Problemen met overblijfjuf

Thuis eten?

Hallo
Wil je hier eigenlijk voor dit laatste half jaar nog energie in steken?
Je schrijft trouwens niet of de hele school overblijft (continurooster) of dat hij "gewoon" overblijft, omdat jullie werken. Is die pauze lang genoeg om thuis te gaan eten? Dat scheelt iedereen een hoop gedoe namelijk.
Mijn kinderen aten in groep 8 gewoon zelfstandig thuis. Vonden ze heerlijk. Lekker even hun eigen dingen doen, i.p.v. het binnen een bepaalde tijd beslist het eten op moeten hebben en dan naar buiten gejaagd. Ook vonden ze het vaak veel te druk op de overblijf. De pauze was 5 kwartier trouwens.
Beetje warrig verhaal misschien. Maar wat ik je in elk geval mee wil geven is om een andere oplossing te zoeken, als die mogelijkheid er is. Kan hij gelijk wat "oefenen" voor volgend jaar.
succes

Moeilijk

Thuis eten tussen de middag is lastig. We wonen buitenaf, 20/25 minuten fietsen van school. Dus dat is geen oplossing, helaas. Als we dichter bij woonden, zou ik dat zeker doen!

Tja

Omdat in NL de overblijf wordt geregeld met ouders die een vrijwilligersvergoeding krijgen is het helaas zo dat je blij mag zijn dat iemand het wil doen, of die persoon daartoe in staat is is totaal niet relevant. Tegenwoordig krijgen ze wel een cursusje. Bij ons blijft gaat eigenlijk vanaf groep 6 iedereen al zelfstandig naar huis, omdat het gewoon niet leuk is op de overblijf. Maar iedereen woont wel dichtbij. Misschien kun je inderdaad wat anders regelen? Bij een vriendje of misschien wonen opa en oma of een oom of tante in de buurt ofzo? Dit is ook geen doen. Je kunt wel naar de directie stappen, maar dit soort dingen duren lang, dus binnen nu en een half jaar is het zeker niet opgelost.

Praten

Ik vind het echt niet kunnen, de sarcastische aanpak van deze overblijfdame. Draait deze dame alleen de scepter over de overblijf, of zijn er ook nog wat gezelliger overblijfkrachten aanwezig?
Als er meermalen dit soort voorvallen zijn zou ik het toch de moeite waard vinden om eens een praatje te maken op school, is er een overblijfcoördinator of vertrouwenspersoon?
Jammer om hier hoofdzakelijk negatieve ervaringen te lezen. Gelukkig hebben we op onze school een enthousiast team van vrijwilligers. Ieder heeft andere kwaliteiten. De èèn is creatief goed met de kinderen, de ander heeft een goede aanpak tijdens het eten en weer een ander kan goed overweg met groep7/8, de beginnende pubers.
Cursussen worden hier ook gegeven en de èèn is leerzamer dan de ander, maar zeker niet overbodig. Er is in ieder geval interesse voor de kinderen en als wij de uitspraken zouden hanteren die hierboven door Anke worden genoemd zouden we er zeker op aangesproken worden.Ik zou zo`n uitspraak ook niet van een leerkracht accepteren, waarom dan wel van deze dame?
Overblijven is vrije tijd voor je zoon, ontspanning, ook even kunnen ontladen na een ochtend in de schoolbanken. Kinderen horen dan wel een gevoel van veiligheid te hebben. Ik moet er niet aan denken om dan meerdere malen per week deze troela tegen te komen!
Na dit incident had ze minimaal even een gesprekje met je zoon moeten aangaan, er kan altijd iets gebeuren dat het even niet lekker loopt. Doe je thuis toch ook met je kinderen?

Daarom een gesprekje

Ik zou dat als moeder ook willen weten, het verhaal van 2 kanten willen horen. Dus rechtstreeks navragen. Alleen gepraat op het schoolplein tussen moeders onderling gaat niet helpen.

Overblijf

Hier ook problemen. Overblijf wordt hier gecoördineerd door een officiële kinderopvanginstelling, sinds een jaar of twee. Het is daarbij drie keer zo duur geworden, hoewel het dezelfde vrijwilligers zijn, die nu dan cursussen krijgen. Ik denk dat het probleem er toch wel in zit dat velen geen pedagogische opleiding hebben. Ik merk vaak (dat zal niet voor iedereen gelden hoor, sorry Egberdien)dat men (ongetwijfeld met de beste bedoelingen) de individuele opvoeding die men hanteert voor de eigen kinderen, loslaat op een groep. Maar een groep begeleiden is heel anders dan individueel kinderen opvoeden. Hier is bv eten een issue. Eens ben ik het met het feit dat iedereen netjes moet eten, aan tafel moet blijven zitten etc. Maar bij onze overblijf vinden ze ook dat iedereen zijn broodtrommel helemaal leeg moet eten. Kennelijk vindt één van de overblijfjuffen dat haar kind dat moet en dan moet iedereen dat dus. En dat is bij ons thuis uit den boze, dwang bij eten. Ik heb al briefjes gekregen met de vraag ze minder eten mee te geven (Eh? Dat is toch mijn zaak), maar ze hebben niet iedere dag dezelfde trek, ik geef ze liever iets teveel dan iets te weinig mee en vaak eten ze onderweg naar huis als school uit is ook nog wat brood uit de trommel. Dochter heeft ooit onder druk haar trommel leeggegeten, kreeg de dag erna buikgriep, associeerde de zaken met elkaar en wilde een hele tijd niet meer naar de overblijf. Overigens kreeg ik ook een keer klachten over druk gedrag van jongste via de juf te horen. Aangezien de overblijf dus wordt gecoördineerd door een andere instelling heb ik toen verteld dat ik dat niet wilde hebben, overblijf staat dus los van school en mijn kinderen bespreken doe ik wel direct met het overblijfhoofd of de instelling die erachter zit. Mijn vriendin vertelde trouwens dat bij haar op de overblijf de meisjes en de jongens niet meer samen buiten mochten spelen omdat ze dan te druk waren en het nu om en om ging, de ene dag moesten de meisjes binnen blijven, de andere dag de jongens. Nou, pedagogisch hoor. Zo pak je toch geen problemen aan, haar dochter wilde toen ook niet meer gaan.
Ach ja, ik leg me er (voorlopig) maar bij neer dat het niet is zo als ik het graag zou zien en er zullen nog wel weer eens conflicten komen. En dan moet ik nog dik vijf jaar, geen half jaar

Brood opeten- grote frustratie

Het verplicht leegeten van je broodtrommel is mij ook een doorn in het oog.

Voor oudste geen probleem, die eet alles wat ik er in stop. Voor middelste wel, want die eet heel wisselend, dus daar staat vanaf dat 1 op de broodtrommel "mijn brood hoeft niet op", en dat ging prima.

Tot de dag dat oudste tijdens school niet lekker was geworden. Hij wilde dus maar de helft van z'n brood opeten maar moest de rest ook op eten. Met als resultaat dat hij alleen maar meer buikpijn kreeg.

Toen ik ze daar op aansprak was de reactie dat ik dan volgende keer een briefje in z'n broodtrommel moest stoppen. Want er waren kinderen die deden alsof ze ziek waren om niet te hoeven eten. Dat dit voor het eerst in 3 jaar was dat hij niet at was blijkbaar niet relevant. Dus nu zit er ook bij hem standaard een briefje in de broodtrommel dat het brood niet op hoeft.

Opvallend is overigens dat drinken helemaal geen issue is. Van de middelste komt de drinkbeker regelmatig ongeopend retour. Dat hoeft blijkbaar niet op of uberhaupt geproefd.

Brood opeten

Wel of niet brood opeten, het is nooit goed. Sommige ouders worden boos omdat hun kinderen hun broodtrommel leeg moeten eten, maar wij hebben ook diverse ouders die boos waren omdat hun kinderen een deel van hun lunch weer mee naar huis namen en ze vonden dat de overblijf er voor moest zorgen dat de kinderen hun brood opaten. Tja, wat moet je dan? Is voor kinderen ook moeilijk uit te leggen dat Jantje wel zijn lunchtrommel helemaal leeg moet eten en dat Marietje rustig een boterham mag overlaten. Wij hebben dat nu opgelost door kinderen wel hun broodtrommel leeg te laten eten. Zien we dat kinderen structureel problemen hebben met de hoeveelheid dan gaat er een briefje mee in de broodtrommel met het verzoek om evt. de hoeveelheden aan te passen.

Bij ons op school

moeten de kinderen in elk geval 1 boterham eten en ja je kan ze moeilijk dwingen. Eerlijk gezegd vind ik het niet het probleem van de overblijf. Soms hebben mijn kinderen ook te weinig gegeten.. dan vind ik het zonde.. aan de andere kant, als ze dan honger hebben gehad leren ze er hopelijk van de volgende keer wel te eten.

Puck

Dat is precies de reden waarom ik het er niet mee eens ben. Dwingen te eten... het gaat tegen mijn gevoel van autonomie van het lichaam in (jaja, ik ben zeer principieel). Dus dat is sowieso uit den boze. Maar het feit dat mijn kinderen al hun eten MOETEN opeten omdat dat prettiger is voor de ouders van de kinderen die dat van huis uit al moeten (want precies, dat was hier ook het motief, als sommige kinderen hun brood niet hoefden op te eten, dan wilden de kinderen die dat van hun ouders wel moesten ook hun brood niet meer opeten), nee dat vind ik belachelijk. Prima dat er ouders zijn die vinden dat hun kind hun trommel moet leegeten, dat is hun zaak, tussen hun en hun kind, mijn kind is daar geen partij noch instrument in. Ik zie echt niet waarom de opvatting van die ouders zwaarder weegt dan de mijne. Dit deel van de opvoeding (eet je trommel leeg) vind ik ook geen taak van de overblijf. Alleen het groepsgerichte gebeuren (aan tafel blijven zitten, niet smakken, niet plagen) is iets waar de overblijf op kan sturen.

Judith

Nou, die van mij leert daar niet van, helaas. Hij vindt eten gewoon niet zo belangrijk. Thuis zitten we netjes aan tafel en eet hij (met aandringen) uiteindelijk wel door. Op school heeft hij gewoon te veel afleiding en mag ik blij zijn als hij 1 boterham op eet. Dat vind ik eigenlijk te weinig gezien zijn lengte en energieke manier van doen, maar ik kan daar moeilijk de overblijf de schuld van geven. het is wel één van de redenen dat ik hem, als ik niet werk, tussen de middag ophaal van school (5 km) om thuis te eten. Een continurooster zou hier een (toch al)graatmager kind opleveren.

Brood op eten

is iets tussen ouders en kind. Als een kind zijn trommel leeg moeten eten van de ouders, dan worden die ouders maar boos op het kind en niet op de overblijfouders. Mijn dochter eet ook minimaal en als ik merk dat ze te weinig heeft gegeten of alleen een grote hap uit het midden dan zeg ik er iets van en verwacht ik dat ze volgende keer meer eet.
Ben blij dat overblijf zich daar niet mee bemoeid alleen trommel met brood mee terug geeft. Zoon kan juist weer heel veel eten en als hij in zo'n periode zit geef ik hem extra mee. Soms is dat dan teveel jammer dan.

Als juf en tso-er

Ik ben zowel juf als TSO-er (overblijf).

En als ik dit verhaal zo lees: heel herkenbaar. Je ziet heel vaak dat vooral de hogere groepen, 7 en 8, tijdens de overblijf enorm aan het uitproberen en zuigen zijn.

Jij noemt het rechtvaardigheidsgevoel van je zoon, als ik dit zo lees denk ik eerder dat het gaat om het niet willen accepteren van het gezag van degene die de overblijf leidt. Je ziet heel veel dat kinderen overblijkrachten minder serieus nemen dan de leerkrachten. En dat is ERG vervelend als je dus toezicht moet houden bij overblijf.

Een indringend gesprek met je zoon over het accepteren van regels en gezag lijkt me zinniger. Uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat zeker bij groep 7 en 8 het voetballen doorgaans niet zonder reden wordt stilgelegd. En ja, dan is het natuurlijk reuzestoer om als prepuber lekker op je rechtvaardigheidsgevoel te gaan lopen spelen. Maar feit is dat tijdens de overblijf de leiding verantwoordelijk is voor de veiligheid van alle kinderen EN dat er tijdens de overblijf gewoon naar de overblijfkracht geluisterd moet worden. Punt uit. Heb je problemen met een regel, dan meld je dat later maar, maar net als in de klas is het niet de bedoeling dat je als 11- of 12-jarige in discussie gaat met je leiding.

En het is helemaal irritant als ouders dan ook nog eens meegaan in het gedrag van hun kinderen.

Moet zeggen dat ik dit soort akkefietjes ook wel eens aan de hand gehad heb. Maar goed, 'k heb wat meer ervaring, en dan hebben ze gewoon een moeilijke aan me in zo'n geval.

Maar goed, mijn raad: vertel je zoon dat ie gewoon naar de juf moet luisteren tijdens de overblijf, en verder niet zeuren.

Gestopt met overblijf

Hier zijn we destijds gestopt met overblijf, vond het eigenlijk teveel gedoe allemaal.

Jongste moest tegen haar zin koude pannenkoeken eten die door de overblijfjuf werden getracteerd; ze vindt pannenkoeken niet lekker en koude zelfs nog minder. Een kind verplichten pannenkoeken te eten vind ik van de zotte.

Oudste zou het liefste thee drinken bij de lunch, dat mag niet van de overblijf, ik kan begrijpen dat ze dat niet zien zitten (maar zelf lopen ze wél rond met thee riep dochter dan verontwaardigd). Dus ik gaf haar pakjes drinken mee in smaakjes die ze dan wel redelijk vond. Ook commentaar van de overblijf want zij schenken standaard wicky en vette melkdrankjes en eigenlijk behoort mijn dochter zich daaraan aan te passen. Dat zij die drankjes niet lust is blijkbaar niet boeiend.

Met wat schuif- en regelwerk waren wij van de overblijf af. (En de kinderen aten ook meteen een stuk beter)

Dirksmama

Herkenbaar.

Ook bij klasgenoten van oudste. Die vreten de ergste dingen uit, zijn soms ronduit onbeschoft tegen leerkrachten en overblijfkrachten en dan durft zo'n ouder nog met droge ogen te beweren dat ie niet begrepen wordt.

Het zou denk ik al flink helpen om begrepen te worden als dat mondwerk wat minder groot is. Prepubers op de overblijf kunnen namelijk echt verschikkelijk zijn.
Doe mij maar groep 3 en 4, dat is heel ander volk.

Tweede helft groep 8

die hoort niet meer bij de overblijf. Het is gewoon een veel te groot leeftijdsverschil, die prepubers voelen zich niet meer op hun plaats en gaan vaak irritant doen, hoe dat dan ook komt.

Of je kind past zich aan en luistert. Klaar.

Of hij gaat de laatste maanden bij een vriendje eten.

Ik denk dat ook beter opgeleide krachten dan overblijfmoeders het niet eenvoudig hebben met zo'n gemengde groep.

Ben ik weer...

Nou, het maakt wel veel reacties los en ook bedankt voor jullie meedenken!
Ik heb tegen mijn zoon gezegd dat hij geen bal mag trappen naar overblijfkracht en moet luisteren en dat ik niet weer gebeld wil worden.
Zoon wordt nu erg in de gaten gehouden en bij ieder wissewasje is hij weer de pineut. Ook niet leuk.
Maar ik vind het niet kunnen dat de overblijfjuf zo tegen de kinderen spreekt.Ik denk dat ik er toch wel even met de directie over ga praten. Hoewel...misschien moet ik het ook niet groter maken dan het is? Ik twijfel nog.
Die overblijfkracht is ook de coördinator. De andere juffen lopen onmiddellijk als er wat is naar haar en zij loopt als ze het niet aankan naar de directie. Daar stuurt ze vervelende en niet luisterende kinderen heen en zegt dan tegen de kinderen dat hij ze wel straf zal geven. Zoon is daar ook wel eens naar toe gestuurd, vindt hij niet erg. Directie is erg aardig, praat heel rustig met de kinderen, zoekt uit hoe de vervelende situaties gekomen zijn en geeft meestal geen straf.
Ik baal wel van dat hele gedoe.
Zoon ging al jaren niet graag naar school omdat hij zich ongelofelijk verveelde. De overblijfperiiode is vooral fijn om even lekker te voetballen. Krijgt nu eindelijk extra werk op zijn niveau en dan nu weer dit.
Dus jullie raden aan om wel even met de directie te praten?

Owww....

"Daarop werd hij kwaad en zei dat hij dan wel van haar af was als hij op de middelbare school zat."

Een opmerking die mijn zoon ook zou hebben gezegd (ook behept met een sterk rechtvaardigheidsgevoel).

Als een juf (of wie dan ook) zo´n opmerking plaatst (´je snapt niks, het zal wel niks worden op de middelbare school´) dan kun je niet verwachten dat er een tegenreactie komt. De bal, hoewel zachtjes, tegen haar aanschoppen kan natuurlijk niet.

Ik zou zeker een gesprek aangaan met de overblijfjuf incl. de directeur en/of leerkracht. Zijn eigen leerkracht heeft nooit klachten over jouw zoon, dus waarom dan de overblijfjuf wel, dat zou ik dan wel willen weten.

Correctie:

"...dan kun je niet verwachten dat er een tegenreactie komt."

Het moet natuurlijk zijn: dan kun je verwachten dat er een tegenreactie komt.

Zalazny

Tja, toch blijf ik bij mijn mening, groep 8 groeit er langzamerhand uit. Zeker als er vrijwel geen leeftijdgenoten óók overblijven kun je je als 'groep-achter' buitenbeentje voelen en je daardoor irritant gaan gedragen, want hallo zeg, wat moet je bij die kleintjes.
Dat hóeft natuurlijk niet zo te gaan, maar de praktijk laat dat zien. Bij ons zit er vrijwel niemand uit groep 8 bij de overblijf en degenen die dat wel moeten hebben er een hekel aan. Kinderachtig gedoe, die overblijf. Net als de hele basisschool

Als dirksmama

Ik ga helemaal mee met de dirksmamaposting. Mijn ervaring uit mijn basisschoollesgeeftijd is vooral dat ouders altijd een soort van trots zijn op wat zij 'een groot gevoel voor rechtvaardigheid' noemen bij hun kind 9dat hebben echt álle kinderen trouwens, als je het ouders vraagt), en dat dat uit het oogpunt van de leerkracht vooral neerkomt op slecht luisteren en de confrontatie zoeken. Een autoriteitsconflict. Wat op zich prima bij de leeftijd past, maar geen te tolereren gedrag is in een overblijfsituatie.

Silone

Zelf at ik vroeger ook heel weinig. Ik heb ook nooit een echte groeispurt gehad en at dus in periodes niet veel. Als jouw kind niet vanzelf eet, betekent dat dat je hem iet wat onder druk moet zetten om te eten ? Misschien is altijd goed eten overrated, denk ik soms. Je groeit niet omdat je goed eet. En het is mij opgevallen dat in periodes van mentale groei, er ook regelmatig minder gegeten wordt.

Zeker naar directie

Ik zou hierover toch echt naar de directie gaan, zeker als ze een open mind over dit soort dingen heeft.
niet om direct te klagen maar om te overleggen. Misschien heeft ze wel wat tips voor je zoon. Hatelijke opmerkingen van welke leiding dan ook vind ik niet kunnen.
En als groep acht eigenlijk te groot is voor de overblijf dan zouden ze misschien ook anders behandeld moeten worden, meer verantwoordelijkheden krijgen.
Hier hadden we vroeger ook altijd problemen met 1 overblijfkracht. Toen zij eindelijk wegging waren de problemen met de oudste klassen ineens over. Het hing wel degelijk af van de benadering. Die moeders moeten ook leren met verschillende leeftijdsgroepen om te gaan. En eigenlijk is overblijven gewoon uit de tijd natuurlijk.
Nu woon ik in een ander land en ook hier dezelfde problemen bij de naschoolse opvang. 1 beroepskracht en die is helemaal prima. De rest wordt ingevuld met ouders en daarbij spelen precies dezelfde problemen als in nld. Dat heeft volgens mij toch echt te maken met onkunde en niet met respectloze kinderen!

mirjam

Goed gesprek met zoon

Ik kan mijn goed vinden in de posting van Dirksmama. Eerst maar eens goed praten met zoon (heb je inmiddels gedaan). Want ik heb het gevoel dat de bal nu wel heel erg bij de overblijf wordt neergelegd, en de ene uitspraak van de overblijfkracht nu wel erg wordt uitvergroot. Klopt, had ze niet moeten zeggen, maar als ik het zo lees is zoon ook niet echt een lieverdje geweest. Ik hoop dat het gesprek met je zoon iets meer diepgang had dan 'je mag geen bal naar de juf schoppen', maar gaat over fatsoen, omgang met autoriteit en omgaan met tegenslag.

Dirksmama

Op zich ben ik het wel met je eens, maar ik ken ook tso'ers en leerkrachten die er wel erg tuk op gaan dat ze altijd gelijk hebben, en ook graag ten koste van alles de baas willen blijven. Een keer je ongelijk toegeven kan de situatie behoorlijk laten opklaren.

Leerkracht

Ik zou met de leerkracht in gesprek gaan en vragen of hij de indruk heeft dat het niet goed gaat bij de overblijf. Ik zou toelichten dat er een incident is geweest en dat je zelf de indruk hebt dat het al langer niet lekker loopt. Hoe kijkt de leerkracht er tegenaan? Deelt hij / zij jouw zorgen?
Verder zou ik niet teveel aandacht aan 'het incident' schenken. Zie het als een leerschool voor de middelbare school, waar je zoon nog meer zichzelf staande zal moeten houden tussen allerlei verschillende leerkrachten, met elk zo hun eigen stijl en (on)redelijkheid.
Wat ik me wel afvraag... je zegt dat de overblijfjuf jou heeft gebeld. Hoe is dat gesprek verder verlopen? Deed ze tegen jou verder redelijk? Kon ze rustig vertellen wat de situatie was? Of kreeg je een heel relaas van 'dat kan toch niet zo?!' op hoge toon over je heen? In het laatste geval zou ik dat wel bij de directie neerleggen. Boze overblijfjuffen moeten niet de ouders bellen. Dat geeft problemen.
Groeten, Maw.