Haast nooit les op het hbo

kenfan schreef op 17-04-2023 om 20:12:

[..]

Google voor de aardigheid - nou ja aardigheid - maar eens op High Impact Learning that Lasts, Dochy en Fontys. Het is een drama.

Eerlijk gezegd denk dat de ervaringen uit de jaren 90 en eerder die hier gedeeld worden niet zo relevant meer zijn voor de huidige situatie met veel grotere onderwijskoepels en besturen die ver van het onderwijs zelf afstaan en zeer vatbaar zijn voor modieus geleuter waar ze bakken met geld op stukgooien.

vre-se-lijk

Mijn dochter (die t toch al best lastig heeft met van alles) is na een maand of 4 gillend weggerend van haar HBO opleiding nieuwe stijl. Het was een drama. een contactuur of 8 per week. nul colleges. nul tentamens. alleen casussen en verslagen.  Heb een digitale ouderavond bijgewoond toen t een maand of 2 bezig was, en nog nooit zoveel teleurgestelde/verbijsterde en ontgoochelde ouders (en kinderen) bij elkaar gezien. 

Was mn dochters 2e studie. 1e keer door corona een drama. Toen tussenjaar, daarna dit. 

pffffff

aanvulling: a la Ginevra: Bij mijn dochters studie  was dit t eerste jaar dat ze t hele curriculum op de kop hadden gegooid . Het merendeel van haar docenten (eeehm sorry. begeleiders. want lesgeven mochten ze niet meer)  vond het ook afgrijselijk.  Haar (ex) mentor heeft volgens mij ook z'n ontslag ingediend. En hij was niet de enige.

IngridT schreef op 17-04-2023 om 22:Het merendeel van haar docenten (eeehm sorry. begeleiders. want lesgeven mochten ze niet meer) vond het ook afgrijselijk. Haar (ex) mentor heeft volgens mij ook z'n ontslag ingediend. En hij was niet de enige.

Ik vind het erg verdrietig, voor mezelf, voor de collega’s en ook vooral voor de studenten. We willen namelijk graag les geven. Dat is wat we kunnen en graag doen. Als studenten iets moeten leren dan hebben ze meestal ook liever iemand die ze gewoon vertelt hoe het zit in plaats van steeds maar zelf het wiel uit te gaan vinden. 

Ik heb heel wat strijd gezien en meegemaakt, compleet met verbale vernederingen, schorsing en ontslag van dwarsliggende docenten. En een deel de WIA in. Op een dag besluit je dat je dit niet kan winnen en ga je weg. 

Zoon worstelt al jaren met afstuderen . Totaal gebrek aan begeleiding, onduidelijke, steeds wisselende eisen, en dan een scriptie afwijzen niet op inhoud , maar omdat de APA-voorschriften niet tot de komma opgevolgd zijn in de referenties. Geen gerichte feedback in het  beoordelingsgesprek maar allemaal ad homini en dat midden in coronatijd. Nou ja, hbo-studenten zijn volwassen,dus misschien mag je enig pedagogisch-psychologisch inzicht niet van ze verwachten. Ik stel mijn verwachtingen toch al wat lager in als iemand hun zegt inplaats van zij.( Ok, dat is wel erg cynisch/gemeen ,maar het was zo overduidelijk dat ze het hem gewoon niet gunden). Zoon heeft inmiddels al ruim een jaar een baan op niveau in zijn richting en toch maar weer de draad opgepakt, met een begeleider van een andere hogeschool omdat ze op zijn eigen opleiding niet meer te vinden zijn.

Ik ben ook nooit zo'n fan van die 'formuleer je eigen leerlijn' methode. Hoe moet je als iemand die net van de middelbare school komt in vredesnaam weten welke kennis en vaardigheden je nodig hebt in je toekomstige werk? 
Iedereen het wiel uit laten vinden is ook niet efficiënt; beter leer je een hele groep hoe ze in het vervolg zelf een wiel kunnen maken.
Intrinsieke motivatie is mooi, maar als je alleen datgene leert waarin je specifiek geïnteresseerd bent, weet en kun je dan voldoende om aan het einde een diploma te halen?

Zo te lezen kan zoon beter een school zoeken waar toch meer klassikale lessen worden gegeven.  Hij kan heel goed zelf informatie verzamelen en verwerken tot een werkstuk naar er is wel begeleiding nodig om hem op het goede spoor te houden.
Bij de literatuur opdrachten heb ik hem daar tot nu toe bij geholpen.  (Vertel in maximaal 500 woorden wat het thema is van het boek en hoe de hoofdpersoon bezig is met het thema) Bij kon gerust doorgaan tot de kleinste details en 1500 woorden was geen uitzondering.
De studie die hij nu zou willen doen is technisch en dat is niet mijn sterkste kant. 

Het lage aantal contacturen in het hoge onderwijs is heel normaal. Bij mij was dat omdat je veel moet lezen en verslagen moet maken. Een voorbeeld, ik heb 2 vakken en voor beide vakken heb ik minstens 1 hoorcollege en 1 werkcollege, daarvoor moet je goed lezen en je moet elke week ook wat hebben gedaan voor het groepswerk, dan kom je dus zo aan een volle week.

Wat zorgelijk klinkt is dat hij als eerste jaar veel zelf moet opzoeken en er geen colleges worden gegeven. In het eerste jaar wordt echt de basis gelegd voor de juiste theorieën en concepten, die moet je echt kennen want anders kan je haast niks. Vanaf mijn eerste jaar daarom altijd hoorcolleges met leeswerk gehad, onderzoeken en casussen worden dan aan deze theorieën gekoppeld in de werkcolleges zodat je met veel kennis op zak aan de gang kan. Het zelf opzoeken als eerstejaars zou dan ook veel stress opleveren, daar ben je eigenlijk pas rond je scriptie echt klaar voor. Stage vind ik in jaar 1 ook nog wat vroeg. In mijn master nu moet ik ook een stage zelf zoeken, maar er worden ook stages aangeboden, en het moet goedgekeurd worden door de baas van de opleiding. Hierbij gelden strenge regels waarbij het bedrijf het universiteiten contract moet ondertekenen. Bedrijven en functies die bij haar overkomen als misbruik van stagiaires voor koffie of een veel te zware /dure functie mogen niet worden gekozen (er is dan ook een soort zwarte lijst met rot bedrijven). Er is dus ondanks de vrije keuze en al ver zijn in de studie veel begeleiding en hulp, in tegenstelling tot jouw verhaal.

Dit doet me zoals andere in deze draad ook erg denken aan het fontys horrorverhaal. Deze beweegredenen worden voor de kwaliteit van het onderwijs ingezet, maar in werkelijkheid wordt het gewoon gebruikt door bedrijven om door studenten een verslag te laten schrijven waar ze anders een groep dure zzp’ers voor moeten inhuren. Coaches die een opleiding van het stap budget hebben gevolgd zie je vaker dan de docenten, met als gevolg dat je gewoon niet weet wat je moet doen en vooral bezig bent met de reflectie verlagen en feedbackrondes (kan heel nuttig zijn, maar heel vaak is gewoon echt een verspilling van tijd). Tentamens heb je niet, en dat klinkt geinig, maar het testen van je kennis kan heel voordelig zijn om te weten waar je nog geen grip op hebt.

Dus een laag aantal contacturen is niet erg, maar als je je herkent in het fontys stukje bekijk dan of er een instelling is met een vergelijkbare opleiding van betere kwaliteit waar je kind in kan stromen naar jaar 2.

Zelfde hier met zoon. Praktisch geen contact uren, of het viel weer uit. Docenten kwamen uit het bedrijfsleven, hadden helaas geen ervaring met lesgeven. Opdrachten leken inderdaad meer op 'zoek maar op op google hoe het moet' het was ook niet mogelijk om, wanneer je vast liep, een vraag te stellen. Dus dan werd de opdracht niet gedaan en ook niet nabehandeld. Uiteindelijk leer je daar dus ook niets van. En als je dan langzaam aan steeds minder gemotiveerd raakt wordt de 'studie' steeds lastiger. Uiteindelijk deed zoon hele dagen niets, want hij wist niet wat hij moest doen. Natuurlijk kan je dan zeggen, ga daar achteraan, het is jouw studie en jouw toekomst, maar dat was voor een 19 jarige toch net teveel gevraagd nog. Toen kwam corona en was er ook geen stageplaats te vinden en is zoon afgehaakt met de studie, hij was in het derde jaar. Hij heeft nu een baan en vindt het wel prima zo. Jammer natuurlijk. Ook van het geld uiteraard, alle ov-kosten moeten nu ook terugbetaald worden, want de studie is niet afgerond.

Ginevra schreef op 18-04-2023 om 12:18:

[..]

Op zich hóeft weinig lestijd niet per se slecht te zijn. Werken in werkgroepjes of zelfstandig studeren kan waardevol zijn. Maar kijk ook naar:

- weten de studenten wat ze moeten doen buiten de lesuren? Zijn er duidelijke instructies, worden ze aangestuurd of heeft het een hoog zoek-het-maar-uit-gehalte?

- krijgen ze zinnige feedback op wat ze maken, en kunnen ze nog toelichting op die feedback krijgen? Helpt de feedback hen om het de volgende keer beter te doen? Of krijgen ze amper feedback en hebben ze nauwelijks benul van wat ze gedaan hebben?

- komen ze weg met prutswerk of plagiaat? Of wordt daar doorheen geprikt?

- komen ze weg met meeliftgedrag in projectgroepen? Een beetje zul je dit altijd hebben waar groepswerk is, maar een goede opleiding neemt wel maatregelen als het uit de hand loopt.

- hoe is de sociale cohesie, kennen de studenten elkaar en hun docenten? Verdwijnen er studenten onder de radar? Zijn er vaste docenten die er langer zijn, of telkens nieuwe (tijdelijke) docenten?

- worden beoordelingen tijdig gegeven, of blijft het maandenlang ongewis? Is er inzage mogelijk? Worden de studenten op de hoogte gehouden als er onverhoopt eens vertraging is bij het beoordelen?

Al die dingen zijn ook criteria om in te schatten of het een 'zoek het maar uit zootje' is of een gedegen opleiding waar studenten veel zelfstandig moeten werken maar ook kwalitatieve begeleiding krijgen.

Dit soort vragen kun je ook stellen aan je kind. En last but not least: schat ook in hoe jouw kind zelf is. Het komt nl ook nog een enkele keer voor dat studenten wel degelijk feedback en begeleiding krijgen, maar daar zelf niks mee doen.

Ja dit dus. Helemaal mee eens.

In de jaren 90 meegemaakt, begon op het mbo eerste jaar Interactief leersysteem, kwam erop neer dat je wel naarr de lessen ging maar we kwam maximaal 10 minuten instructie en dan moest je aan de gang. Een mbo is daar dus totaal niet geschikt voor teveel ongemotiveerde leerlingen kwam erop neer dat in de groepjes waar ik zat mijn werk werd overgekalkt een er massaal onvoldoendes vielen, want ipv mij vragen hoe het moest was overschrijven makkelijker.

Daarna hbo, ons jaar was het eerste jaar van projectmatig onderwijs. Jippie feest! Semester was 10 weken (en dat keer 4) eerste 5 weken lessen volgen, daarna 3 weken project afgerond met een presentatie en werkstuk (als groep waarbij je zelf geen inspraak de groepsindeling had) daarna 2 weken tentames.

Groepen werden altijd zo ingedeeld dat er sterke studenten werden verdeeld, daarna degenen die veel afwezig waren werden daarbij gezet en dan werd de rest erbij verdeeld. Dezelfden waren dus altijd de groepen aan het trekken. 

Collegegeld van 2209 (en in het eerste jaar is het 1105) dekt lang niet de kosten van wat een collegejaar eigenlijk kost. Dit is al onwijs gesubsidieerd.