Valt steeds maar weer buiten de groep
Bij vraagbaak op Ouders Online staat hier ook een stukje over, heel herkenbaar voor mij als moeder van een buitenbeentje.
Al vanaf de basisschool valt zoon buiten de groep, wel had hij steeds 1 vriendje die ook buiten de groep viel.
Na verhuizing en wisseling van basisschol leek het in eerste instantie beter te gaan, maar ook hier viel hij al snel weer buiten de groep. Had langere tijd wel 1 schoolgenoot (klas lager) met wie hij optrok.
Nu, op het voortgezet onderwijs van hetzelfde laken een pak.
Ik moet eerlijkheidshalve zeggen dat zoon ook wel wat anders is. Hij heeft juist een heel lieve inslag en geen stoere. Ouwehoeren tijdes de les doet hij niet aan mee (vind dat zonde van zijn leertijd). Eigenlijk lijkt hij wel wat op een nerd.
Snapt ook vaak de grapjes niet en is daardoor juist vaak het mikpunt van grapjassen.
Dit alles heeft tot gevolg dat hij zich behoorlijk gekwetst voelt, zich afvraagt wat er toch mis is met hem. Vraagt zich af of hij dan maar meer moet ouwehoeren op school in de hoop erbij te horen, maar is daarbij bang dat zijn cijfers naar beneden gaan (nu vooral 9 en 10) en dat hij dan niet eerlijk is naar zichzelf (zich veranderen voor anderen vind hij eigenlijk onzin).
Hij reist met een groep met de bus naar school, we wonen afgelegen. Ook bij die groep heeft hij geen aansluiting, al wil hij dat wel. Hij zit vaak alleen, maar dan gaan de anderen wel bij hem in de buurt zitten om lol te maken over zijn rug heen (dus met zoon als onderwerp)
Iedere dag wegbrengen en ophalen is geen optie helaas.
Andere bus nemen ook niet.
Zoon heeft afgelopen jaar sociale vaardigheidscursus gevolgd.
Zit op een verdedigingssport(Aikido).
Wat kan ik nog meer doen, en waar ik benieuwd naar ben, hoe gaan andere ouders hiermee om. Hoe help ik hem lekker in zijn vel te zitten en de onzekerheid die hem dit geeft niet te veel op de voorgrond te laten treden?
En, wie herkent dit?
Mentor,
heb je al eens een gesprek gehad op school met zijn mentor en je zorgen geuit??
Er is niks mis met je zoon.......zich anders gedragen om erbij te horen, terwijl hij niet wil dat zijn cijfers naar beneden gaan dat moet hij niet doen. Hij is goed zoals hij is, maar ik begrijp je zorgen. Het doet pijn als je kind steeds maar weer buiten de boot valt.
Mentor.
Bij de eerste algemene informatie/klassenavond op school heb ik dit al wat aangegeven op school. Aanleiding was dat zoon thuis vertelde geen groepje te hebben gehad bij het zelf indelen van de klas in groepjes van 2. Hij was door de leerkracht als 3e bij een groepje neergezet.
Die bewuste leerkracht vertelde juist weer dat zoon bleef zitten aan zijn tafel terwijl alle anderen van de klas opstonden en elkaar opzochten om een groepje te vormen. Zijn houding was daarbij ongeinterseerd. Leerkracht had hem gestimuleerd om zich daarbij te voegen, maar verder dan wat rondlopen en niemand aanspreken kwam hij niet.
Leerkracht zou dit in de gaten houden, alsmede de mentor en hem eerder stimuleren zich aan te sluiten.
Het vermoeden is dat hij zich bij voorbaat terugtrekt bij het vormen van groepjes, om geen afwijzing te krijgen. Hij vraagt het ook wat onhandig. Zegt bv niet: "zullen wij samen" maar "mag ik bij jou?"
Ik praat daarover met hem, hij ziet het wel in maar durft niet goed.