Rebound help miriam?

Tijd rekken

Ik ben bang dat je vermoeden juist is. Ik zou een briefje sturen met daarin nogmaals dat een gesprek met jullie niet eerder kan dan in januari. Dat het verzoek van de school, dat door jullie is ingewilligd, heeft geleid tot een reeks van afspraken met hulpverleners en dat er daardoor geen plaats in de agenda meer is.
Dat je voor de kerstvakantie wel een afschrift van zijn dossier verwacht (recht op inzage ingevolge de Wet Bescherming Persoonsgegevens). Dat dit noodzakelijk is voor het verdere overleg met hulpverleners waarmee er al afspraken zijn. Dat je er bovendien van uitgaat dat de school geen verdere stappen zal ondernemen en geen derden bij het overleg zal betrekken, of eigen trajecten in gang zal zetten.
Dat je de school verantwoordelijk houdt en aansprakelijk stelt voor het niet nakomen van verplichtingen als het recht op inzage WBP en het verbod op het verstrekken van gegevens aan derden.
"Wij zijn bang dat ze ons het mes op de keel gaan zetten. Rebound of anders van school verwijderen of iets dergelijks."
Het kan zijn dat Rebound een voorliggende voorziening is in jullie regio. Als dat zo is, dan belandt je zoon er ook via de hulpverleningstrajecten die jullie nu in gang zetten. Het is overigens niet zo dat je zoon dan van school verwijderd wordt. Hij blijft ingeschreven, maar volgt onderwijs op een andere lokatie.
De school kan je zoon niet uitschrijven. Dat kan pas als er een andere school gevonden is.
Wat hier feitelijk fout is gegaan is dat de school dat voorstel van ziekmelden heeft gedaan. Dat mag helemaal niet. Maar jij hoeft je daar niet druk om te maken. Jij hebt gedaan wat de school heeft verzocht. Je hoeft het daar ook helemaal niet over te hebben. Benadruk telkens dat je bereidwillig mee hebt gewerkt met de suggesties die school heeft gedaan, maar dat je nu eenmaal niet verschillende dingen tegelijk kunt doen.
Stuur een kopie van je schrijven naar school aan de leerplichtambtenaar. Hiermee voorkom je dat die van school een ander verhaal krijgt.
Maar uiteindelijk en dan in januri: Je zult je moeten voorbereiden op een mogelijk gedwongen traject dat je in alles tegenstaat. Als dat (rebound) de voorliggende voorziening is, een andere word je niet gegund, dan heb je het er mee te doen.
Dat betekent dat jullie als ouders samen een strak plan moeten trekken om het zeer stipt te ondergaan (geen greintje meer dan gevraagd wordt) en je daar zo snel mogelijk aan te onttrekken. Een optie, als bruin dat kan trekken, is een particuliere school. Maar daarvoor zal zoon dan toch zijn houding moeten veranderen.
Voor jullie samen verschuift het probleem zich nu van een balsturige zoon, naar een kafkaësk hulpverleningsapparaat dat mogelijk meer kwaad doet dan goed. Die saamhorigheid én het verschuiven van de focus van zoon naar buitenwereld, zou je zoon kunnen helpen om wel coöperatief te zijn.
Probeer dat. Tot het uiterste.
Als dat echt niet lukt, met zoon blijkt iets diepgravend mis te zijn, dan wordt het leven met de dag. Maar die kans schat ik niet zo hoog in eigenlijk.
Groet,
Miriam Lavell

Potje

"Kortom: School vaart een geheel eigen koers, overlegt niet met ons en probeert voldongen feiten te scheppen."

Maar... je geeft zelf aan dat voor de kerstvakantie écht niet meer lukt. Maar hoezo dan niet? Wat is er dan belangrijker dan de situatie met je zoon?

De school probeert je niet voor voldongen feiten te plaatsen. Ze willen eerst overleg met de ouders. Maar die geven aan dat ze niet kunnen.

Ik ken de situatie niet voldoende. Maar jij geeft zelf aan dat het gedrag moeilijk is. Dat is waarschijnlijk een groot understatement. Waarschijnlijk is het in ieder geval op school onhoudbaar. Fijn dat jij je eigen kind centraal stelt, maar er zijn meer kinderen op die school. En die kinderen lijden waarschijnlijk ook onder de situatie. Je eigen kind ook. Een 'rebound' is een goede oplossing voor deze problematiek (in mijn ogen een betere oplossing dan thuis blijven zitten). Voor je kind, voor jullie, voor school, etc.'

"Wij zijn bang dat ze ons het mes op de keel gaan zetten. Rebound of anders van school verwijderen of iets dergelijks."

Zie Miriam. De school kan je kind niet verwijderen van school. Zij zien dit als een oplossing die heel vaak wél werkt. Jij ziet het niet als oplossing, maar ziet waarschijnlijk ook geen andere oplossing.

"Als je de rapportage leest, kun je concluderen dat van de 100 leerlingen die naar de rebound gaan, er gemiddeld 50 terugkeren op school."

Zonder reboundvoorziening gaat het met meer kinderen meer mis dan met reboundvoorziening. Je wijt het 'niet werken' nu aan de school en/of reboundvoorziening. Op de rebound zitten inderdaad kinderen met diverse, soms zeer zware problemen. Rebound kan niet toveren. De situatie waar je zoon nu in zit is ook niet optimaal (understatement) te noemen en niet bevorderlijk voor zijn toekomst.

"Ik heb verder gezien dat ze moeten worden aangemeld via zo\'n zorg advies team (ZAT) en er mag pas worden aangevraagd, na uitgebreid overleg met ouders. Dat is hier niet gebeurd."

Ze willen graag overleg en de school heeft alleen geinformeerd of er ruimte is. Je schrijft dat het kind is aangemeld. Is het misschien een interpretatie? Ik kan me echter voorstellen dat het in sommige gevallen wel een meer dwingend karakter krijgt omdat 1) in sommige gevallen een kind niet meer binnen het reguliere onderwijs is te handhaven en 2) een kind wel onderwijs moet volgen.

"School probeert ons erin te laten lopen voor ons gevoel. Eerst vragen om een paar extra dagen time out voor de kerstvakantie. Intussen het traject in gang zetten en afronden. En ons dan in een gesprek overvallen."

Dat zijn speculatieve aanname's.
"De rebounds melden bovendien zelf dat ze ook aan gedragstherapie en gezinstherapie doen. Dat zou dan wel overdaad worden, want zoals gezegd, er is al hulpverlening in die richting opgestart."

Je gooit alle reboundvoorzieningen op één grote hoop. Je weet het nog niet. Hulpverlening binnen en buiten school werken met elkaar samen. Niemand wil het kind overladen.

Ergens denk ik dat je de situatie onvoldoende helder hebt. Dat je alleen kijkt vanuit je eigen perspectief en vanuit je eigen negatieve blik. Ik denk dat het goed is dat je je terdege realiseert dat je kind op dit moment waarschijnlijk niet op school is te handhaven. Je helpt jezelf en je kind er niet mee om het probleem te bagatelliseren. Een reguliere school is niet in staat om dergelijke ernstige problematiek op te vangen. Daarom zijn er speciale voorzieningen in het leven geroepen.

Nou neuh

"Maar... je geeft zelf aan dat voor de kerstvakantie écht niet meer lukt." Nee hoor. Ik ben onder werktijd gebeld door school met de vraag of ik hem de volgende dag ziek kon melden. De uitleg: "hij heeft nu steeds conflicten met leraren, want een grote mond en dan kan iedereen even op adem komen en afstand nemen". Vervolgens worden wij (weer onder werktijd) gebeld of wij nu direct en dadelijk op gesprek kunnen komen en men wil niet zeggen waar het over gaat." A. Wij gaan geen tijd investeren in iets waarvan wij niet weten waar het over gaat. B. Wij krijgen het complete dossier niet, waar wij al een hele tijd naar vragen. Wij krijgen ook geen antwoord op vragen daarover.
De teleurstellende uitkomsten van de rebound staan in een inspectierapport van januari 2009. Niet ik ben kritisch, de inspectie is dat. De inspectie is echt heel erg ontevreden!!! En nu wordt mij dus gevraagd om mijn kind naar een instantie te laten sturen waar de inspectie heel erg ontevreden over is. Lekker. Ik zou een erg slechte ouder zijn als ik daar zonder meer mee akkoord zou gaan.
Tenslotte: ook als de jongen lastig is op school, geldt nog steeds dat daar nu juist hulpverlening voor is opgestart. School zou dat kunnen afwachten in plaats van er zelf iets op te willen verzinnen. De hulpverlening is er echt niet op gericht om school het leven zuur te maken of zo. Die is er juist op gericht om hem duidelijk te maken dat hij zich neer moet leggen bij gezag. Dus ze worden gewoon bediend.
En ik zeg al, de hulpverlening is ook niet blij met dit voorstel van school.

O ja

"Maar... je geeft zelf aan dat voor de kerstvakantie écht niet meer lukt. Maar hoezo dan niet? Wat is er dan belangrijker dan de situatie met je zoon?" Nou, de situatie met mijn zoon is namelijk belangrijker dan de gesprekstijden en tijdpaden die school uitzet. En school doet uiteraard geen gesprek tijdens de kerstvakantie. Het moest per se vandaag. Maar vandaag zitten wij volgeboekt met andere gesprekken en morgen zitten wij enkele dagen in het buitenland. En de hulpverlener die mee moet, moet ook kunnen en kan eveneens vandaag niet. Dat soort kleinigheden.
En nogmaals, ook de hulpverlening vindt dit een heel ongelukkig voorstel van school op dit moment. Hij gooit niet met de stoelen hoor.

Serieuzer dan je denkt

Potje:"Waarschijnlijk probeert school nog snel de regie in handen te houden, als de hulpverlening eenmaal echt in gang is, kan het namelijk zijn dat die ook op school komen kijken hoe het gaat in de klas. Ik weet niet wat ze daar van vinden.... "
Nee. Ze hebben op school de klok horen luiden, maar weten niet waar de klepel hangt. Ze zeggen 'meld je ziek' en noemen dat 'time-out', terwijl Time-Out de officiele term is voor het traject waarin Rebound hoort. Binnen dat traject werken allerlei partijen samen en heeft school ook niet zoveel te vertellen. Alle kans dat school door die partijen op de vingers is getikt en te horen heeft gekregen hoe het wel moet.
Dat proberen ze alsnog te doen.
Het vervolg zal afhangen van die andere partijen en wat die willen. Die andere partijen zijn politie, AMK, GGz, Jeugdzorg, leerplichtambtenaar, etc. School is er maar eentje in die rij.
Nog erger: Ook al komen die partijen op onrechtmatige wijze (dus zonder jouw toestemming) aan gegevens over jouw zoon, dan mogen ze nog steeds aan alle alarmbellen trekken en de regie overnemen.
"Wat er is met zoon, weet ik niet. Hij spijbelde een aantal uren en toen hij merkte dat dat ellende opleverde, is hij er weer mee gestopt. Intussen moest hij dus wel bij de leerplichtambtenaar verschijnen. Daar heeft hij vervolgens gigantisch ruzie mee gemaakt, dat doet zijn zaak natuurlijk geen goed."
Ik denk dat ik wel weet wat er aan de hand is en ik denk dat ik het met je zoon eens ben. Het probleem is dat er allerei kafkaëske wegen zijn uitgezet om jongens als jouw zoon eens flink de oren te wassen. Treitertrajecten. Het bloed onder de nagels van je zoon vandaan, totdat hij ploft. Hij heeft dat door. Hij vindt dat respectloos en doet dus precies wat men verwacht: hij onploft. Waarna er weer een volgend traject ingezet gaat worden dat hem nog meer knijpt en jullie als ouders ook, als je niet uitkijkt.
Dat is de buitenwereld. Daar hebben julie nu samen last van. En wie niet sterk is moet slim zijn. Dat moeten jullie samen doen. Verontwaardigd doen over de gang van zaken, boos worden, stem verheffen, het heeft geen zin. Het moet slimmer.
Groet,
Miriam Lavell

Weer een lange post

Jeetje potje,
Ik weet echt niet genoeg van voortgezet onderwijs, om serieuze adviezen in die richting te kunnen geven. Ik kan wel proberen wat tips te geven, over de relatie met school, in de hoop dat je daar wat aan hebt.
Ik ben het wel heel erg eens met wat Miriam schrijft. Word niet kwaad, blijf rustig, beheerst, zakelijk en slim. Hoe moeilijk dat ook is.
Als je naast je zoon blijft staan, open naar hem blijft en samen met hem een weg voor hem gaat zoeken uit deze penibele situatie, kan hij hier heel veel van leren. Het is een bittere troost...... Onze relatie met onze zoon is heel erg veel verbeterd in de periode van onenigheid met de school.
Probeer het te zien als een zoektocht naar een uitweg voor jullie en je zoon. Door de klippen heen laveren. Probeer het niet te zien als een strijd met school en de instanties, dat wakkert de agressie aan en is contraproductief. *schreef ze dapper, achteraf is het makkelijk praten*
Die school heeft tegengestelde belangen aan die van jullie zoon op dit moment. Dat is superirritant en teleurstellend. Je zou verwachten en hopen dat scholen het belang van het individuele kind mee laten spelen in hun handelen. Die indruk krijg je ook als je schoolgidsen en dergelijke leest. Maar helaas is dat een mythe, ze zijn een bedrijf, dat als doel heeft zoveel mogelijk leerlingen naar groep 8/een diploma te loodsen. Als ze daarvoor een paar leerlingen moeten opofferen, zitten ze daar niet mee.
In ons geval was de school al hun onvermogen en onkunde op onze zoon aan het projecteren. We knipperden met onze ogen en onze zoon was voor hen de personificatie van de 'onhandelbare'. Trap daar niet in. Jouw zoon is niet onhandelbaar, hij is waarschijnlijk verkeerd begrepen en verkeerd behandeld. Dat is wat anders. Heel erg goed dat jullie de hulpverlener meenemen naar dat gesprek in januari, dan kan hij/zij dat aan school uitleggen.
Kunst is nu voor jullie om te zorgen dat jullie een goede relatie met jullie zoon houden (Dat is het allerbelangrijkste!) en een uitweg vinden uit deze vervelende situatie.
Blijf kijken naar feitelijkheden. School moet je het dossier aan jullie geven. Goed dat jullie hulpverlener mee nemen naar school. Probeer zoon bij de lesstof te houden.
Misschien is het een goed idee om bij de school aan te geven dat jullie zoon na de kerstvakantie waarschijnlijk weer beter zal zijn en weer zal gaan reintegreren in de school situatie? En dan beginnen bij de lessen waarin het goed ging? Hij is niet geschorst, hij is ziek, dus jullie bepalen wanneer hij weer naar school kan gaan. Dat zou ik dan wel in overleg met de hulpverlening doen. Is de hulpverlening al van start gegaan? Gaat het in de kerstvakantie door? Dan is je zoon misschien alweer een heel stuk verder over twee weken.
Maar goed, vanaf deze laptop in mijn luie stoel, is het makkelijk praten :S. Ik wens jullie veel sterkte!

Nog iets

Potje, je ervaart het als een treitertraject, misschien is het dat ook. Maar het helpt om zelf de school niet als een persoon te zien. Mensen op die school, die de procedures willen volgen, willen treiteren, maar wellicht zijn er ook goedwillenden, die wel constructief kunnen zijn.
Je sprak al over de mentor, misschien is er ook een zorgcoordinator, een maatschappelijk werker, een vertrouwenspersoon? Dan krijgt jouw zoon in school ook wat mensen die hem wel begrijpen en kunnen helpen tegen de buitenwereld. Als hij dan weer op school is, kunnen deze mensen hem ook opvangen als hij bijvoorbeeld boos wordt. (Onze zoon loopt bij boze buien weg uit de klas en gaat dan naar een vertrouwd persoon toe, om daar af te koelen. Over het algemeen voorkomt dit heel wat beledigende opmerkingen, die hem verder in de puree helpen)

Procedure

Er wordt hierboven gezegd dat school een bepaalde procedure aanhoudt, ik vraag me af welke? Normaal gesproken zou in dit geval gesignaleerd zijn, gesprek met ouders zijn geweest, nogmaals gesignaleerd dan aangemeld bij het Zorgteam (daarvoor moeten ouders een handtekeing zetten), dossiervorming en, zeer belangrijk, een handelingsplan zijn ingezet. Is dit allemaal gebeurd dan beschouw deze posting als niet gepost maar als school in deze achter is gebleven kun je hen aanspreken op bovenstaande. Wat heeft school gedaan om jouw zoon te helpen? Heeft hij al eens een gesprek gehad met een vertrouwenspersoon/leerlingbegeleider? Zo ja, wat is daar uit gekomen? Wat staat er daadwerkelijk op papier over je zoon? Hoe heeft school hem proberen te helpen. Ja ik val in herhaling maar kan me erg kwaad maken om scholen die op deze manier omgaan met hun leerlingen en ouders.

Groet,
Vean

Ervaring

1 de school moet een aanmeldingsrapport schrijven om uw zoon op de Rebound te krijgen
2 u dient hiervoor toestemming te geven schriftelijk (WBP)
3 als u het niet eens bent met de inhoud van het rapport gaat de plaatsing niet door
4 het is een schandaal dat ze uw zoon hebben laten zitten want dat heb ik met mijn dochter ook meegemaakt als ze onder hun niveau zitten wordt het van kwaad tot erger je kunt beter iets te hoog zitten dan iets te laag.
5 het lijkt mij beter de school onder druk te zetten voor een tussenoplossing dus niet de Rebound dat is een soort wegsturen naar Siberie en in de geest van heropvoeding dat pikt eigenlijk geen enkel kind
6 voor een verhaal over de laatste twee jaar ervaringen met school en de Rebound en de raad voor de kinderbescherming en de spijbelrechter etc uiteindelijk is door toedoen van mijn dochter zelf en heel hoge druk van mijn kant de zaak weer rechte getrokken en is mijn dochter na een slopend jaar 3 HAVO naar 4 VWO overgegaan
dus er is nog hoop. Verder is het zo dat als de school uw zoon verwijderd (procedure!) dan moeten zij zelf voor een andere school zorgen dus dat zullen ze niet zo gauw doen vandaar de Rebounds.

http://www.devrijecultureleruimte.nl/School.html

helemaal naar rechts scrollen en dan het artikel "De school anno 2009" openen of downloaden.
Hou vertrouwen in je zoon!

En dan even helder

Jan, ik begrijp je boosheid, maar het verwijzen naar jouw eigen situatie helpt niemand. Hoe gedreven je je ook op de zaken met jouw kinderen hebt gestort, het heeft je geen gelijk opgeleverd.
Dat gaat het ook niet doen met de toon die je aanslaat en de argumenten die je kiest. Het is geen goed voorbeeld om na te volgen.
Groet,
Miriam Lavell

Trutterigheid

Beste Miraim je bent Verwijderd door de Forumbeheerder ik geef hier mijn ervaringen van de afgelopen twee jaar en die zijn goed onderbouwd en wat jij doet is een regenteske houding aannemen daar is helemaal niemand bij gebaat. Mensen kunnen van elkaars ervaringen leren en jij plakt er voortdurend labeltjes op maw je veroordeelt bij voortduring mensen een gezellig iemand ben jij zeg.

Graag toch nog iets helderder (vean?)

Er is mij door het starten van deze draad al het een en ander duidelijk geworden, waarvoor dank.
Maar nu zit ik toch te piekeren hoe dat moet in januari. De posting van Vean en J. met de Pet noemen beiden een procedure die gevolgd moet worden door de school. Miriam heeft gezegd dat school vermoedelijk het kind heeft aangemeld bij de rebound en vervolgens op de vingers is getikt, omdat ze dat op een onjuiste wijze deden. Dat laatste, zo is nu gebleken, is inderdaad het geval. School heeft buiten ons om met hulpverlening gesproken en gemeld dat ze bezig zijn met rebound. Hulpverlening heeft vervolgens school erop geattendeerd dat daarvoor contact vooraf met ouders nodig is. Waarop wij werden benaderd voor een gesprek waarvan school wilde dat het direct en nu en dadelijk plaats moet vinden. En dat gesprek is nu dus verschoven naar januari. Kind is van dit alles op de hoogte en ervan doordrongen dat hij te ver is gegaan in zijn weigerachtigheid. Hij is dan ook al een stuk hanteerbaarder.
Wat wij willen, is hem op school laten met deze reactie van school als stok achter de deur. De boodschap is dus: sorry, maar je ziet dat school gaat proberen van je af te komen als je je niet wat handiger opstelt. Wij gaan proberen je op school te houden, maar als je je niet aanpast staan wij als ouders op een gegeven moment machteloos. Ik neem namelijk aan dat school hem wel kan schorsen of iets dergelijks.
Maar wat doen wij nu in januari? Weigeren die handtekening te zetten? En dan gaat school hem wegpesten? En ik zou wel eens contact willen hebben met die rebound waar ze hem heen willen hebben. Hoe ziet die in onze regio eruit? En hoe gaan wij school duidelijk maken dat ze zich aan de regels moeten houden zonder dat wij de zaak voor het kind verder verstieren? Ja, ik weet het, duidelijk maken dat wij tot nu toe hebben meegewerkt (hebben we ook).
Tenslotte: Ik heb op websites van rebound gekeken en daar klaagt een rebound zelf dat ouders vaak hevig geschrokken met hun kind aldaar arriveren, omdat scholen vooraf niet hebben gecommuniceerd over de rebound.
Oh, wat een puinhoop. Kortom de vraag is: hoe hebben wij de grootste kans om hem voorlopig toch op school te kunnen houden?

Nog wat

Voor de reboundvoorziening, het doorgeven van de gegevens aan de voorziening, is inderdaad toestemming nodig van de ouders. Maar het zonder toestemming gebruik maken van die gegevens heeft geen opschortende werking. In de praktijk heeft het dus geen zin om het verstrekken van die gegevens te weigeren met het doel de maatregel tegen te houden. Je kunt achteraf via de gewone rechter geleden schade verhalen voor het onrechtmatig gebruik van gegevens.
Veel interessanter is het om het gedrag van de school te analyseren en daar uit te halen dat niet de kwaal van zoon, maar bureaucratische paniek de reboundstap heeft veroorzaakt. Bij dat gedrag hoort ook het onrechtmatig doorgeven van gegevens.
Vooral als je dit gedrag stelt tegenover jullie gedrag als ouders: Jullie hebben het probleem van school serieus genomen, hebben de suggestie van zoon ter harte genomen (hem ziek gemeld tot aan de kerstvakantie) en hebben een hulpverleningstraject gestart.
Er is daardoor geen noodzaak tot een reboundtraject. Het is belangrijk dat je bij school de voorwaarden voor plaatsing in het reboundtraject achterhaalt. Het gesprek in januari kun je naar je hand zetten door heel formeel te bekijken of deze aanmelding wel aan die voorwaarden voldoet en of dat wel noodzakelijk is.
Leg een dossier aan. Hou alles bij. Als de school niet te bewegen is en alsnog dat reboundtraject in gang zet, dan kun je wel in bezwaar (bij het schoolbestuur en/of het samenwerkingsverband) en de procedurefouten blootleggen.
Je hoeft geen discussie te voeren over de vraag dat er wat moet gebeuren. Dat heb je al erkend en je hebt ook al van alles gedaan. Zoon is ook geschrokken van de situatie. De vraag is of rebound de meest passende oplossing is. Dat is niet zo als uit het gedrag van de school blijkt dat de keuze daarvoor niet zorgvuldig is afgewogen. Het is een uiterste voorziening. Het is niet bedoeld voor leerlingen die ook op een andere manier tot de orde geroepen kunnen worden.
Groet,
Miriam Lavell