Inzet op school
Dochter zit sinds dit jaar versneld in groep 4 op een nieuwe school. Het gaat vrij aardig op school, Ze krijgt haar eigen programma inclusief compacten en verrijken. Ze kan het niveau makkelijk aan is met veel dingen alweer de klas vooruit. Probleem blijft hierbij echter dat ze ontzettend laks, koppig, ongeconcentreerd en tegendraads kan zijn. Dit speelt vooral bij vakken die haar minder boeien. Ze heeft bijvoorbeeld een hekel aan rekenen, doet in de klas ook alles om niet te hoeven rekenen, is altijd als laatste klaar terwijl ze maar de helft van de sommen van de andere hoeft te maken, Het is niet te moeilijk want als ze het eenmaal doet heeft ze het binnen 10 minuten af. Het duurt echter uren voordat ze eraan begint. Afgelopen vrijdag heeft ze bijvoorbeeld zo getreuzeld dat ze het dansen tijdens de keuzemiddag heeft moeten missen. Als ik haar later dan vraag waarom ze niet doorwerkt wordt ze boos en barst ze meteen in huilen uit. De kosmische vakken vind ze tot ieders verbazing ook niet interessant en dat laat ze ook duidelijk merken, erg humeurig en vervelend en weigeren mee te doen. Dit had als resultaat dat ze bij haar rapport voor werkinzet bijna overal een ondergemiddeld had. Alleen voor lezen en begrijpend lezen doet ze haar best. Haar juf doet echt wel haar best, ze heeft al eens een uurtje mogen lezen terwijl de klas aan het zingen was. Maar het is niet de bedoeling dat dit steeds gebeurt. Ik heb al geprobeerd een beloning in het vooruitzicht te zetten maar dat is meer op de lange termijn en werkt niet echt. Wie weet wat ik hier nog aan kan doen?
Moet je er iets aan doen?
Misschien hoef jij er niets aan te doen. Laat juf zich er maar mee redden. Het is een schoolding.
Ik denk ook
dat je er niets mee moet: hooguit met haar erover praten en inzicht krijgen hoe en waarom dat zo werkt bij haar. Zodat jij dat weer terug kan geven aan haar.
Maar niet actief met afspraken maken en belonen etc.
Laat dat inderdaad lekker bij de school!
Herkenning
Ook hier een intelligent kind met een matige inzet. Ik heb me er in het verleden ook wel eens zorgen over gemaakt. Heb toen hij ouder werd zelfs wel eens gezegd:"Je kan naar het VWO, maar met deze inzet wordt het VMBO."
Daar ben ik toen eens over gaan nadenken.Ik merkte aan mezelf dat ik me niet zozeer zorgen maakte, maar me gewoon irriteerde aan zijn gemakzucht. Wat een stomme opmerking van mezelf over die niveau`s. Vergaat de wereld als het advies lager uit zal vallen als dat zijn intelligentie doet vermoeden? Nee dus.
Ik heb het losgelaten, zoveel mogelijk. Inderdaad, het is een schoolding. Praten over zijn werkhouding leidt altijd tot een preek van mij. Ik probeer het onderwerp te vermijden.
Geen zingen omdat rekenen niet af was? Jammer dan, jouw probleem, als je dat niet meer wilt zul je moeten doorwerken en anders geen zingen.Klaar.
En hoe harder je pusht, hoe slechter de werkhouding wordt. De werkhouding is hier stukken beter sinds ik me er zo weinig mogelijk mee bemoei.
Succes, want dat die laksheid ergenis oproept weet ik.
Beetje vergelijkbaar
Ik weet niet of je aan mijn post echt veel hebt, maar er zijn (en blijven) toch altijd gelijke punten tussen onze dochters.
Dochter zit nu in groep 5. Kerstrapport was goed maar als commentaar “steeds afgeleid door anderen”. Dat vulde de juf nog verder aan met "teveel praten tijdens de les" en "leidt zelf ook andere kinderen af". Ja, dochter gaat naar school voor sociaal vermaak en de rest neemt ze er even bij.
Dag nadien was het rapport ophalen bij de muziekschool alwaar ze ook goed had gescoord maar wel dezelfde commentaar 'snel afgeleid' 'let niet op' en 'babbelt teveel' en eigenlijk ook 'kan beter' want ze zit volgens de juf bij de sterke leerlingen.
Gelukkig doet dochter op school verder wel met alles mee maar haar tempo is veel trager dan vroeger (is ook anders geweest maar nu moddert ze wat aan in de klas). Ze leukt vanalles op voor zichzelf (extra tekeningen ed. in schriften...). Ik weet ook niet wat ik ermee moet. Ze laat zich alles gewoon welgevallen, het interesseert haar geen biet als ze een slecht punt scoort, zit meer rond te kijken naar wie wat aan het doen is dan dat ze zelf wat doet. Ze is zelfs 1 keer bij de juf moeten komen voor extra onderricht spelling -wegens slechte toetsen- maar algauw bleek dat er geen enkel probleem is en ze toch alles juist kon schrijven (alla, tot de volgende toets dan hé).
Tja Ayla: 'Afgelopen vrijdag heeft ze bijvoorbeeld zo getreuzeld dat ze het dansen tijdens de keuzemiddag heeft moeten missen': dat is een straf die Ayladochter zichzelf aandoet. Dat moet ze beseffen. Als ze het echt erg vindt dat ze die keuzemiddag heeft gemist, is het aan haar zelf om zich volgende keer dan toch maar in te spannen. Dat heeft zij in haar controle.
Ik heb het geluk dat dochter ondertussen weer
"populair" is geworden tussen de meisjes en daardoor terug graag naar school gaat. Hoe zit het met vriendschappen in de klas van Ayladochter? Want als ze altijd zit nors te doen, wil straks niemand nog met haar spelen en wordt het voor haarzelf nog saaier. Beseft ze dat?
Maar concreet: wat moet je doen? Misschien helemaal niets? Ze komt tenslotte mee met de stof, wat kun je meer willen? Ik heb er ook over zitten denken maar ik weet echt niet wat ik van dochter zou kunnen eisen, buiten dat ze niet mag storen in de klas. Maar dat ze wat zit rond te kijken tijdens de les, traag maar toch aan haar oefeningen begint en die toch goed genoeg maakt, tja, misschien is dat 'genoeg'? In jouw geval zou ik niet teveel gezeur en gehuil dulden, toch niet voor de dingen die ze zelf in haar controle heeft. Ik zou dat telkens opnieuw herhalen tot ze beseft dat zij dingen kan laten gebeuren (of niet en dan kan ze niet meedoen aan de keuzemiddag).
Trouwens, Ayladochter zit toch ook in de plusklas? Vertoont ze daar hetzelfde gedrag? Is dat nors doen en koppig eerder haar karakter of ligt het aan de schoolstof?
Oja, ik heb nu wel door dat mijn dochter vaak treuzelt om iets anders te bereiken, bv. binnen mogen blijven als het regent om dan zogezegd haar rekenoefeningen verder af te werken. Het lijkt dan zo zielig want ach, geen speeltijd, maar het is gewoon haar doel. Lekker binnen blijven, lekker warm en gezellig bij de juf en aandacht. Dat is dus eigenlijk een beloning op school zelf. Zou er soms zoiets kunnen meespelen bij Ayladochter?
Tsja
Het lijkt me erg voor de hand liggen om te kijken of het niet veel te weinig uitdagend is. Eigenlijk zeg je dat ook wel al, dat ze alweer voorloopt. In feite communiceren jullie nu met z'n allen naar je dochter toe: meid, we hebben nu zo'n mooi programma voor je gemaakt, versnelling enz, nu wordt het tijd dat je ons gaat belonen voor die inzet en gaat laten zien hoe dankbaar je wel niet bent.
En je dochter snapt er niets van en kan er niets mee. Ze snapt het niet want jullie dragen uit naar haar toe dat het nu een passend programma is, en het is nog heel erg saai!! Waarschijnlijk valt het allemaal erg tegen, ik weet ook niet hoe je de versnelling etc naar haar toe gecommuniceerd hebt, maar mogelijk had ze zich daar veel van voorgesteld. Kosmisch, waarschijnlijk hoort ze daar absoluut niets nieuws. Of *snapt* ze het niveau niet, de verwarring werkt vaak twee kanten op. Dan moet er wel iets mis zijn met haar, toch? Nou, en daar kun je als kind best wel boos van worden.
Poppetjes tekenen
Basisonderwijs is gruwelijk saai. Ik deed niets tot ik naar het gymnasium ging en heb nog steeds nachtmerries over de verveling op het basisonderwijs.
Op het gymnasium ging ik werken, tot ik me in de bovenbouw weer ging vervelen. Ik tekende illustraties over het onderwerp van de proefwerken. Gelukkig had ik een docent die genoeg humor had om commentaren onder die tekeningen te schrijven. Handig om te leren, ik doe het nog steeds tijdens saaie vergaderingen. Wel wat besmuikter, natuurlijk.
Reactie
Billie. Toevallig hadden we gisteren een lezing over onderpresteren en wat komt het toch bekend voor. Het verdrag dat ze vertoond kan inderdaad alweer verklaard worden door te weinig uitdaging en aanpassen aan de rest. In het verleden had ze al de neiging daarin door te schieten. Maar ook hadden ze het gisteren over de boosheid en de aversie die vreemde taken of moeilijke werkjes kunnen oproepen en dat kinderen zich daar ontzettend onveilig doorgaan voelen. Daar herken ik ook weer heel veel in. De vraag is alleen kun je er wat mee en moet je er iets mee doen. Kunnen we dit gewoon zo laten en maar denken ooit komt het goed of gaat het van kwaad tot erger als je er niets mee doet.
Sas, ze is op zich wel vrolijk in de klas en gaat ook niet met zware tegenzin naar school, ze heeft vriendinnetjes gemaakt en staat haar mannetje in de klas. Ze maakt het ze niet altijd makkelijk, de juf ook niet. Maar dat hoort ook wel bij haar. Ze is vaak de clown in de klas, maakt grapjes , wiebelig, druk. Wat mij echter steeds opvalt is dat het toch wel twee verschillende kinderen lijken, ayladochter thuis en ayladochter op school. Thuis heb je te maken met een bijna volwassene met bijbehorende interesses, op school hebben ze het over een kind dat zich echt gedraagt als een 6 jarige.
Het feit dat ze niet aan de keuzemiddag kan meedoen raakt haar niet, was toch stom en kinderachtig zegt ze dan. Het feit dat op haar rapport stond dat ze niet haar best deed raakte haar meer, daar moest ze echt om huilen. Voor haar gevoel werkt ze ook echt heb ik het idee.
Ik weet ook niet goed wat ik ermee wil bereiken, ergens in me zegt een stemmetje dat het gewoon nog niet gaat zoals het moet gaan
Wat wil je?
Ayla, volgens mij weet je zelf prima waar de schoen wringt en wat er nodig is voor je dochter. Maar wat wil je nu zelf? Je dochter is hoogbegaafd en nee, dat gaat niet over. Dus nee, de problemen gaan ook niet over. (hb staat niet synoniem voor problematiek maar de meeste ouders gaan niet voor de lol naar zo'n etiketje zoeken) Ja, je dochter is slim. Nu kun je er natuurlijk op gaan hopen dat ze haar slimheid aan kan wenden om hier zelf een modus in te gaan vinden. Daarmee loop je risico's en negeer je in feite haar noodkreten van nu.
Het vraagt veel van je dochter, dat aanpassen. De vraag is, vind je dat jezelf en school nu klaar zijn met aanpassen en dat ze het zelf uit moet gaan zoeken. Grote kans dat je dochter ook klaar is met aanpassen.
Heeft ze het boek hb, nou en? gelezen? Als je het moeilijk vindt allemaal, en dat proef ik een beetje in je verhaal, kan dat boek goed helpen, vind ik zelf. Ze kan er zelf actief mee aan de slag, ze moet uit de slachtofferrol, en jij ook!
Het is gewoon moeilijk
Billie heeft natuurlijk een punt over dat aanpassen zowel van de stof (naar moeilijker) als van het gedrag (naar 'beneden'). De vraag is natuurlijk of er een evenwichtspunt kan gevonden worden. Dit punt lijkt alsnog niet bereikt, maar is het er wel?
Ik denk dat je ook niet alles aan slim zijn moet ophangen. Hopen kinderen gaan gewoon niet graag naar school, of ze doen niet graag rekenen/taal/WO.O.... , of het sociale interesseert hen gewoonweg niet. Maar ze moeten allemaal evengoed naar school.
Een kind moet ook willen er iets van maken, dat is een boodschap die je moet blijven uitstralen, weer die controle die je kind zelf kan uitoefenen.
Die kosmische vakken, dat stelt ook gewoon niks voor. Maar misschien kan het voor dochter een aanzet zijn om sommige dingen verder uit te diepen, in de klas, als ze bv. haar rekenen heeft afgewerkt. Dat zijn toch dingen die je met de juf kan bespreken? Dan heeft dochter een leuk vooruitzicht.
Over die negatieve vermeldingen over haar werkhouding op haar rapport: bespreek met de juf dat ze duidelijk moet aangeven wat het werkprogramma voor de dag/week is, zodat dochter weet dat ze straks zal moeten rekenen. Laat de juf er ook duidelijk op wijzen wanneer juf vindt dat dochter niet goed meewerkt. Misschien gaat iedereen ervanuit dat kind dat zelf wel doorheeft, maar blijkbaar niet. Juf moet het natuurlijk wel op de juiste manier laten merken, niet denigerend.
