog steeds dezelfde marge?
Hier juist alleen maar cijfers.
Hier totaal het tegenovergestelde. Mijn kinderen zitten op een Dalton basisschool en krijgen vanaf groep 3 voor alles juist wel een cijfer. Heb je altijd een 10 voor dictee's, dan staat er ook een 10 op je rapport. Daarnaast staan van af gr. 3 de cito score's op het rapport. Ook voor spreekbeurten en boekbesprekeningen krijgen ze cijfers. Cijfer wordt ook in de klas hard op door de juf gezegd. Ook die cijfers staan weer op het rapport. Daarnaast kan je bij de intern begeleidster langs gaan om het leerling volg systeem van je kind in te zien. Dat is gewoon openbaar voor elke ouder. Op het rapport staat ook hoe de werkhouding van het kind is, hoe goed het geconcentreerd is, hoe het contact is met medeleerlingen e.d.
Wij weten dus niet beter. Kinderen idem dito. Ik zou niet weten of dit nou slecht is voor een kind. Het is in iedergeval wel duidelijk voor de ouders. ik weet nu al dat mijn dochter in gr. 4 minder scoort dan die uit gr. 7. En dat mijn zoon (nu VO) weer beter scoorde. Lijkt mij zeer vervelend om daar pas in gr. 8 achter te komen.
Overigens weet ik niet of er een 4 op je rapport staat als je altijd een 4 scoort voor dictee's. Ondanks dat mijn jongste zeer slecht is in spelling haalt ze op geleerde dictee's juist een 9 of 10. Wel kreeg zij in groep 3 een E voor de spelling cito en die stond dan ook op het rapport. Was geen verassing, want lage cito scores geeft de leerkracht meestal al voor het rapport aan de ouders door.
Geen cijfers maar
Bij ons ook geen cijfers, maar wel 2 keer per jaar een gesprekje met juf over hoe het gaat. Dus hoe gaat het met taal, onder gemiddeld, gemiddeld of boven etc etc. Als een kind niet goed gaat krijg je automatisch een extra gesprekje.
Muizemeis
Geen cijfers
Ik vind cijfers vrij zinloos als niet duidelijk is waar het over gaat. Wel vind ik dat je geïnformeerd moet worden over de vorderingen van je kind. Dat zou wat mij betreft zijn in de vorm van: je kind beheerst de rekenstof op groep 4 - niveau, maar heeft wel moeite met de onderdelen klokkijken en rekenen met geld. We verwachten dat het voldoende zal zijn om tussendoor wat extra te oefenen met hem.
Of: sinds het vorige rapport is uw kind op het gebied van spelling wat achteruit gegaan. De nieuw geïntroduceerde onderdelen kosten hem duidelijk meer moeite dan de stof aan het begin van het jaar. Dat is het soort informatie waar ik op zit te wachten.
Een cijfer zegt (mij) niets. Bij ons op school geen cijfers. Wel onvoldoende - prima (ofzo). Zegt mij net zo min iets. Verder wordt voor taal en rekenen getoetst en staat op het rapport of het kind onder, op of boven het landelijk gemiddelde zit. Zegt me wel wat. Maar liever krijg ik zicht op de ontwikkeling die gaande is.
Groeten, Maw.
Delen in groep 5
Het gaat misschien dan niet zozeer om het zien van cijfers, maar wel inzicht in hoe ver mijn kind is/ zou moeten zijn. En dat is mij niet duidelijk. Het is mijn oudste kind, dus ik heb geen vergelijkingsmateriaal.
Zo merkte is vandaag dat mijn zoon absoluut niet weet hoe je moet delen. Ik stelde een heel eenvoudige vraag, 'hoeveel is 12:2?' , en hij wist niet wat het was. In groep 5 moeten ze dat toch kunnen?
Precies fuut
Als hij een 6 voor rekenen zou hebben of een 7, dan weet je nog niets. Ik wil ook informatie over wat mijn kind kan, waar hij moeite mee heeft, maar ook waar hij mee bezig is om te leren. En als ik daar een twijfelachtig gevoel bij heb, dan vraag ik het na bij de leerkracht.
Ik zou als ik jou was dus niet met de juf in discussie gaan over de nut / noodzaak van cijfers, maar aangeven wat je wilt weten en wat je zorgen zijn. Hij kan nog niet delen, vindt zij dat normaal? Wanneer moet hij dat dan wel beheersen en hoe denkt ze daaraan te gaan werken?
Als ze daar geen bevredigend antwoord op weet zou ik me wel zorgen gaan maken.
Groeten, Maw.
Kind moet het ook weten
Of het nou door cijfers, of door een andere manier gebeurt, ik wil zelf graag weten hoe 'goed' mijn kind is, maar ik wil ook dat hij het zelf weet. Door het niet krijgen van cijfers of andere duidelijke aanwijzingen (werkjes worden nauwelijks nagekeken, en niet alle fouten worden aangestreept, want dat vindt de juf demotiverend voor het kind)heeft mijn kind het idee dat hij een kei is in rekenen. Als ik hem dan een simpel sommetje laat uitrekenen, of een tafel laat opzeggen blijkt hij er niets van te kunnen. Maar doordat hij geen duidelijke feedback op zijn werk krijgt, maar alleen bemoedigende opmerkingen, denkt hij dat hij alles al kan, en is dus ook niet gemotiveerd om zwakke punten aan te pakken.
Ik denk dat de juf een zachte heelmeester is, die later, op de middelbare school, een stinkende wond heeft veroorzaakt.
Opnieuw precies fuut!
"Maar doordat hij geen duidelijke feedback op zijn werk krijgt, maar alleen bemoedigende opmerkingen, denkt hij dat hij alles al kan, en is dus ook niet gemotiveerd om zwakke punten aan te pakken."
Daar zou je het met de juf over moeten hebben. Niet over het waarom van wel of geen cijfers en niet over hoe zielig het wel of niet is als kinderen met elkaar gaan vergelijken. Dat leidt af van waar het jou om gaat: dat zijn (ieders) ontwikkeling coachende feedback nodig heeft.
Groetjes! Maw.
Dl en dle
Bij mijn dochters op school wordt gewerkt met DL en DLE (Didactische Leeftijd en Didactische Leeftijd Equivalent). In elk schooljaar zitten 10 schoolmaanden en per jaar hoor je dus 10 DL hoger te scoren. Dit gaat in vanaf groep 3, dus eind groep 3 DL=10, eind groep 8 DL=60.
De kinderen worden enkele keren per jaar getest en krijgen dan een DLE-score, dit geeft aan hoeveel maanden onderwijs ze 'gehad lijken te hebben'. Deze kan lager zijn dan DLE: ze scoren alsof ze 8 maanden leesles hebben gehad terwijl ze al 10 maanden leesles hebben, dus slechter dan je zou mogen verwachten. Een DLE kan natuurlijk ook hoger zijn: dochterlief met aan het eind van groep 6 (DL=40) een DLE van 72 (hoe dat dan weer kan terwijl de hoogste waarde 60 kan zijn is mij weer een raadsel).
Ik vind die methode een goed beeld geven van hoe goed ze staat t.o.v. wat ze zou moeten halen. Het maakt mij niet zoveel uit of ze beter is dan de rest van de klas.
Fuut
Fouten wel/niet aanstrepen of cijfers geven dat is wel iets heel anders.
Hier krijgen de kinderen een rapport zonder cijfers. Het rapport is richting de kinderren geschreven. Ik vind dat heel motiverend.
Mijn zoon is dyslectisch. Als hij een echt cijfer zou krijgen voor spelling zou een 4 nog te hoog zijn. Zijn inzet (thuis en school) is een dikke vette tien. Hoe wil je daar mee omgaan dan?
Sowieso vind ik cijfers vrij subjectief. Op de vorige school werd nooit lager dan een 6,5 gegeven en maximaal een 8,5. Dit werd er niet bijgezegd trouwens, erg handig.
Natuurlijk wil ik als ouder wel weten hoe hij er voor staat. Die info (objectieve testuitslagen van diverse testen) krijg je tijdens rapportgesprek (vanaf volgende maand kunnen we inloggen en alle toetsuitslagen zien).
Die combi vind ik ideaal.