Hoe houd ik mijn brave kind braaf?
Mijn oudste dochter (14, derde klas) is een behoorlijk braaf kind op schoolgebied. Ze maakt haar huiswerk,is rustig in de klas, heeft haar verslagen op tijd af en haar boeken op tijd gelezen. Ze komt nooit te laat en wordt er nooit uitgestuurd. Klinkt misschien saai, maar het is gewoon een leuke vrolijke meid.
Graag wil ik het zo houden. Maar ik merk dat ze soms ook zin heeft de kont tegen de krib te gooien. Afgelopen vakantie moest ze een Duits boek lezen en een verslag maken. Geen zin. Haar argument: anderen leveren het ook niet op tijd in. Mijn antwoord: die krijgen dan toch per dag een punt aftrek? Haar antwoord: nou, ze komen er altijd mee weg. De leraar geeft ze toch weer een kans om het later te doen.
Uiteindelijk heeft ze het met mijn forse stimulatie toch maandag ingeleverd. Kwam ze thuis met het verhaal dat de helft het niet af had en die mochten nu vrijdag inleveren. Zij balen, zie je nou wel, zo gaat het altijd.
En inderdaad, ze heeft gelijk. ZO gaat het altijd. Leraren doen niet wat ze zeggen. Als kinderen klieren worden ze gewaarschuwd dat ze een vierkant rooster krijgen. Maar het komt er nooit van.Bepaalde kinderen melden zich ziek als ze een proefwerk hebben. Leraar/concierge lijkt het bedrog niet door te hebben.
Ik probeer maar vol te houden dat je je niet ziek meldt als je niet ziek bent. EN dat je dingen gewoon op tijd inlevert. En dat betekent dat je soms dingen doet die je op dat moment niet uitkomen.
School roept wel dat er regels zijn, maar zijn volgens mij veel te soepel.
Rebellie
Ik weet niet of je de 'normale' rebellie die bij een puber hoort kunt tegenhouden. Het is eigenlijk een gezonde overgang van je-niet-meer-laten-bepalen-door-volwassenen naar zelf-bepalen, meestal verloopt dat via driftige confirmatie aan leeftijdsgenootjes.
Maar misschien kun je die stap overslaan en direct overgaan tot zelf-bepalen. Dan zou je het accent niet moeten leggen op de school die regels moet toepassen, maar op de vraag: wat vind je zelf het prettigste. Uitstellen, op het laatste moment doen, niet op tijd inleveren brengt stress met zich mee. Sommige kinderen houden van die stress. Sommige volwassenen ook. Maar sommigen niet, de helft van de klas blijkbaar niet bijvoorbeeld. Het is maar wat ze zelf het prettigste vindt.
Tsjor
Ja, daar heb je gelijk in,
school zou extra opdrachten moeten geven bij te laat inleveren van spullen. Ik zou het toch eens aankaarten bij school dat jouw dochter iedere keer weer ziet dat dat zo gemakkelijk gaat en dat zijnde neiging krijgt om dan ook maar later in te leveren. Ik vind het een heel wezenlijk probleem waar school iets mee zou moeten doen, willen ze een school zijn die structuur en discipline bieden aan l.l.
Paaien, pappen en nathouden
Zet braaf om in slim en je bent er.
Het is belangrijk dat je dochter piroriteiten leert stellen. Verderop in de opleiding komen er weken dat al het werk gewoon niet te maken is binnen de gestelde tijd. Of ze wordt een keertje ziek (of verliefd) en is daardoor te laat bij een leerkracht die wel op alle slakken zout legt. Die zijn er ook.
Ze moet dus een zekere handigheid ontwikkelen om te overleven. Misbruik van het willekeurige systeem dat leerkrachten met elkaar hanteren, is daarin van essentieel belang.
Maar: om dat goed te doen moet je wel spaarpunten verzamelen om potjes te kunnen breken.
Die spaarpunten verzamel je met optijd zijn, optijd inleveren, goed getimed een geinteresseerde vraag stellen (kun je je de rest van de les weer met zinniger dingen bezig houden) en eens iets leuks laten zien wat je buiten school hebt opgemerkt met betrekking tot het vak.
Mijn zoon, altijd de pispaal op de lagere school en behept met een tamelijk strikt rechtvaardigheidsgevoel, heb ik voortdurend begeleid hierin.
Dat heeft even geduurd, maar eind 4e klas leverde hij zijn meesterwerk af. Hij moest voor een schoolexamen nog een werkstuk inleveren. Het zou zijn eindcijfer opleveren, maar door onvoorzien gedoe in het bestaan was het er tussenuit geschoten.
Hij rekende al op een nacht doorwerken en punten aftrek, maar op de laatste inleverdag kwam de leerkracht naar hem toe die hem bekende zijn werkstuk kwijt geraakt te zijn.
Deze gedachte had zich geheel autonoom in het hoofd van de leerkracht ontwikkeld, juist omdat zoon altijd optijd was, zijn eerste opzet wel degelijk optijd en leuk vormgegeven had ingeleverd, en zoon zo nu en dan coöperatief uit de hoek was gekomen (is dat niet een leuke film/boek/anekdote voor in de les?).
Zoon kreeg ongezien een ruim voldoende voor het werkstuk en excuses voor het ongemak.
Mijn dochter, een modelschoolkind, verliep het heel anders. Zij had overduidelijk mijn jarenlange inzet gemist (dat was bij haar niet nodig), dus de eerste keer dat zij bij de verkeerde leerkracht een boek vergat (op alle slakken zout) werd dat meteen onherstelbare bonje.
Dochter heeft onlangs in het hbo pas haar meesterwerk op dit punt afgeleverd: Haar afstuderen ging niet over rozen, maar die heeft ze er blijmoedig toch aan toe weten te voegen.
Ja, vervelend, dat willekeurige. Maar laat je dochter het vooral bij zichzelf houden. Laat haar punten sparen met goed gedrag. Dan kan ze op termijn een potje breken. Dat is belangrijk. Ook zij zal een keer een fout maken die ineens wel wordt aangerekend. Dat moet ze goed kunnen maken. En dat kan alleen als je de willekeur die er nu eenmaal is in de omgang met leerlingen, ook voor je leert te gebruiken.
Daar hoort natuurlijk wel bij dat je als ouder accepteert dat altijd optijd en nooit te laat niet het hoofddoel is. Het hoofddoel is lief, betrouwbaar, punctueel gevonden worden.
Groet,
Miriam Lavell
Miriam!
Je hebt het mooi omschreven en je hebt gelijk. Ik weet ook wel dat ze een potje kan breken bij de leraren als het erop aankomt. En dat is vrij logisch, het is een makkelijke leerling die je als leraar wel wat gunt. Maar de aandacht gaat natuurlijk veelal naar al die niet gemakkelijke leerlingen.
Ik zal je uitleg met mijn dochter delen. Uiteindelijk wordt ze wel beloond voor haar normale, prettige gedrag.
EN het is slim om krediet op te bouwen voor als het echt een keer mislukt met huiswerk of werkstuk!
Koentjes idee vind ik ook wel wat: bij te laat een extra opdracht.
Ik weet wel dat vooral de leraren van de talen er weinig voor voelen een 1 oid te geven voor een niet of veel te laat ingeleverd boekverslag. Want leerlingen zijn berekend. Gaan met twee maal een 1 op een boekverslag toch nog net over en hebben geen boek gelezen. Dat willen de leraren voorkomen. Daarom liever nog even uitstel dan een 1.
De halve klas een onvoldoende
Tja, het is nu eenmaal zo simpel dat als het grootste deel van de klas het niet gemaakt of niet geleerd heeft, dat dat dan tot zoveel aftrek leidt dat uiteindelijk de halve klas blijft zitten.
Met enige regelmaat overkwam het zoon dat hij voor een proefwerk een hoog cijfer haalde, maar dat dat proefwerk werd over gedaan omdat het overgrote deel van de klas niet verder kwam dan een 3.
Dan had hij de pest in. Moest ie weer aan de bak.
Hij heeft van lieverlee geleerd het bij zichzelf te houden. Zijn cijfers waren goed om wat _hij_ deed. Niet om wat anderen deden.
Groet,
Miriam Lavell
Irritant
Eerlijk gezegd vind ik het nogal irritant als een ouder naar school gaat om te vertellen dat school (bijvoorbeeld) extra opdrachten moet gaan geven als werk niet op tijd ingeleverd is, omdat zijn/haar kind er moeite mee heeft dat.....
Dan ken ik er nog wel een paar: kinderen krijgen een handvaardigheidsopdracht: zelf een modeltent maken van stoffen. Zoon gaat ijverig aan de slag met naald en draad, leert een hoop, maakt een eigen bouwsel, war hij trots op is. Komt in de klas, blijken daar allemaal pronkstukken te staan die moeders-van gemaakt hebben. De pronkstukken krijgen een hoog cijfer, zoon net een voldoende. Zoon verontwaardigd. Ik probeer zoon dan toch te leren dat en voldoende voldoende is, dat hij er zelf veel van geleerd heeft en dat dat veel meer waarde heeft dan welk cijfer ook.
Moet ik dan naar de school gaan en zeggen dat ze voortaan de werkstukken beter moeten bekijken en afkeuren als die duidelijk zichtbaar (en eerlijk verteld) door moeders zijn gemaakt?
Je gaat over je eigen kind, niet over andermans kinderen. En een kind heeft meer te leren dan alleen maar functioneren in een beschermde omgeving die voldoet aan de eigen (aangepaste) standaarden en normen.
Tsjor
Nou tsjor
Ik was ook zeker niet van plan naar school te gaan om er iets van te zeggen. Ik ga sowieso nooit naar school, tenzij er een 10 minuten gesprek oid is. EN dan heb ik het over mijn kind, niet over anderen.
Wel vind ik de suggestie van Koentje niet zo gek: iets extra's doen als je (steeds) te laat of niet inlevert. Maar ik zou graag willen dat de docenten dat zelf bedenken. Misschien is dat een illusie.
Tsjor, als je schrijft:
"En een kind heeft meer te leren dan alleen maar functioneren in een beschermde omgeving die voldoet aan de eigen (aangepaste) standaarden en normen." klinkt dat niet erg positief over de kinderen die zich op 14 jarige leeftijd in een klas gewoon goed gedragen.
Mijn kind zit in veel meer omgevingen dan school. En zeker niet overal even beschermd. Op die andere plekken moet ze zich ook aanpassen aan de daar heersende normen. En dat zijn niet altijd mij eigen (aangepast) standaarden en normen.
Ik heb haar geleerd overal zichzelf te blijven, maar zich wel aan te passen. Daarmee heeft ze al flink geoefend. En daarom gedraagt ze zich op school ook zoals afgesproken. Niet omdat ze alleen maar in een beschermde omgeving verkeert. Ze is street en wereldwijs genoeg!
Hier....
Meestal kunnen opdrachten hier wat ingeleverd worden, maar dan wel met puntaftrek. Uiteindelijk volgt toch echt een 1, als het niet ingeleverd wordt. Mijn zoon is op het niet inleveren van zulke opdrachten blijven zitten. Dus niet alle scholen zijn even coulant.
Hier
Meteen een 1, dat haalt het punt aardig naar beneden. Heeft gevolgen voor de rest en op zich is dat jammer. Maar ik accepteer dat de school zo is. Misschien komt dat ook wel omdat ik mijn verwachtingen ten aanzien van de zinvolheid van school al lang geleden ver naar beneden heb bijgesteld. 'Zonder al te grote kleerscheuren doorkomen' is al heel wat.
Tsjor
Ouders en leerkrachten
Manja, ouders hebben soms wensgedachtes over hoe leerkrachten zouden moeten doen, leerkrachten hebben soms wensgedachtes over hoe ouders zouden moeten doen. Ik ben in het algemeen voorstander van een scheiding der machten. Dat wordt anders oorlog.
Dan deze opmerking: 'En een kind heeft meer te leren dan alleen maar functioneren in een beschermde omgeving die voldoet aan de eigen (aangepaste) standaarden en normen." klinkt dat niet erg positief over de kinderen die zich op 14 jarige leeftijd in een klas gewoon goed gedragen.'
Nou, kinderen die zich goed gedragen hebben het in dit opzicht vaak wat moeilijker, omdat zij het wegvallen van die bescherming pas op latere leeftijd of op een ander moment leren ervaren.
De impliciete kritiek die erin zat ging eigenlijk helemaal niet over kinderen, maar over ouders die de omgeving aan willen passen aan de behoeftes van het kind. Het kind is braaf en je zou willen dat de omgeving (school) het kind daarvoor beloont, zodat het kind braaf blijft (wat iedereen eigenlijk ook wel wil). Maar school heeft met meer kinderen te maken, maakt daardoor soms andere keuzes (vrijdag inleveren mag ook nog) en dat kan in de ene situatie voor het ene kind beter uitpakken, in de andere situatie zal een ander kind daarvan profijt hebben. Als individuele ouder ga je niet over alle kinderen (leer de andere kinderen nu eens dat ze op tijd inleveren door ze straf te geven, want dan leert mijn kind tenminste dat ze het goed doet en dat de wereld klopt) en gelukkig gaan andere individuele ouders niet over jouw kind.
Ik wil dat ook wel wat groter trekken. De boodschap 'het kind staat centraal', waar alle scholen mee draaien is eigenlijk een hele rare boodschap, zeker als dat vertaald wordt naar: uw individuele kind mevrouw/meneer staat bij ons centraal. Nou ja, dan wil jij als individuele ouder wel klaar staan met een wensenlijstje. En of de school dat maar wil realiseren. Beloofd is beloofd. Scholen worden gek van de eisende ouders, ouders ontevreden over het gebrek aan aanpassingen waar zij om vragen etc. Bron is echter een vreemd uitgangspunt dat het goed doet als reclameboodschap, maar lastig is in de communicatie met ouders, omdat het over en weer een verkeerd communicatiespoor neerzet.
Kom ik toch weer even terug op Vygotsky en de cirkels: naarmate een kind ouder wordt wordt de cirkel waarin je het kind 'veilig' dus zelfstandig kunt laten functioneren steeds groter en de experimenteerzone eigenlijk steeds verder weg van jouw direkte invloed. Een kind heeft de veiligheid van een basisschool die nog onder de invloed van ouders/volwassene staat verlaten en moet/mag/kan zelf gaan experimenteren in de schoolomgeving (maar nog niet in de grote wijde wereld bijvoorbeeld). "Dit moet je zelf proberen op te lossen, probeer het maar eens" is voor een goedfunctionerende 14-jarige dan ook een zeer adekwate boodschap. Omgekeerd: als moeder kun je meer thuis blijven zitten aan de keukentafel.
Mijn ergernis is, dat het onderwijs op MBO/HBO soms zo deplorabel is, dat het zelfs bij volwassen kinderen nog niet altijd lukt om je als ouder afzijdig te houden. Mijn nog grotere ergernis is, dat leerlingen/studenten zelf zo weinig gereedschap hebben om iets te doen aan falende roosters, lege lesuren, onnavolgbare beoordelingen (als ie al ontvangen worden) exhorbitante eisen etc. Dus echt met pensioen aan de keukentafel blijven zitten zal helaas niet altijd kunnen, zelfs niet als kinderen al boven de 18 zijn.
Op dit vlak heb ik zelf overigen ook een vraag, maar die daarvoor open ik wel in een ander draadje.
Tsjor
Tsjor
***Een kind heeft de veiligheid van een basisschool die nog onder de invloed van ouders/volwassene staat verlaten en moet/mag/kan zelf gaan experimenteren in de schoolomgeving (maar nog niet in de grote wijde wereld bijvoorbeeld). "Dit moet je zelf proberen op te lossen, probeer het maar eens" is voor een goedfunctionerende 14-jarige dan ook een zeer adekwate boodschap. Omgekeerd: als moeder kun je meer thuis blijven zitten aan de keukentafel****
Daar ben ik het helemaal mee eens. Natuurlijk moet een kind gewoon slikken als een leerkracht zegt: volgende week inleveren mag ook."" Gevalletje van pech roepen wij hier. Toch is het ook een belangrijk om wel bij de les te blijven als ouder. Soms kunnen pubers het niet zelf oplossen.
