Ouders niet blij met studiekeuze, wat vinden jullie?

je moet natuurlijk iets kiezen wat bij je past, niet wat je ouders willen. Ik wil wel de ‘hier zijn de baankansen ook heel goed mee’ enigzins nuanceren. De baankansen voor economische studies in het wo en hbo gaan zo ver ik weet al jaren steeds wat omlaag (met enkele uitzonderingen).
Ik weet van het hbo meer dan het wo en zou mijn kind bij enige twijfel over interesse op dit moment bijna alle economische hbo opleidingen afraden. 
Grappig om te lezen dat de baankansen met WO taal en cultuur bijv nu hoger zijn dan met een economische studie. (Studiekeuze qompas)

Met het groeiende tekort aan arbeidskrachten zou ik me absoluut geen zorgen maken over de banenkansen met een economische studie.

Ik heb zelf een heel obscure universitaire studie gedaan met destijds slecht 5% kans op werk in dit vakgebied, en nu nog minder, schat ik in. Mijn ouders vonden het wel wat zonde, ik had ook wel stevige betastudie aangekund, maar ze hebben nooit geklaagd. Ik was en ben enthousiast en goed in mijn vakgebied. Ik ben nooit werkloos geweest en verdien heel goed mijn boterham. 
Echt, volg je hart, zeker wanneer je hart bij economie ligt. Dat is een uitstekende en verstandige keuze waar je mee vooruit kunt.

Kleine geruststelling: Je bent niet verantwoordelijk voor het geluk van je ouders. 
Dat hoef je niet mee te tellen in je studiekeuze. Hun teleurstelling is hun keuze en dat mag je bij hen laten liggen. Hoe moeilijk dat (in het begin) ook is.

Je keuze klinkt goed onderbouwd én het is een hele verantwoorde keuze (niet bepaald een "pretstudie"). Succes met de keuze en alvast veel plezier op je opleiding gewenst, welke dat ook gaat worden!

Zoals te verwachten zijn de adviezen hier vooral dat je je eigen keuze moet maken, het is jouw leven en jouw toekomst.
Mij viel echter dit zinnetje op: '... dat ik zonder hun support ook mezelf erg leeg zal voelen.'. Daarin zit vooral de strijd: in jezelf. Voor jou is de emotionele ondersteuning van je ouders erg belangrijk. Jouw ouders willen trots zijn op je, denk ik, en dat naar de buitenwereld ook laten blijken: onze dochter is arts (of advocaat, dat is ook vaak populair). Het wordt moeilijker als je 'supply change manager' wordt, of iets dergelijks.
Het zal enige tijd duren voordat je ouders aan jou kunnen zien wat de toekomst is die jij voor jezelf hebt opgebouwd, waar je hart ligt en wat je wil bijdragen aan de wereld. als dat duidelijk is zullen ze trots op je zijn. Ik hoop voor je dat je zo lang kunt wachten.

Tsjor

Het klinkt alsof je ouders hevig projecteren. Jij moet gaan doen wat zij destijds voor zichzelf gewild hadden, en al het andere is niet goed genoeg.

Tja, daar kun je geen gesprek mee voeren, heh. En dat is jammer. Want er zijn wel degelijk onverstandige studiekeuzes. Een studie moet bij je passen, en dan niet alleen de inhoud, mar ook andere dingen, zoals: de schaal van de studie, het niveau van de studie en van je medestudenten (waar jij dus al goed over nagedacht hebt), het werkveld (het soort werkomgevingen dat je vindt: ZZP versus heel ambtelijk, samen met vakidioten of juist brede teams met mensen van andere expertisen, etc.). En er zijn wel degelijk ouders die weten dat bepaalde - specifieke - studies niet bij hun kind passen, terwijl kindlief zich blindstaart op de inhoud.

Een ouder die echt kijkt naar het kind - wat wil het kind, wat past bij het kind - kan een nuttige bijdrage leveren aan de goede studiekeuze van een kind.

Maar een ouder die op basis van de eigen dromen en waarden heeft bedacht dat alleen specifieke studies goed genoeg zijn voor zijn kind, en de rest allemaal niet... zo'n ouder heeft niets bij te dragen, maar kan een hoop verkloten (zowel in de studiekeuze als in de relatie met het kind).

Baankansen zijn gemiddelden, dat zegt niets over individuele gevallen, en kan ook in 4 jaar tijd nog volstrekt veranderen. Met een NT- of NG-profiel in een studie die geen NT- of NG-vereist ben je sowieso al niet gemiddeld. En wat je naast je studie allemaal doet is ook superbelangrijk.

Vervelend dat je zulke "overbearing" ouders hebt. Misschien dat je er met decaan op school over kunt praten?

Is er een reden, denk je, dat je ouders graag willen dat je geneeskunde of tandheelkunde gaat studeren?  Zijn zij zelf mss arts oid?

Je hebt nu de leeftijd om zelf beslissingen te nemen. Steunen ze je ook financieel?  En mocht je toch voor een andere studie kiezen, blijven ze dat dan doen? Of gebruiken ze dat als pressiemiddel?

Elke ouder wil dat zijn kind gelukkig is en doet waar hij/zij goed in is en gelukkig van wordt.

tsjor schreef op 24-04-2023 om 10:58:

Zoals te verwachten zijn de adviezen hier vooral dat je je eigen keuze moet maken, het is jouw leven en jouw toekomst.
Mij viel echter dit zinnetje op: '... dat ik zonder hun support ook mezelf erg leeg zal voelen.'. Daarin zit vooral de strijd: in jezelf. Voor jou is de emotionele ondersteuning van je ouders erg belangrijk. Jouw ouders willen trots zijn op je, denk ik, en dat naar de buitenwereld ook laten blijken: onze dochter is arts (of advocaat, dat is ook vaak populair). Het wordt moeilijker als je 'supply change manager' wordt, of iets dergelijks.
Het zal enige tijd duren voordat je ouders aan jou kunnen zien wat de toekomst is die jij voor jezelf hebt opgebouwd, waar je hart ligt en wat je wil bijdragen aan de wereld. als dat duidelijk is zullen ze trots op je zijn. Ik hoop voor je dat je zo lang kunt wachten.

Tsjor

Wat is er mis met supply chain manager? vraagt trotse ouder van een zoon die in de logistiek werkzaam is. Als je niet doorhebt hoe belangrijk logistiek is, zou ik de komende dagen naar AH gaan.

Auwereel schreef op 24-04-2023 om 14:21:

[..]

Wat is er mis met supply chain manager? vraagt trotse ouder van een zoon die in de logistiek werkzaam is. Als je niet doorhebt hoe belangrijk logistiek is, zou ik de komende dagen naar AH gaan.

♥️♥️♥️

En verder, een studie doen die je helemaal niet wil doen is toch niet vol te houden? Daar word je niet gelukkig van. Ik heb zelf een studie gedaan in een richting waar niet veel werk in had. M'n vader heeft ook wel eens gezegd dat als hij had mogen kiezen ik iets anders was gaan doen, maar ja, ik moest kiezen. Ik heb uiteindelijk ook geen werk gevonden in die specifieke richting, maar ben prima terecht gekomen.

Het is heel logisch dat je je graag gesteund wil voelen door je ouders en dat je graag wil dat ze trots op je zijn. Elk kind wil dat in beginsel. 
Toch is de oplossing niet altijd in de pas blijven lopen van hun verwachtingen. Dat gaat je op den duur opbreken met misschien nog wel meer teleurstellingen voor jullie allemaal.
Stel, je gaat geneeskunde studeren, ten koste van iemand die dat wel graag wil. Het boeit je niet, je bent er niet geschikt voor, je hebt geen motivatie en haakt af of moet noodgedwongen stoppen wegens gebrek aan resultaat. En dan...dan ben je een paar jaar en een hoop geld verder, je hebt nog steeds geen studie of iets waar je plezier in hebt, je ouders zijn alsnog teleurgesteld en je raakt ook nog teleurgesteld in jezelf. 

Er is een reden dat je geen toestemming van je ouders hoeft te geven om je in te schrijven voor een studie aan de universiteit en dat je voor je profielkeuze je ouders wel om een handtekening moet vragen ter goedkeuring. Overigens vind ik persoonlijk dat dat tweede ook niet per se wenselijk is vanwege mensen als jouw ouders. En daar zijn er meer van. Mijn man is mentor van 3 havo en heeft elk jaar wel met een aantal van dergelijke types te maken.
Natuurlijk is het goed om er met je kind over te praten en argumenten mee te geven ter overweging, maar uiteindelijk ligt de keuze daarvan bij het kind en is dat ook een stap richting volwassen worden. 

Temet schreef op 24-04-2023 om 14:58:

" Wat is er mis met supply chain manager?"

Ik denk niet dat Tsjor vindt dat daar iets mis mee is, maar eerder dat zij denkt dat dat voor sommige ouders een minder aansprekende keuze is dan een bekend statusberoep als arts of advocaat.

Het valt met de status van artsen en advocaten in de praktijk trouwens nog vies tegen, en in sommige gevallen met de inkomsten ook (de sociale advocatuur is sappelen). Maar op het eerste gezicht/gehoor lijkt het heel wat.

Wat ook nog mee kan spelen - geheel los van status - is dat je bij sommige opleidingen gewoon een veel beter beeld hebt dan bij andere. Ik vind het om die reden stiekem wel leuk dat mijn zoon biologie is gaan studeren. Dan heb ik tenminste het idee dat ik een beetje snap waar hij mee bezig is. Dat is lang niet bij alle opleidingen zo.

Ik zat afgelopen weekend op een verjaardagsfeestje van een tante volop tussen de >80 jarigen. Een van de tantes had haar eigen zoon, zo'n 45 jaar geleden opgegeven op een categoraal gym om de brugklas te doen, toen kon dat nog zonder het juiste advies van de lagere school. Hij faalde gigantisch, misschien kon hij het wel maar hij wilde het niet. Uiteindelijk heeft hij met klinkende cijfers de lts gehaald, iets waar zijn ouders zich nog steeds voor schamen op de een of andere manier.
Nu hebben ze een kleinkind dat een dure buitenlandse studie doet, iets waar hij straks status mee verwerft. Oom en tante zaten ontzettend te pochen over het betreffende kleinkind.

Toen werd mij gevraagd wat mijn kinderen deden, dan kan ik zeggen dat mijn ene kind scheikunde studeert en de ander havo-eindexamen doet. Voor mensen die zelf niet meer hebben gedaan dan de mavo is scheikunde aan de universiteit zo abstract dat het ze niet interesseert. Het werd afgekapt met: Wat kan je daar dan later mee? Dan kan ik een hoop interessante termen de kamer in slingeren maar daar wordt het voor die oom en tante niet duidelijker van. Dat scheikundige processen (die iemand ooit heeft uitgevonden) een belangrijke rol hebben gespeeld bij de bestrijding van de coronapandemie (pcr-testen en zelftesten met de techniek chromatografie) wordt afgedaan met een: ach dat had ook wel overgegaan als we niks hadden gedaan.

Overigens luister ik altijd belangstellend naar de verhalen van dochter en de foto's die ze laat zien van lab-dag bekijk ik ook met interesse. Ik probeer wat van het jargon op te pikken dat ze wel een stuk van haar verhaal bij iemand kwijt kan. Van sommige theorievakken ben ik blij dat zij het begrijpt en haar tentamens haalt, dat hoef ik zelf niet te begrijpen.

Tsja, 'wat doet jouw kind' is een geliefd gespreksonderwerp op familiebijeenkomsten....

Tsjor

Ik ga zelf een master supply chain management doen op mijn oude dag dus dat vind ik zeker een zinvolle studie. De daadwerkelijke benaming van de studie is een mondvol en krijg ik er maar zelden zonder haperen uit Het gaat erom om spulletjes zo soepel mogelijk en tegen een zo laag mogelijke prijs van A naar B te krijgen.