Hb en chronisch ziek

Uitdaging

Is het leven al niet uitdagend genoeg als je chronisch ziek bent? Heerlijk dat hij zo makkelijk leert, dan kan hij dus goed meekomen, ondanks veelvuldig verzuim.
Ik vind de aanpak van school goed, want kinderen die veel ziek zijn komen makkelijk in een isolement en dat is iets waar hij zijn leven lang last van kan hebben. En leren kan hij altijd nog.
Ik zou kiezen voor zoveel mogelijk sociaal meedoen op school en thuis rust. Je kunt natuurlijk prima rusten door met een dekentje op de bank en de encyclopedie te lezen of animal planet en discovery te kijken.

Thuis werken

Ik zou hem thuis toch wel elk ziek dagdeel iets laten doen voor school. Zo blijft hij bij en kan hij op school de aandacht meer op de sociale dingen richten, de druk is daar dan iets van de ketel.
Ten minste, mijn slimme zoon, die in groep 6 langdurig ziek is geweest, werd behoorlijk zenuwachtig van die weektaak die hij nooit af zou krijgen. Die hersens willen toch draaien. Als wij er geen schoolwerk in stopten, bleef hij hangen in negatieve gedachten en zeurgedrag.
Het ging mij ook om het signaal wat je afgeeft. Als je zijn schoolwerk niet serieus neemt, en het gaat lichamelijk ook niet goed, wat blijft er dan over om hem een goed gevoel te geven over zijn functioneren?
Het is natuurlijk een lastige combinatie. Bij ons op school hebben ze van allebei geen verstand, niet van hoogbegaafdheid, en al helemaal niet van langdurig zieke kinderen.
Ik vind het op zich heel erg netjes van de school van jouw zoon, dat ze zich zorgen maken om dat eventuele isolement. Hier was er vooral desinteresse.

Nor@

Je lijkt je nogal boos te maken over iets waarvan jij denkt dat andere mensen het niet begrijpen.
Irene stelt een vraag en als mensen een vraag stellen op dit forum dan ga ik ervan uit dat zij iets van meerdere kanten willen bekijken.
Als mijn kind helemaal uit zichzelf uitsluitend boterhammen met pindakaas wil eten, dan betekent dit niet dat ik mijn kind ook niets anders zal voorzetten. Ik loop al wat langer rond en heb al wat meer gezien op de wereld dan mijn kind en daarom doe ik niet precies wat mijn kind geheel uit zichzelf wil. Opvoeden noem ik dat ook wel.
Ik denk dat als een kind veel school mist het heel belangrijk is dat het zich sociaal zoveel mogelijk ontwikkeld en dat school dit goed ziet. En misschien is het dan wel een goed idee om lesjes mee te doen die eigenlijk te makkelijk zijn, juist omdat je de lesjes samen doet. Het lijkt mij sociaal niet handig dat als het kind dan op school is het alsnog in een uitzonderingspositie wordt gezet. Als je een kind dit goed uitlegt, zeker een intelligent kind, dan begrijpt het dit soort overwegingen. En een kind zal het waarschijnlijk ook leuk vinden om vriendjes te maken en met andere kinderen mee te doen.Het ontwikkelen van cognitieve vaardigheden is maar één kant van een kind.

En Nor@ voor het geval je weer in hoofdletters wil rond schreeuwen dat anderen het niet begrijpen; ik heb zelf twee van "dit soort kinderen" (jouw omschrijving).

Reactie

Bedankt voor jullie reactie's. Onze zoon loopt zo ver voor, dat hij zeker niets mist door zijn verzuim. Het is dus niet zo dat hij thuis schoolwerk hoeft te doen om bij te blijven. Het is inderdaad fijn dat hij zo goed mee kan komen dat hij in die zin geen "last" heeft van zijn ziekte, maar....
Hij is heel enthousiast begonnen aan groep 3, maar inmiddels behoorlijk gedemotiveerd omdat hij nog steeds helemaal niets nieuws geleerd heeft. Hij wil zo ontzettend graag leren, is echt een spons, en heeft interesse in vrijwel alles. Daar moet dus echt wel iets mee gebeuren wil hij niet helemaal geen zin meer hebben in school. Ik snap hoe belangrijk het sociale is, en het meedoen met de rest. Maar tegelijk wordt hij doodongelukkig van altijd maar ver onder zijn niveau werken.
De IB-er kwam nog met het in mijn ogen erg goede idee om hem op school af en toe werk niet mee te laten doen, maar hem dan afwisseld met een ander kind gewoon te laten spelen (met lego, of een spelletje ofzo). Ik hou hem soms ook wel een dag thuis om hem dan de andere dag uit school met vriendjes te laten spelen (hij is er anders vaak te moe voor).
Dus nou ja, het blijft een puzzel....

Enne

Dat is wel lekker joh, dat hij zo lekker zit, dat hij niet bang hoeft te zijn om achter te lopen. Onze zoon zat al in groep 6 en dan leren ze natuurlijk ook steeds nieuwe 'truukjes', die instructie miste hij dan, wat hem veel zorgen baarde.
Hoe is het met lezen? Want daar kun je thuis natuurlijk heel goed mee aan de slag. De gemeente bibliotheek heeft veel meer te bieden dan een schoolbibliotheek. Bij ons op school moeten ze van boeken die ze gelezen hebben, een klein verslagje schrijven. Misschien is het leuk als je zoon dat dan thuis doet en het verslagje trots op school kan laten zien?
En misschien is vindt hij het leuk om verslagen te schrijven, met plaatjes en lay-out, achter de laptop. Over een onderwerp dat hem interesseert. Een soort geleid googlen?
En verder kun je via deze link: http://www.leestrainer.nl/ hele leuke opdrachten vinden precies uitgesplitst op niveau.
Sterkte ermee hoor!

Hmm

Toen mijn dochter zo ziek was en meer in het ziekenhuis lag dan naar school ging, was de afspraak met school dat ze niets hoefde in te halen. Ze sloeg dus hele delen gewoon over, door een gewoon helder verstand was dat geen probleem. Maar zij is niet hoogbegaafd.
Maar, ook door andere ervaring, zou ik wel kiezen voor uitdaging op niveau, want dat komt ook het sociale ten goede. Een kind dat ongelukkig is op school door te weinig uitdaging, trekt zich of terug, of gaat klieren. En van beide word je weinig geliefd bij klasgenootjes. Als het kind gelukkig is, door lekker op eigen niveau te leren, staat het kind ook veel meer open voor sociale contacten, op welk niveau dan ook.
Ik zou het ziek-zijn niet meewegen in wat er op school aan lesstof wordt gepresenteerd. Dat wordt pas belangrijk als er hiaten ontstaan. En die kans is op de basisschool erg klein bij een hb-kind.

Marieke

Misschien heb ik iets gemist, maar ik heb echt nergens in dit draadje gelezen dat 'er moet worden doorgetoetst en uitdaging moet worden gegeven'.
Ik denk wel dat de combinatie van slim kind en een stoornis/ziekte er toe kan leiden dat het kind hevig gaat onderpresteren. Omdat de leerkrachten het kind te veel in zijn sop gaar laten koken 'de resutaten zijn toch voldoende'. En dat is niet goed voor deze kinderen. Het is toch wel de bedoeling dat je íets leert op school.

Praten, praten en praten

Kijk wat hij wil en steun hem in het feit dat hoewel mensen het beste met hem voor hebben (rustiger aan als hij huilt) ze niet (altijd) begrijpen hoe hij in elkaar zit.
Het sociale is fijn, maar tot er 'gevoelsgenootjes' zijn gevonden blijft het sociaal ook vaak moeilijk. Het kan zijn dat het hb kind toch teveel afwijkt voor 'de groep' maar ook dat het juist prima past maar zichzelf daarvoor te veel moet aanpassen.
Het moeilijke is dat dit niet een probleem is voor dit jaar, of zelfs voor de komende 5 jaar... het blijft en hoewel en soms lange tijd beter gaat, kan het toch de kop weer opsteken, vaak totaal onverwacht.

Onze dochter is 15, 4vwo (met meer toeters en bellen uitgebreid dan in een schoolweek lijkt te passen).
En ondanks dat soms nog zo boos en verdrietig over het gebrek aan tempo en diepgang... (maar gelukkig sinds enkele jaren wel met een aantal gevoelsgenoten, die met haar mee schoppen tegen wat toch niet te veranderen is/lijkt)

Lastig

Voor ons is het overduidelijk dat er wel meer uitdaging moet worden geboden op school. Nu werk hij altijd ver onder niveau en daar wordt hij absoluut ongelukkig van. Sterker nog, ik denk dat het zijn aangeboren leerhonger schaadt als dat nog lang zo blijft.
Dus ja, hij gaat doorgetoetst worden en hij gaat eigen werk krijgen. De vraag is (en blijft) dus alleen: hoe vindt je een balans, tussen die behoefte aan "werk", en de behoefte aan het sociale, het meedoen met de groep en de bij hem ook zeer aanwezige behoefte aan voldoende rust.
Aan al die behoeften kan en moet ook thuis voldaan worden natuurlijk, maar OOK op school.
Onze oudste (8jaar, groep 6) is ook versneld en volgt een eigen programma. Dat is op zich al lastig genoeg, terwijl hij gelukkig een zeer goede gezondheid heeft. Maar juist dat vele ziek zijn maakt het bij zoon 2 zo ingewikkeld. Zelfs wij zijn snel genegen om hem vooral niet te veel te belasten. Maar we merken steeds meer dat we hem daar geen goed mee doen. Dat hij zo echt iets essentieels tekort komt.