Nog eens dan met andere naam; bemoeien met straf op school
Op school heeft marjo een grote mond tegen de leraar; het was niet de eerste keer dat dit gebeurde en zij krijgt strafwerk. Marjo komt thuis en vertelt vader dat ze op school straf werk gekregen heeft. Vader vraagt; 'Wat heb je gedaan dan?' Marjo; 'niets!'
Vader zegt;'Oh, maar dan hoef je dat ook niet te maken,wacht maar even' en pakt pen en papier. De volgende dag komt Marjo op school en de leraar vraag waar haar straf werk is. Oh, zegt Marjo' Dat hoefde ik niet te maken van mijn vader en laat de leraar een briefje zien.
'Beste meneer ....,
Marjo hoeft van mij geen straf werk te schrijven.
groet, De vader van Marjo.
Aha, zegt de leraar en denkt even na. Hij vraagt Marjo 'Moet jij thuis wel eens iets doen wat je niet leuk vind, Marjo?' "ja' zegt Marjo. 'Zoals?"vraagt de leraar?' "Nou, afwassen bijvoorbeeld' Oke zegt de leraar. Hij schrijft een briefje en geeft dat aan Marjo. 'Geef dit maar aan je vader' zegt hij erbij. Thuis leest vader het briefje van de leraar.
'Beste vader van Marjo,' schrijft de leraar...
Marjo hoeft van mij thuis niet af te wassen.
vriendelijke groet, meneer ....
Moraal van dit verhaal. Waarom vinden ouders toch altijd dat er geprotesteerd moet worden tegen allerlei straf? Kan er niet een beetje vertrouwen gesteld worden in school en kunnen we niet een beetje afgaan op de professionaliteit van leraren en leraressen?
In een andere klas zetten zou een vernedering zijn.
Als kinderen in de klas een bril van iemand verstopt heeft is het zielig dat alle kindjes binnen moeten blijven in de pauze...
Als een jongetje een stopbordje moet maken voor knuffelen in de klas is dat vernederend , kwetsend en geeft dat vreselijk verdriet.
Hebben onze kinderen werkelijk zulke tere zieltjes? Of overdrijven wij als ouders een beetje?
Mijn zoon heeft inderdaad een teer zieltje en hij zorgt er zelf dus altijd goed voor dat hij geen straf hoeft te krijgen. Een collectieve straf zou hem onnodig hard raken omdat hij er zelf dus juist alles aan doet om straf te voorkomen. Ik ben dus blij dat ze daar bij ons op school niet aan doen.
Niks mis mee, gevoelige kinderen. En als de juf mijn kind naar mijn idee verkeerd aanpakt, dan zou ik daar zeker iets van zeggen.
Vraagje mvrkoekepeer:
Hoe leer jij je kind(eren) voor zichzelf opkomen?
En welk trauma zou hij overhouden aan collectief straf krijgen?
Gr. Poezie.
En:
Beter collectief straf dan geen straf.
Gr. Poezie.
Pelle
"Word jij op je werk gestraft als 1 collega iets heeft uitgevreten?"
Ja hoor, dan worden er van allerlei restricties e.d. ingevoerd.
"Hoe pak je degene die het gedaan heeft als de hele klas straf krijgt? Die vindt het alleen maar grappig en zal leren om nooit meer toe te geven dat hij bijv die bril verstopt heeft en hij zal leren om voortaan nog voorzichtiger te zijn als iemand hem erbij lapt waarna hij de straf krijgt."
Je draait de boel om, een collectieve straf heeft alleen zin als de dader niet in z'n eentje gepakt kan worden.
Gr. Poezie.
Vaak
weten kinderen onderling wel wie de schuldige is: maar klikken mag niet, en willen ze niet omdat ze dan zelf de pestkop achter zich aan krijgen.
Collectief straffen leid tot groot negatief gevoel tov de pester/schuldige. Kinderen zullen met zijn alle boos worden op de schuldige omdat hij had moeten bekennen. Pesten=stom en niet stoer!
Als ouders zich er mee gaan bemoeien en de de boosheid richt zich tot de leerkracht omdat die "niet juist straft". Gaat het doel van de straf niet meer op.
Ik vind dat ouders zich nooit moeten bemoeien met straffen op school, en als ze bezwaren hebben moeten ze dat met de leerkracht bespreken en niet met het kind.
Ik val een leerkacht nooit af waar mijn kinderen bij zijn.
groet, polly
Straf
jammer dat mijn stukje in het vorige draadje is gedelete. Ik zal proberen op te schrijven wat ik eerder heb gemeld. Maar goed, van collectieve straffen ben ik ook geen voorstander, ik weet niet hoe je het anders aan moet pakken maar iedereen laten nablijven oid werkt niet.
Individuele straffen moeten er zeker zijn, natuurlijk wel in redelijke zin. Ik zal ook niet snel contact opnemen met een docent dat ik de straf niet terecht vind. Mijn motto is: wie zich brandt, moet op de blaren zitten. En als de ander er mee wegkomt, dan mazzelt hij maar hij zal zeker ook een keer zijn verdiende loon krijgen. Geen reden om in te grijpen in ieder geval.
Wat ik ook vervelend vind, is als ouders zich bemoeien met een incident tussen 1 van mijn kinderen en hun kind, zeker als het tussen de kinderen al goed is. Vandeweek zoiets meegemaakt: de kinderen hadden hun straf begrepen, geaccepteerd en ondergaan en waren alweer dikke vrienden, gaat zo'n moeder mij ook nog op het matje roepen (haar kind was vergeten eigen aandeel in het gebeuren te vermelden thuis) en olie op het vuur gooien. Voor mij en de kinderen was de zaak allang gesloten. Waarom doet zo'n moeder dat nou?
Omdat
Omdat haar kind er zo "verdrietig" van was en zo vergevingsgezind naar jouw kind toe geweest dat ze het té zielig voor hem vond.
Gr. Poezie.
Poezie
Schrijf ik ergens dat mijn kinderen niet voor zichzelf opkomen?
En is zo'n straf alleen niet gerechtvaardigd als kinderen er een trauma aan overhouden?
Mijn kinderen zijn gezegend (ja, gezegend) met een groot gevoel voor rechtvaardigheid. En ik ben het met ze eens dat zo'n straf gewoon niet eerlijk is voor 29/30e van de klas.
Collectief: liever niet
Ik ben als docent niet voor collectieve straffen. Heb zelf te vaak me dood zitten vervelen na schooltijd omdat anderen iets hadden uitgevreten.
Wat ik wel eens doe, is een klas collectief aanspreken. Vandaag nog. Er kwam iemand observeren en de halve klas ging fwars liggen (dat is onzekerheid en onveiligheid, wat doet die mevrouw hier, we geloven de uitleg van de juf niet, etc). Dan stuur ik niet de halve klas eruit maar leg de les wel stil en zeg dat ik de sfeer heel vervelend vind en of iemand wil reageren. Dat werkt vaak wel. En ja, dan wordt de les dus ook stilgelegd voor degenen die zich wel gedroegen.
Ik ben voor individuele straffen. Eigenlijk ben ik helemaal niet zo voor straffen. Ik doe het zo weinig mogelijk. Ik ben meer voor belonen en afleiden, dat werkt gewoon beter.
Groetjes
Massi
O ja
Ik vind het onprettig als ouders geen verhaal halen bij de betreffende docent, maar meteen vierkant achter het kind gaan staan: "Mijn Jordy doet zoiets nooit, dus hij hoeft geen straf". Heel fijn, zoiets. En het ergste is dat het altijd weer een pyrrhus-overwinning is, want als Jordy nooit gecorrigeerd mag worden en zijn gedrag stelselmatig voortzet en/of verergert, krijgt Jordy de rekening vanzelf op zijn bord. Dan mag hij naar een andere school, of naar een lager niveau. Op zijn minst krijgt Jordy de onzichtbare rugzak "rotjoch" en komt daar jarenlang niet meer van af. Fijn voor Jordy.
Groetjes
Massi
Tuurlijk
Natuurlijk heeft ieder kind zijn eigen verhaal van wat er gebeurd is. De waarheid ligt in het midden. Daarom neem ik nooit klakkeloos aan dat wat 1 van mijn kinderen zegt ook de absolute waarheid is of uberhaupt de waarheid. Maar deze ouder wilde mij even de les lezen over wat mijn zoon allemaal fout had gedaan terwijl het voor de jongens allang weer over was en voor mij en de overblijfouder ook. Straf begrepen, geaccepteerd en voldaan. Waarom moet een ouder dan gaan roeren en waarom zou de ene ouder de andere de les lezen, zonder wederhoor?
Bemoeien met straf
Tot mijn verbijstering, ben ik er een paar jaar geleden achter gekomen dat niet elke leerkracht zorgvuldig omgaat met de belangen/gezondheid van alle kinderen in de groep.
Na deze ontdekking ben ik me ervan bewust geworden dat het de plicht is van ouders om hun kinderen te beschermen als een leerkracht, middels bijvoorbeeld straffen, kinderen beschadigen. Kinderen zijn erg kwetsbaar op school. Leerkrachten hebben erg veel machtsmiddelen en kunnen daar misbruik van maken. Dat gebeurt helaas vaker dan je zou verwachten.
Ik heb mijn kind ooit laten straffen op een zeer onredelijke manier (twee uur lang nablijven, omdat hij de juf geen excuses aan wilde bieden voor iets waar hij niet schuldig aan was). En omdat mijn kind een hypergevoelig zorgenkind is/was, wat toen nog heel erg veel moest leren over de manier waarop mensen met elkaar omgaan in de 'echte' wereld, is dit heel erg slecht voor de psychische gezondheid van mijn kind geweest. Als ik de tijd terug kon draaien, stapte ik nu alsnog dat lokaal binnen en nam ik hem mee.
Straffen horen bij het leven, ik vind ze vaak niet het doel dienen wat mensen denken ermee te bereiken, maar mijn mening doet niet ter zake. Mijn kinderen zullen moeten leren om te gaan met straffen. Ook volwassenen worden gestraft. (boetes, onstlag, bijvoorbeeld)
Bij het leren omgaan met straf, hoort echter ook: leren wat je kunt doen, als je vindt dat je onrechtvaardig behandeld wordt. (Je weet wel, in bezwaar gaan als je ten onrechte een bekeuring krijgt, bijvoorbeeld) Aangezien mijn kinderen dat nog niet zelfstandig kunnen, ze zijn immers nog niet volwassen, zal ik ze daarbij helpen, waar nodig. Dit betekent niet dat ik het gezag van de leerkrachten ondermijn. Dit betekent dat ik mij het recht voorhoud om te informeren waarom mijn kind straf heeft gekregen, en ik de visie van mijn kind verwoord aan de leerkracht (als dat kind dit zelf nog niet kan). En dat ik ingrijp als ik merk dat de straf slecht is voor de (psychische) gezondheid van mijn kind.
Vertrouwen
1. Waarom vinden ouders toch altijd dat er geprotesteerd moet worden tegen allerlei straf?
Dit is volgens mij niet waar. Ouders vinden dit niet altijd en doen dit volgens mij ook niet altijd. Ik merk er in elk geval weinig van. Ik denk ook niet dat ze protesteren tegen "allerlei straf" maar tegen bepaalde vormen van straf.
2. Kan er niet een beetje vertrouwen gesteld worden in school en kunnen we niet een beetje afgaan op de professionaliteit van leraren en leraressen?
Dat is op zo'n moment de vraag. Wanneer ik vaak verhalen zou horen over straffen, als er vaak collectieve straffen worden uitgedeeld, of vernederende straffen, dan zie ik dat als een signaal. Als ik mijn kinderen hier meer dan eens over zou horen dan ga ik polshoogte nemen. En krijg ik dan geen bevredigend antwoord, dan neemt mijn vertrouwen in zowel school als de professionaliteit van de leerkracht wel af.
3.Hebben onze kinderen werkelijk zulke tere zieltjes?
Tere zieltjes... nee, de meesten niet, vermoed ik. Als ouders vertrouwen we onze kinderen toe aan andere volwassenen. Weer dat vertrouwen. Ik vertrouw erop dat die andere volwassenen op een goede manier voor mijn kind zorgen. Goed is een rekbaar begrip. Sommige straffen vallen daar wat mij betreft absoluut buiten (lijfstraffen bijvoorbeeld, maar ook erg vernederende straffen), andere straffen zitten in een soort grijs gebied en moeten wat mij betreft zeker niet te vaak voorkomen. Niet zozeer omdat ik denk dat die straf per sé schadelijk is voor mijn kinderen (zeker niet teer van ziel), maar vooral omdat ik daarmee het vertrouwen verlies in de pedagogische vaardigheden van de leerkracht. Zie Massi voor wat betreft alternatieven.
4. Of overdrijven wij als ouders een beetje?
Wij als ouders online? Ik zie hier vaak ouders checken. "Wat vinden jullie ervan?", "Is dit normaal?" Zoals Ayla in het draadje hierboven. Ik vind dat een goede zaak en ik denk dat andere ouders dat (IRL) ook doen.
Ik weet ook wel dat er ouders zijn die zich (te) veel bemoeien met de gang van zaken op school. Volgens mij zijn dat ouders die vaak om verschillende redenen, onvoldoende vertrouwen hebben in "school en de professionaliteit van leraren en leraressen". Dat vertrouwen moet dan van twee kanten worden opgebouwd.
Groeten, Maw.
Kobalt
Mooi gezegd, vooral je laatste alinea. Daar ben ik het helemaal mee eens.
Of het waar is dat kinderen "erg kwetsbaar" zijn op school... dat wens ik te betwijfelen. Zeker niet alle kinderen. Zeker niet op alle scholen.
Groeten, Maw.
Ik vind sommige straffen wel ernstig irritant
Ik heb gelukkig nog geen kinderen in de basisschoolleeftijd, maar wel broertjes en oppaskinderen die ik vroeger met enige regelmaat van school haalde.
En dan moest de hele klas nablijven na school. Sta je daar in de regen te blauwbekken omdat de juf/meester een punt moet maken.
Samen met de juffen van de naschoolse opvang die met hun hele planning (meerdere scholen waar ze kinderen moeten halen) in de war raken.
Straf is prima, maar doe dat tijdens schooltijd en niet na schooltijd en straf de dader en niet de hele klas.
Dat doe ik op werk toch ook niet. "Sorry, ik weet het is half 6, maar een van jullie heeft een vergissing gemaakt en jullie mogen niet weg totdat de dader zich meldt."
Ik zou een acute personeelsopstand creëren en terecht ook.
Telefoon afpakken en innemen voor een week kan ik ook slecht hebben. Tuurlijk neem je hem in tijdens de les, moeten ze hem maar uit laten staan en straf hoort daarbij, want moeten ze hem maar uit laten staan.
Maar een week afpakken vind ik niet kunnen. Ook weer, moet je voorstellen dat je baas een week je telefoon inneemt omdat hij per ongeluk afging tijdens een vergadering.
Ik denk dat als mijn eigen kind geconfronteerd wordt met zulke straffen dat ik er als moeder zeker wat van zal zeggen en op zijn minst die telefoon terugvragen. Ze verzinnen maar een andere straf.
Mvrkoekepeer
"Mijn kinderen zijn gezegend (ja, gezegend) met een groot gevoel voor rechtvaardigheid. En ik ben het met ze eens dat zo\'n straf gewoon niet eerlijk is voor 29/30e van de klas."
Ja, de mijne zijn ook gezegend met een groot gevoel voor rechtvaardigheid. Echter weten zij heel goed dat je soms pech kunt hebben, het leven ís niet eerlijk.
Gr. Poezie.
Kiki
"Ik denk dat als mijn eigen kind geconfronteerd wordt met zulke straffen dat ik er als moeder zeker wat van zal zeggen en op zijn minst die telefoon terugvragen. Ze verzinnen maar een andere straf."
Kort door de bocht misschien, maar dan heeft je kind zijn telefoon weer terug, maar ontneem je de leraar zijn gezag. Ik denk niet dat je daar blij mee moet zijn.
Ik vind zo'n straf ook irritant en je kunt je afvragen of het mag, een telefoon een week innemen. Geen idee. Maar belangrijker lijkt mij: hoe leer ik mijn kind omgaan met dit soort regels en zo'n straf. Je kunt in de grotemensenwereld een boete bijvoorbeeld ook niet betalen, of je kunt boos worden op een politie-agent. Maar daar word je vaak niet wijzer van.
Groeten, Maw.
Emmawee,
Dat denk ik niet, want ik ben niet tegen een straf die ze moeten opknappen als de telefoon afgaat in de les.
Natuurlijk moeten ze maatregelen nemen, maar ik zou dan zoiets bedenken om de telefoon aan het einde van de lesdag op te halen bij de conrector of zo en daar dan te horen krijgen wat je straf is.
Maar die telefoon is van het kind, die dingen zijn niet goedkoop, raken ook wel eens zoek bij de leraar. Ouders hebben vaak een telefoon gegeven voor de lange fietstochten van en naar school.
Gezinnen hebben vaak niet eens een vaste telefoon meer, in mijn geval zou ik ook nog werken en dan dus een kind hebben dat in geval van nood niet meer bereikbaar is.
Nee het spijt me dan voor de leraar, maar die telefoon zou ik dan terugvragen en ik zou niet weggaan voor ik hem terug had.
Ik heb het ook wel eens gedaan bij de mentor van mijn broertje, ze logeerden toen bij mij.
Gewoon vriendelijk gezegd dat mijn ouders op vakantie waren, ik fulltime werk, geen vaste telefoon heb en broertje mij moet bellen als hij thuis komt van school of andere plannen had en dat hem dit op deze manier onmogelijk gemaakt werd. Ook gezegd dat hij maar een andere straf moest bedenken, want dat er straf verdiend was stond vast.
Jammer poezie
..dat je juist op mijn antwoorden op jouw vragen niet reageert en alleen mijn aanvullinkje eruit pakt.
Dat het leven niet eerlijk is hebben we in de huishouden al keihard mee moeten maken, een collectieve straf valt daarbij in het niet. Maar zolang er alternatieven zijn (en die zijn er, want onze school doet niet eens aan collectieve straffen) heeft het gewoon niet onze voorkeur.
Mijn mening is duidelijk, die van jou is anders. Kan je lang en kort over discussiëren en dan geeft ik de voorkeur aan kort.
Zeker jammer!
Je hebt blijkbaar niet uit mijn postings kunnen halen dat bij mij de voorkeur gaat naar individueel aan pakken i.p.v. collectief.
Als dat individueel niet mogelijk is, moet je wat anders. Ik vind dat collectief straffen dan een goede mogelijkheid is. Maar wat vindt jij eigenlijk dat een goed alternatief zou zijn? Niets doen? Dan komt de dader(s) er zéker mee weg.
Gr. Poezie.
Kiki
Ik zou als leerkracht ook heel andere straffen bedenken dan het innemen van een telefoon voor een week. Ik vind het echt een over the top belachelijke straf. En zoals ik al zei: het is maar de vraag of dat überhaubt mag. Geen idee. Maar ik zou dus niet zelf naar zo'n leerkracht gaan, maar met mijn kind bespreken hoe hiermee om te gaan. Zeker nu blijkt dat jij het over de middelbare school hebt.
Het zou zoiets worden als: buig je hoofd, toon begrip voor je straf, stel je nederig op en kom zelf met een alternatief. Of draag de straf als een vent m/v, zorg voor goede oplossingen voor de problemen die je nu hebt, vergelijkbaar met wat je zou doen als je je telefoon kwijtgeraakt zou zijn.
(En geheel o.t. niet zo heel lang geleden deden we alles zonder mobiele telefoon. Ik zou graag willen dat een mobiel voor mijn pubers "handig" is, maar niet onmisbaar. Maar dat is misschien iets voor een ander draadje.)
Groeten, Maw.
Maar poezie
Wat mij altijd een tikje verbaast is dat collectieve straffen bij schoolkinderen kennelijk wel aanvaardbaar zouden zijn terwijl niemand het toch in zijn hoofd zou moeten halen om iets dergelijks bij volwassenen te proberen.
Iemand trok hier ook al de vergelijking met de werkvloer, en je zou je dat inderdaad eens moeten voorstellen: er is gepikt op het bedrijf, en alle werknemers moeten binnen blijven tot het gestolene weer boven water is. Of zoiets. Met als rechtvaardiging: ja, maar we moeten wel zo'n straf geven want anders komt de dief ermee weg.
Dat zou toch niemand pikken? Maar waarom zou het dan bij kinderen wel mogen?
Wat is er nou zo heel anders aan kinderen dat het beginsel 'geen straf zonder schuld' bij hun ineens niet op zou gaan?
Waarmee ik overigens niet zeg dat ik onmiddellijk zou protesteren bij de leerkracht, ik ben namelijk een lafbek en gemakzuchtig bovendien, maar principieel vind ik collectieve straffen bij kinderen net zo fout als bij volwassenen.
Groeten,
Temet
Temet
Poezie is echt niet de enige die geen problemen heeft met een collectieve straf. Maar toevallig wel degene die dat in dit draadje aangeeft.
Er heeft eerder een draadje gelopen over een verstopte bril. Vervolgens heeft de juf de hele klas gestraft door ze na school na te laten blijven. Ik kan mij herinneren dat het gross van de reacties het hiermee eens was.
Ik niet en dat was wel raar geloof ik. Natuurlijk keur ik het verstoppen van een bril niet goed maar ik hou niet van collectieve straffen. Ik straf ook niet mijn vier kinderen omdat eentje iets gedaan heeft en niemand het toe wil geven.
En inderdaad ik zie het al voor mij. Mijn collega doet iets fout en dan mogen wij met zijn allen niet lunchen of zo. Of als mijn telefoon rinkelt dan pakt mijn teamleider hem af en krijg ik de telefoon niet meer terug. wij moeten bij ons op de afdeling wel trakteren als je mobiele telefoon tijdens kantooruren overgaat : ).
Temet
Je noemt als collectieve straf binnen blijven totdat.... (vul maar in) Maar dat is geen collectieve straf waar ik achter sta,daar los je niets mee op.
Op het werk worden trouwens wel degelijk collectieve straffen ingevoerd, niet voor straf binnen blijven, maar andere beperkingen.
Gr. Poezie.
Poezie
"Op het werk worden trouwens wel degelijk collectieve straffen ingevoerd, niet voor straf binnen blijven, maar andere beperkingen."
Is dat op jouw werk? En noem eens een concreet voorbeeld?
Even voor de duidelijkheid: ik bedoel niet de situatie 'als dit of dat gedrag nog een keer voorkomt zullen we in het vervolg zus en zo niet meer kunnen toestaan/dit of dat moeten verplichten (oid)'. Dus het principe 'omdat soepele regels in de praktijk tot misbruik leiden moeten we, als we dat misbruik constateren, de regels strenger maken'. Dat vind ik toch wat anders dan een collectieve straf, al besef ik dat de grens soms moeilijk is te trekken.
Maar vandaar dus mijn verzoek om een concreet voorbeeld.
Groeten,
Temet
Temet
Beperkingen zijn toch ook straffen?
Gr. Poezie.
Nablijven
Over het algemeen kan ik het beleid van meesters en juffen goed volgen en accepteren. Alleen nablijven wil ik niet hebben. Ik sta met nog meer kinderen op het schoolplein en het komt er op neer dat wij gestraft worden voor iets dat in die klas is gebeurd. Ik lever mijn kinderen op tijd af (eerlijk waar, we zijn in 5 jaar tijd 1x te laat geweest en toen heb ik nog gebeld ook) en ik verwacht ze ook op tijd terug te krijgen. Daarbij ben ik van mening dat nablijven geen passende straf is voor welk vergrijp dan ook.
Bijvoorbeeld
bij ons op het werk waren te vaak (enkele) mensen bezig met bijv. Hyves./ Nu is Hyves dus afgesloten ....voor iedereen ja.
Ennuh, emmawee, wat is er zo erg aan je telefoon een week kwijt zijn?
En hope komt het toch dat ik je alleen hoor ageren tegen een leraar die zoiets zelfs maar bedenkt en niet over dat kind wat zo dom is om het telefoontje te gebruiken in de klas?
Ben hard als het om telefoons gaat hoor
In groep 8 vind ik wel dat je een telefoon kunt afpakken en een week houden. Moet je maar niet zo oerstom zijn om dwars tegen alle schoolregels in met je mobiel gaan zitten spelen. Dan ben je hem een week kwijt. Als ik door rood rijd kan ik ook niet tegen de politie zeggen ik zag het rood even niet, of zoiets. Dan is het ook: tegen de regels in is een boete.
Heb wat dat betreft weinig medelijden met groep 8 hoor. Ze weten de regels prima. Telefoons niet meenemen behalve als dat noodzakelijk is voor wat je na schooltijd gaat doen. Maar dan is hij dus onder schooltijd uit en niet zichtbaar.
Supersimpel.
Zakmes
heb ook wel eens een zakmes in groep 8 afgepakt - vet tegen de regels. Zijn moeder mocht het aan het einde vande dag op komen halen bij de directie, nou dan sta je daar als puber wel een beetje je kapto te schamen, en wellicht komt het dan niet meer voor.
Misschien nog veel effectieverdan een week houden. Je moeder inschakelen om hem op te komen halen.