1 maand thuis (miriam en rest)

Strak spelen

Volgens mij is een besluit tot rebound een besluit waartegen bezwaar en beroep mogelijk is. Maar ik kan dat van een afstand niet roepen omdat ik eigenlijk zou moeten weten in welke regio, bij welk zatteam of samenwerkingsverband, deze beslissing genomen is.
Ik zou de reboundvoorziening zelf even bellen en vragen waar je precies de procedure kunt vinden.
Bovendien: de school blijft verantwoordelijk voor het onderwijs. Dat betekent dat de school onderwijs moet blijven verzorger. Dat gaat hetzelfde als bij onderwijs voor zieke leerlingen. School moet dat doen, maar mijn ervaring is dat scholen daar heel slecht in zijn.
Ik zou een advocaat zoeken om je te helpen. Ik zou de school zsm een brief sturen waarin ja A, aangeeft het niet eens te zijn met de reboundvoorziening en de wijze waarop dit in gang is gezet en B, eist dat de school je zoon in onderwijs voorziet, desnoods huisonderwijs, en dat je bij het verder uitblijven daarvan zelf aan op zoek zult gaan naar dat onderwijs en de rekening daarvan aan de school ten laste zult brengen.
Je kunt je zoon vandaag al aanmelden bij een huiswerkinstituut dat hem door de stof heen kan helpen zolang er niets gebeurt vanuit school.
Hier http://www.nji.nl/eCache/DEF/47/986.html vind je een reeks van links van reboundvoorzieningen in Nederland. Kijk of die van jouw regio er ook bij zit en zoek of je de procedure kunt vinden.
Groet,
Miriam Lavell

Andere school?

Misschien een beetje domme opmerking. Maar kan je zoon niet naar een andere school? Als hij steeds ruzie maakt met de leerkrachten dan komt dat toch nooit meer goed. Ik kan mij voorstellen dat die leerkrachten die jongen liever kwijt zijn. En met een schone lei beginnen is dan wellicht een goed idee. En dan wel in zijn hoofd stampen dat ruzie maken onacceptabel is. Zelfs al je zelf van mening bent dat je helemaal gelijk hebt. Dat doe je op de werkvloer ook niet.

Ik snap het

Mijn kinderen moeten nog puber worden. Ik heb er vier dus ik krijg vast straks ook nog genoeg voor mijn kiezen. En ik heb echt niet de illusie dat ze alle vier heel braaf en lief zullen zijn. Ik hoop dat je iets kan regelen want van een maand thuis zitten wordt de situatie natuurlijk niet beter. Alsof je hem dan na die maand weer vrolijk naar school kan krijgen.

Snel tussenresultaat

Gesterkt door de twee reacties het overleg van vanmorgen met school ingegaan. Voorlopig resultaat: hij gaat morgen weer naar school. Gaat daar in een aparte ruimte zijn schoolwerk en toetsen maken.
Heb rebound gebeld en procedure opgevraagd. Was niet zomaar beschikbaar op het internet en wordt gestuurd.
En vlinder, misschien zou een andere school inderdaad beter zijn, ik zie wel wat je bedoelt. Helaas is die niet zomaar voorhanden. Misschien is een andere klas op den duur een tussenoptie.

Lui en beroerd?

Alvoco ik vind het erg dat het op school zo uit de hand loopt met je zoon dat hij wordt geschorst en naar rebound wordt gestuurd. Natuurlijk is het niet wenselijk dat hij een maand thuis zit. Daar schiet geen enkel kind wat mee op.

Wat me echt ontzettend stoort in je posting is jouw mening over de leraren. Lui? Beroerd?

Heb jij wel eens kop aan kont 7 lessen voor 30 kinderen les staan geven, vervolgens telefoongesprekken met ouders van zorgleerlingen gevoerd, om aansluitend van 6 tot 10 uur 's avonds om de amper 10 minuten weer een nieuwe ouder te woord te staan tijdens de ouderavond?
En daarna fris en fruitig om 8:30 uur weer te beginnen aan een volle dag lessen? De leraren die ik ken werken zich een slag in de rondte.

Tja poppie

In elke branche is het zo dat je bedrijven hebt waar meer en bedrijven waar minder wordt gepresteerd. Ik kan er niks aan doen. Veel leden van dit docentencorps komen afspraken niet na. Dus ze corrigeren toetsen niet op tijd, ze geven de cijfers niet door zodat wij er niet op tijd achter komen dat het weer fout loopt met de cijfers. Enzovoort. De enkele docent die dat wel doet, laat ons weten dat zij zich ook ergeren aan de collega's en dat er regelmatig iets van gezegd wordt, maar dat het helaas niet verbetert. Tel uit je winst. Ik vind het lui.
"Heb jij wel eens kop aan kont 7 lessen voor 30 kinderen les staan geven, vervolgens telefoongesprekken met ouders van zorgleerlingen gevoerd, om aansluitend van 6 tot 10 uur \'s avonds om de amper 10 minuten weer een nieuwe ouder te woord te staan tijdens de ouderavond?"
De ouderavonden zijn twee keer per jaar. De werkdagen zoals jij die schetst, zijn dus twee keer per jaar. En het is bar inefficient om juist op een dag dat er ouderavond is, de ouders van zorgleerlingen te gaan bellen. Het bevestigt de indruk die ik al had van het beroep: klagen, klagen klagen. Gaat daar niet de meeste tijd inzitten? In elk beroep, worden bij tijd en wijle lange dagen gemaakt. Vaak tegen heel wat minder salaris. En er staan geen vier maanden vakantie tegenover. Ik heb net besloten dat ik ga zij-instromen. Ik wil een rustiger leven. En niet altijd maar mijn resultaten op de afgesproken tijd in moeten leveren. En meer vakantie. Jippie.

Jemig!

Wat een zijdiscussie weer.
Eigenlijk zijn leerkrachten gewoon werknemers, zoals de dames bij Blokker. Eigenlijk moet je als je klachten hebt het helemaal niet over die of die leerkracht hebben, maar over de school. Zoals je ook Blokker aanspreekt op missers en niet de medewerkster met naam en toenaam.
Eigenlijk is het voor ons, ouders en leerlingen, helemaal niet interessant om te weten hoe het werk van een leerkracht georganiseerd heeft. Als er klachten zijn, dan moeten ze dat met hun baas oplossen.
Dus eigenlijk richt Alvoco haar kritiek op de verkeerde: niet die ene leerkracht, maar de school is verantwoordelijk.
Maar in de praktijk gedragen leerkrachten zich nog steeds als baas in eigen rooster, eigen vak en klas. In de praktijk laten zij zich door de school niet opleggen wanneer ze toetsen nakijken, leerlingen begeleiden of materiaal klaar maken voor een leerling die buiten de klas onderwijs volgt.
De mentor, de decaan en het schoolhoofd gedragen zich machteloos als het fout gaat en verwijzen je naar de betreffende leerkracht als je wat te mopperen hebt.
Zelfs als dat mopperen over 20 docenten moet gaan omdat zij samen het onderwijs moeten verzorgen voor die ene externe leerling.
Werkelijk, het is een drama. Werk komt te laat, toetsen komen te laat, niemand voelt zich verantwoordelijk en iedereen raakt geirriteerd alsof er 'teveel' gevraagd wordt.
Geen land mee te bezeilen.
Groet,
Miriam Lavell

Kort lontje

Alvoco:
"En Vlinder, natuurlijk hebben wij hem al uit en treuren uitgelegd dat een kort lontje niet verstandig is bij leraren. En wat hij wel zou kunnen doen als hij verontwaardigd/boos is. Daar waren ook afspraken over. Hij is heel hardleers in dit opzicht."
Even los van de (terechte) klachten over school: Dit is een eigenschap waar je kind op veel plaatsen mee in de problemen komt. Ik zou wat doen aan dat korte lontje, eventueel via een psycholoog/therapeut ofzo, en ik zou dat doen los van de rebound-aanpak etc, zodat je zelf grip houdt op wie welke hulp wanneer geeft.

Tinus

Dank. Gebeurt al.

Geen zijdiscussie

Alvoco, ik vind jouw mening over het lerarencorps bij je zoon op school geen zijdiscussie. Als je zo ontevreden bent en leraren als "luie sukkels" (kort door de bocht) benoemt heeft dit zondermeer invloed op het gedrag van je kind richting die leraren.

Kleine kwaliteit

Volgens mij geldt op VO mutatis mutandis hetzelfde als wat ik hier zeer onlangs nog schreef over het HBO.

Op tijd je toetsen nagekeken hebben en de cijfers invoeren en dat soort zaken geldt voor een school als "kleine kwaliteit". Leraren worden er maar zeer beperkt op beoordeeld.
Het functioneren van leraren wordt in mijn ervaring meestal gemeten aan de hand van ontwikkelingsgerichtheid, activerende didactiek, vermogen tot reflectie, bijdrage aan vernieuwing, etc. Het op tijd leveren van je spullen is maar één klein puntje op de totale schaal.

Het gevolg:
- een aantal leraren vindt zélf dat het prioriteit heeft om je cijfers op tijd te leveren, en doet dat ook. Het reflecteren op je ontwikkelingsgerichtheid schiet er dan wel eens bij in, maar soit
- een aantal leraren laat het er bij zitten, want ze worden er toch nauwelijks op afgerekend
- een aantal leraren probeert aan al die eisen te voldoen en wordt gillend gek van de werkdruk, want je proefwerken nakijken wordt nachtwerk als je ook je didactische competentieplannen nog moet schrijven.

Die werkdruk is er wel degelijk, maar het is normaal dat je van een school verwacht dat die zich aan de eigen afspraken houdt. Volgens mij zit het probleem dan ook dieper. Leerlingen en ouders hebben andere verwachtingen van wat een goede leraar is dan de Onderwijsinspectie.

Bij de Blokker is het veel duidelijker wat een goede cassiere moet doen. Snel werken en zorgen dat de kas klopt. In elke bedrijfstak waar de bazen iets heel anders van de medewerkers verwachten dan de klanten, worden die medewerkers volgens mij óf gefrustreerd, óf klantonvriendelijk, óf baasonvriendelijk.

Poppie

"zondermeer invloed op het gedrag van je kind richting die leraren."
1.Dan zou het gedrag ws alleen op school richting leraren optreden. Dat doet het niet. Zie ook de reactie van Tinus
2.Zoon weet niets van de ergernis over dat late over de brug komen met cijfers. Hij ziet ons alleen constateren dat zijn cijfers nog niet bekend zijn. Daarbij hebben wij het niet over lui, wat ik hier op het forum zeg, zeg ik niet noodzakelijkerwijs ook tegen mijn zoon.
3. Wel laten de leraren zien zij zich zelf niet aan afspraken houden. Daar hoor ik de leerlingen (regelmatig vrienden over de vloer hier) wel over mopperen. Dat gedrag van die leraren heeft zonder meer invloed op het gedrag van hun leerlingen jegens hen.
4. Dat is je tweede posting waarin je allerlei dingen vooronderstelt, die niet waar zijn. Leraar soms??

Cirkelredenering

"Is duidelijkheid en snelle feedback geen onderdeel van goede didactiek? Daarom krijg ik het gevoeld dat leraren die geen belang hechten aan bijtijds melden van cijfers, misschien ook niet zo goed zijn in hun vak."

Het antwoord is ja, maar dat levert dus een beetje een cirkelredenering op. Een goed didacticus levert snelle en duidelijke feedback, dus iemand die dat niet geeft, is daardoor een minder goed didacticus.
MIsschien heeft hij heus de kennis en de kunde wel, maar doet het niet om de redenen die ik in mijn vorige posting noemde.

Een voorbeeld. Ik had ooit een collega die een ramp was met het inleveren van cijfers en het uitleggen van de stof. Studenten klaagden steen en been. Een brave man overigens die een hoop deed, maar niet datgene waar studenten behoefte aan hadden. Hij was een hele salarisschaal hoger ingeschaald dan ik. Het op tijd aanleveren van je cijfers levert geen hoger salaris op. Andere dingen wel.
Als de organisatie de snelle leveraars niet beloont, en de trage leveraars niet bestraft, moet je als docent dus zelf wel heel erg hard willen. Je moet van het heilig vuur bezeten zijn. Dat zijn de docenten die desnoods overuren draaien om toch maar snel na te kijken, of die dan de ontwikkelingsplannen maar laten schieten.
Die voelen zich als het tegenzit dubbel gepakt: van de school krijgen ze op hun kop omdat ze hun ontwikkelingsplannen niet af hebben (baasonvriendelijk gedrag), van de publieke opinie krijgen ze op hun kop omdat ze als luie donders met te veel vakantie worden weggezet (dus gefrustreerd).

Blijft stom

Ellen:"Als de organisatie de snelle leveraars niet beloont, en de trage leveraars niet bestraft, moet je als docent dus zelf wel heel erg hard willen."
De vraag is waarom dat 'willen' zo moeilijk moet zijn. Als de school in de schoolgids vanalles belooft, dan moet je je dat als leerkracht ook toeeigenen. Je bent daar ook verantwoordelijk voor.
Omdat je werkelijk vindt dat duidelijkheid en snelle feedback onderdeel is van goede didactiek. Of veel banaler, omdat je vindt dat je leerlingen en ouders niet zo mag misleiden.
Ik wil daarmee je andere punten niet negeren. Je hebt helemaal gelijk. Scholen, overkoepelende besturen, Inspectie en zelfs Tweede Kamer, zadelen leerkrachten op met werk dat Grote Waardering geniet in die circuits, maar verder niks doet voor de dag dagelijkse praktijk waarbinnen de basics, cijfers optijd, veel belangrijker zijn.
Ik snap ook dat leerkrachten uiteindelijk niet anders kunnen dan kiezen. Of het ene werk, of het andere. Het kan niet samen in een werkweek.
Maar de collectieve keuze voor het tevreden houden van de baas en alles wat daar boven zweeft, is toch een rare. Slecht management wordt hierdoor direct afgewenteld op leerlingen en ouders. Daar kun je niet alleen de manager de schuld van geven.
Leerkrachten maken met elkaar de keuze om niet met zijn allen de strijd met hun baas aan te gaan (gaat heen met die vernieuwing, we hebben meer te doen), maar in hun eentje voor hun eentje en hun eigen carriere naar de pijpen van de baas te dansen, of het erbij te laten zitten, of zich over de kop te werken.
Voor het op die manier zich als eigen baas gedragen heb ik geen begrip. Ook niet voor al die leerkrachten die zich over de kop werken.
Kortom: Ik vind het stom.
Ondertussen meen ik dat ouders en leerlingen zich het beste kunnen gedragen als afnemer van de school en juist niet van die ene leerkracht die carriere maakt, het erbij laat zitten, of zich over de kop werkt.
De baas is verantwoordelijk.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Ik ben het met je eens dat er vaak veel te veel tijd gaat naar de 'verkeerde' dingen op scholen. Zoals allerlei vernieuwingsplannen die door de strot geduwd worden, vaak ad hoc, voordat ze goed doordacht zijn, allerlei 'papierwerk'(inmiddels gelukkig wel op de computer)omdat de inspectie daar nou eenmaal om vraagt etc.
Maar "Leerkrachten maken met elkaar de keuze om niet met zijn allen de strijd met hun baas aan te gaan (gaat heen met die vernieuwing, we hebben meer te doen), maar in hun eentje voor hun eentje en hun eigen carriere naar de pijpen van de baas te dansen, of het erbij te laten zitten, of zich over de kop te werken." vind ik te kort door de bocht. Het is vaak een keuze maken tussen 'de strijd aangaan' of je eigenlijke werk (voor de leerling dus) goed doen en dan kiezen veel mensen voor het laatste, want kiezen voor beiden betekent wel dat ze zich over de kop gaan werken. Wat er op scholen wordt besproken aan protesten, proberen te veranderen etc weet een buitenstaander vaak niet, er wordt veel over gesproken, vergaderd, geprotesteerd etc. Maar wie is 'de baas'? De directie moet luisteren naar het bestuur, die weer moet dansen naar de pijpen van Den Haag. En het klinkt nou eenmaal goed bij verkiezingen om te beloven dat het voortaan veel beter zal gaan met het onderwijs, dus hup, we gooien er weer een verandering tegenaan!
Wat ik de staatsecretaris gister hoorde zeggen, dat ROC's door fusies eigenlijk veel te groot (en daardoor onbeheersbaar, is mijn mening) geworden zijn, dat er veel te veel geld in gaat zitten wat niet naar de leerling gaat is iets wat de werkvloer al jaren roept, maar zie in zo'n logge organisatie maar eens tot boven door te dringen als gewone leerkracht, daar zitten tig lagen tussen, daar heb je een dagtaak aan .... Ik ging die strijd inderdaad niet aan, ik koos voor een ander onderwijstype (was overigens niet de hoofdreden).

De strijd aan gaan

De strijd aan gaan. Kijk, let op, hier komt een aha-moment.

Daar komen al die overspannen leerkrachten vandaan. Daar komt al die onvrede in het onderwijs vandaan. Daar zijn die boze mensen van BON zo boos over. En daarom lopen er zo veel jonge geëngageerde mensen weg uit het onderwijs.

Ik schat dat de helft van de docenten op de opleiding waar ik werk, in 5 jaar tijd overspannen, weggetreiterd of gestopt is.
En dat is niet eens (alleen) de schuld van de baas. Er zit een centraal bestuur 30 km verderop en er is een ministerie met allerlei organen. Die zijn de baas. En daar kun je niet tegenop.

Je kunt je daarover verbazen, maar dan kun je je net zo goed verbazen over dat verpleegkundigen geen eind maken aan de DBC's.

Overigens

Vind ik ook hoor, dat je gewoon je afspraken na moet komen. Het hoort bij het vak dat je je proefwerken nakijkt en daar tempo mee maakt.

Mijn posting hierboven sloeg alleen op het "de strijd aangaan", ik denk dat de meeste mensen weinig idee hebben van hoeveel strijd er achter de schermen gevoerd wordt.

Ellen

Vrijwel altijd als jij iets over het onderwijs of over docenten schrijft, zit ik achter mijn beeldscherm enthousiast te knikken. Ik denk ook dat maar weinigen die niet direct in het onderwijs werken doorhebben hoe docenten ongeveer gevierendeeld worden door alle verschillende belangen die aan je trekken. Ik weet nog dat ik op mijn vorige school werkelijk dolblij was, zielsgelukkig, als mijn teamleidster ziek was. Teamleidster was van het soort dat alles zal doen om zo snel mogelijk hogerop te komen in de hierarchie. Om dat voor elkaar te krijgen, moest haar team (lees: ik zei de gek en mijn collega's) voortdurend scoren op alle voor het MT belangrijke punten. Die punten zijn: leerlingvolgsysteem perfect in orde hebben (dondert niet wat je in werkelijkheid wel of niet doet voor een leerling, als je maar om de twee of drie dagen een Verslag hebt geschreven), inderdaad je POP en je Tool for Talent en god weet wat nog meer religieus bijhouden, vreselijk enthousiast zijn over dingen als zelfstandig werken in groepen van honderd en Heel Graag Heel Lang Vergaderen (en dan vrijwillig aanbieden om de notulen te doen en die dan dezelfde avond nog rondmailen). Die teamleidster is de directe reden dat ik een andere werkomgeving heb gezocht - terwijl ik dierbare vrienden had op die school. Ze dreef mensen ook gewoon de ziektewet in. Over vijftien jaar is ze misschien Minister van Onderwijs. Tja. Ik werk in ongeveer dezelfde omgeving als Reina, trouwens. Misschien niet geheel toevallig .
Groetjes
Massi

Ach ja

Miriam:
Als de school in de schoolgids vanalles belooft, dan moet je je dat als leerkracht ook toeeigenen. Je bent daar ook verantwoordelijk voor.

Omdat je werkelijk vindt dat duidelijkheid en snelle feedback onderdeel is van goede didactiek. Of veel banaler, omdat je vindt dat je leerlingen en ouders niet zo mag misleiden."
Waarom? dat is niet de verantwoording van de leerkrachten, die werken daar ook maar. Net zoals dat de vuilnismannen niet kunnen bepalen dat het vuilnis voortaan wekelijks ipv tweewekelijks moet worden opgehaald.

Voor de rest eens met Ellen en Massi; de leerkrachten die (analoog aan de vuilnismannen) toch proberen om dit soort veranderingen te bewerkstelligen omdat ze zich wel verantwoordelijk voelen eindigen met een burnout of zoeken een andere baan.

Ahem

Leerkrachten zijn zielig, dat spreken we af. Ze zijn niet verantwoordelijk voor hun eigen functioneren zoals alle andere beroepsbeoefenaren, want ze hebben geen eigen hersens. Die hersens zijn vervangen door tekortschietende managers, ook al goed. Ik vind het allemaal prima ik geloof jullie op je woord. Misschien is het handig als de leerkrachten een eigen draad starten om hun ongenoegens te delen.
Voorlopig zit ik hier tegen het regelement van de rebound aan te kijken en wil ik weer on topic. Over onderwijs die zoon zou moeten krijgen, blijkt daaruit niets. Voor zover ik het tussen het jargon door kan lezen, zal hij daar 6 weken moeten zijn. Daarna volgt een bindend evaluatiegesprek. Het advies dat daarin wordt gegeven is ook bindend. Er zijn na die 6 weken, vijf mogelijkheden. 1. Terug naar school. 2. Naar een cluster4 school. 3. Met een cluster4-rugzak terug naar school. 4. naar een op-de-rails traject en 5. nog eens 6 weken op de rebound.
Ik vind dit heel griezelig. Ik heb gebeld en er werd gezegd dat zijn rapport daar bij "een gedragswetenschapper" ligt. Ik weet van geen rapport en heb het in ieder geval niet gezien. En als die gedragswetenschapper niet zo goed is en een verkeerd advies geeft, heb ik kennelijk geen recht op contra-expertise en kan zoon dus overal en nergens terecht komen. Oei oei. Iemand ervaring met deze dingen?

Tja...

Tinus:"Waarom?"
Omdat de leerkracht in direct contact is met de leerlingen en de ouders. Vergelijking met de vuilnisman: als Icova belooft dat vuilnismannen de vuilnisbak na leging schoonmaken, dan kun je erop rekenen dat de burgers die jou het vuil zien ruimen je erop afrekenen als je dat nalaat.
Tinus:"de leerkrachten die (analoog aan de vuilnismannen) toch proberen om dit soort veranderingen te bewerkstelligen omdat ze zich wel verantwoordelijk voelen eindigen met een burnout of zoeken een andere baan."
Dus is de praktijk dat alleen die leerkrachten blijven zitten die stoicijns helemaal zelf bepalen wat ze wel en niet doen. En dat is dan reden te meer om de leerkracht in kwestie verantwoordelijk te houden.
Maar Ellen heeft ook gelijk. Niet de ouders maar de baas zou de leerkrachten moeten houden aan de beloftes die de school doet. Daarom ook vind ik dat je als ouders de school aan moet spreken. Je moet je niet mengen in conflicten van de baas met het personeel.
Overigens vinden leerkrachten het juist vaak weer achterbaks als je niet bij hen klaagt maar bij het schoolhoofd. Tja...
Groet,
Miriam Lavell

Alvoco

Het is ook griezelig. De school wil van jouw zoon af. De rebound is een traject waarvan kinderen soms terugkomen en soms ook niet. Ik weet een ding zeker: de school is verplicht om ervoor te zorgen dat jouw zoon op de rebound gewoon verder kan werken op zijn niveau en met zijn eigen boeken en studiewijzers.
Misschien wil je dit niet horen (en zeker niet van een docent), maar veel kinderen vinden de rebound een verademing. Het ligt er een beetje aan hoe het is georganiseerd en wie je treft, maar dit kan ook een kans zijn voor je zoon om eens even diep adem te halen in een neutrale omgeving waar hij nog geen 'verleden' heeft.
Ik heb een andere vraag: stel je nu eens voor dat terugkomen op de huidige school geen goed idee blijkt. De school wil je zoon niet meer, je zoon wil de school niet meer (even hypothetisch). Ik zou nu al gaan rondkijken welke alternatieven er zijn. Hier in de regio is bijvoorbeeld De Buitenkans, die leerlingen die in het regulier zijn vastgelopen maar niet 'zwaar' genoeg zijn voor REC 4 (en daar kom je tegenwoordig echt niet zomaar voor in aanmerking) begeleidt en naar passend vervolgonderwijs helpt.
Ik begrijp dat het irritant is als docenten jouw draadje hijacken om hun ongenoegen te uiten over de spagaat waarin ze verkeren. Ik vind het op mijn beurt weer vervelend dat jij daarvan maakt dat docenten zichzelf zielig vinden. Zand erover?
Groetjes
Massi

Massi

Er valt niet veel te oriënteren, dat is nou juist het probleem!! Wij krijgen straks een bindend advies en dat hebben we maar te volgen.
Intussen vraag ik me wel af of ik straks het advies moet gaan accepteren van een instantie die mijn zoon hooguit zes weken (vakanties eraf misschien vier weken) heeft gezien en die het heel goed mis kan hebben. Hallo, wij zijn zijn ouders. Wij kennen hem echt het beste.
Maar ik heb dus niks te kiezen in waar hij heen gaat. Dat is het nou juist.

Draadje kapen

Alvoco, het spijt me als je het gevoel hebt dat je draadje gekaapt is. Ik heb geprobeerd, naar aanleiding van opmerkingen in deze draad, met een blik achter de schermen toe te lichten hoe het kan dat leraren soms vreemde prioriteiten lijken te hebben. Aangezien dat voor jou ongewenst is en ik verder geen zinnige input heb voor je probleem zal ik me hier verder uit terugtrekken.
Dat je dat afdoet als zieligdoenerij is onterecht, maar het zegt iets over de muur waar je kennelijk tegenaanloopt en de frustratie die dat oplevert.

Massi, dank voor je bericht, in mijn eigen organisatie ben ik nog wel eens de dwarsligger en het is altijd fijn om te merken dat er mensen zijn die mijn visie delen/herkennen.

Ellen en iemand nog tips? miriam?

"hoe het kan dat leraren soms vreemde prioriteiten lijken te hebben" Ik wil helemaal niet weten hoe dat kan. Ik wil gewoon dat ze de cijfers op tijd publiceren zoals afgesproken. Ik heb verder geen invloed op hun werkomstandigheden, want ik ben hun directie niet. Stel dat de DSB-bank gaat uitleggen "hoe het kan dat hun medewerkers woekerpolissen verkopen". Ik wil gewoon geen woekerpolis en ik wil niet naar die bank. Klaar.
Nu ga ik weer on topic. Het probleem is dus dat wij nu gedwongen naar die rebound moeten en dat wij het advies dat daar wordt geformuleerd, zullen moeten volgen. Ook als dat advies wordt gegeven door een nitwit en de boel daardoor verder de vernieling in draait. Wij lopen dus het risico dat wij een gedwongen woekerpolis in de maag gesplitst krijgen zeg maar. De inspectierapporten over de rebounds zijn niet erg gunstig.
Is er enig verweer mogelijk tegen deze gang van zaken? contra-expertise in geval van nood? Iets?

Schotje voor de boeg

Totdat Miriam zich meldt - die hopelijk meer weet van de concrete procedures (ik weet bijvoorbeeld niet wat Rebound precies is): in het algemeen geldt dat er op enig moment wel een besluit wordt genomen waartegen bezwaar en (zonodig) beroep open staat. En in die procedures is het wel van belang of een advies ook inhoudelijk een beetje hout snijdt. Een besluit dat is genomen op basis van een advies dat rammelt is aantastbaar. Probleem is wel dat je moet aantonen dat het advies rammelt (soms is zoiets makkelijk, bijvoorbeeld als er procedureel al geen hout van klopt, soms is inderdaad iets als een contra-expertise nodig)

Dus in het algemeen zou ik denken: als de Reboundmeneer er een potje van maakt zou daar wel wat aan te doen moeten zijn. Maar dat is algemeen gezever, met als extra nadeel dat je achter de feiten aanholt, want eerst komt die voor jou nadelige beslissing en dan kan je pas wat.

Nou ja, een wat algemeen en mogelijk niet bijzonder nuttig verhaaltje, maar het lijkt me dat het niet onmogelijk is iets tegen zo'n advies te doen.

Hopelijk meldt iemand zich nog met meer verstand van zaken en betere tips.

Sterkte ermee

Temet