Waar schaam jij je voor?
Tja, voor sommige dingen schaam ik me zó dat ik er eigenlijk geen topic over durf te openen.
Maar toch.
Een gek alleen is maar alleen. Wat zijn dingen waar jullie je voor schamen? En zou je daar wat aan willen doen, of hoort het gewoon bij he of schaam je je nergens voor?
@Puddingbroodje 
Ter geruststelling. Ik ging ook pas het huis uit toen ik 25 was (en dat is een aftandse huurwoning waar ik nu al 10 jaar woon) en ben nu midden 30 en nog steeds vrijgezel. Daar hoef je je niet voor te schamen. Als ik kijk naar mijn omgeving zie ik ook echt veel mensen die pas in de 30 gingen settelen. Je bent niet laat. Je hebt gewoon een ander tempo dan je omgeving en daar is niks mis mee.
Ach puddingbroodje Ik sluit me aan bij Lollypopje. Ik ben ook vrij laat met dingen waar leeftijdsgenoten al veel eerder aan begonnen zijn. Ik schaamde me daar ook voor maar ik ben nu op een punt dat ik er wel vrede mee heb. Dan ben ik maar wat later met sommige dingen. Ik zit verder goed in mijn vel, heb fijn werk, fijne mensen om me heen. Ik hoop dat je er iets aan hebt
rooiekater schreef op 01-12-2021 om 20:16:
ik schaam mij dat ik op mijn 36ste nog maagd ben.
Maar ook totaal geen behoefte heb mij te laten ontmaagden
Ik vind dit echt niet iets om je voor te schamen hoor. Sommige mensen hebben geen behoefte aan seks, anderen wel maar komen niet iemand tegen met wie het op dat vlak klikt, er kunnen honderden redenen voor zijn.
Lief van jullie, Lollypopje en Broodjebrie! Doet me echt even goed om jullie reacties te lezen en te weten dat ik niet de enige ben die 'langzamer' is dan de rest 
Lollypopje schreef op 01-12-2021 om 21:11:
@Puddingbroodje
Ter geruststelling. Ik ging ook pas het huis uit toen ik 25 was (en dat is een aftandse huurwoning waar ik nu al 10 jaar woon) en ben nu midden 30 en nog steeds vrijgezel. Daar hoef je je niet voor te schamen. Als ik kijk naar mijn omgeving zie ik ook echt veel mensen die pas in de 30 gingen settelen. Je bent niet laat. Je hebt gewoon een ander tempo dan je omgeving en daar is niks mis mee.
Ja ik wil je ook wel een hart onder de riem steken. Ik herken het gevoel. Ik ging welliswaar een jaartje eerder het huis uit, maar met 25 had ik nog geen enkele serieuze relatie gehad. Qua werk en vrijetijdsbesteding was ik redelijk serieus ingesteld, waardoor mijn leven niet heel spectaculair was ingericht. Met 25 had ik dus het gevoel niks te hebben van alles wat ik om mij heen zag aan mensen die settelden of juist breed uit van het leven genoten. Ik had het idee dat ik allang veel verder moest zijn en dat ik al veel te veel kansen had gemist. Alsof ik dat nooit meer kon terugdraaien en forever te laat zou zijn.
Ik zou willen dat ik de 25 jarige van toen kon zeggen dat alles in een flits kan veranderen en dat alles goed komt. Je hebt de boot niet gemist, alles kan nog gebeuren en ook vele uitkomsten zijn goed!
Puddingbroodje schreef op 01-12-2021 om 21:26:
Lief van jullie, Lollypopje en Broodjebrie! Doet me echt even goed om jullie reacties te lezen en te weten dat ik niet de enige ben die 'langzamer' is dan de rest
PhilDunphy schreef op 01-12-2021 om 21:34:
[..]
Ja ik wil je ook wel een hart onder de riem steken. Ik herken het gevoel. Ik ging welliswaar een jaartje eerder het huis uit, maar met 25 had ik nog geen enkele serieuze relatie gehad. Qua werk en vrijetijdsbesteding was ik redelijk serieus ingesteld, waardoor mijn leven niet heel spectaculair was ingericht. Met 25 had ik dus het gevoel niks te hebben van alles wat ik om mij heen zag aan mensen die settelden of juist breed uit van het leven genoten. Ik had het idee dat ik allang veel verder moest zijn en dat ik al veel te veel kansen had gemist. Alsof ik dat nooit meer kon terugdraaien en forever te laat zou zijn.
Ik zou willen dat ik de 25 jarige van toen kon zeggen dat alles in een flits kan veranderen en dat alles goed komt. Je hebt de boot niet gemist, alles kan nog gebeuren en ook vele uitkomsten zijn goed!
Dat gevoel had ik toen ik 30 werd. Zo van "nu hoor ik een volwassen leven te hebben". Had verwacht dat ik wel een relatie, een fatsoenlijke woning, en qua werk mijn draai zou hebben gevonden. Nu 5 jaar later is in elk geval de laatste gelukt 
En de rest komt vast ook wel ooit
Ik kan me nog wel een schamen voor bepaalde situaties waarin terecht ben gekomen (eigen schuld) en zo nu en dan zie of hoor ik bv iets op televisie wat dan een flashback triggert en dan word ik weer overspoeld met het gevoel van schaamte.
Puddingbroodje schreef op 01-12-2021 om 21:26:
Lief van jullie, Lollypopje en Broodjebrie! Doet me echt even goed om jullie reacties te lezen en te weten dat ik niet de enige ben die 'langzamer' is dan de rest
51, man and the same. Schaam me er niet voor, dingen lopen zoals ze lopen. Ik snap gewoon niks van hoe dat bij anderen werkt. Mijn beste vriend is sinds zijn 18 nooit meer vrijgezel geweest. En ik kan zijn relaties bijna niet meer tellen.
Er zijn eigenlijk geen dingen waar ik me voor schaam. Ik ben ik, met alle mooie en minder mooie dingen. Het zij zo.
Madamecannibale schreef op 01-12-2021 om 21:21:
[..]
Ik vind dit echt niet iets om je voor te schamen hoor. Sommige mensen hebben geen behoefte aan seks, anderen wel maar komen niet iemand tegen met wie het op dat vlak klikt, er kunnen honderden redenen voor zijn.
Dank je wel 
Ik lees hier ook dat mensen zich schamen omdat ze het huishouden niet op orde krijgen. Bij mij is dat andersom: ik ben zo georganiseerd dat alles altijd netjes en schoon is, nooit achterstallige was, alle kasten opgeruimd. Ik kan daar niks aan doen, maar ik zou ook wel eens gewoon wat losser willen zijn, schamen voor je georganiseerdheid is echt stom.
Puddingbroodje schreef op 01-12-2021 om 21:06:
Ik schaam me soms voor hoe mijn leven is gelopen. Ik ben 25, wilde een paar jaar geleden op kamers gaan, maar ik heb ervoor gekozen om thuis te blijven toen mijn vader ernstig ziek werd, zodat ik voor hem kon zorgen. Hij is een tijdje geleden overleden en ik woon nog steeds thuis. Ik wil een huis kopen, maar in de huidige markt lukt het me nog niet. Ik zou ook graag een relatie willen en dat lukt me ook niet. Soms maakt het me zo verdrietig en moedeloos. Om me heen zie ik vrienden op zichzelf gaan, samenwonen met hun vriend(in), trouwen en kinderen krijgen, of een geweldig leven leiden in de stad, terwijl ik er nog hetzelfde bij zit als toen ik tiener was. Thuiswonend, vrijgezel en bij vlagen behoorlijk eenzaam. Voor mijn gevoel is het enige verschil met toen dat ik nu een leuke baan heb. Mijn leven lijkt soms stil te staan en daar schaam ik me voor.
Dat is juist iets moois in die hele verdrietige tijd. Jij bent er geweest voor je vader tijdens zijn stervensproces, heel veel mensen zijn te druk met hun eigen leven en hebben later misschien juist spijt en schaamte dat ze er niet meer voor hun ouders zijn geweest.
Dat ik slecht kan doen alsof, zelfs niet als de beleefdheid dat vereist.
redbulletje schreef op 02-12-2021 om 12:52:
[..]
Dat is juist iets moois in die hele verdrietige tijd. Jij bent er geweest voor je vader tijdens zijn stervensproces, heel veel mensen zijn te druk met hun eigen leven en hebben later misschien juist spijt en schaamte dat ze er niet meer voor hun ouders zijn geweest.
Lief dat je me daarop wijst redbulletje, ik ben heel blij dat ik er in die periode altijd voor hem kon zijn. Dat is heel waardevol geweest
Persoonlijke dingen welke ik dus ook niet hier ga melden.