Temet
Het was vanuit mijn HBO opleiding en die CIOS-studenten deden het als bijverdienste. Er is geloof ik nog een relatie ontstaan tussen een klasgenoot en een begeleider. Leuk met z'n tweetjes in de open lucht slapen, bij een temperatuur van 5 graden celsius is dat wel een stuk warmer.
En ik op het CIOS....pffff dat is lachen... Mijn man kwam ook al niet meer bij.
Niet relevant, maar toch
Lis@"Het argument van "mijn dochter heeft geen zin" gaat er bij mij niet in. Gewoon gaan! "
De kwestie is dat jij (of de school) er niet over gaat. Niet jij bepaalt de grenzen, maar het kind samen met de ouders.
De andere kant van de kwestie is dat de emotie die jij verwoordt als een soort voorwaardelijk reflex bij leerkrachten en organisatoren van dit soort 'leuks' opkomt.
Die emotie hoort eigenlijk juist bij de opvatting dat pubers van die leeftijd helemaal niks te beschikken hebben. De snotneuzen. Gaan zullen ze! We hebben het beste met ze voor tenslotte.
Zo'n survivalkamp is de exponent van dit denken (poepen in een kuil, dat zal ze leren!).
Je hebt ongelijk. Als er iets belangrijk is voor pubers en hun ontwikkeling, dan is dat juist zelfbeschikking en erkenning van het recht op hun volmondig 'nee'.
Ze moeten daarmee volwassen om leren gaan. Bijvoorbeeld ook zorgen dat ze bij zichzelf blijven en niet gaan oordelen of veroordelen over mensen die zo'n kamp wel 'leuk' vinden. Iedereen doet wat ie leuk vindt, maar ik ga niet.
Daarmee is het niet gedaan. Het werkelijke probleem van aan je eigen grenzen blijven vasthouden is dat er al snel een tegenpartij ontstaat die zich door jouw keuze aangevallen voelt. Die jouw nee als een belediging ervaart. De organisatoren worden ineens met de neus op het feit gedrukt dat dat wat ze bedacht hebben weleens helemaal niet generiek 'leuk' zou kunnen zijn.
Daaruit ontstaat een discussie over leuk of niet leuk. Die discussie is niet relevant. Maar lastig te vermijden.
Groet,
Miriam Lavell
Pippin
Ik had ook al niet gedacht dat jij op het CIOS zat, maar snapte zo gauw niet hoe er anders een clubje van die lieden in de begeleiding was terechtgekomen. Maar nu begrijp ik het.
Met een rugzak ook nog, ocharme...
Groeten,
Temet
Kon dat maar
cobi:"Nee hoor, die discussie ondervang je door gewoon ziek te melden op de dag des Oordeels . Niet 100% eerlijk, niet principieel, wel praktisch & pragmatisch. "
Die pas is afgesneden als de school bij verzuim bij dit soort activiteiten standaard meldt aan de lpa.
Een voortvarende staat dezelfde dag nog op de stoep, of belt even. Een minder voortvarende vraagt je achteraf te bewijzen dat er inderdaad sprake was van ziek.
De meer principiele discussie is daarmee voorbij. Je kunt je nergens meer op beroepen. Spijbelen mag niet, punt.
Ziek melden was een deftige conflictvermijder. Dat kind is met het badwater weggegooid.
Groet,
Miriam Lavell
Omgekeerde bewijslast
Cobi:"Niet dat het hier ooit gebeurd is, maar stel dat die LPA aan de deur zou komen na een ziekmelding . Dan zit kind met hoofdpijn op de bank of op de eigen kamer Ik zie het probleem niet."
Nou ja, dit is eigenlijk een andere discussie. Verzuimmelden gaat tegenwoordig automatisch via een centraal loket bij de IB groep. Het melden door de school is het eerste bewijs dat je spijbelt (de school vertrouwt het niet). Vervolgens zul je bij de lpa moeten bewijzen dat je niet spijbelt.
Thuis op de bank zitten is daarvoor niet zomaar genoeg. De meeste lpa's eisen tegenwoordig onderzoek bij de jeugdarts. Bij twijfel hang je. De werkwijze is zoals de belastingdienst dat doet.
En ja, als je dit spel strak speelt dan bestaat er kans het te winnen (al zijn eerdere gevechten verloren). Maar dat is ook gedoe. Beslist niet minder gedoe dan je eigen grenzen bewaken. Het verschil is wel dat je bij die laatste strategie in het beginsel het gelijk aan je kant hebt. Bij ziekmelden heb je in beginsel ongelijk aan je kant.
Groet,
Miriam Lavell
Gedoe
Pelle, ik zeg niet dat ik het eens ben met de werkwijze van de lpa's. Ik zeg alleen maar dat ie er is. Door die werkwijze levert ziekmelden niet meer het deftige vermijden van gedoe op. De kans dat er gedoe door ontstaat is juist extra groot geworden.
En verder: ja, ik ben het met je eens. Het slaat nergens op. Maar ja....
Groet,
Miriam Lavell
Omgekeerde bewijslast
Zomaar een greep (eerste hit)
http://www.ggdwestbrabant.nl/assets/binaries/Onderzoek_en_Projecten/Infokaarten_5x1/jeugdverzuim2.pdf
Al je vragen zijn niet zo relevant. De vraag is: hoe bewijs jij dat kind ziek was? Dat is precies het gedoe waar ik het over heb.
Zie ook http://www.parool.nl/parool/nl/4/AMSTERDAM/article/detail/219621/2009/03/18/Vader-zieke-scholier-krijgt-fikse-boete.dhtml
Groet,
Miriam Lavell
Gedoe vermijden
Pelle, Cobi stelt voor om ziek te melden. Dit om discussies te vermijden.
Ik stel dat ziek melden ook tot discussie leidt. Je bewijst dat punt met al je vragen.
"Bij het artikel in de parool ging het daar ook niet om."
Daar valt over te discussieren 
"Wel dus een gesprek met die jeugdarts."
Nou, kijk aan. Ziek melden om gedoe te vermijden leidt zomaar tot een bezoek en gesprek met de jeugdarts. Dat is ook al gedoe.
"Ik zie nergens dat je moet bewijzen dat je kind ziek is (was)"
Er staat ook nergens dat je verplicht bent je kind door een jeugdarts te laten keuren. En toch, als je dat niet doet, krijg je een boete. Zie het Parool.
Wat een gedoe.
Groet,
Miriam Lavell
Dat staat nergens
Pelle:"Nee, dat ZOU KUNNEN"
Ja. Dat schreef ik al. Het staat of valt allemaal met de voortvarendheid van de school (wordt het verzuim gemeld) en de lpa (als een bok op de haverkist of niet).
Pelle"en dan nog zou het vaker moeten gebeuren."
Nee. Dat staat helemaal nergens. Je bent helemaal afhankelijk van hoe de school en de lpa het verzuim opnemen.
Groet,
Miriam Lavell
