Pff carnavalsperikelen
Mijn kinderen zitten op een Katholieke basisschool en vieren carnaval dus uitgebreid.
Nu willen ze dit jaar iets anders. Iedere klas heeft een thema (niet verplicht maar mijn kinderen vinden wel dat het moet, dus voor beiden moeten freubelen en kopen). En de viering is in de middag en de kinderen moeten dus tussen de middag worden omgekleed. Maar ik werk die dag! (Mijn man ook)Dus moeten de kinderen zich op school omkleden. Mijn dochter was helemaal in tranen toen ze dit hoorde.
Ik had het er vanochtend over met een andere ouder en zij neemt vrij, want anders is het zo zielig. Ook een andere moeder vond dat ik het mijn kinderen niet aan kon doen...
Tja.
Nu heeft manlief al vrij op vrijdagmiddag, maar is altijd pas om 13 uur thuis. Ik denk maar dat ik ga vragen of hij iets eerder weg wil. En dan ziet hij het niet eens zitten om de kinderen leuk te schminken (zucht).
Maar eigenlijk is dit weer het gedoe waar ik het laatst ook al over had, dit kan niet zonder uitgebreide ouderparticipatie. Ook gaan de kinderen een optocht houden; buiten. Dus het bedachte tenue voor de jongste kan weer veranderd want veel te koud en ze wil daar geen jas over. En oja ze willen wel veel ouders aan de kant die kijken...
Dat het buiten is hoorde ik (bij toeval) pas afgelopen week.
Het is alweer anders dan ik eerst verwachtte want vorig jaar was het feest 's avonds en waren de kinderen al om 14 uur uit en werden dan weer om 17 uur op school (verkleed en wel) verwacht, Omdat dit ook op mijn werkdag was had ik ze al 's ochtends aangekleed en geschminkt, maar toen waren ze de enige van de hele school. Bij de BSO was er die middag ook bijna niemand. Ik heb daar toen behoorlijk veel commentaar op gekregen (van mede-ouders...) Mijn man dan weer niet (het zijn toch ook zijn kinderen?!)
Waarom houdt school zo weinig rekening met werkende ouders? Werkende ouders zou toch de norm moeten zijn! Ik twijfel steeds vaker of ik mijn werkzaamheden maar niet gewoon stopzet.
Ook afgelopen week vond ik een drama. De kinderen vrij, een dag BSO en de rest van de week in een soort werk-prive spagaat.
Gek genoeg is dit dus pas van de laatste tijd, toen we deze school uitzochten was hier nog helemaal geen sprake van. Wel is er momenteel een overijverige oudercommissie die dit soort dingen bedenkt.
Ik heb dit ook al besproken met de directeur, maar hij doet er niet veel mee. Hij is ook een interimmer en gaat na dit schooljaar weg. Ik vrees ook dat veel van die ideen bij hem vandaan komen, of hij geeft de OC de vrije hand.
Nou nou hippemama
Mag jij jezelf niet meer zijn nu je eenmaal moeder bent?
Daar heb ik persoonlijk dan weer helemaal geen last van. Maar ik maak me over dit soort dingen dan ook niet zo druk. Gelukkig vieren we hier geen carnaval, maar anders zou ik iets regelen met de juf of een overblijfmoeder of een vader of moeder van een klasgenootje.
En hoe is het zo gekomen dat je man zich niet aan zijn afspraken houdt? Dat lijkt me meer het probleem dan hoe de school de zaken organiseert. Blijkbaar ga jij het dan oplossen ipv je man op zijn verantwoordelijkheden wijzen. Ik zou dan toch wat meer energie steken in goede afspraken maken met je man.
En wat bedoel je ermee dat de BSO zo duur is dat het niet loont? Dat je minder verdient dan de kosten van de BSO? Behalve dat dat me stug lijkt gezien de hoogte van de kinderopvangtoeslag, is dat volgens mij niet de vergelijking die je moet maken. Of werk je echt alleen maar voor het geld?
Overigens verbaas ik me er ook wel eens over hoor, dat de school ervan uitgaat dat alle moeders thuis zitten te wachten op een verfrommeld briefje waarin staat dat kind de volgende morgen kerststukjesmateriaal mee moeten nemen oid, maar met een beetje creativiteit is daar altijd wel een mouw aan te passen.
Hippemama
"je mag jezelf niet meer zijn als je eenmaal moeder bent"
Is dat zo? Van wie mag jij jezelf niet meer zijn dan? Ik herken het helemaal niet, en dan ben ik toch al bijna 14 jaar moeder. Volgens mij ligt de sleutel bij jou zelf: je lijkt jezelf in een underdog-positie te plaatsen. Je laat anderen de regie voeren, en voelt je daarvan slachtoffer. Ten onrechte, want er is helemaal geen reden voor. Kom op meid, kom uit je schulp, jij bent zelf verantwoordelijk voor je levensgeluk hoor!
Idd
bij de jaaropgave wordt dat gewoon verrekend. En voor een heel jaar opvang hoef je maar 1`uur te werken in het jaar. Je mag wel een maximum aantal uur per maand per kind laten verrekenen (230uur) maar daar staat niet tegenover dat je dan ook zo veel moet werken.
Nooit goed?
Zo voel ik het helemaal niet. Ik krijg wel eens kritiek, hier of uit de omgeving, maar dat zie ik echt niet als dat ik het nooit goed doe. Ik sluit me aan bij IJsvogeltje, wie zegt dat je jezelf niet mag zijn? Van kritiek (positief en negatief) bepaal jezelf wat je er mee doet.
Ik was met carnaval in Duitsland voor mijn werk, de kinderen gingen verkleed naar school en we hebben vantevoren geoefend wat ze zelf konden en waarmee papa moest helpen. Met koninginnedag wil oudste graag "op een kleedje", ik moet dan weer naar het buitenland. De moeder van haar beste vriendin (die ook op dat kleedje wil) zal dan helpen. Soms is het wel lastig en vervelend voor de kinderen, maar geen onoverkomelijk probleem. Als je er zelf luchtig over doet zullen de kinderen dat waarschijnlijk ook doen.
Hippemama
"Ik moet dat natuurlijk gewoon van me af laten glijden, maar ik vind dat nog niet meevallen eigenlijk."
Nee, dat valt ook niet mee, mar aldoende leert men. Je kunt het nooit iedereen naar de zin maken, en dat hoeft ook niet. Trek je eigen plan, vaar je eigen koers.
Werkende 'moeders' laten het zelf gebeuren
Hippemamma:"Waarom houdt school zo weinig rekening met werkende ouders? Werkende ouders zou toch de norm moeten zijn! Ik twijfel steeds vaker of ik mijn werkzaamheden maar niet gewoon stopzet." Omdat werkende moeders dat zelf laten gebeuren en school die vrijheden gunnen. Ik ben zo goed als geen man tegengekomen die er aan twijfelt om zijn werkzaamheden maar stop te zetten om zich in te kunnen zetten voor 'leukigheden' die school bedenkt.
Gewoon leren poot stijf te houden en een olifantenhuid kweken. Laat je niet chanteren met het gebruikelijke verhaal dat het anders 'zielig' voor je kinderen zou zijn. Weet je wat pas zielig is? Een moeder die zich tegen haar zin laat ringeloren om wat anderen van haar denken. En het ongeemancipeerde voorbeeld wat ze haar kinderen geeft dat het altijd de vrouw is die haar werk, carriere en tijd moet opofferen om naar de pijpen te dansen wat voor extra's de school nu weer heeft bedacht.
Ouders zijn prima in staat om allerlei leuks voor hun kinderen te bedenken en dat uit te voeren in combinatie met hun werk, daar hebben ze school niet voor nodig. De verhouding kosten-tijd vs plezier voor kind van vele bedenksels van school is volledig zoek. Ik doe mijn kinderen een veel groter plezier door met ze één middag naar het bos/bergen/zwembad/strand/optocht te gaan i.p.v. één middag zoet te zijn met de hele stad af te zoeken naar speciaal materiaal en vervolgens 3 dagdelen zoet te zijn om 3 carnevalscostuums in elkaar te flansen, die vervolgens hoogstens 2 uur worden gedragen. Vaders zijn er kennelijk beter in om deze kosten-baten analyse te maken, veel moeders horen 'zielig' en bedenken dan dat geen moeite ze teveel is om hun kind vooral niet zielig te laten zijn zonder er bij stil te staan of het werkelijk wel zo verschrikkelijk is als je kind niet geschminkt is of een iets minder fantastisch costuum heeft wat zelf aan en uit kan.
De basisschool waar op het ogenblik 3 van mijn kinderen zitten had dit jaar ineens iets nieuws bedacht. Ipv gewoon Carneval zoals altijd kostenloos op school te vieren zouden de kinderen tegen betaling naar een speciaal spektakel gaan. Of ik maar even voor toestemming wilde tekenen. Ik vind niet dat ons schaarse geld daarvoor over de balk moet dus teken niks. Wordt ik gebeld door school dat ze met een probleem zitten want nu moeten ze speciaal iemand op school laten om voor mijn kinderen een alternatief programma te bedenken. Tja, ik heb niet bedacht dat carneval ineens anders gevierd moest worden, dat is niet mijn probleem. Maar of het dan niet verschrikkelijk zielig voor mijn kinderen was, want zo leek het of ze gestraft werden. Tsja, als zij geen ander leuk programma hadden voor niet betalende kinderen voor een school die voor de wet gratis zou moeten zijn, dan hou ik ze op hun verantwoording die dag wel thuis. Nee, dat kon ook niet want ze moesten er vervolgens een thema over schrijven. Enfin om een lang verhaal kort te maken uiteindelijk bleken ze er toch heen te kunnen zonder kosten en bleken de schoolbusjes die eerst niet zouden rijden in eens wel hun diensten die ze volgens het schoolabbonement zou moeten doen te kunnen draaien door 10 minuten met de tijden de schuiven.
Kinderen hebben de avond ervoor zelf hun costuums samengesteld uit oude kleren en wat overgebleven resten van ooit geschonken carnevalskleren en daarbij de atributen geknutseld. Dikke pret en de costuums hadden op deze manier veel meer waarde voor hen door de moeite die ze ervoor gedaan hadden, waardoor ze de volgende ochtend zelfverzekerd ermee op het schoolbusje stapten ten midden van andere kinderen met duurgekochte of door moeder urenlang genaaide kleding.
Mijn kinderen zijn helemaal niet zielig met hun werkende en niet frobelende moeder. Ze leren om voor zich zelf op te komen, na te denken voordat ze iets doen alleen maar omdat de rest het ook doet en creatieve oplossingen te bedenken voor problemen die anderen op hun pad leggen. Ik ben apetrots op ze. Die komen er wel.
Leuk detail is nog dat toen het beruchte thema over die carnevalsdag geschreven moest worden, de zoon met handicap, die absoluut zegt waar het op staat, omdat hij niet kan liegen, zelfs niet voor sociaal wenselijke gelegenheden in het thema even uit de doeken deed wat hij ervan gevonden had. Tja, het begon met de min of meer retorische vraag of het spektakel leuk geweest is en waarom, waarop zoonlief heel eerlijk antwoorde met NEE en vervolgens alle nadelen van veel wachten, verplaatsen, langdradig, minder tijd op zelf te spelen ed. netjes op een rijtje stelde. Ik ben benieuwd naar het cijfer 
Groeten Primavera
Hahaha primavera (ot)
"Leuk detail is nog dat toen het beruchte thema over die carnevalsdag geschreven moest worden, de zoon met handicap, die absoluut zegt waar het op staat, omdat hij niet kan liegen, zelfs niet voor sociaal wenselijke gelegenheden in het thema even uit de doeken deed wat hij ervan gevonden had. Tja, het begon met de min of meer retorische vraag of het spektakel leuk geweest is en waarom, waarop zoonlief heel eerlijk antwoorde met NEE en vervolgens alle nadelen van veel wachten, verplaatsen, langdradig, minder tijd op zelf te spelen ed. netjes op een rijtje stelde. Ik ben benieuwd naar het cijfer "
haha,ik heb ook zo'n zoon. Hij wilde ook niet verkleed naar school, tja... maar iedereen "moet" verkleed komen. Dus moeten we ieder jaar iets creatiefs verzinnen dat voor hem er niet verkleed uitziet maar voor school wel als meedoen kan worden bestempeld 
Hij kan intussen ook heel goed benoemen wat er allemaal zo STOM is aan carnaval, en doet dat dan ook te pas en te onpas. Ik heb zelfs even overwogen om hem maar thuis te houden die dag, veel leerzaams zie ik er toch niet uitkomen, maar uiteindelijk is hij gewoon gegaan. Gelukkig is de viering hier redelijk rustig, dat heb ik wel eens anders gezien 
groetjes, Tess.
Verkleed moeten (ot)
Bij oudste in de klas, groep 6, had ook niet iedereen zin om zich te verkleden. 2 van de kinderen kwamen dus gewoon "als zichzelf". Volgens dochter werd daar niet moeilijk over gedaan.